ตอนที่ 3 คิดถึงทั้งคืน

คนตัวบางลงจากรถตู้สีดำที่ติดฟิล์มมืดทั้งคัน เธอเดินเข้าบ้านอย่างล่องลอย เพียงแค่วันเดียวที่แม่ไปจากบ้าน ก็เกิดเรื่องราววุ่นวายได้ขนาดนี้เชียวหรือ และอีกไม่กี่วัน ชีวิตของเธอก็จะเปลี่ยนไปตลอดกาล

เธอทิ้งตัวลงนอนบนเตียงกว้าง ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยน ปล่อยหยาดน้ำตาออกมาไม่ขาดสาย หวังให้มันช่วยชโลมจิตใจที่เจ็บปวดของเธอกับวิบากกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อ

เมื่อปล่อยให้ตัวเองจมจ่อมกับคราบน้ำตาเป็นเวลานาน ก็ลุกขึ้นมาฮึดสู้ เข้าไปอาบน้ำชำระล้างร่างกาย แล้วอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวสำหรับการสอบในวันพรุ่งนี้

แต่ยังไม่ทันที่จะได้เริ่มเปิดหนังสืออ่าน คนรักหนุ่มของเธอก็โทรเข้ามาหา

“อ่านหนังสือไปถึงไหนแล้วครับดาว”

เสียงทุ้มนุ่มหูของคนรัก ทำเอาเธอกัดฟันแน่น กลั้นก้อนสะอื้นที่ตีขึ้นมาจุกอก ต่อจากนี้ไป ชีวิตเธอจะไม่มีเขาอีกแล้ว แต่ยังใจไม่กล้าพอจะบอกเลิกกับเขาในวันนี้ อีกอย่างก็กลัวว่าเขาจะไม่มีสมาธิอ่านหนังสือจนสอบไม่ผ่าน นอกจากเธอจะใจร้าย ทำลายหัวใจเขาแล้ว เธอยังจะทำลายอนาคตของเขาด้วย เธอทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆ

“ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ เพิ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังจะเริ่มอ่าน”

“อ้าว ดาวกลับบ้านตั้งแต่บ่ายแล้วนี่ครับ ทำไมยังไม่ได้อ่านอีก ไม่สบายหรือเปล่า เสียงดาวเหมือนอู้อี้แปลกๆ นะ”

“ดาวไปธุระมาค่ะ เพิ่งกลับมาถึงบ้านได้ไม่นาน แต่ไม่ได้ป่วยหรอกนะคะ ภูมิไม่ต้องห่วงนะ”

มือเล็กยกขึ้นมาปิดปาก ลำตัวสั่นสะท้านสะอื้นฮัก ยังไม่ทันบอกเลิกเขาเลย แค่รู้ว่าจะไม่มีเขาอีกแล้วในชีวิต มันก็เจ็บปวดเหลือเกิน

“ครับ แต่ดาวอ่านไปหลายรอบแล้วนี่ แล้วเราก็ติวกันมาแล้ว ทบทวนอีกนิดเดียว ดาวของภูมิก็ทำข้อสอบได้แบบผ่านฉลุย เกียรตินิยมอันดับหนึ่งรอดาวอยู่นะครับ ทำให้ได้นะ ที่รักของภูมิ”

คำว่า “ที่รักของภูมิ” ทำเอาร่างบางสั่นสะท้านหนักกว่าเก่า น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้มันไหลออกมานองหน้าอีกแล้ว หัวใจดวงน้อยมันร้าวรานเกินจะทน เธออยากหนีไปกับเขาเสียตอนนี้ หนีไปที่ไหนก็ได้ที่มันไกลๆ จนผู้ชายใจร้ายที่เป็นเจ้าหนี้ของแม่ตามหาตัวไม่เจอ แต่จะทำแบบนั้นได้อย่างไร ในเมื่อเขากับเธอเหลือสอบอีกตั้งสามวัน ถ้าเธอพาเขาหนีตอนนี้ อนาคตของเขาก็จะไม่เหลือเลย

“ค่ะ ดาวจะทำให้เต็มที่ แต่ถ้าบางเรื่องดาวทำให้ภูมิไม่ได้ ดาวต้องขอโทษล่วงหน้านะคะ ที่อาจจะทำให้ภูมิต้องผิดหวังในตัวดาว”

คิ้วเข้มขมวดมุ่น จับกระแสความเจ็บปวดในน้ำเสียงของคนรักได้ และปกติเธอก็ไม่เคยพูดแบบนี้กับเขา

“ภูมิไม่เคยผิดหวังในตัวดาว ภูมิรักดาว รักมากที่สุด วันนี้ดาวเป็นอะไรไปครับ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า คุยกับภูมิได้ทุกเรื่องนะ ภูมิพร้อมรับฟังปัญหาของดาวและพร้อมช่วยดาวแก้ไข ขอให้ดาวมั่นใจในตัวภูมิ”

