LOGIN
Leah
Pag-akyat ko sa ikalawang palapag ng aming bahay ay nakarinig ako ng tila may nalaglag sa loob ng silid ng aking ina. Sa pagkakaalam ko ay walang tao doon dahil nagbabantay ng hardware namin si Mommy kaya naman nagpunta ako don para i-check.
Ngunit nanlaki ang aking mga mata ng makita ang aking ina na nasa hindi kaaya-ayang posisyon kasama ang aking nobyo at parehong walang damit!
*********
“Hi, Hon! Nasaan ka?” tanong ko ng sagutin ni James ang aking tawag.
“Mmm… dito lang sa condo, why?” Medyo nagtaka ako dahil parang ang tahimik ng background niya. Normally ay rinig lagi ang tunog ng mga sasakyan sa labas dahil nasa ika-limang palapag lang ng building ang unit niya at nakatapat sa kalsada ang balcony nito.
“May kasama ka ba?” tanong ko pa. “Parang ang tahimik naman sa condo mo. Baka naman may sakit ka at saradong-sarado ang mga bintana mo.”
“Ha? Wala, mag-isa lang ako. Nagbukas kasi ako ng aircon dahil medyo maalinsangan.”
“Kaya pala,” tugon ko. Bihira kasi siyang gumamit ng AC at mas gusto niya na nakabukas ang pintuan ng balcony. Pero naiintindihan ko naman siya dahil talagang sobrang init ng panahon ngayon. “Anyway, napatawag ako dahil–”
“I know, it’s our anniversary,” putol niya sa sasabihin ko. Napangiti ako dahil naalala niya. Sabagay, lagi naman talaga niyang naalala ang aming anniversary. I mean, monthsary dahil ngayon pa lang ang unang taon ng pagiging magkasintahan namin.
“Yes. And I have a surprise for you. Kaya lang after na ng OT ko dahil alam mo na, magkakaroon ng transition ang kumpanya namin at may party dito mamaya.”
“No problem, Hon. Kita na lang tayo mamayang gabi or gusto mong sunduin kita?” tanong pa niya.
“Sunduin mo na lang ako,” sagot ko na may halong lambing ang tinig. Hindi talaga ako showy dahil nahihiya ako, pero iba si James. Lagi niyang pinapakita sa akin na mahalaga ako, kaya hindi lang sa salita ko pinapakita ang pagmamahal ko sa kanya kung hindi pati na sa gawa.
At nitong nakalipas na taon, ilang beses din niyang hiniling na mag-step up ang aming relationship sa unang dalawang buwan ng pagiging kami. Ngunit 3 months matapos ko siyang sagutin din ay pinakilala ko siya sa aking ina at sinabihan siya nito na maghinay-hinay muna kami.
At ayun nga, hindi na siya humiling pa sa akin.
Pero ngayon, dahil desidido na ako sa kanya at napatunayan ko na totoo ang pag-ibig niya sa akin dahil sa respetong binibigay niya ay nagdesisyon akong ipagkaloob na ang aking sarili ng buong buo kahit na hindi pa man kami kasal.
Natapos ang aming usapan habang ako naman ay bumalik na sa trabaho. Sumalisi lang ako ng tawag ng magrestroom ako at hindi rin ako pwedeng mawala sa paningin ng mga kasamahan ko dahil nga crucial ang mga oras na ito.
May transition na magaganap sa kumpanya at iyon ang pinaghahandaan namin.
Ang boss namin na si Ms. Sadie ay lalong nagpapaka-istrikta ngayon dahil sa pagdating ng bagong may-ari ng kumpanya na mula sa Solano Group. Dahil dyan ay may party kami. Bilang office assistant, isa akong utusan.
Sa aking table ay nagsimula na akong tignan ang checklist ng mga dapat kong gawin for today. At base na nga sa listahan ko ay maayos na ang lahat.
“Leah, is everything okay? Lahat ng kailangan ay handa na?” tanong ni Ms. Sadie dahilan upang mapalingon ako sa kanya.
“Yes po. Handa naman na ang lahat at mamayang hapon ay aabangan ko na lang ang sound system at catering.”
Ngumiti siya pero kahit na ganon ay mukha pa rin siyang masungit. “Good. Make sure na ready ka mamaya ha. Kung anuman ang gagawin mo personally ay gawin mo basta ang buong atensyon mo ay nasa party na later,” sabi pa niya bago ako tinalikuran. Ni hindi ako binigyan ng pagkakataon para makasagot.
Nakakainis pero dahil maganda ang mood ko at ayaw kong sirain ang magandang araw na ito nginitian ko na lang iyon at nagpatuloy na sa pagtatrabaho.
Bandang ala-una ng malaman kong hindi ko pala dala ang aking ATM. Hindi pwedeng wala yon mamaya kapag sinundo ako ni James. Naisip ko ng sa hotel kami didiretso pagkasundo niya sa akin para sa plano ko.
Dahil okay naman na ang lahat ay nagdesisyon akong balikan iyon sa bahay. Mag-a-Angkas na lang ako para mabilis.
At hindi nga nagtagal, nagpaalam na ako kay Ms. Sadie.
