EP.34 ตามนั้น

“อะไรของแกไอ้บรู๊ค ลากมาทำไมเนี่ย แล้วแกไปต่อยเขาทำไม”บีลีฟสะบัดมือบรู๊คลินที่เกาะกุมข้อมือเธอไว้ ไม่รู้ว่าน้องชายตัวดีโมโหอะไรขนาดนั้นถึงได้จับเธอแน่นจึงสะบัดจนอีกฝ่ายยอมปล่อยมือออก ยกข้อมือตัวเองมาดูและถูไถตรงรอยแดงจางๆไปมา

“ลีฟ มึงปกป้องมัน”หน้านิ่วคิ้วขมวดไม่พอใจที่ทุกอย่างดูเป็นไปในทิศทางที่พายุเล่า อีกทั้งบีลีฟยังทำเหมือว่าบรู๊คลินเป็นฝ่ายผิดเต็มๆ

“ก็แกไปต่อยเขาคว่ำฉันจะฟ้องป๊าว่าแกทำร้ายร่างกายคนอื่น”

“โอ้โห้ ได้ กูจะได้ฟ้องป๊าด้วยว่ามึงหลงผู้ชายมัวเมาไม่ลืมหูลืมตา”

คำพูดบรู๊คลินทำให้บีลีฟหยุดชะงักไปชั่วครู่ จากที่กำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงก็เก็บมันไว้เหมือนเดิม “บ้า ไม่ใช่อย่างงั้น แกตอบมาดิว่าแกไปทำเขาทำไมเผื่อเหตุผลแกมันจะฟังขึ้น ฉันจะได้ไม่ต้องบอกป๊า”

“มันสู้กูไม่ได้เลยมั้ง มันตัวเล็กมากมั้ง มันไม่ใช่เด็กอนุบาลนะ แรงมันมหาศาลแต่ต่อยนิดเดียวก็ล้ม โอเวอร์แอคติ้งสัตว์ๆมันอยากให้มึงสนใจมันอ่ะดิ มันเป็นคนเริ่มก่อนด้วย มันกวนตีนกูด้วย ไหนจะเรื่องที่มันทำกับมึงอ่ะ เคยบอกไปแล้วนะว่าอยากซัดหน้ามัน ก็สมควรโดนแล้วป่ะ”บรู๊คลินบ่นออกมายืดยาว บีลีฟหงุดหงิดพยักหน้ารับ