LOGINแอบหื่นไปมั้ยถ้าจะบอกว่า... ของขวัญอย่างเดียวที่อยากได้ คือจูบที่แสนเต็มใจจากเขา รุ่นพี่รันเวย์ของฉัน ♥ Always my RUNWAY... with my never changing heart.
View More「おめでとう、妊娠してる!……双子だよ!一条くん、きっと驚くね!」
専属医の三上先生の言葉が何度も頭の中で復唱されている。
「信じられない!嘘?本当に私のお腹に子どもが?しかも二人も!?」
嬉しいというよりも頭の中が真っ白だ。結婚して三年。妊活に励み子どもを授かることを待ちわびていた。ずっと、ずっと待ち望んでいた瞬間が今日、いきなり二倍になってやってきた。
病院からの帰り道、窓の景色を眺めながら私は夫の瑛斗に報告する場面を何度も想像した。彼のくしゃっと笑った顔。少し照れたような心の底から嬉しそうな顔。早くその顔が見たかった。
長年仕えている運転手が私の変化に気づき話しかけてきた。
「華お嬢様、何か良いことでもあったのですか?さきほどからとても幸せそうなお顔で微笑んでいらっしゃいますね。」
「ええ、とっても素敵で幸せなことがあったの。」
夫の一条瑛斗は、一条グループの若きCEO。切れ長の瞳、通った鼻筋、そしていつも自信に満ちた佇まい。初めて見た時、私はその完璧なまでのルックスに息を呑んだ。瑛斗のことを高校の時からずっと好きで初恋の人だった。
神宮寺家の令嬢である私は、父や祖父が決めた相手と結婚をしなくてはいけなかった。いわゆる「政略結婚」だ。家のために自分の気持ちとは関係なく結婚することは絶望的な未来に思えた。しかし、運命は残酷なだけではなかった。
お見合いの席で、一条家の御曹司として瑛斗が現れた時は信じられなくて言葉を失った。まさか初恋の相手が夫になるなんて想像もしていなかった。その夜、喜びと幸せで胸がいっぱいになり興奮して眠れなかった。こうして私たちは夫婦になった。
あれから三年。瑛斗は社長に就任して多忙な毎日を送っているが、私は初恋の相手瑛斗の妻になれたことに幸せを感じながら毎日を過ごしている。
(念願の妊娠だもん。こんな嬉しいニュースは直接伝えて瑛斗の喜ぶ顔が見たい)
病院を出てすぐに電話で報告しようと思ったが直接伝えることにした。
病院から帰ってきてすぐに瑛斗が好きなラザニアを作って帰りを待つことにした。もちろんソースは一から手作りだ。料理長の作るご飯も美味しいが、こんな特別な日は自分で作って瑛斗を喜ばせたかった。
(どんな顔をするだろう。どんな言葉をくれるだろう。)
ソースを煮込みながら、彼の喜ぶ姿とこれから始まる家族4人の生活を想像しながら彼の帰りを待っていた。出来立てを食べて欲しくて帰りが何時になるか連絡したが返事は来ない。ソファで待っているうちにうたた寝をしてしまい、車のエンジン音で目を覚ました時には既に22時を過ぎていた。
瑛斗を出迎えるため慌てて玄関へ向かう。
「おかえりなさい」
「ただいま。」
「なんだか疲れているみたいだけど大丈夫?」
「ああ。……話があるんだ。少しいいかな」
いつもより冷たく沈んだ声で瑛斗が静かに言った。疲れ切った様子の瑛斗だが、大人の男の色香をまとい、疲れた顔さえも魅力的だった。3年たった今でも瑛斗と目が合うとドキドキして胸が高鳴る。
表情がどこか硬い瑛斗の後ろを歩きリビングへ入った。
(仕事で疲れているのかもしれない。でも妊娠のことが分かったら気持ちも変わるかも!)
