BAD ENGINEER 65 | ชัดเจนมาตลอด

65

ชัดเจนมาตลอด

11.00 น.

“ได้เรื่องมั้ย” ริมฝีปากหนักเอ่ยผ่านปลายสายพลางพ่นควันบุหรี่สีเทาให้ลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณระเบียงห้องนอนของเพนเฮาส์ หลังจากเมื่อคืนลงโทษเด็กดื้อกันไปหนักพอสมควรคนตัวเล็กก็แทบหมดแรงจนต้องอุ้มขึ้นมาบนห้องนอน พอวางลงบนเตียงนอนเท่านั้นแหละก็หลับน็อคไปจนแบดซ์ต้องทำความสะอาดร่างกายและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ แถมเมื่อคืนก็ยังไม่ได้เคลียร์อะไรกันให้หายข้องใจ แม้กระทั่งตอนนี้กอหญ้าก็ยังไม่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอยังคงนอนหลับปุ๋ยบนเตียงนอน แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็พอจะจำคำพูดของแฟนสาวตนเองได้บ้างว่าตนโดนวางยา

( ระดับนี้ ) ปลายสายอย่างริวเซย์ตอบออกมา ด้วยความที่แบดซ์ข้องใจหนักมากว่าใครเป็นคนวางยาเลยให้เพื่อนสนิทที่มีอำนาจมากอย่างริวเซย์สืบหาตัวผู้ชายคนนั้นให้

“มันเป็นใคร” ว่าแล้วก็ทอดสายตามองไปยังเมืองหลงที่อยู่ใจกลางเมืองไปด้วย

( ผู้ชายคนนั้นมันชื่อเจ้านาย เป็นเพื่อนของน้องอะไรข้าว ๆ นี่แหละ ที่อยู่ในชมรมของเรา แล้วน้องผู้หญิงก็เป็นเพื่อนกับเมียมึง )

“เพื่อนฟางข้าว”

( เออ นั่นแหละ แต่มันบอกไม่ได้เป็นคนวางยา กูเลยสั่งให้ลูกน้องเค้นมันเพิ่มจนรู้ว่าพนักงานในร้านมีคนจ้างให้วางยาปลุกเซ็กส์เมียมึง )

“ใคร…” แบดซ์ถามออกมาด้วยความอยากรู้และเขาก็ตั้งใจรอฟังเป็นอย่างมาก

( คู่ขาเก่ามึงไง )

“แพมมี่ ?” ปากทวนคิ้วหนาก็หรี่สงสัยไปด้วย

( เออ )

“รอบก่อนมึงไม่ได้สั่งคนไปเตือนเหรอ”

( บอกสิ แต่สังสัยไม่เข็ด )

“อืม ขอบใจมึงมาก ต่อจากนี้เดี๋ยวกูจัดการเอง” พูดจบแบดซ์ก็กดตัดสายก่อนจะยกบุหรี่ในมือขึ้นสูบอีกรอบแล้วอัดควันเข้าปอด ปลายตามองไปยังท่ี่เขี่ยก้นบุหรี่ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้แล้วเขี่ยก้นให้ดับพร้อมกับทิ้งมัน

เท้าหนาเดินหมุนตัวกลับเข้ามาภายในห้องนอนเช่นเดิม ตอนนี้กอหญ้าก็ยังคงหลับอยู่ ดูทรงเธอก็คงจะหลับนาน แบดซ์เลยตัดสินใจขยับผ้าห่มมาคลุมให้ร่างบางที่นอนหมดสภาพ ใจจริงเขาก็ไม่อยากทำรุนแรงขนาดนี้หรอก แต่เรื่องนี้มันคุมตัวเองไม่อยู่จริง ๆ พอมองใบหน้าหวานซีดเผือดที่นอนอยู่บนเตียงแล้ว สักพักแบดซ์ก็คว้ากุญแจรถแล้วเดินออกมาจากห้องนอน จุดมุ่งหมายของเขาก็คือคอนโดของแพมมี่

30 นาทีต่อมา…

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นทำให้แพมมี่ที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงนอนหันไปมองยังต้นเสียง เธอชั่งใจมองอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจลุกลงมาจากเตียงนอนแล้วเดินไปดูพร้อมกับเอ่ยปากถาม

“ใครอ่ะ ?”

