Tumingin ba talaga siya sa 'kin? O assuming lang talaga ako?
Napatingin ako kina Rachel at Allyson nang biglaan nila akong niyugyog, nakangisi na tila kinikilig."O, my god!" tili ni Rachel. "Mukhang may gusto sa 'yo yung pinsan ko!"Agaran akong napapaiwas ng tingin sa kanila. "Wala 'yan," namumulang sabi ko, umaaktong hindi naniniwala kahit ang totoo ay nag-a-assume din akong sa akin nga siya nakatingin."Anong wala?" Hinampas ako ni Rachel. "'Wag ako ang kontrahin mo dahil expert ako riyan," pagmamalaki niya."Papa'nong expert ka riyan, e, wala ka ngang jowa?" panunukso ko sa kanya.Pinanlakhan niya ako ng mata. "Wala nga akong jowa pero alam na alam ko ang mga bagay na 'yan." Pinanlisikan niya ako ng mata. "Aba, pinapangalandakan mo talagang wala akong jowa, ah?"Napatawa kami ni Allyson."Oh, edi umamin ka rin na wala ka ngang jowa," nakatawang sabi ni Ally.Hinagisan siya ng bulaklak ni Rachel na nadampot niya sa mesa. "Gaga ka!""Oh well," nakangising sabi ni Allyson. "Thanks for the flowers, girl. I appreciated it," panunukso naman ni Allyson, kinikindatan si Rachel."Tumahimik ka!" Bahagya na lamang na napairap si Rachel.Napailing-iling nalang ako sa kanila. Nagpaalam ako sa kanila na magrestroom na muna. Nang tumango sila, kaagad akong tumayo para pumunta sa restroom.Ilang minuto rin ang tinagal ko sa loob. Naghugas lang ako ng kamay at tumingin sa salamin.Bahagyang namula ang mukha ko nang maalala ang nangyari kanina. Ah, assuming na nga talaga ako.Umiling-iling ako bago tumalikod. Binuksan ko ang pinto at deri-deritsong lumabas.Halos mapangiwi ako nang aksidenteng may nakabangga ako pagkalabas ko sa pinto. Hindi ko alam na may tao palang nag-aantay doon."Sorry---" Halos mapanganga ako nang makitang yung lalaking kumanta kanina ang nakabangga ko.Oh, shit!Kaagad akong umiwas ng tingin dahil pakiramdam ko namumula ako ngayon. Tangina, bakit siya pa ang nakabangga ko?Kaagad akong humakbang paalis."Miss..."Tumigil ako sa paglalakad at nanatiling nakatalikod sa kanya. Shit, ang lalim ng boses. Baka mahulog ako. Char."Are you okay?""Y-Yeah," nauutal kong sabi bago ako deri-deritsong nagpatuloy sa paglalakad.Inirapan ko sina Rachel at Allyson nang makita ko silang nakatayo 'di kalayuan sa akin. And I guess, nakita nila ang eksena kanina.Napatawa sila. "Halatang type ka n'on.""Sorry, the feeling is not mutual. Hindi ko siya type." 'Wag kayo. Mataas ang pride ko.Bahagya silang napatawa sa sinabi ko. "Oh? Hindi mo type?" nakangising tanong sa akin ni Rachel bago siya umupo sa upuan na nasa salas nila.Nainis kaagad ako nang maramdaman ko ang pagkasarkastika sa boses niya."Kaya pala namumula ka, kasi hindi mo type," pagdudugtong niya sa sinabi kanina.Pinanliitan ko ng mata si Rachel. Kaagad siyang nagkibit-balikat sa akin. Napapatawa naman si Allyson sa nakita."Nahihiya lang ako sa tao," pagpapaliwanag ko."Ah..." Tumatango-tango siya, nanatiling nakangisi.Sinamaan ko siya ng tingin. Napatawa naman siya dahil sa ginawa ko."What?" She laughed at me. "Naniniwala na nga ako sa 'yo!"Inirapan ko siya. "Naniniwala ka nga, pero ang boses nang pagkakasabi mo, parang sarkastika! Naiinis ako!"Napahagalpak ng tawa si Allyson dahilan para siya naman ang samaan ko ng tingin."Ano?" pagmamaldita ko."Ang ganda mo pala 'pag naiinis," ani Allyson, nakangisi parin.Inirapan ko siya. "Likas na talagang maganda ako," sakay ko sa trip niya. Nang makita ko ang bahagya nilang pagngiwi ay kaagad akong napatawa."Eh, kung ayaw mo kay Van, do'n ka nalang kay Kent, guwapo 