6 ก่อตัวขึ้นมาเรื่อย ๆ

พรึบ!

'Strike!' เสียงเครื่องโบว์ลิงดังขึ้นหลังจากที่แพทริคสามารถโยนลูกโบว์ลิงเข้าไปทำให้พินที่วางอยู่ล้มลงทั้งหมดภายในครั้งเดียว

'หึ' เจ้าของใบหน้าหล่อหมุนตัวกลับยกยิ้มใส่ร่างบางที่นั่งเบะปากอยู่ท่าทางชวนหมั่นไส้

'เหอะ' พราวดาวก็ได้แต่ทำเสียงออกมาด้วยความหัวเสียที่ไม่ว่าจะเล่นกี่รอบ ๆ ก็แพ้เพื่อนตัวสูงอยู่ดี ทั้งที่ก็ใช้เบอร์ลูกโบว์ลิงเท่ากัน

'อ่อน'

'หุบปากไปเลยแพทริค!'

'ขี้แพ้'

'นี่!'

'...' คนตัวสูงก็ยังคงยักไหล่ตอบกลับด้วยท่าทีกวนประสาทเช่นเดิม พราวดาวจึงเบะปากหันหน้าหนีไปอีกทาง ทว่าก็ไม่ได้จริงจังอะไร แค่รู้สึกหมั่นไส้ในท่าทางของเพื่อน

พรึบ

อยู่ ๆ มือหนาก็หยิบแก้วเครื่องดื่มของตัวเองยื่นไปที่ร่างเล็ก

'อะไร' เรียวปากบางถาม

'ไปเอาน้ำมาให้หน่อย ขนมด้วย'

'นี่! พนักงานก็มี...'

'แต่ฉันอยากใช้คนแพ้ไง' สิ้นเสียงแพทริคเอ่ย พราวดาวก็ได้แต่ใช้สายตาเฉี่ยวของตัวเองจ้องมองหน้าคนตรงหน้านิ่งแววตาเต็มไปด้วยความหัวเสียอยากบีบคออีกคน ทว่าสุดท้ายคนตัวเล็กก็ต้องยอมลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งเดินหยิบแก้วตรงไปยังบริเวณเคาน์เตอร์บาร์ที่มีพนักงานคอยบริการให้แก่ลูกค้าวีไอพีอยู่พร้อมทั้งสั่งน้ำรวมถึงขนมตามที่แพทริคต้องการ ใช้เวลาไม่นาน พราวดาวก็เดินถือทั้งแก้วน้ำและขนมหมายจะตรงกลับไปยังเพื่อนตัวสูงที่นั่งรออยู่ แต่แล้วในตอนนั้นเอง...

'หวัดดี' เสียงใครบางคนเดินเข้ามาเอ่ยทักทายยังคนตัวเล็กขึ้น ใบหน้าเรียวสวยมองหน้าคนที่เดินเข้ามาขวางทางตัวเองอยู่นิ่ง

'มีอะไรเหรอ' ริมฝีปากบางขยับถาม

'เธอ ชื่ออะไร'

'พราวดาว'

'อ้อ ฉันเป้นะ'

'อืม แล้ว?' เจ้าของใบหน้าเรียวสวยมองหน้าถามร่างสูงตรงหน้า

'คือว่า...'

'ถ้าไม่มีอะไร ขอตัวก่อนนะ' ว่าแล้ว คนตัวเล็กก็ทำท่าจะเดินออกไป ทว่าเป้ก็ไม่ยอม

'เดี๋ยวสิ' ชายหนุ่มถือวิสาสะคว้าแขนเล็กไว้ ทำเอาพราวดาวรีบกระตุกแขนสะบัดออก มองหน้าคนตรงหน้าแววตาไม่พอใจ

'มีอะไรกัน' เสียงแพทริคเดินเข้ามาเอ่ยถามขึ้นเสียงนิ่งทำให้เป้ยอมผละออกจากพราวดาวอย่างง่ายดาย ขณะเดียวกัน พราวดาวก็พยายามส่งสายตาบอกคนเป็นเพื่อนให้ช่วยเธอ แพทริคที่เห็นแบบนั้นจึงเอื้อมมือแกร่งลงไปโอบเข้าที่เอวเล็กแสดงความเป็นเจ้าของต่อหน้าชายหนุ่มอีกคน เป้ที่เห็นแบบนั้นก็นึกคิดว่าทั้งสองน่าจะเป็นแฟนกัน จึงรีบสาวเท้าเดินออกไปอย่างไม่อยากที่จะมีเรื่อง โดยทันทีที่ชายหนุ่มเดินออกไป แพทริคก็หัวเราะล้อเลียนเพื่อนตัวเล็ก

'หึ ฮอตจังเลยนะ'

'หุบปากไปเลย'