“เปิดประตู ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ” คนที่อยู่ด้านนอกประตูพูดออกมาทำให้แพมมี่ก้าวถอยหลังสามก้าวด้วยความตกใจเล็กน้อย เธอเกิดอาการหวาดระแวงกลัวว่าแบดซ์จะรู้ว่าตนเองทำอะไรลงไป แต่คงไม่หรอกมั้ง เมื่อคืนยัยกอหญ้าคงเสร็จผู้ชายคนอื่นไปแล้ว ป่านนี้คงทะเลาะกันแล้วซมซามกลับมาหาตนเองเหมือนเดิม ความคิดเข้าข้างตนเองมากมายเข้ามาในหัวของแพมมี่จนเจ้าตัวแอบยิ้มดีใจออกมา คิดว่าแผนกำจัดกอหญ้าของตนเองสำเร็จไปแล้ว

“แบดซ์มาหาแพมมีอะไรรึเปล่าคะ”

“มีเรื่องจะคุยด้วย” พอได้ยินแพมมี่ก็ไม่ลังเลอีกต่อไป เธอเปิดประตูให้คนด้านนอกเข้ามา แบดซ์เดินเข้ามาภายในห้องของเธอด้วยสีหน้าเรียบนิ่งไร้อารมณ์แต่มันก็ซ่อนไปด้วยความโมโหที่อยู่ข้างใน

หมับ…!

ร่างของแพมมี่โผล่เข้ากอดที่แผ่นหลังกว้างแน่น ราวกับคิดถึงคนตรงหน้านักหนา ทั้งที่รู้ว่าแบดซ์มองตนเองยังไงแต่ก็ยังหลอกตนเองเพราะชอบเขา

“เอามือของเธอออกไป” พูดจบก็สะบัดมือแพมมี่ออกจากเอวตนเองอย่างรุนแรจนร่างของเธอแทบเซล้ม

“ที่แบดซ์มาหาแพมเพราะไม่ใช่อยากเจอหรอกเหรอคะ แต่ทำไมถึง…อึก!” ไม่ทันที่แพมมี่จะได้พูดจบปลายคางของเธอก็ถูกมือหนาคว้าหมับเข้าไห้จนร่างเล็กแทบเซล้มอีกครั้ง แพมมี่ใช้มือทั้งสองข้างของตนเองจับเข้าที่ข้อมือหนาแล้วพยายามสะบัดออกจากคางตนเองแต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะแรงผู้ชายที่มากกว่า

“เคยบอกไปแล้วว่าจบตั้งแต่วันนั้น ทำไมเธอถึงไม่ยอมจบ”

“บะ แบดซ์พูดถึงเรื่องอะไร แพมไม่เข้าใจ…” แพมมี่เอ่ยออกมาเสียงติดขัดจากนั้นมือหนาของแบดซ์ก็เลื่อนเข้ามาบีบที่ลำคอของเธอแทน

“เรื่องอะไรก็รู้ดีอยู่แก่ใจ เธอวางยากอหญ้าทำไม ไหนจะเรื่องที่โกหกว่าเราคบกัน ทั้งที่ฉันไม่เคยคิดจะคบกับเธอเลยสักนิด”

“ปล่อยแพมก่อน…ปล่อย!” พอถูกพูดจาแทงใจดำ สะกิดแผลในใจ แพมมี่ก็เริ่มจะไม่อยากแสดงละครต่อแล้ว เธอเองก็เจ็บเหมือนกันที่ต้องมายอมเขาขนาดนี้

“ฉันจะเตือนเป็นครั้งสุดท้าย ออกไปจากชีวิตฉันแล้วเลิกยุ่งกับกอหญ้า” แบดซ์พูดออกมาพร้อมกับปล่อยร่างของแพมมี่ลงบนพื้นห้อง จนเข่าของเธอกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง แพมมี่เจ็บทั้งกายทั้งใจ เธอยิ้มออกมานึกสมเพชกับตนเองพร้อมกับยกมือขึ้นลูบที่ลำคอของตนเอง

“แบดซ์รักมันมากขนาดนั้นเลยเหรอ แพมนอนกับแบดซ์มาตั้งกี่ครั้ง ดูแลตอนไม่สบาย คอยให้กำลังใจเรื่องครอบครัวเฮงซวยของแบดซ์มาตลอด ทำไมคนที่อยู่ในใจของแบดซ์มีแต่มัน แพมอยากรู้ว่าวันนั้นมันมีอะไรนักหนา ถ้ามันดีก็คงไม่ทิ้งแบดซ์ไปหรอก แบดซ์อย่าโง่ให้มันนักเลย”

“ไม่รู้อะไรก็แค่หุบปาก ฉันก็เคยบอกมาตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอว่าต้องการแค่คนแก้เงี่ยน ไม่ได้อยากได้คนรัก เธอคิดไปเองแพมมี่ เธอรู้สึกเอง เพราะฉะนั้นจัดการกับความรู้สึกตัวเองแล้วไสหัวไป” ยิ่งแบดซ์พูดออกมายิ่งตอกยํ้าความเจ็บปวดภายในใจของเธอ แพมมี่พยายามอยากได้แบดซ์มาเป็นคนรักอยู่ตลอด เธอไม่คุยกับใคร ไม่เปิดใจให้ผู้ชายคนไหนเพราะอยากรอเขาเปิดใจ แต่มันก็ไม่มีวันนั้นสักที คนเดียวที่อยู่ในใจแบดซ์มาตลอดคือกอหญ้าและมันก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง บางครั้งมันก็ตลกมากเกินไปที่เธอพยายามมากขนาดนี้ทั้งที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้