「先にご飯にする?今日ね、話をしたいことがあって瑛斗の好きなラザニアを作って待っていたんだ。」
「……そうやって機嫌でも取っているつもりなのか。」
「え……?」
瑛斗の言葉に耳を疑った。普段はそんなことを言う人ではない。頭の回転が早く、いつも冷静で落ち着いて、人が不快に思うような台詞は今まで一度も言ったことがないので信じられなかった。
「瑛斗、仕事で何か嫌なことや問題でもあったの?何か疲れている?私に出来ることがあるなら……」
ソファに座る瑛斗に近寄り、膝をついて手を重ねると怪訝そうな顔をしてすぐさま振り払った。
「触るな。もう放っておいてくれ。それよりここにサインをしてくれないか?」
彼は深くため息をついた後、鞄から一枚の白い封筒を取り出した。
何の書類か分からず受け取ったがタイトルを見た瞬間、頭の中が真っ白になった。
(なにこれ……)
【離婚協議書】 彼から渡された書類にはこう記されてあった。
วันต่อมา..“รันเวย์คะ พวกเรามาจากชมรมวารสาร ข่าวลือที่ว่ารันเวย์หึงเจด้าจนสั่งให้พายุปิด Know more แบบกะทันหันและลบรูปที่กำลังเป็น Talk of the town สองรูปนั้น เป็นความจริงรึเปล่าคะ?”คำถามยาวเหยียดของสมาชิกชมรมวารสารที่มาดักรอพวกเราที่ลานจอดรถดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงซุบซิบนินทาหนาหูมาก ชนิดที่ว่าจับใจความไม่รู้เรื่องเลยสักคำเพราะคนรอบข้างต่างวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆ นานา“ตามนั้น”เฮียเวย์ตอบไปสั้นๆ ด้วยท่าทางเรียบเฉย ไม่ยิ้มแต่ก็ไม่ได้ดุ แล้วอ้อมมาโอบเอวฉันเดินฝ่าฝูงชนนับสิบตรงไปที่โรงอาหาร แต่ชมรมวารสารและบรรดาแฟนคลับที่อยากรู้อยากเห็นก็ยังเดินตามพวกเรามาติดๆ แล้วตะโกนสัมภาษณ์กันไม่หยุดหย่อน“ก่อนหน้านี้มีนักศึกษาที่เข้าใช้ Know more ไม่ได้โวยวายกันยกใหญ่ อยากฝากอะไรถึงพวกเขามั้ยคะ?”ไมค์ในมือของผู้หญิงที่จีบปากจีบคอพ่นคำถามน่าเบื่อมากมายถูกเลื่อนมาจ่อตรงหน้าเฮียเวย์ ก่อนที่เขาจะหยุดเดินแล้วหันไปส่งสายตานิ่งเรียบไปให้และตอบออกไปเสียงเข้ม“ใครรู้ตัวว่าเซฟรูปพวกนั้นไว้..ลบซะ!”“นี่รันเวย์ไม่คิดจะขอโทษใครสักหน่อยหรอคะ แถมทำแบบนี้ไม่กลัวพายุติดร่างแหที่ยื่นมือเข้ามาช่ว...”“ถ้า Nightshade
“ก็ถ้าเขิน..จะนอนเฉยๆ ให้เอา แต่ถ้าหึง..เดี๋ยวขึ้นให้เอง”จิ๊!“โคตรหึง โคตรเขิน พอใจมั้ยวะ -////-”พอฉันพูดแบบนั้นออกไปเฮียเวย์ก็ตอบกลับมาด้วยสีหน้าแดงก่ำ แล้วทำเป็นใช้เสียงเข้มกลบเกลื่อน“หึ..ก็แค่นั้นอ้ำอึ้งอยู่ได้”พรวดดดด“อ๊าาาา // อ่าาา~”พูดจบฉันก็ทิ้งตัวลงบนท่อนเอ็นของเขาอย่างแรงทันทีและหลุดปากครางออกไปอย่างลืมตัว เช่นเดียวกับเฮียที่ครางออกมาด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้มไม่ต่างกัน แล้วฉันก็เริ่มขยับสะโพกขึ้นลงอย่างรวดเร็ว เพราะข้างในมันอึดอัดเหมือนทุกส่วนข้างในของเราสัมผัสกันอย่างแนบแน่นจนเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูกพั่บๆๆๆ พั่บๆๆๆ“อืมมม ทำไมวันนี้..ร้อนแรงได้ขนาดนี้วะ -////-”เฮียเวย์ส่งเสียงงึมงำปนเสียงครางออกมาอย่างเลื่อนลอย แล้วหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่เสียงหัวใจของเขายังเต้นตึกตักอยู่แบบนี้ มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยจริงๆ“ไม่ชอบหรอ อ๊ะ..อ๊า หรือชอบแบบอีฟ้า! อ๊ะ อ๊ะ...”พั่บๆๆๆ พั่บๆๆๆฉันขย่มขึ้นลงอยู่บนตัวเฮียเหมือนที่เขาเคยสอน แล้วถามออกไปอย่างจิกกัด โดยมีเฮียนอนครางอย่างเคลิบเคลิ้มอยู่ใต้ร่าง“อ่าาา.. ไร้สาระ มีคนเดียวก็ปวดหัวจะแย่ละ”น้ำเสียงกระเส่าดังขึ้นอย่าง
