EP.1 บริหารเสน่ห์

บีลีฟเดินตามชายหนุ่มเมื่อสักครู่ไป มองแผ่นหลังกว้างของชายผู้นั้นแบบไม่คาดสายตา แสตมป์ที่เห็นเหตุการณ์จึงเดินเข้ามาคว้าแขนบีลีฟ ส่งผลให้บีลีฟต้องชะงักไป

“อะไรของแก”บีลีฟแหวใส่แสตมป์ สายตาของเธอยังจับจ้องไปที่ชายหนุ่มคนเดิมสลับกับหันกลับมามองแสตมป์ด้วยความไม่พอใจ หากคลาดกับชายผู้นี้เธอคงต้องโทษเพื่อนรักที่ทำให้เสียเวลา

"แกจะไปไหน"

"แกเห็นผู้ชายคนเมื่อกี้ป่ะ หล่อมาก ต้องไปทักทายซะหน่อย"

“แกรู้เหรอว่าเขาเป็นใครอ่ะ ดูทรงแล้วน่าจะไม่ใช่วัยเดียวกับเราด้วย แกอย่าไปยุ่งเลยเผื่อเขาเป็นผู้มีอิทธิพลแถวนี้อ่ะ ”แสตมป์มองตามหลังชายผู้นั้นก่อนจะดึงสายตากลับมาหาบีลีฟ เธอเตือนเพื่อนรักด้วยความหวังดี สถานที่อโคจรแบบนี้ไม่มีใครไว้ใจได้ ยิ่งไม่ใช่วัยเดียวกันยิ่งน่ากลัว

บีลีฟจิ๊ปากอย่างหงุดหงิดกับความเจ้ากี้เจ้าการของแสตมป์พลางจ้องมือเรียวที่กอบกุมแขนเธอเป็นการบังคับให้แสตมป์ปล่อย“แกอ่านนิยายมากไปเหรอ แกจะบอกว่าเขาเป็นมาเฟียงั้นดิ แกออกมาจากนิยาย แต่ฉันออกมาจากคลับฟรายเดย์ นี่เรื่องจริงนะ แกไม่ต้องกลัวหรอกฉันไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อยก็แค่จะไปหว่านเสน่ห์ใส่เขา พอเขาติดกับฉันนะเขาก็จะตามจีบฉันเองแหละ เชื่อฉันเถอะว่าทุกอย่างจะแฮปปี้ อีกอย่างหน้าตาเขาดูฉลาดน่าจะเป็นประโยชน์ต่อการเรียนของฉัน เผื่อเอาไว้หลอกใช้ช่วยทำวิจัยจบไงล่ะฮ่าๆๆๆ”

“เฮ้อ!เอาเถอะ มาหาคนช่วยทำวิจัยจบในที่แบบนี้เนี่ยนะ ทำอะไรก็ระวังตัวด้วย”

บีลีฟยกมือขึ้นมาทำท่าโอเค แสตมป์จึงต้องยอมปล่อยไป บีลีฟรีบเดินตรงไปหาชายผู้นั้นโดยไม่สนคำห้ามปรามของแสตมป์

หมับ!

หญิงสาวเดินเข้าไปคว้าแขนชายหนุ่มที่เดินชนเธอเมื่อสักครู่ เขาหันกลับมาด้วยอาการหงุดหงิดเธอจึงปล่อยมือออก

“พี่คะ พอดีเมื่อกี้ที่เราชนกันเหล้าหกใส่บีลีฟอ่ะค่ะ”

“แล้วไง”คิ้วหนาขมวดชนกันเมื่อไม่เข้าใจว่าหญิงสาวตรงหน้าต้องการอะไร

“พี่ก็ต้องเลี้ยงเหล้าเพื่อปลอบใจบีลีฟ แล้วก็ดื่มเป็นเพื่อนบีลีฟไงคะ”หญิงสาวพูดพลางยกแก้วเครื่องดื่มมาจิบอย่างมีจริตเพื่อเป็นการเชื้อเชิญ แต่พายุกลับมองด้วยสายตาเย็นชา

“ลืมแนะนำตัว ชื่อบีลีฟนะคะ ยินดีที่ได้รู้จัก พี่….”บีลีฟลากเสียงยาว ดวงตากลมโตเพ่งเค้นคำตอบคนตรงหน้า

“เราสนิทกันถึงขึ้นที่เธอจะมาเรียกฉันว่าพี่แล้วเหรอ”น้ำเสียงดุดันแฝงไปด้วยความรำคาญเอ่ยถามคนตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”ใบหน้าสวยเจื่อนลงเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเขาจะเดินจากไปเธอจึงรีบคว้าแขนเขาไว้อีกครั้ง“เดี๋ยวก่อนค่ะ ชื่ออะไรบอกได้ไหมคะ อยากรู้จักค่ะ”

“พายุ”เจ้าของชื่อตอบออกไปเพื่อตัดรำคาญ เขาพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด แต่พยายามดึงสติตัวเองหากเขาทำอะไรผู้หญิงคนนี้ตรงนี้ก็ย่อมได้แต่เขาไม่อยากเป็นจุดสนใจมากนัก

“พายุเหรอคะ อยากโดนพายุพัดโหมกระหน่ำใส่จัง จะเป็นยังไงน่า”

