BAD ENGINEER 68 | ลงเอย (ตอนจบ)

68

ลงเอย (ตอนจบ)

2 สัปดาห์ต่อมา

ตึก Blak swan

ภายในห้องรับรองแขกบนตึก Black swan ห้าหนุ่มกำลังนั่งรวมตัวกันอยู่ แบดซ์ เจค นั่งอยู่โซฟาตัวเดียวกัน ส่วนไคโรและเคเลนนั่งโซฟาตัวกันข้าม คนที่นั่งอยู่คนเดียวเป็นเจ้าของที่อย่างริวเซย์

“นัดพวกกูมาซะดิบดี สรุปมีเรื่องอะไร” ริวเซย์พูดขึ้นเป็นคนแรกของกลุ่ม เนื่องจากก่อนหน้านี้แบดซ์ได้โทรเรียกเหล่าหนุ่ม ๆ มาเจอกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ยกเว้นพวกสองสาวนั้น

“มีข่าวที่น่ายินดีมาบอก” พูดแล้วก็ยิ้มออกมาปากแทบฉีก ทำเอาสี่หนุ่มมองด้วยความสงสัย

“ลองพูดมา” ไคโรเป็นคนถามด้วยสีหน้าราบเรียบ

“กูกำลังจะแต่งงานแล้วโว๊ย!” แบดซ์ตะคอกออกมาเสียงดังลั่นห้องด้วยท่าทางดีใจ

“….” ทุกคนต่างเงียบ ไม่ได้ตกใจกับข่าวที่น่ายินดีของแบดซ์ จนทำเอาเจ้าตัวต้องถามยํ้า

“นี้พวกมึงไม่ดีใจหน่อยเหรอวะ กูกำลังจะแต่งงานทั้งที”

“พวกกูรู้อยู่แล้วว่ายังไงมึงก็ต้องแต่งกับน้อง” เคเลนพูด

“แววหมามาแต่ไกล เหี้ยฉิบหายสุดท้ายซมซามกลับมาหาน้องเขาเหมือนเดิม” ริวเซย์ส่ายหัวเอือมระอา

“ขาดเขาไม่ได้ ไม่หมาธรรมดาแต่โคตรหมา” เจคพูดเสริม

“ซํ้าเติมห่าไรกันนักหนา หรือต้องให้กูลงไปคลานเหมือนหมาพวกมึงถึงจะพอใจ สัส”

“เพื่อนก็แค่หยอกเล่นเอง ยินดีด้วย” เคเลนพูดจริงจังขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อ จากนั้นสี่หนุ่มก็เข้ามาเขย่าตัวแบดซ์พร้อมกับเอ่ยแซวกันใหญ่ มันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นไม่น้อยที่คนแรกของกลุ่มที่ได้เข้าพิธีหมั้นจะเป็นแบดซ์

“พวกกูพูดประชดมึงเฉย ๆ ไอ้แบดซ์ ยินดีด้วย แม่งทิ้งพวกกูไปมีเมียซะละ โธ่..” เจคพูดแล้วยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่เห็นเพื่อนสมหวังสักที

“ดีใจด้วย ไม่เคยเห็นคบใครสักที คิดว่าชาตินี้มึงคงไม่มีซะแล้ว” ริวเซย์พูดขึ้นอีกเสียง สี่หนุ่มกอดคอกันดีใจใหญ่ แบดซ์เองก็ยิ่งตื่นเต้นมากกว่าเพื่อน แม้จะรู้จักกับกอหญ้าหรือเคยคบกับเธอมาแล้วแต่มันก็ยังหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่นึกถึงหน้าของเธอ หรือจะเอ่ยถึงก็ตาม

“กูกำลังจะมีเมียแล้วโว๊ยยย!!” คนตื่นเต้นที่จะได้เข้างานหมั้นร้องตะโกนออกมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เป็นภาพที่สี่หนุ่มไม่เคยเห็นและรู้สึกแปลกตาเป็นอย่างมาก แบบนี้รึเปล่านะที่เขาเรียกขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างหมา ห้าหนุ่มร้องเฮกันไม่หยุดกกระทั่ง..

ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์มือถือของใครบางคนมีเสียงเรียกเข้า ทำให้พวกเขาหยุดชะงักกัน

“เสียงโทรศัพท์ใครวะ ?” ริวเซย์ถามขึ้นมา

“ของกู” เจคตอบ แล้วหยิบมือถือขึ้นมาดูรายชื่อบนหน้าจอ ปรากฎว่าเป็น ‘ยูกิ’ โทรเข้ามา

“ยูมันโทรมาทำไมตอนนี้” เคเลนหรี่ตาถาม

“เปิดลำโพงให้พวกกูฟังด้วย” ความเบี่ยงเบนของสี่หนุ่มมาเป็นสายที่โทรเข้ามาแทน

“มันแปลกตรงไหน” เจคถามอย่างไม่เข้าใจก่อนจะกดรับสายยูกิแล้วเปิดลำโพงให้เพื่อนฟังด้วย

( มึงอยู่ไหน! กลับมาเปิดประตูให้เดี๋ยวนี้นะ! ) ปลายสายพูดเสียงแสบแก้วหูออกมาทำให้พวกเขาตกใจจนต้องขยับมือถือออกห่าง แล้วมองหน้ากันเลิ่กลัก

“อยู่ไหนก็ได้โตแล้ว”

( จิ๊ อย่ามากวนประสาท กลับมาเปิดประตูห้องตอนนี้เลย มึงจะมาขังกูไว้แบบนี้ไม่ได้ ! )

“เก่งนักก็หาทางออกมาเอง” เจคตอบแค่นั้นก็กดตัดสายทิ้งไปซะดื้อ ๆ

“ทำไมยูอยู่ห้องมึง” ไคโรถาม

“มึงขังยูไว้ ?” แบดซ์ยิงคำถามต่อ

“อยู่คอนโดเดียวกัน เอาเถอะ…ไม่มีไรหรอก กูแกล้งมันปกตินั่นแหละ” เจคตอบปัด ๆ ทำเอาเพื่อนไม่ค่อยเชื่อใจนัก

“ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร ไม่ถามก็ได้” ริวเซย์ยักไหล่เหมือนไม่ได้ซีเรียสอะไร

“เรื่องไร้สาระหน่า มีเรื่องสาระกว่านี้ตั้งเยอะ”

“เรื่องอะไร…” เคเลนถาม

“กูมีถ่ายหนังฟอร์มยักษ์ที่ญี่ปุ่น เป็นโปรเจกต์ใหม่ หลังงานแต่งไอ้แบดซ์พวกมึงไปด้วยกันสิ ถือโอกาสไปเที่ยวด้วย พวกเราไม่ได้ไปเที่ยวต่างประเทศด้วยกันนานแล้ว” เจคร่ายยาวออกมา

“น่าสนใจดี ดีล” ริวเซย์ตอบเป็นคนแรก

“ไอ้ริวว่าไงกูตามนั้น” เคเลนตอบ และคนอื่น ๆ อีกสองหนุ่มก็ตอบตกลงกัน

“ไปได้แต่ขอเอาที่รักไปด้วย”

“เอาที่มึงตามสบายเถอะไอ้เชี้ยแบดซ์” ริวเซย์สบถใส่หน้าแบดซ์กับความคลั่งรักของเขา

“…” ส่วนไคโรก็เงียบ เขาพยักหน้าตอบเบา ๆ เป็นการตอบตกลงแทน

…

วันงานแต่ง

งานแต่งของแบดซ์และกอหญ้าถูกจัดที่เรือสำราญหรูขนาดใหญ่ และเรือสำราญลำนี้ยังเป็นธุรกิจส่วนหนึ่งของครอบครัวฝ่ายเจ้าบ่าว เรือลำใหญ่มีขนาดสามชั้นใหญ่ ๆ มีห้องรับรองและห้องพักเป็นร้อย ๆ ห้อง อีกทั้งยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครันทุกวงจร ภายในงานถูกจัดแบบหรูหราโทนสีชมพูอ่อนตามตรีมของงานที่ฝั่งเจ้าสาวเป็นคนต้องการ แขกที่เข้ามาร่วมงานล้วนเป็นคนมีหน้ามีตาทางสังคม ตระกูลเศรษฐีหรือแม้แต่จะเป็นเครือญาติของแบดซ์ที่มากันหมด ฝั่งทางด้านของกอหญ้าก็จะมียายศีรไพร อำพร และเหล่าเพื่อน ๆ ของเธอ

“วันนี้เอ็งสวยมาก หลานยายเหมือนเจ้าหญิงไม่มีผิด” ก่อนที่พิธีในงานหมั้นจะเริ่มตามลำดับขั้นตอนยายศีรไพรก็เข้ามาอยู่กับหลานภายในห้องแต่งตัวก่อน