เธอรู้ ว่าเขาจะทำได้อย่างที่พูดจริงๆ ยกเว้นเรื่องที่เธอกำลังเจออยู่ มันหนักหนาเกินกว่าที่เขาจะช่วยเหลือได้ และมันคงไม่ยุติธรรมที่จะให้เขามารับรู้และเจ็บปวดไปกับเธอ โดยที่ไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้ ทำได้แค่ดูเธอเดินจากไปเพื่อทำอะไรไร้ศักดิ์ศรีโดยการนอนรองรับอารมณ์ความใคร่ของผู้ชายคนอื่น

“ขอบคุณมากค่ะ ดาวไม่เป็นอะไรหรอก ไม่มีอะไรทั้งนั้น สงสัยจะเหนื่อยค่ะ เลยเป็นแบบนี้”

“ครับ งั้นดาวรีบทบทวนแล้วรีบนอนนะครับ พรุ่งนี้เจอกันที่ห้องสอบนะ”

“ค่ะ ฝันดีค่ะ”

“ฝันดีครับที่รัก”

หลังจากวางสายไป เธอก็ทิ้งตัวนอนร้องไห้อย่างหนักอีกครั้ง และสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้เสียใจอาลัยอาวรณ์อะไรที่ไม่ใช่ของตัวเองอีก เพราะแม้แต่ชีวิตและร่างกายนี้ ก็ยังไม่ใช่ของตัวเอง เธอยังต้องใช้มันตอบแทนบุญคุณแม่ของตัวเองเลย..นับประสาอะไรกับเขา รัฐภูมิ..ที่ไม่มีวันกลับมาเป็นของเธออีกต่อไป

“ดาว มาถึงแล้วเหรอครับ ไปกินข้าวกันก่อนไหม มีเวลาอีกตั้งนานกว่าจะถึงเวลาสอบ”

เธอมาถึงมหาวิทยาลัยในเวลาใกล้เที่ยง วันนี้มีสอบช่วงบ่ายแค่วิชาเดียวเท่านั้น และถึงแม้ว่าเธอจะร้องไห้อยู่ครึ่งค่อนคืนจนตาบวมและปวดหัว จึงไม่ได้อ่านหนังสือทบทวนอย่างที่ตั้งใจ แต่การที่เธอไม่สามารถข่มตานอนหลับได้ เธอจึงลุกขึ้นมาอาบน้ำทำร่างกายให้สดชื่นแต่เช้า แล้วอ่านทบทวนอีกครั้งก่อนออกจากบ้าน

ดวงตากลมโตประกายแสนเศร้า จ้องมองใบหน้าคนรักหนุ่มเนิ่นนาน ไม่ยามตักอาหารเข้าปากเสียที ราวกับต้องการจดจำทุกอิริยาบถของเขาเอาไว้ให้ตราตรึงในหัวใจตราบนานเท่านาน

“ดาว มองหน้าภูมิทำไมครับ มีอะไรติดหรือเปล่า”

“ไม่มีค่ะ”

คนตัวบางฝืนยิ้มหวานที่สุดเท่าที่จะทำได้ แม้จะรู้สึกฝืดเฝือเต็มที

“คิดถึงภูมิเหรอครับ ภูมิก็คิดถึงดาวนะ คิดถึงทั้งคืนเลย”

มือใหญ่ยื่นมาจับแก้มนวลเบาๆ อย่างหยอกล้อ สัมผัสอบอุ่นจากนิ้วเขา ทำเอาเธอต้องอมยิ้มมีความสุข ความรักของเธอกับเขาที่ผ่านมา มันดีเหลือเกิน ดีที่สุดแล้ว และเธอจะจดจำเขาไปชั่วชีวิต

“คิดถึงค่ะ ดาวคิดถึงภูมิมาก และจะคิดถึงภูมิตลอดไป”

ท่านประธานหนุ่มกำโทรศัพท์มือถือแน่น หลังจากได้ดูคลิปวิดีโอคู่รักหนุ่มสาวนักศึกษากำลังกินข้าวกันอย่างหวานชื่น หยอกล้อกันกลางโรงอาหารไม่อายฟ้าอายดิน ที่ลูกน้องซึ่งได้รับคำสั่งให้คอยตามรับส่งและคอยจับตามองเธอแอบถ่ายส่งมาให้

เขาคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าผู้หญิงสวยซึ้งไปทั้งตัวแบบเธอต้องมีแฟน แถมไอ้หมอนั่นยังหล่อเหลาอย่างหาตัวจับยาก ท่าทางก็ดูรักใคร่กันดีเหลือเกิน คงจะไปถึงไหนๆ กันแล้วสินะ

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เขาก็ไม่แคร์ว่าเธอจะผ่านใครมาบ้าง เพราะผู้หญิงที่เขานอนด้วยทุกคนก็ไม่มีใครบริสุทธิ์ผุดผ่องมาจากไหน แม้แต่อดีตคนรักสาวระดับนางเอกแถวหน้า ที่เขาคบหาด้วยคนล่าสุด ก่อนที่เธอจะตกลงคบกับเขา เธอมีข่าวฉาวแทบทุกวัน แถมก่อนวันที่จะคบกัน เขายังโดนเพื่อนรักที่ไม่ได้เป็นแค่เพื่อนของเธอต่อยหน้าจนเป็นข่าวขึ้นหน้าหนึ่ง เขายังไม่แคร์เลย

