BAD ENGINEER 66 | วันประเมิน

66

วันประเมิน

หลังจากจัดการกับเรื่องแพมมี่เสร็จแบดซ์ก็ขับรถกลับมาหากอหญ้าที่เพนเฮาส์ทันที ร่างสูงเดินลงมาจากรถแล้วเข้าไปด้านใน ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนก็ไม่ได้ยกมือขึ้นเคาะก่อนเพราะคิดว่าคนที่นอนอยู่ด้านในยังคงนอนหลับอยู่ พอเดินมาที่เตียงนอนก็เห็นคนตัวเล็กนั่งขดตัวอยู่ในผ้าห่ม สายตาเพ่งมองมาที่เขาแต่พอโดนมองกลับก็หลบสายตาทันที

“ตื่นแล้วเหรอ…”

“ค่ะ” ใบหน้าหวานพยักตอบเบา ๆ นํ้าเสียงของเธอบ่งบอกออกมาอย่างชัดเจนว่าเหนื่อยล้ามากแค่ไหน

“ลุกไปอาบนํ้า”

“กอหญ้าลุกไม่ไหวค่ะ” เธอเอ่ยแล้วช้อนตามอง

“เป็นอะไร เจ็บ ?”

“เจ็บค่ะ อุ้มหน่อยได้ไหมคะ” คนมีความผิดออดอ้อนออกไปทำให้แบดซ์เดินเข้ามาอุ้มร่างบอบบางที่นั่งอยู่บนเตียง เขาอุ้มร่างแฟนสาวเดินเข้ามาในห้องนํ้าจากนั้นก็วางลงบนพื้นแล้วถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกายให้ ในการกระทำนั้นสายตาของกอหญ้าก็มองคนด้านหลังผ่านกระจกในห้องนํ้าไปด้วย

“มองทำไม”

“พี่แบดซ์ยังโกรธกอหญ้าอยู่เหรอคะ”

“อืม”

“แล้วไปไหนมา”

“ไปจัดการคนที่วางยาเธอ”

“ใครเป็นคนทำ..”

“แพม”

“พี่ไปหาเธอมา..”

“ไปสั่งสอนไม่ได้ไปทำอะไร”

“เข้าใจแล้วค่ะ” กอหญ้าตอบออกมาเสียงเบาจากนั้นร่างกายของเธอก็ถูกอาบนํ้าทำความสะอาดร่างกาย บนผิวกายขาวเนียนมีรอยดูดหลายจุดโดยเฉพาะลำคอมันเด่นชัดมาก แต่ถึงอย่างนั้นกอหญ้าก็ไม่ได้ว่าอะไรให้กับเจ้าของการกระทำพวกนี้ เธอปล่อยให้แบดซ์อาบนํ้าให้กระทั่งเรียบร้อย

พออาบนํ้าเสร็จเรียบร้อยก็อุ้มร่างเปลือยออกมาจากห้องนํ้าแล้ววางลงบนเตียงนอน เขาเดินกลับไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมร่างกอหญ้าเอาไว้

“เจ็บมากมั้ย”

“นิดนึงค่ะ”

“จะทายาให้” ว่าแล้วก็หยิบกระปุกยาออกมาแล้วย่อตัวคุกเข่าลงตรงหน้าคนตัวเล็ก แบดซ์จับขาเรียวอ้าออกจากนั้นก็บรรจงทายาให้เธออย่างอ่อนโยน การกระทำของคนตรงหน้าทำให้กอหญ้าแอบเบ้หน้าคล้ายกับคนจะร้องไห้ รู้สึกผิดที่ตนเองออกไปโดยไม่ให้แบดซ์รู้ก่อน หากเขาไม่มาเจอเธอก็คงถูกข่มขืนไปแล้ว

“ขอโทษนะคะ ต่อไปนี้จะไม่ดื้อกับพี่อีกแล้ว”

“จำคำพูดของตัวเองให้ดี พี่ไม่ใช่แค่โกรธ แต่พี่ทั้งเป็นห่วง ทั้งหวง ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมาพี่จะทำยังไง ถ้าไอ้เวรนั้นมันทำอะไรไปแล้วพี่คงโทษตัวเองไปตลอดชีวิตที่ดูแลเธอไม่ได้” แบดซ์เอ่ยออกมาพร้อมกับปิดกระปุกยาเอาไว้ กอหญ้าที่ได้ยินคำพูดออกมาจากปากของแฟนหนุ่มจึงเข้าไปโผล่กอดพร้อมกับร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

“ขอโทษจริง ๆ ค่ะ กอหญ้าจะไม่ยุ่งกับผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว หรือคนอื่น ๆ ก็ตาม กอหญ้าจะเชื่อฟังจะมีแค่พี่คนเดียว” พอเห็นว่าคนตรงหน้ายอมสำนึกผิดแบดซ์เลยยกมือขึ้นลูบแผ่นหลังบางเป็นการปลอบใจ นอกจากเมื่อคืนจะกลัวเขามาก ก็คงจะตกใจมากเช่นกันที่ตนเองเกือบโดนข่มขืน