“สวยจริง ๆ ค่ะ ไม่คิดว่าวันหนึ่งตนเองจะได้สวมชุดเจ้าสาว แถมยังมีเจ้าบ่าวเป็นพี่แบดซ์”

“ต่อจากนี้จะคิดจะทำอะไรให้ตัดสินใจอย่างถี่ถ้วนและรอบคอบนะกอหญ้า เรื่องที่ผ่านมาให้มันเป็นบทเรียน” มือเหี่ยวย่นแตะลงบนเรียวแขนสวย สายตาของสองยายหลานมองไปยังร่างของกอหญ้าที่ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ บนเรือนร่างสวยเป็นชุดเจ้าสาวสีขาวฟูฟ่องช่วงบนเป็นแบบเปิดไหล่ดีไซน์สวยหรูหรา ลวดลายกระโปรงเป็นกลีบยาวลงมา มีลูกเล่นเป็นเกลียวคล้ายดอกกุหลาบเป็นชั้น มีประกายจากกลาบเพชรตกแต่งให้เปล่งประกายระยิบระยับ ส่งให้ตัวเจ้าสาวดูเด่น

“กอหญ้าจะทำตามทำตามที่ยายบอกนะคะ” เรียวปากสีชมพูหวานคลี่ยิ้มแล้วเอ่ยตอบ

“เอาล่ะ ยายต้องเข้าร่วมงานแล้ว”

“เจอกันในงานค่ะ^^” กอหญ้าบอกลากับยาย ไม่นานศีรไพรก็เดินออกไปจากห้องแต่งตัว ภายในห้องจึงเหลือเพียงกอหญ้าเพียงลำพัง

ภายในงาน

ลำดับพิธีภายในงานดำเนินไปตามที่จัดไว้ได้อย่างราบรื่นตามขนบธรรมเนียมของประเพณีไทย จนกระทั่งถึงลำดับตอนที่เจ้าบ่าวต้อง ‘รับตัวเจ้าสาว’ หลังผ่านด่านประตูเงิน ประตูทองเข้ามาเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้แบดซ์ต้องเดินไปรับตัวเจ้าสาวที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามไม่ไกลมาก

“เจ้าบ่าวเชิญรับตัวเจ้าสาวมายังห้องพิธีการได้เลยครับ” สิ้นเสียงพิธีกร ร่างของเจ้าบ่าวก็เดินเข้าไปใกล้เจ้าสาวมากขึ้น พร้อมกับจังหวะหัวใจที่มันเต้นแรงไม่หยุด สายตาของแบดซ์ไม่อาจละจากกอหญ้าได้เลยแม้แต่น้อย เธอสวยสะกด จนคนเป็นเจ้าบ่าวอย่างเขาอดที่จะรู้สึกว่าตนเองโชคดีไม่ได้

“เชิญครับ…เจ้าหญิงตัวน้อยของพี่” แบดซ์คลี่ยิ้มออกมาพร้อมกับยื่นแขนให้คนตรงหน้าได้จับ เพื่อจะเดินตามทางเดินเข้าไปยังห้องพิธีการ

“เจ้าชายของกอหญ้าหล่อจังเลยวันนี้~” พูดจบก็ใช้มือเรียวคล้องเข้าที่แขนของแบดซ์ จากนั้นสองบ่าวสาวก็เดินตามทางเดินเข้ามาตรงเวที สองทางเดินเป็นราวกั้นสีขาวใส มีเทียนหอมจุดให้เป็นแสงระยิบระยับ ด้านบนของฝั่งทางเดินตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีชมพูอ่อน ถัดจากนั้นเป็นที่นั่งรับรองแขกสีขาว เวทีถูกตกแต่งด้วยคริสตัล ม่านสีชมพู ดอกกุหลาบเป็นฉากหลัง มองดูแล้วหรูหราและน่าชื่มชมไม่น้อย