'พูดดี ๆ กับผู้มีพระคุณหน่อย' ใบหน้าหล่อแกล้งเอ่ยบอกคนเป็นเพื่อนด้วยท่าทีจงใจกวน

'ผู้มีพระคุณบ้านนายดิ! เหอะ แล้วกว่าจะเสด็จเดินมา ต้องรอให้หมอนั่นลากฉันไปก่อนเลยไหม'

'หมอนั่นคงลากเธอไหวหรอก'

'พูดงี้ หมายความว่าไง' พราวดาวมองหน้าถามเพื่อนตัวสูงตาเขียว ซึ่งแพทริคก็เงียบไม่ตอบแต่เลือกที่จะแสยะยิ้มบีบเข้าที่เอวเล็ก

'เอวเธอ...หนาขึ้นนะ'

'อะ...ไอ้แพทริค!!' ขณะที่สองคนกำลังจะเปิดศึกทะเลาะกัน

ครืดดด ~

เสียงโทรศัพท์ของแพทริคก็ดังขัดขึ้นมาเสียก่อน ทำให้เจ้าของใบหน้าหล่อผละสายตาเหลือบลงไปมองยังหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง แล้วดวงตาคมก็ต้องชะงักไป

'ณิชา...' ร่างสูงไม่รอช้าที่จะกดรับสายในทันที

ติ้ด

'ว่าไงณิ...'

'ฮะ! แล้วตอนนี้อยู่ไหน'

'ใจเย็น ๆ ก่อน เดี๋ยวแพทรีบไป' ทันทีที่พูดจบ มือหนาก็กดวางสายโทรศัพท์หันไปเอ่ยบอกเพื่อนตัวเล็กที่ยืนอยู่

'เธอกลับเองนะวันนี้ เดี๋ยวฉันต้องไปบ้านณิชา พ่อเขาไม่สบาย' สิ้นเสียงทุ้มเอ่ย สองเท้าหนักก็รีบสาวเท้าเดินออกไปด้วยความรวดเร็วอย่างไม่คิดจะรอคำตอบจากพราวดาวแม้แต่น้อย ดวงตากลมสวยก็ได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างของคนที่เพิ่งเดินออกไปนิ่งแววตาเริ่มฉายออกมาถึงความวูบสั่นไหวกับความรู้สึกบางอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้นมาเรื่อย ๆ

พราวดาวเลือกที่จะไม่พูดหรือเอ่ยอะไร หญิงสาวค่อย ๆ เดินออกไปจากลานโยนโบว์ลิงด้วยท่าทีปกติ แม้ว่าภายในใจ...มันจะรู้สึกเริ่มจุกแน่นขึ้นมาแค่ไหนก็ตาม

@บ้านพราวดาว

ขณะที่ร่างบางกำลังเดินตรงเข้าไปภายในบ้านด้วยหัวใจที่เหม่อลอย

เคล้ง!~

เสียงอะไรขวดกระทบกับอะไรบางอย่างดังขึ้นทำให้ใบหน้าเรียวสวยชะงักได้สติหันไปมอง ก่อนจะเดินตรงไปตามเสียงด้วยความรู้สึกข้องใจอยากรู้ ทว่าในตอนนั้นเอง พราวดาวก็ได้เจอเข้ากับพ่อของตัวเองที่นั่งดื่มเหล้าอยู่ในสภาพมึนเมา

'พ่อ' เรียวปากสวยเอ่ยเรียกคนเป็นพ่อขึ้น อภิชัยเงยหน้าขึ้นมองหน้าลูกสาวเพียงคนเดียว

'พราว...' ชายวัยกลางคนอยู่ในสภาพมึนเมาพอสมควร แต่ก็ยังคงพอมีสติ

'...พ่อไม่เป็นไร แกไปนอนเถอะ'

'แต่...'

'ไปเถอะน่า พ่ออยากดื่มคนเดียวเงียบ ๆ ' เมื่อได้ยินแบบนั้น สุดท้ายพราวดาวก็ยอมเดินออกไปปล่อยให้พ่อตัวเองนั่งดื่มแอลกอฮอล์คนเดียวตามที่เขาต้องการ ภายในบ้านขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่นี้มีเพียงอภิชัยกับพราวดาวอาศัยอยู่ด้วยกันแค่สองคนเท่านั้น เนื่องจากพราวดาวเป็นลูกสาวคนเดียวที่เขามี ส่วนภรรยาของเขาได้เสียไปด้วยโรคร้ายตั้งแต่พราวดาวยังเด็ก ทำให้อภิชัยเป็นคนส่งเสียเลี้ยงดูลูกสาวเพียงลำพังมาโดยตลอด และไม่คิดที่จะมีรักครั้งใหม่

'อึก...' ชายวัยกลางคนเอาแต่ยกแก้วเหล้าในมือขึ้นกระดกดื่มไม่หยุด พร้อมกับภายในหัวที่มีเรื่องที่ทำให้คิดไม่ตกแทรกเข้ามา...