“พี่ก็ขอโทษด้วยที่ไม่ได้อ่านแชทเธอ แบตพี่หมด พี่สะเพร่าเอง”

“กอหญ้าไม่โกรธพี่เลยค่ะ” เธอตอบออกไปแล้วแล้วปล่อยกอด ทั้งสองจ้องมองกันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรักก่อนที่กอหญ้าจะเป็นฝ่ายยิ้มออกมาทั้งนํ้าตาก่อน

“ต่อจากนี้ก็คงไม่อยากปิดบังสถานะของตนเองกับพี่แล้วใช่ไหม รู้รึยังทำไมพี่ถึงอยากเปิดตัว” แบดซ์ขยับร่างกายขึ้นมานั่งบนเตียงพร้อมกับอุ้มร่างเล็กมานอนทับแขนตนเองเอาไว้โดยที่ร่างกายของกอหญ้ามีเพียงผ้าเช็ดตัวคลุมร่างเอาไว้ผืนเดียว กอหญ้าเองก็ไม่ปฏิเสธการกระทำของเขา เธอนอนหนุนแขนแฟนหนุ่มแล้วใช้สายตามองกรอบหน้าหล่อเหลา

“เข้าใจดีแล้วค่ะ กอหญ้าก็ไม่อยากปิดบังสถานะกับพี่แล้วเหมือนกัน” เหตุการณ์เมื่อคืนทำให้กอหญ้าเปลี่ยนความคิดตนเองไปมาก พอเรื่องคบกันมันเป็นความลับมีทั้งคนจ้องจะรังแกเธอเหมือนเมื่อคืน ไหนจะคนที่ชอบเข้ามาอ่อยแฟนหนุ่มของตนอีก ถึงมันจะยังไม่มีเรื่องแบบนั้นมาให้คิดแต่กอหญ้าก็ไม่ชอบอยู่ดี อีกอย่างเธอไม่อยากจะแคร์คำพูดของสังคมแล้วว่าสถานะของเรามันจะต่างกันแค่ไหน แค่รักกันก็พอ ตอนนี้เองทางครอบครัวของแบดซ์ก็ไม่มีใครมาคอยกรีดกันความรักของเขาและเธอแล้ว

“ถ้างั้นพี่จะเปิดตัวให้คนทั้งโลกรู้เลยว่าแฟนพี่สวยมากแค่ไหน” คนคลั่งรักเอ่ยออกมาแล้วก้มหน้าจุ๊บกลีบปากบางด้วยความรักใคร่ เขาหายโกรธเรื่องเมื่อคืนเป็นปลิดทิ้งแล้วเนื่องจากได้เคลียร์กันกับกอหญ้า ตอนนี้ก็กลับมารักเมียมากเหมือนเดิม

“สวยมากแค่ไหนเหรอคะ”

“ก็สวยจนพี่อยากได้ลูกสาว เขาคงได้แม่มาเต็ม ๆ” ปากตอบสายตาทอประกายก็มองกรอบหน้าสวยไปด้วย ไม่ว่าจะมองตรงไหนกอหญ้าก็สวยมากจริง ๆ ตัวก็นุ่มนิ่มราวกับปุยเมฆ ผิวขาวเนียน นมใหญ่ กระแทกก็มัน เวลานอนอยู่ใกล้แบบนี้ทีไรก็ทำให้มีอารมณ์ตลอด

“คิดเรื่องนั้นแล้วรึไงคะ เรายังไม่ได้หมั้นหรือแต่งงานกันเลยนะ”

“ก็แต่งมันซะพรุ่งนี้เลยสิ…” พูดจบก็โน้มหน้าลงไปจูบปากบางของคนตรงหน้าก่อน มือไม้ก็ไม่อยู่นิ่งเริ่มซุกไซร้บีบเคล้นตามร่างนุ่มนิ่มอีกครั้ง จนกอหญ้าแอบตกใจ

“มะ ไม่ต่อรอบเช้านะคะ”

“วันนี้วันหยุด”

“พี่แบดซ์…อ๊ะ!” กอหญ้าไม่สามารถห้ามแฟนหนุ่มของตนเองได้เมื่อแบดซ์กำลังใช้ปากดูดนมเธออีกแล้ว ก็เท่ากับว่าที่ทายาไปเมื่อกี้ คงได้ทาซํ้าอีกแน่นอน

….