'yon."Napangiwi ako. "Ayoko sa guwapo," pagsasabi ko ng totoo."Bakit?" Kita ko ang pagtataka sa mukha nilang dalawa."They are more like cheaters," I say as I shrug. "Wala, e. Ayokong masaktan.""'Wag mong lahatin."Napatingin kami ni Allyson kay Rachel.Ngumisi siya sa amin. "Yung jowa nga ni Ally pangit, manloloko rin."Kaagad siyang hinampas ni Allyson. "Aba, anong koneksyon n'on sa pinag-uusapan natin? Gaga ka!"Nakapamaywang siyang tumingin kay Allyson. "Excuse me. You're seeking for some connection? Well, I want you to know, first, we are talking about cheaters," she emphasizes the last word. Gaga talaga. "'Yon nga lang, hindi siya guwapo." Umirap siya kay Allyson bago umupo sa sofa.Napatawa si Allyson. "Hindi guwapo, ha? Kaya pala crush mo 'yon noon, dahil hindi guwapo. I've always known you're fond of ugly faces, just like you," panunukso naman ni Allyson kay Rachel.Akmang tatawa na ako nang may biglaang bumatok sa akin. Nabalik ako sa reyalidad at tiningnan kung sino ang nambatok sa 'kin. Kaagad kong sinamaan ng tingin si Rachel na nakangisi na sa akin ngayon."What?" pagtataray ko."Nakangisi ka kasi kaya binatukan kita. Baka maulol ka riyan. Ayokong magkaroon ng kaibigan na---""We're here," singit ni Allyson dahilan para samaan siya ng tingin ni Rachel."Did you know that it's rude to talk when you knew someone's talking?" inis na saad ni Rachel.Allyson smirks. "Yeah. But you're talking nonsense shits so I don't think it's rude to interrupt," mapanuksong pangangatwiran naman ni Allyson.Halos mapahagalpak ako ng tawa nang makita ko ang mukha ni Rachel. It was epic!Lumabas nalang ako ng sasakyan at pumasok sa loob ng bahay. Sumunod naman kaagad sila sa akin."Ma...""Good evening tita," bati nila kay mama.Bumati pabalik si mama sa kanila bago ako tiningnan. "Kakatulog lang ni Kristen. Mukhang napuyat ang bata kaya pagkatapos n'yong mag-usap kanina, nakatulog kaagad. Dito ka na muna magpalipas ng gabi. Maaabala lang ang tulog n'on kung pipilitin mong iuwi."Tumango ako sa sinabi niya. Hinarap ko sina Allyson at Rachel. "Seems like I need to stay here for the night. Thanks for this night girls." Niyakap ko sila.Rachel rolls her eyes. "'Wag magdrama, kinikilabutan ako."Napailing-iling ako sa sinabi niya. Nang makalabas sila ng bahay, umakyat na ako sa taas. Nang makatapat ang kuwarto ko noon, huminga ako nang malalim.Am I ready to see my old room again? Am I ready to reminisce the old times... when we were still together and happy? Am I ready to reminisce how good our relationship back then?Am I... ready?Note:This is the chapter 4. Nagkamali ako sa pagpindot kahapon kaya yung chapter 4 sana ay na-upload ko sa chapter 3.PS: The content of chapter 3 is still on review.________Did I already told all of you that after Taylor left me, hindi ko na ginamit ang kuwartong 'to? It suffocates me, and I always remember him in every corner of my room. Everytime I tried to sleep on my bed here in my room, I always ended up crying. Hanggang sa umulit nang umulit. Naaawa na nga sila mama sa 'kin, e. That's why I decided to leave and buy a condo unit for myself. Nakatulong naman dahil medyo nakakalimutan ko siya.Pumikit ako nang maalala na naman ang nakaraan. Huminga ako nang malalim. Rhea, kaya mo 'to.Dahan-dahan kong binuksan ang pinto nang kuwarto ko. Inilibot ko ang paningin ko. A single tear has tried to wet up my eyes again. How I missed my room. Ganoon parin ang kuwarto ko. Kung paano ito nakaayos noong umalis ako, ganoon parin ito ngayon. Kahit wala nang gumagamit nito, malinis parin. Mu