“งั้นก็เชิญอยู่กับมันตลอดไปก็แล้วกัน อย่าเลิกกันอีกล่ะ คราวนี้แพมจะเหยียบให้จมตีน” แพมมี่เอ่ยออกมาด้วยความแค้น เธอหัวเราะออกมาเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกมากมายภายในใจตนเอง

“ลองแตะกอหญ้าแม้แต่ปลายเล็บ ครอบครัวของเธอพังพินาศไม่มีชิ้นดีแน่นอนแพมมี่” ก่อนจะก้าวเดินออกมาจากห้องของแพมมี่แบดซ์ก็บอกกับเธอเป็นประโยคสุดท้ายเพื่อเตือนพร้อมกับหยิบปืนออกมาจ่อที่ข้างหัวของแพมมี่ ทำเอาคนโดนขู่อย่างเธอตัวสั่นเทาและกลัวเป็นอย่างมาก แพมมี่ค่อย ๆ ขยับร่างกายถอยห่างออกมา เธอไม่กล้าแม้จะขยับร่างกาย

“อยากยิงก็ยิงเลยสิ แค่คนแก้เงี่ยนเองไม่ใช่เหรอ” ถึงจะกลัวมากแค่ไหนความเสียสติของเธอก็ยังมีอยู่บ้าง แพมมี่ท้าทายอดีตคู่นอนของตนเองออกไป ทำให้แบดซ์ยิ่งโมโหมากกว่าเดิมเมื่อถูกท้าทาย เขาไม่รอช้าชักกระสุนแล้วกดกระแทกเข้ากับข้างศีรษะของแพมมี่ แต่ไม่ทันที่เขาจะได้กดยิงแพมมี่ก็เหงื่อแตกพรากพร้อมกับสะอื้นรํ่าไห้ออกมา “…อึก!”

“ถ้ายังกลัวตายอย่ามาท้าทายฉัน”

“…แล้วทำไมไม่ยิงล่ะ ฮะ? ยิงสิ ยิง!”

“คนเรามีโอกาสแค่สามรอบเท่านั้น รอบที่หนึ่งปล่อยผ่านให้แก้ไข รอบที่สองตักเตือน ถ้ามีรอบที่สาม…ถูกกำจัดแน่นอน” แบดซ์เอ่ยออกมาแล้วเก็บปืนเอาไว้ จากนั้นก็ขยับร่างกายลุกขึ้นเต็มความสูงเพราะเมื่อครู่ตนได้ก้มตัวลงไปใช้ปืนขู่คนตรงหน้า

“นายมันสารเลวแบดซ์…”

“ฉันไม่จำเป็นต้องดีกับคนที่ไม่ได้รัก หวังว่าเธอคงเข้าใจทั้งหมดแล้ว” พูดจบก็เดินออกจากห้องของแพมมี่ไป

เธอเองก็ไม่วายหยิบแจกันและข้าวของโยนตามหลังแบดซ์ออกไปอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับเสียงกรี๊ดร้องลั่นห้องนอน มันเจ็บ เจ็บจนไม่รู้จะแสดงความรู้สึกนี้ออกมายังไง แพมมี่ได้แต่นั่งชันเข่าขึ้นแล้วยกแขนขึ้นกุมข้างศีรษะ ทำทุกอย่างแล้ว เธอทำทุกอย่างแล้วจริง ๆ แต่ก็ไม่สามารถแทนที่คนในใจของแบดซ์ได้

เพราะที่ตรงนั้นมันเป็นกอหญ้ามาตั้งแต่แรกไม่มีวันเปลี่ยนแปลงแม้แต่วินาทีเดียว ที่แบดซ์ทำทั้งหมดกับแพมมี่ก็เพราะแค่เซ็กส์ เรื่องบนเตียงที่ผู้ชายทุกคนขาดไม่ได้ สำหรับแพมมี่มันเป็นได้แค่นั้นจริง ๆ

“ฉันเกลียด เกลียดพวกแก!” แพมมี่พูดออกมาพร้อมกับกรี๊ดร้องทั่วห้องของตนเองอีกครั้ง แต่ถึงจะเกลียดยังไงเธอก็ต้องยอมถอยออกมาเพราะมีเดิมพันเป็นครอบครัว…

—————————————————