“เจ้าบ่าวของเรารับเจ้าสาวมาเรียบร้อยแล้ว พิธีต่อจากนี้จะเป็นพิธีนับสินสอด สินสอดทั้งหมดที่ฝ่ายเจ้าบ่าวมอบให้ฝั่งเจ้าสาว เป็นทองคำจำนวนห้าสิบล้านบาท เงินสดห้าร้อยล้าน เครื่องประดับเพรชอีกสองร้อยกะรัต รวมถึงที่ดินและอสังหาริมทรัพย์อีกยี่สิบแห่ง เชิญผู้ใหญ่ของฝั่งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวร่วมกันนับสินสอดได้เลยครับ” สิ้นเสียงของพิธีกรแขกทุกคนในงานก็ต่างพากันฮือฮากับจำนวนเงินสินสอดที่ฝ่ายของครอบครัวเจ้าสาวได้รับ มันเป็นจำนวนเงินที่มหาศาลมากและเรื่องนี้กอหญ้าและยายของเธอไม่เคยรู้มาก่อน เพราะเจ้าตัวไม่ยอมบอก อยากจะเซอร์ไพรส์ในวันหมั้น ซึ่งกอหญ้าก็ไม่คิดว่ามันจะเยอะมากมายขนาดนี้จนน่าตกใจ

ฝั่งครอบครัวเจ้าสาวมีแค่ยายศีรไพรและอำพรเท่านั้นที่เป็นญาติผู้ใหญ่ทำพิธีต่าง ๆ แทน ส่วนฝั่งของแบดซ์หลัก ๆ จะมีคุณพ่อ คุณแม่ และคุณปู่ของเขา ที่ตอนนี้กำลังร่วมกันนับสินสอดที่วางอยู่ตรงหน้า ด้านกอหญ้าและแบดซ์เองก็นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างกัน

“ไม่เห็นบอกกอหญ้าก่อนเลยว่าพี่แบดซ์จะเอาสินสอดให้มากขนาดนี้ มันเยอะจนคิดไม่ถึงเลยค่ะ ไม่กล้ารับไว้เลย” กอหญ้าเอ่ยออกมาเบา ๆ

“ว่าที่เมียพี่ แค่นี้มันยังน้อยไป”

“…หือ ขอบคุณนะคะ ว่าที่คุณสามี” คนตัวเล็กยิ้มร่าออกมา แล้วการนับสินสอดก็จบลงพอดี แล้วไม่นานครอบครัวของฝ่ายหญิงก็ยกสินสอดขึ้นบนบ่าตามประเพณีพร้อมกับเสียงพิธีกรที่เอ่ย

“ต่อจากนี้ขอเชิญคู่บ่าวสาวทำพิธีสวมแหวนหมั้นได้เลยครับ” พูดจบเสียงปรบมือก็ดังสนั่นห้องทำพิธีการ รอจากนั้นไม่นานแหวนหมั้นของทั้งสองก็ถูกนำขึ้นมาบนเวที ญาติของทั้งฝ่ายเดินลงไปนั่งยังโซฟาที่หน้าเวที ทำให้ด้านบนเหลือเพียงคู่บ่าวสาว กล่องแหวนเพรชสองกล่องถูกนำมาไว้ตรงหน้า จากนั้นเจ้าบ่าวก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อน พร้อมกับเสียงพิธีกรที่เอ่ยขึ้น

“คุณกรกนกคุณยินดีรับคุณอคิราเป็นคู่ชีวิต จะรัก และภักดี ซื่อสัตว์ ต่อคุณอคิราไปตลอดชั่วชีวิตหรือไม่ครับ”

“รับค่ะ” กอหญ้าพยักหน้ารับและตอบออกมาอย่างไม่ลังเล จากนั้นแหวนเพรชนํ้างามก็ถูกสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของกอหญ้า ขั้นตอนต่อไปเป็นเธอที่หยิบกล่องแหวนขึ้นมาแล้วเปิดออก

“คุณอคิรา คุณยินดีรับคุณกรกนกเป็นภรรยาและจะรัก ภักดีกับเธอไปตลอดชั่วชีวิตหรือไม่ครับ”

“รับครับ” ชายหนุ่มตอบออกมา จากนั้นแหวนคู่ของแบดซ์ก็ถูกสวมเข้าไปที่นิ้วของเขาเช่นกัน

เป็นการจบพิธีสวมแหวนต่อจากนั้นทั้งสองก็โผล่เข้าสวมกอดกันแน่น ด้วยความรู้สึกดีและเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม กระทั่งแบดซ์ได้ยอมปล่อยให้ร่างเล็กตรงหน้าได้เป็นอิสระ สองสายตาสอดประสานมองกันก่อนที่มือหนาจะเชยคางมนขึ้น จากนั้นก็โน้มหน้าลงประกบจูบกับเธอท่ามกลางสักขีพยานภายในงานนับร้อยคน ภาพหวานชื้นตรงหน้าทำให้นักข่าวจากหลายสำนักแห่เก็บภาพเอาไว้ ท่ามกลางเสียงตบมือของทุกคนที่ร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว คนทั้งคู่ต่างมีความสุขมากไม่น้อยที่วันนี้ก็ได้ลงเอยกันอย่างที่ปราถนามาตลอด

BAD ENGINEER ถ่านไฟเก่าวิศวะ

แบดซ์ 🖤 กอหญ้า

จบบริบูรณ์

….