@ ST. ROYAL CONDOโครมมม~พอกลับถึงห้องฉันก็โยนกระเป๋ากับชีทลงบนโต๊ะอย่างแรงจนไฮชิวิ่งหนีเข้าบ้านแมวไปเลย ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าห้องนอนปิดประตูล็อคกลอนแน่นหนา แล้วทิ้งเฮียไว้ข้างนอกอย่างอารมณ์เสีย อีฟ้า อย่าให้กูเจอ แม่จะตบให้เลือดกบปากเลย โมโห!ก๊อก ก๊อก ก๊อก..“ไม่ให้เข้า!”ฉันตะโกนออกไปทันที แล้วไม่สนว่าเฮียจะพูดอะไรต่อ ก่อนจะเดินหนีเข้าไปอาบน้ำ แช่ตัวอยู่ในอ่างแบบนี้อย่างสงบสติอารมณ์ตัวเองทันทีบ้าชิบ! ถึงจะมีเรื่องกับใครมาตลอดตั้งแต่ ม.ปลาย ฉันก็ไม่เคยหัวร้อนง่ายขนาดนี้ แต่นี่ฉันคลั่งขึ้นมาแบบแทบจะทันทีเวลาเห็นใครเข้ามาใกล้เฮียเวย์แบบนี้ นี่ฉันยังสติดีรึเปล่า!ฉันคว้ามือถือที่พกเข้ามาด้วยเลื่อนดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็อย่างที่คิดแหละมีคนลงคลิปที่ฉันตบอีฟ้าอะไรนั่น พาดหัวคลิปเหมือนฉันเป็นอาชญากรข้ามชาติ ทำให้ใครต่อใครแห่ไปคอมเม้นท์กันแบบบันเทิงใจ แถมรูปเฮียเวย์เมื่อคืนที่มีมือดีแคปทันก็ยังว่อนอยู่ในนั้นจนเลื่อนไปทางไหนก็เจอ เออ! เอาเข้าไปจะเอาให้ฉันคลั่งตายเลยใช่มั้ย ต้องตามตบพวกมันทุกคนเลยมั้ย เฮ่อออ~บุ๋งงงงๆๆๆฉันดำลงไปสงบสติอารมณ์ใต้น้ำในอ่างแบบเซ็งๆ ก่อนจะปล่อยตัวเองไว้ในสภาพ
เช้าวันต่อมา..ฉันเดินฟึดฟัดลงจากรถทันทีเพราะรู้ว่าถ้าเหยียบแผ่นดิน ม. คงได้เป็น Talk of the town จากรูปเฮียเมื่อคืนแน่ๆ แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ตลอดระยะทางที่เฮียเดินมาส่งที่ตึกเสียงซุบซิบก็ก่อตัวขึ้นเป็นลูกคลื่นเลยล่ะ -.-“สาแก่ใจเฮียรึยัง?!”“หื้มมม?”พอโดนฉันดุเฮียก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ขนาดเมื่อคืนเขาอัพรูปบ้านั่นลงไปแค่ 2 นาทีเองนะ ยังกลายเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ Know more นี่เด้งรัวแค่ไหนไม่ต้องถามอ่ะเพราะมือถือค้างใช้งานไม่ได้จนต้อง Log out หนีตั้งแต่เมื่อคืน! แต่เท่าที่อ่านจากกระทู้ HOT NEWS เมื่อเช้า มีแต่คนคอมเม้นท์ในเชิงว่าฉันเอามือถือเฮียไปกดอัพแล้วแท็กตัวเองให้คนอื่นอิจฉาเล่นเพราะอย่างเฮียไม่น่าจะทำแบบนั้นได้.. ‘เขานิ่งจะตาย’....อ๋อหรอออออ?!นิ่งกับผีอ่ะดิ ใช่เว้ยกับคนอื่นเขาอาจจะนิ่ง แต่กับฉัน Nightshade และเพื่อนๆ ที่คณะเช่นแก๊งค์มุกเสี่ยวน่ะ เขาโคตรจะไม่นิ่งเลย! ถามจริงยัยพวกนั้นแยกแยะไม่ได้รึไงว่าคนเรามันมีหลายบุคลิกก็ได้น่ะ เชื่อเหอะ! ตั้งแต่มาเจอเฮียเวย์ หรือแม้แต่เฮียพายเอง ฉันว่าฉันเข้าใจโลกมากขึ้นเยอะเลย -_-“วันนี้ชมรมวารสารขอสัมภาษณ์เราเรื่อง I Saw.. นะ”“อืม