I don't know how I slept that night. His voice kept on running through my head. Kahit anong gawin kong pagpikit, hindi ako makatulog dahil sa boses ng putanginang lalaking 'yon.Pupungas-pungas akong naglakad pababa. Wala na si Kristen sa tabi ko nang magising ako, so I assume she's with my mother.I hope so."Mama!"I immediately look at the kitchen and saw her sitting on a high chair. She was wearing a wide, happy smile while waving her cute hands at me. I smiled back at her before walking my way to her."Good morning, sweetie," bati ko sa kanya bago ko siya hinalikan sa pisnge.Pangisi-ngisi siyang tumingala sa akin na siyang nagpangisi sa akin. "You're that happy, huh?" Umupo ako sa tabi niya.Tumango siya sa akin. "I made cookies for you, Mama."Napanganga ako sa sinabi niya. "Wow," tanging komento ko habang nakangiti. "You did?""Yeah," tumatango-tangong sagot niya. Tumingin siya kay Mama na nakangiti na sa amin ngayon. "Lola Ma helped me do it."Nakangiti akong tumingin kay Mam
Kasalukuyan akong nakaharap sa isang customer nang marinig kong tumunog ang chain, nagpapahiwatig na may bagong dumating na customer.Biglaan akong napatingin doon at halos manigas ako sa kinatatayuan ko nang makita kung sino iyon. It was Taylor.What is he doing here?Tulad ko ay gulat din siyang nakatingin sa akin. What a small world."Taylor, ano, tutunganga ka nalang diyan?" komento ng isa niyang kasamahan. They were consists of five. I wonder who are they in his life. Friends? Workmates?Like you care, Rhea Kirstie, huh?"One cappuccino and a slice of walnut cake, please."Napatingin ako sa taong nagsalita. Shoot! May customer pa pala akong inasikaso. Taylor, you're such a distraction!Habang hinahanda ang order ng lalaki, nakasunod ang paningin ko sa mga ginagawa ni Taylor. Hindi ko alam kung dahil ba sa inis na nandito siya o ano kaya tinitingnan ko ang mga ginagawa niya. Ah, ewan!Kaagad kong ibinigay ang order ng lalaki. Matapos n'yon ay nakita ko kaagad na nagtaas ng kamay s
Ilang oras nang nakaalis sina Taylor at yung mga kasamahan niya, at ilang oras narin akong patingin-tingin sa entrance ng cafe.I unconsciously groaned as I closed my eyes in annoyance. Dahil sa sinabi ng putanginang lalaking 'yon, hindi ko maiwasang kabahan. Baka tutuhanin niya yung sinabi niya. Hindi ko pa kayang makaharap nang matagal ang putanginang mukha niya."Ma'am, okay lang po kayo?"Mula sa pagkakatunganga sa labas, napatingin ako kay Jes. She was weirdly looking at me, slightly grimacing her lips."I'm fine. Back to work now," simpleng pagsaad ko sa empleyado ko.Bahagyang nagsalubong ang kilay ko nang makitang nakatingin parin siya sa akin. She was still in her weird looks."What?" naiinis kong tanong, nanininghal.Bahagya siyang napangiwi. Kalaunan ay tumikhim siya at umayos sa pagkakatayo. "Wala na po tayong trabaho ma'am. Nagsara na po ang cafe." Tumingin siya sa relos niya. "Alas nuwebe narin kasi ng gabi, ma'am."Doon lang ako natauhan. Napatingin ako sa kanya at naki