@Gabriel International University

วันประเมินมาถึงช่วงบ่ายการประเมินจะถูกจัดขึ้นที่หอประชุมของมหาลัย ช่วงเช้ากอหญ้าก็มาเรียนตามปกติส่วนฟางข้าวเธอขออนุญาตลาเพื่อไปซ้อม ก่อนเข้าเรียนวันนี้กอหญ้าจึงมีโอกาสได้คุยกับเพื่อนสาวกลุ่มเดิมที่ใต้ตึกคณะวิศวะ

“ตกลงมันยังไงกอหญ้า คนที่พี่แบดซ์โพสต์ลงในไอจีส่วนตัวตนเองตอนนั้นเป็นแกจริง ๆ ใช่ไหม” นินิวคะยั้นคะยอถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นเพราะตอนนี้คนทั้งมหาลัยเขาลือกันให้ทั่วว่าแก๊งของแบดซ์นั้นสละโสดไปแล้ว แถมคนที่คบด้วยยังเป็นแฟนเก่าสมัยเรียนมัธยม

“ก็…ใช่ เราเอง” ในเมื่อไม่มีอะไรต้องปิดบังใครอีกแล้วกอหญ้าก็ตอบออกไปพลางหลบสายตาของเพื่อนที่จ้องมองมา กอหญ้าที่โดนจ้องก็ทำตัวไม่ค่อยถูกเธอแอบเขินอยู่คนเดียวแล้วยกมือขึ้นเกาท้ายทอยแก้เก้อ

“มันอะไรยังไงอ่ะ ไหนบอกเป็นแฟนเก่า” ควีนถามอีกครั้ง

“ที่พวกแกรู้มันไม่ใช่ทั้งหมดไง วันนั้นที่เล่าให้ฟังแค่ครึ่งเดียว”

“แล้วเรื่องทั้งหมดมันเป็นยังไงกอหญ้า ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เล่าส่วนที่พวกฉันไม่รู้ให้เข้าใจหน่อย นี่งงไปหมดแล้วนะ” เมษาเสนอออกไป

“เหตุผลที่เราต้องเลิกกันเพราะความต่างทางฐานะ ครอบครัวของพี่เขาไม่ชอบเราเลยเสนอให้เราเลิกกับพี่แบดซ์พร้อมกับเงินก้อนใหญ่ ตอนนั้นเราต้องใช้เงินในการผ่าตัดเปลี่ยนไตให้คุณยายพอดี เลยจำใจต้องยอมถอยออกมาและปล่อยให้ตัวเองถูกมองเป็นคนใจร้าย พี่เขาเลยเกลียด”

“เอาง่าย ๆ ก็คือแกกับพี่แบดซ์เลิกกันทั้งที่ยังรักอยู่” นินิวทวน

“ส่วนเต ก็คือคนที่แกคบเพื่อปิดบังความจริง”

“อื้อ”

“โห ซับซ้อนอย่างกับฉากในละคร”

“แต่สุดท้ายก็ลงเอยกันนิ” ควีนพูดออกมาพร้อมกับคำพูดต่อมาที่เมษาเอ่ย

“เราไม่เคยไม่รักกัน แค่มันมีอุปสรรคกับความรักเข้ามาเท่านั้นเอง”

“ไม่น่าล่ะตอนแรกพี่เขาถึงได้เกลียดแกนักหนา” นินิวเท้าคางคิด

“นี่มีแค่พวกแกที่รู้เท่านั้นนะ ห้ามบอกใคร”

“เข้าใจแล้ว พวกเราไม่บอกใครหรอก” เมษาเป็นคนตอบ แล้วในตอนนั้นเองกอหญ้าก็ก้มหน้ามองเวลา มันใกล้ถึงเวลาที่เธอต้องเข้าเรียนแล้ว

“เจอกันตอนบ่ายที่หอประชุมนะ เราต้องไปเชียร์ฟางข้าว เราต้องเข้าเรียนแล้ว”

“โอเค เจอกัน” ควีนบอกแล้วสี่สาวก็แยกย้ายกัน กอหญ้าเดินไปอีกตึกส่วนสามสาวก็แยกขึ้นไปชั้นบนเพื่อรอเวลาเรียนเหมือนกัน

….

ตกบ่ายในวันเดียวกัน

ตอนนี้ที่หอประชุมของมหาลัยก็เต็มไปด้วยเหล่านักศึกษาที่ชั่วโมงเรียนว่างมารวมตัวกันอยู่ตรงนี้เกือบเต็ม เนื่องจากคนในชมรมดนตรีมีแต่คนที่มีชื่อเสียงบนโซเชี่ยล หรือบางคนก็ดีกรีเป็นถึงนักร้อง เลยทำให้คนสนใจเป็นอย่างมาก อีกทั้งคนที่มาประเมินหนึ่งในนั้นก็คืออธิการบดีของมหาลัย