เพราะฉะนั้น ไม่ว่าเธอคนนี้จะผ่านสมรภูมิมามากขนาดไหน กับอีแค่นางบำเรอขัดดอก เรื่องอะไรเขาจะต้องแคร์ จะใช้งานเธอคุ้มกับดอกเบี้ยหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ เอามาลองใช้งานดูก่อน ถ้าไม่ถูกใจก็อาจจะยอมปล่อยเธอกลับคืนไปให้ไอ้หน้าหล่อนั่น ยกดอกเบี้ยให้ ถือเป็นรางวัลลูกกตัญญูที่ซวยมีแม่หลงผู้ชายจนชีวิตดิ่งลงเหว แล้วเขาก็คงไปหากินนอกบ้านกับดาราสาวสวยที่เขาหาได้ทั่วไปตามงานปาร์ตี้ไฮโซ ให้เธอทำงานใช้หนี้เงินต้นเขาแค่ในตำแหน่งเลขานุการก็พอ

แต่ก็แค่ “อาจจะ” นะ เพราะเขาเองก็ยังไม่ทันได้ลิ้มลองว่าเธอจะกินอร่อยสมกับที่ไอ้หนุ่มนั่นดูคลั่งรักหลงใหลเธอเหลือเกินหรือเปล่า

เขายอมรับว่าเขามันเลว แต่เขาเป็นผู้ชาย มีความต้องการ แล้วลูกสาวของคนที่ทรยศบริษัทก็สวยไปทั้งตัวไร้ที่จะติขนาดนั้น เป็นใครก็น้ำลายสอ

อีกอย่าง ถึงเขาจะเลวที่เรียกร้องร่างกายของเธอเป็นดอกเบี้ย แต่เขาก็คิดว่าเขาน่าจะเป็นเจ้าหนี้ที่ใจดีคนหนึ่ง ที่ยอมปล่อยแม่เธอไป ไม่ตามล่าแล้วยัดเข้าซังเตข้อหายักยอกทรัพย์ให้แก่ตายในคุกก็บุญกะลาหัวผู้หญิงคนนั้นแล้ว

ใครใช้ให้หญิงร้ายชายเลวคู่นั้นมากระตุกหนวดเสือ คนที่ไม่เคยยอมใครอย่างเขา ยอมควักเงินจ่ายหนี้บริษัทแทนให้ แล้วยอมให้เด็กคนนั้นมาใช้หนี้ที่ไม่รู้อีกกี่สิบปีจะหมด แค่นี้ก็ใจดีเกินไปแล้ว เผลอๆ เขาโดนพ่อจับแต่งงานกับลูกหลานไฮโซ จนลูกของเขาโตเป็นหนุ่มเป็นสาว เด็กนั่นจะใช้หนี้เขาหมดหรือยังก็ไม่รู้

“ชัย นับดาวเข้าห้องสอบหรือยัง”

เขาต่อสายหาลูกน้องคนสนิทมือดีที่ให้ไปตามรับส่งและคอยจับตาดูเธออย่างใกล้ชิด

“เข้าแล้วครับคุณเอก”

“อืม สอบเสร็จพากลับบ้านทันที ห้ามให้ไปไหนกับใครเด็ดขาด เดี๋ยวฉันเลิกงานจะไปหาที่บ้านหลังนั้น”

“ครับ”

“แล้วทางนั้นว่าอย่างไรกันบ้าง มีความคืบหน้าอะไรไหม”

“คุณดุจนภาไม่ติดต่อลูกสาวมาเลยครับ คนของเราที่คอยฟังเสียงจากเครื่องดักฟังที่เราแอบไปติดไว้ที่ห้องนอนของเธอกับที่ห้องรับแขก บอกว่าเธอรับสายจากแฟนแล้วก็เอาแต่ร้องไห้จนหลับไปเลยครับ”

กรามแกร่งขบกันแน่น แม้ใจหนึ่งจะแอบสงสาร แต่อีกใจก็ไม่พอใจที่ได้ยินว่าเธออาลัยอาวรณ์ผู้ชายคนนั้นมากจนนอนร้องไห้ ถึงแม้จะรู้ว่าสองคนนั้นรักกันมากขนาดไหนก็ตาม

“อืม ตามต่อไป ส่วนเครื่องดักฟัง ตอนที่ฉันไปบ้านนั้น ให้พวกมันหยุดฟัง อย่าสอดรู้สอดเห็นเรื่องของฉันเด็ดขาด”

“เอ่อ ครับ เดี๋ยวผมกำชับให้ครับ”

ชัยวางสายเจ้านายหนุ่มแล้วอมยิ้ม ท่าทางเจ้านายจะรีบกลับไปเผด็จศึกสาวน้อยเพื่อไม่ให้เธอกลับไปยุ่งกับแฟนหนุ่มรูปหล่อนั่นอีก จึงรีบโทรสั่งงานแล้วเตรียมอุปกรณ์เพิ่มความปลอดภัยบนเตียงให้เจ้านายทันที