Natahimik kami ng ilang minuto. Tumingon ako sa kanila at nakitang nakatingin lang rin sila sa akin. Bahagya akong nailang sa tinginan nila."What?" untag ko. Umiwas ako nang makitang mas naging seryoso ang mukha ni Rachel."Do you love him?"Biglaang tanong ni Rachel sa akin dahilan para manigas ako sa kinauupuan ko.Do I love him?I groaned.Oh, I don't!"I don't," simpleng sagot ko."Do you still love him?"I throw some death glares to Rachel when she asked more. What the hell's going on with her? What is she up to?"I already said I don't love him," naiinis kong sagot.Umiling-iling siya sa sagot ko. "Wrong answer," aniya na siyang ikinasalubong ng kilay ko."What?"Allyson laughs. "What the hell's with you, Rachel?"Napangisi ako. "Ano pa ba dapat ang isasagot ko?" pambabara ko sa kanya.Napairap si Rachel sa sinabi ko. "Kahit ilang beses mo pang i-deny sa 'kin na hindi mo na siya mahal, I won't believe you, Kirstie. I know how to read you." Napailing-iling siya. "Masama 'yan. Yo
"But I'll be back later. I wanted to talk to you..."Bahagyang umasim ang mukha ko nang maalala ang sinabi ng gagong 'yon. That jerk! He lied again! Kausapin niya yung mukha niyang gago!Ugh, does it matter, Rhea?Inis akong tumagilid. Nawala ang inis na nararamdaman ko nang makita na naman ang mapayapang mukha ng anak ko. Umisod ako palapit sa kanya at maingat na ipinalibot ang braso ko sa kanya.Natigilan ako nang gumalaw siya. Tumagilid siya paharap sa akin at niyakap ako pabalik. Napangiti ako sa ginawa niya. Maingat ko siyang hinalikan sa noo bago ako pumikit.Kakapikit ko palang nang tumunog ang cellphone ko. Kaagad kong inabot ang cellphone ko sa side table at kaagad na sinagot iyon. Napatingin ako kay Kristen. Nakahinga ako ng maluwag nang makitang mahimbing parin siyang natutulog.[Hey,] rinig kong pambungad sa kabilang linya.Inis akong napapanguso. "What's with you, Ed? Malapit pang magising si Kristen," mahinang saad ko.[I'm sorry. I just missed you...]Kaagad akong nagui
"Kirstie..."Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko si Taylor. What the hell did this jerk doing here? He's not welcome in my cafe, again."I'm sorry I didn't made it here yesterday. There was an emergency came when I was about to head here," sambit niya na tila nagpapaliwanag sa akin.Kaagad na nagsalubong ang kilay ko at binawi ko ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya."Who the hell care, jerk!" Inirapan ko siya bago ako nagsimulang maglakad."Did I keep you waiting? I'm sorry---"Bago paman siya makapagtapos sa pagsasalita ay nilingon ko na siya. "What?!" Nanlalaki ang mga matang sambit ko, bahagya pang napapasinghap sa putanginang pinagsasabi niya. "Did you meant I waited for you?" Pabalang akong tumawa. "Jerk, who are you for me to keep waiting for you? You're not even worth it."Palihim na nagsalubong ang kilay ko nang makita ang sakit sa mga mata niya. What the hell is his problem? Was he planning to trick me by his fake emotions? Well, I'm sorry jerk, it's not working on me.
Dumaan ang ilang oras nang ganoon lang palagi ang nangyayari. Kumukuha ako ng mga orders tapos makikita ko nalang siyang nakatitig sa akin.Kasalukuyan akong gumagawa ng kape nang marinig kong may tumatawag sa kanya. Habang sinasagot niya iyon, nakatingin lang ako sa kanya.Bahagya akong nagulat nang biglaan na lamang siyang tumingala sa gawi ko. Kaagad akong napakurap-kurap. Papaiwas na ako ng tingin sa kanya nang bigla na lamang niya akong nginitian. Hindi ngiting nakakaasar o nakakainis, kundi isang totoong ngiti.What the! Anong totoong ngiti ang sinasabi mo r'yan, Rhea? Peke 'yon, 'wag kang papadala!Inirapan ko lang siya bago ako nagfocus sa ginagawa ko. Pero ang kingina, hindi ako makapagfocus.I sighed as I leaned on my chair. Napatingin ako sa cellphone ko nang tumunog iyon. It was Edward.From: EdWe're on our way at the cafe. Be ready! (〜^∇^)〜"Shit!" Taranta akong tumayo at tumingin sa gawi ni Taylor. Good thing at nakatayo na siya."Umalis ka na," deretsahang sambit ko na