(บทส่งท้ายพิเศษ)

หลังงานแต่งเสร็จเรียบร้อยก็จะมีการจัดปาร์ตี้กันต่อในช่วงดึกของวัน แขกที่อยู่ร่วมปาร์ตี้ต่อก็ยังไม่ทันได้กลับกัน ส่วนคนที่มาร่วมงานแต่งเฉย ๆ ก็แยกย้ายกันกลับหมดแล้ว ด้วยความที่ต้องฉลองต่อเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเองก็ต่างมาเปลี่ยนชุด รวมถึงเพื่อนเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าสาวด้วยก็เช่นกัน

“กอหญ้า ฉันขอคุยอะไรกับหนูหน่อย” ในขณะที่กอหญ้ายังอยู่ที่ห้องแต่งตัวของตนเองอยู่นั้นเสียงคุ้นหูก็เอ่ยขึ้นด้านหลัง เธอเหลือบมองคนมาใหม่ผ่านกระจกตรงหน้าก็เห็นว่าเป็นศีรสกุล ศรีสกุลเดินตรงเข้ามาหากอหญ้าเพียงลำพัง พร้อมกับหย่อนก้นนั่งลงตัวเก้าอี้ตรงกันข้ามกับเธอ

“ค่ะ…” เธอพยักหน้าตอบแล้วมอบรอยยิ้มบาง ๆ ให้คนตรงหน้า

“เราไม่ได้คุยกันนานพอสมควรเลยนะ เธอเป็นยังไงบ้าง”

“หนูสบายดีค่ะ คุณหญิงละคะ ทำไมถึงยอมให้พี่แบดซ์แต่งงานกับกอหญ้า”

“ฉันปล่อยวางมันหมดแล้ว เรื่องในอดีตทำให้ได้เรียนรู้อะไรหลาย ๆ อย่าง ไม่อยากบังคับ หรือบงการอะไรชีวิตของเขาแล้วแหละ”

“หนูดีใจนะคะที่คุณหญิงเปลี่ยนมุมมอง เปลี่ยนความคิดตนเองได้แล้ว”

“เธอล่ะ…ทุกวันนี้ยังเกลียดฉันอยู่มั้ย”

“เวลามันค่อย ๆ ทำให้ทุกอย่างทุเลาลงหมดแล้วค่ะ ถ้ามันมีแต่สิ่งดี ๆ มาทดแทนเรื่องเลวร้ายในอดีต ไม่นานหนูกับคุณหญิงคงลืมเรื่องนั้นไปเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น” กอหญ้าตอบออกมาเพราะการที่ครอบครัวของแบดซ์ยินยอมแล้ว ปัญหาเดิมระหว่างเธอกับแบดซ์คงไม่เกิดขึ้นอีก

“งั้นฉันกับหนู เรามาทำสิ่งดี ๆ ต่อกันนับต่อจากนี้ไปจะดีมั้ย ไหน ๆ สองบ้านก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ฉันไม่อยากให้เราสองคนมีอะไรติดค้างต่อกันเลยจริง ๆ” ศรีสกุลถือวิสาสะจับมือเรียวบางมากอบกุมเอาไว้แล้วลูบหลังมือเนียนเบา ๆ ทำให้กอหญ้าเหลือบมองกับการเปลี่ยนไปของคนตรงหน้า ภาพในอดีตย้อนมาในหัว กับตอนนี้มันต่างกันอย่างสิ้นเชิง มันทำให้กอหญ้ารู้สึกสบายใจขึ้นมาก

“ได้สิคะ เราจะจบเรื่องบาดหมางในอดีตกัน นับต่อจากนี้จะมีแต่สิ่งดี ๆ ที่มอบให้กัน” กอหญ้ายิ้มตอบแล้ววางมือไว้บนหลังมือของศีรสกุลพร้อมกับบีบเบา ๆ