“ข้าวขึ้นร้องคนที่เท่าไหร่” ระหว่างรอสมาชิกคนแรกของชมรมขึ้นร้องเมษาก็เป็นคนถามกอหญ้า ตอนนี้พวกเธอก็มานั่งอยู่แถวโซนหน้าเกือบติดเวทีได้

“ไม่แน่ใจเหมือนกันอ่ะ อยู่ช่วงกลาง ๆ นี่แหละมั้ง”

“ชมรมนี้เหมือนรวมตัวคนดังเลยเนาะว่าไหม” นินิวเอ่ย

“ก็แหงสิ คัดคนเข้าขนาดนั้น” ควีนสอดขึ้นมา

“มาแล้ว ๆ คนแรกขึ้นร้องแล้ว” พอเสียงของเมษาพูดขึ้นมาก็ทำให้สามสาวเงียบพร้อมกับทุกคนในหอประชุมเองก็เช่นกัน คนแรกร้องจบก็เต็มไปด้วยเสียงกรี๊ดคนที่สองเองก็เช่นกัน กระทั่งเวลาผ่านไปนานพอสมควรก็ถึงคิวของฟางข้าว เธอขึ้นร้องด้วยบทเพลงที่แต่งขึ้นวันนั้นและฟางข้าวก็ทำมันออกมาดีมากเหมือนเดิม เหมือนจะดีกว่ารอบก่อนด้วยซํ้า ดีจนทุกคนต่างโห่ร้องชมกับนํ้าเสียงที่แสนไพเราะของเธอ

“ข้าวเอ่ย ร้องดีอะไรขนาดนี้” ควีนเอ่ยชมออกมาอย่างอดไม่ไหว

“นั่นอ่ะดิ เซอร์ไพรส์มาก พัฒนาขึ้นเยอะเลย”

“ข้าวมันร้องดีกว่าคนอื่นอีกนะ แบบนี้มีโอกาสเป็นตัวแทนไปแข่งแน่นอน~” นินิวเอ่ยขึ้นมาก่อนแล้วประโยคนี้ก็เป็นของเมษา พวกเธอพูดคุยกันนิดหน่อยก็ชมการประเมินต่อกระทั่งการประเมินมันจบลง

30 นาทีต่อมา…

พอจบการประเมินผลก็ออกมาแล้ว มันผิดคลาดมาก ๆ เมื่อคะแนนของฟางข้าวตํ่าสุดจนน่าแปลกใจ

“ไม่เอาสิข้าว หนูไม่ต้องเสียใจนะ หนูทำเต็มที่ที่สุดแล้ว” นินิวเห็นรุ่นน้องนั่งซึมนํ้าตาไหลเอ่ยออกไป ตอนนี้พวกเธอทั้งสี่คนนั่งอยู่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้หน้าหอประชุม

“มันผิดคลาดจนน่าแปลกใจเลยค่ะ ใคร ๆ ก็บอกเป็นเสียงส่วนมากว่าข้าวทำดีมาก อย่างน้อย ๆ มันไม่ควรคะแนนตํ่าสุดแบบนี้ ตํ่าสุดจนต้องถูกเด้งออกจากชมรม” ฟางข้าวพูดออกมาพลางยกมือขึ้นปาดนํ้าตาบนพวงแก้มตนเองออก มันเสียใจที่พยายามขนาดนี้แต่ผลมันไม่ได้ตามคาดหมาย

“ข้าวให้กอหญ้าลองให้พี่แบดซ์ไปถามเพื่อนพี่เขาดูไหม ประธานชมรมน่าจะรู้ทุกอย่าง เผื่อคะแนนมันมีผิดพลาดตรงไหน”

“มันคงไม่น่าผิดพลาดขนาดนี้มั้ง ถ้าผิดพลาดอาจจะเลื่อนตํ่าลงมาจากคะแนนจริงหนึ่งหรือสองอันดับ นี้ตกมาอยู่ท้าย ๆ บางทีก็น่าสงสัยว่าเป็นการจงใจรึเปล่า” ควีนยืนกอดอกพูดออกมา เพราะเป็นคนที่ทันคนอื่นเลยทำให้ควีนพอจะมองออก

“ตั้งใจเหรอคะพี่ควีน…”

“พี่ว่าอาจจะใช่”

“ข้าวขอบใจทุกคนมากเลยนะที่มาเชียร์ แต่เรื่องนี้ข้าวต้องได้คำตอบค่ะ” ฟางข้าวเอ่ยออกมาอย่างแน่วแน่ ก่อนจะลุกขึ้นจากม้าหินอ่อนแล้วเดินออกมาจากกลุ่มรุ่นพี่ด้วยความสงสัยของทุกคนว่าเธอไปไหนและกำลังจะทำอะไร…?

——————————————————-

ตรงนี้รออ่านของเคเลน x ฟางข้าวนะค้าบบบ ลูกชายอธิการบดีหน้าหล่ออบอุ่นแต่สันดาน….🤭🤭🤭