คำพูดทีเล่นทีจริงของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มยิ่งเอือมระอาและหงุดหงิดมากขึ้น ต่างจากเจ้าของคำพูดที่ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย เธอแอบกังวลเล็กน้อยที่ชายหนุ่มตรงหน้าไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับมาเลย ต่างจากผู้ชายคนอื่นที่เธอเคยคุยกระเซ้าเย้าแหย่ด้วย ทว่ามันก็ยิ่งท้าทายเธอมากขึ้น

“ดื่มด้วยกันไหมคะ”แก้วไวน์ยื่นมาให้ ชายหนุ่มรับมาตามมารยาท เขากระดกลงคอไปหมดแก้วเพื่อตัดรำคาญและคืนแก้วให้เธอ บีลีฟรับแก้วมาและยื่นคืนใส่ถาดที่พนักงานเสิร์ฟเดินผ่านมาพอดี

“เต้นด้วยกันนะคะ”มือเรียวสะบัดผมไฮไลท์สีแดงที่ปิดหน้าอกอยู่ให้สยายไปข้างหลัง เผยให้เห็นเนินอกที่โผล่พ้นชุดเกาะอกมาเกือบครึ่ง ก่อนที่เธอจะจับไหล่กว้างของเขาไว้ ฉีกยิ้มกว้าง ส่งสายตาเพื่อหว่านเสน่ห์ใส่ชายหนุ่มตรงหน้า ยิ่งใกล้เขาใจยิ่งเต้นแรง

ปฏิเสธไม่ได้ว่าผู้หญิงตรงหน้ามีเสน่ห์มาก กลิ่นน้ำหอมบนตัวเธอทำให้พายุตกอยู่ภวังค์ได้อย่างง่ายดาย แต่เขาไม่ได้สนใจขนาดนั้น ข้อมือข้างซ้ายถูกยกมาดูยกนาฬิกาตรงหน้าปัด มันเกินเวลานัดมาเกือบสิบนาที บ่งบอกว่าเขาไปสาย เขากำหมัดแน่นด้วยความโกรธเคืองที่ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาเสียเวลาเขาไม่ชอบคนไม่ตรงต่อเวลาและเขาไม่อยากเป็นเอง “เลิกเล่นได้ยัง ฉันจะหมดความอดทนละนะ ฉันมีงานต้องทำ ฉันไม่อยากทำอะไรกับผู้หญิงไร้สาระแบบเธอ”

คำพูดของพายุไม่ทำให้บีลีฟละความพยายาม สองแขนตวัดโอบลำคอหนา โน้มใบหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูเบาๆ“ทำงานอะไรเหรอคะ ถึงต้องทำตอนกลางคืน เป็นดีเจที่นี่หรือว่าเป็นเจ้าของที่นี่

“เป็นความลับ”

“ความลับเเหรอคะ แล้วถ้าบีลีฟอยากรู้จักพี่พายุมากขึ้นบีลีฟต้องทำยังไงเหรอคะ”

พายุถอนหายใจออกมาพรืดยาวเอือมระอากับความดื้อรั้นของหญิงสาวที่กำลังสาวสวมกอดเขาอยู่ อีกทั้งหน้าอกของเธอยังถูไถกับแผงอกแกร่งของเขาจนร่างกายเขาตื่นตัว“ฉันพึ่งรู้นะเนี่ยว่าผับนี้มีกะหรี่ด้วย เธออยากได้เท่าไรฉันจะให้จะได้ไม่เสียเวลาทั้งฉันและเธอ ถ้าจะเอาฉันต้องจ่ายเธอเท่าไร”

เธอคลายพันธนาการจากลำคอหนา ใบหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยที่คนตรงหน้ามองเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอใส่ใจมากนัก“แรงไปหรือเปล่าคะ บีลีฟแค่อยากได้คอนแทคและนั่งดื่มด้วยเฉยๆเอง ไม่ได้อยากจะทำอะไรแบบนั้นสักหน่อย”หญิงสาวบอกความต้องการจริงๆออกไป เธอเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายขึ้นมาและยื่นไปให้พายุ เขายืนเฉยไม่ได้รับมันมา

“อยากได้คอนแทคและดื่มต้องร่านขนาดนี้เลยเหรอ”เสียงทุ้มห้วนถามออกไป สายตาดุดันของเขาเค้นคำตอบที่ถามไป เขาเริ่มอยากได้มากกว่านั้น หากเธออยากได้แค่นั้นมันจะทำให้เขาเสียเวลาเปล่า

“แรงอีกแล้วนะคะ ถ้าไม่ดื่มไม่เป็นไรค่ะ งั้นขอตัวนะคะ”บีลีฟเดินออกมาจากตรงนั้นอย่กระฟัดกระเฟียด หงุดหงิดที่ผู้ชายคนเมื่อสักครู่ปฏิเสธเธอแรงเกินไป ไม่รู้ว่าเขาจะตามเธอมาหรือเปล่าแต่ถ้าไม่เธอก็คงจะเดินกลับไปนั่งกับเพื่อน

“ไอ้ผู้ชายเฮ็งซวยเอ้ย ปฏิเสธดีๆไม่เป็นหรือไง มารยาทอ่ะรู้จักเปล่า”บีลีฟบ่นออกมาด้วยความไม่พอใจ เธอเดินไปไม่กี่ก้าวก็หันไปมองผู้ชายคนเดิมด้วยความเสียดาย“ช่างมันก็ได้วะ”