“ได้ยินแบบนี้ฉันคงไม่มีอะไรต้องเก็บมาคิดมากแล้ว ยินดีต้อนรับหนูมาเป็นสะใภ้ของเทวพรวิพรหมนะ ฉันจะรออุ้มหลานจากหนู”

“ขอบคุณคุณหญิงเหมือนกันนะคะ ที่ยอมเปลี่ยนตนเองแล้วยอมรับลูกสะใภ้ต่างฐานะคนนี้”

“ต่อจากนี้ฉันไม่ต้องการอะไรแล้ว ขอแค่สะใภ้ของฉันเป็นคนดี เป็นคนเก่ง และรักลูกชายฉันให้ได้ครึ่งของฉันก็พอ”

“แน่นอนค่ะ หนูรักลูกชายคุณหญิงมาก ไม่ต้องห่วงนะคะ หนูจะไม่ทำให้คุณหญิงกับครอบครัวต้องผิดหวังที่ยอมรับหนู”

“ฉันเองก็เชื่อในตัวหนูเหมือนกัน” ศีรสกุลตอบกลับไป เพราะถ้ากอหญ้าไม่รักลูกชายของเขาจริง เธอก็คงไม่รอจนมาถึงทุกวันนี้ อีกอย่างคงไม่ทนอุปสรรคมากมายมาได้ ในเมื่อคนทั้งสองจะเป็นคู่กัน ไปขัดขืนโชคชะตายังไงก็ไม่มีวันพลัดพรากจากกันจนกว่าใครคนนึงจะตายจาก

“อะแฮ่ม! สองสาวคุยอะไรกันอยู่ ได้เวลาไปปาร์ตี้แล้วครับ” ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้นแบดซ์ก็เอ่ยแทรกเข้ามาพร้อมกับร่างหนาในชุดใหม่ที่พร้อมเข้าปาร์ตี้แล้ว ชายหนุ่มยืนเอนบ่าพิงกับขอบประตู แขนยกขึ้นกอดอกสายตามองมาที่คนทั้งสอง

“พี่แบดซ์เตรียมตัวเสร็จแล้วเหรอคะ” กอหญ้าหันมาถามพร้อมกับเหยียดกายลุกขึ้นเต็มความสูง

“เสร็จแล้ว…เข้าไปข้างในกัน ทุกคนรออยู่”

“คุณหญิงคะ เราเข้าไปปาร์ตี้ข้างในต่อด้วยกันนะคะ” ก่อนจะก้าวเดินกอหญ้าก็ไม่ลืมหันมาบอกคนข้างกายกันด้วย ซึ่งตอนนี้ศีรสกุลเองก็เหยียดกายลุกขึ้นยืนเช่นกัน

“ตามสบายเลย แล้วเปลี่ยนสรรพนามพูดได้แล้ว มาขนาดนี้ไม่ต้องเรียกว่าคุณหญิง เรียกแม่ว่าแม่”

“ค่ะ…คุณแม่” กอหญ้ายอมเปลี่ยนสรรพนามเรียกอย่างว่าง่ายแล้วค้อมหัวเล็กน้อยให้ศีรสกุล ไม่นานแบดซ์ก็เดินมาจับมือเธอเพื่อจะเดินไปปาร์ตี้ที่ห้องโถงต่อ พอคุยกันเสร็จเรียบร้อยคู่บ่าวสาวข้าวใหม่ปลามันก็เดินออกมาพร้อมกับสายตาของศีรสกุลที่มองตามหลัง รู้สึกยินดีกับลูกอย่างบอกไม่ถูก ที่ลูกชายเพียงคนเดียวมีคนรักเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว

(HAPPY ENDING)

Coming soon…

HOT FRIEND เพื่อนกันมันส์(ดีย์)เกิน

สามารถติดตามเรื่องต่อไปได้บน R********e / ธ*****ย (อัปรายตอนก่อนนะคะ) 💖💖💖

———————————————————

ขอบคุณสำหรับการติดตามและซัพพอร์ตไรท์จนมาถึงโค่งสุดท้ายของเรื่องนะคะ ทุกข้อผิดพลาดจะเก็บไว้ปรับปรุงและแก้ไข และจะออกผลงานดี ๆ มาให้ทุกคนได้อ่านกันต่อไปเรื่อย ๆ ค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเซต เรื่องต่อไปเป็นของ เจค x ยูกิ ขอฝากให้ทุกคนเอ็นดูด้วยนะคะ 🫶🏻🖤🫶🏻