ไม่กี่นาทีต่อมา...@ ST. ROYAL CONDOพรึ่บบบ!“ตัวเจ~ อย่ารุนแรงกับเฮียนักดิ ฮ่ะๆ”เสียงเฮียเวย์ที่ถูกฉันฉุดกระชากลากแขนอยู่พูดจาออดอ้อนฉันมาตลอดทางจนเรากลับมาถึงคอนโดแล้วเดินเข้ามาในห้อง“เพราะเฮียนั่นแหละ!”ฉันบ่นออกไปอย่างหงุดหงิด ทำไมต้องน่ารักขนาดนี้ด้วยฮะ ทำไมต้องทำให้คนอื่นเขาหลงไปทั่วแบบนี้ ไม่ชอบ! โคตรจะไม่ชอบเลย!ตุ้บบบ! “เฮียอ่ะ!” ฉันโมโหแต่ทำไรไม่ได้ก็เลยทุบเขาไปทีหนึ่ง แล้วเฮียเวย์ก็ขำออกมาอย่างไม่สลดเลยสักนิด“โอ๋ๆ โกรธป่ะ Kiss อีกก็ได้นะ มาเร็ว~”เฮียทำท่าล้อเลียนฉันแล้วยื่นหน้าเข้ามาจะให้ฉันจูบเขาอีก ฉันเลยดุออกไปทั้งที่หน้าร้อนผ่าว -////-“จะตลกอีกนานมั้ยฮะ!” พอฉันเริ่มจริงจังขึ้นมา เฮียก็ทำหน้างอแล้วพูดอ้อนๆ เหมือนเดิมอีกที เออ ตาย.. กูตาย!“ก็ตอนนั้นเฮียเขินนี่นา -////-”“แล้วทำไมต้องเขินต่อหน้าคนเยอะแยะด้วยเล่า!”ฉันบ่นเขาออกไปอีก แล้วเฮียก็รีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นอมยิ้มออกมาทันที อะไรของเขา เป็นไบโพล่าร์หรอ -_-?!“ก็เฮียไม่เคยเห็นเราเป็นงี้อ่ะ ฮ่ะๆ”เฮียเวย์ยิ้มหน่อยยิ้มใหญ่ไม่หยุด แล้วเอามือมาบีบแก้มฉันเบาๆ แต่พอยิ่งฟังฉันยิ่งหงุดหงิดขึ้นมาซะงั้น“ไม่เคยเห็นก็เห็นสั
หลายวันต่อมา..“งื้อออ อยากกินบิงซู แฮ่กๆ”ฉันบ่นออกไปทั้งที่ขายังวิ่งอยู่บนลู่วิ่งในฟิตเนสที่คอนโด โดยมีเฮียเวย์ยืนกอดอกทำหน้านิ่งๆ อยู่ข้างๆ“ตั้งใจวิ่งไปห้ามคิดเรื่องกิน” เฮียพูดแล้วยื่นมือมาผลักหัวฉันเบาๆ ฉันเลยหันไปทำหน้ายักษ์ใส่เขาทันที“เฮียอยากออกกำลังกาย ทำไมต้องลากเจมาด้วยอ่ะ -_-?”ฉันบ่นอุบอิบออกไปเพราะตั้งแต่ก้าวขาเข้าฟิตเนสมาเฮียยังไม่ได้แตะเครื่องออกกำลังกายอะไรเลยสักแอะ มีแต่ยืนคุมเข้มฉันอยู่แบบนี้ น่าหงุดหงิดชะมัดเลย“ก็เราไม่ยอมแต่งงานกับเฮียเพราะบอกว่าอ้วน! ใส่ชุดแต่งงานไม่สวย”เฮียเบะปากใส่แล้วพูดออกมาแบบเซ็งๆ ก็ยอมรับนะว่าพูดจริงอ่ะ ใครก็อยากสวยที่สุดในวันแต่งงานทั้งนั้นป้ะ?!“เหอะ! แล้วใครเขาคิดเรื่องแต่งงานกันปุบปับแบบเฮียบ้างเล่า”ไอ้ที่คิดว่าอยากแต่งแล้วจะแต่งเลย ไม่สนใจอะไรต่อมิอะไร นอกจากเฮียพายที่ไอ้นิลเล่าให้ฟัง ฉันก็เจออีกคนละที่ประหลาดได้โล่แบบนั้น นี่ไง..ยืนอยู่นี่อีกคน เชื่อมะ..สองสามวันก่อนแม่เฮียกับม้าฉันพากันมาช่วยเลือกแหวนหมั้น แต่ดูไปดูมาเกือบจะได้เปลี่ยนเป็นแหวนแต่งงานกันซะงั้น คือรีบกันทุกคนยกเว้นฉันอ่ะ ไม่รู้จะรีบไปไหน -.-“หึ..โทษที เรื่องแต่งง
Comments