“Siguraduhin mo na babalik ka agad ha. Ayaw ko ng problema,” sabi niya.
“Yes po. May kailangan lang talagang may kunin.”
“O sige na.” Pinagpag pa niya ang kanyang kamay na akala mo ay nambubugaw ng langaw.
Binalewala ko na lang, hindi ko naman ikamamatay.
Agad na akong umalis at mabuti na lang ay mabilis lang na may nag-accept ng booking ko.
Kaya naman paglabas ko ng building ay naroon na rin ang rider.
“Leah San Jose po?”
“Opo,” tugon ko sa rider ng siguruhin nito na ako nga ang iaangkas niya. Binigyan niya na ako ng haircap na sinuot ko agad tapos yung helmet. Nakahinga ako ng maluwag dahil hindi pamatay ang amoy.
Minsan kahit may suot na haircap ay tumatagos pa rin ang mabahong amoy ng helmet ng ibang rider.
May mga pagkakataon na hindi ko talaga natiis kaya sinasabi ko na. May mga rider na nagpapaliwanag at meron din naman nagagalit at naaartehan sa akin.
Pero kibit balikat na lang ako sa mga hindi marunong tumanggap ng maayos na pagpuna. Hindi ko kailangan makipagtalo to prove my point.
Kalahating oras ang lumipas at nasa bahay na ako.
Pagpasok ko ay tahimik ang buong kabahayan. Dati ay may kasambahay kami ngunit ilang buwan pa lang ang nakakalipas ay nagdesisyon si Mommy na alisin ito dahil nga wala naman tao maghapon sa bahay.
Para sa akin ay okay lang. Hindi naman ganon kalaki ang aming bahay at si Mommy pa rin ang nagluluto at naglilinis na syempre tinutulungan ko rin. Ang paglalaba ay dinadala na lang namin sa laundry station na malapit lang din sa bahay.
Nasa second floor na ako ng aming bahay at papunta na sa aking silid ng makarinig ako ng tila may bumagsak sa loob ng silid ng aking ina na katabi lang ng sa aki.
Nagtaka ako dahil wala ang aking ina. Siguro akong nasa hardware store namin siya at nagbabantay.
Dahan-dahan akong lumapit sa may pintuan at tsaka dinikit ang aking tenga doon. Kumunot ang aking noo ng makarinig ako ng tila pag-ungol. Mahina lang iyon pero kahit papaano malinaw kong nauulinigan.
Walang sabi-sabi, marahas kong binuksan ang pintuan para kung sakali ay magulat ko ang sinumang nakapasok sa bahay namin. Hindi na ako nakapag-isip ng matino at nakalimutan na maaari akong mapahamak dahil sa ginawa ko.
Ngunit ganon na lamang ang gulat ko ng sabay na mapatingin sa akin ang dalawang taong nadatnan ko sa hindi kaaya-ayang posisyon na parehong walang kahit na anong damit sa katawan.
Hi! Medyo iba po ito sa story na sinusulat ko, pero sana ay magustuhan nyo pa rin. As always po, you can tell me on the comment section kung ano po ang tingin nyo. At 'wag kalimutan na i-like at mag-gem votes na rin. Maraming salamat po!
RafaelHindi siya agad umiwas. Hindi rin siya umatras.Sa halip, bahagya niyang ibinaba ang notebook sa mesa at ipinatong ang dalawang palad niya roon, saka ako tiningnan ng diretso, walang bahid ng takot. Kung meron man, parang mas lalo pa siyang naging interesado.“Punishment?” ulit niya, may bahagyang ngiti sa labi. ‘Yong ngiting alam kong delikado. “I was wondering kung kailan mo ‘yon babanggitin.”Napapikit ako sandali. Isang mahinang mura ang muntik nang kumawala sa bibig ko. Hindi siya dapat ganito ka-kalmado. Hindi niya dapat ako tinitingnan na parang ako pa ang nawawalan ng kontrol.“Don’t play innocent,” sabi ko, dahan-dahan akong lumapit. Isang hakbang. Isa pa. “You know exactly what you did.”“Totoo?” sagot niya, bahagyang ikiling ang ulo. “Because last time I checked, I didn’t break any rules. I did my job. I attended the meeting. I spoke professionally.” Huminto siya sandali, saka idinugtong, mas mababa na ang boses, “Or is the
RafaelThis is unacceptable.Paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang eksenang sabay na kumakain sina Leah at Erik. Masyadong komportable. Masyadong… pamilyar. At kahit pilit kong sinasabi sa sarili ko na hindi ako dapat magselos, hindi ko mapigilan ang pag-init ng dugo ko.Sobrang selos ako. Hindi ‘yong tipong tahimik lang—‘yong nakakainis, nakakabaliw na selos na parang may humahawak sa dibdib ko at unti-unting hinihigpitan ang kapit.Pakiramdam ko, may kalamangan siya sa akin. At ang mas nakakainis? Hindi ko alam kung ano o saan.Agad kong kinuha ang phone ko at tinawagan si Leah. Isang beses. Dalawang beses. Tatlo. Walang sagot. Tumataas ang inis ko kasabay ng kaba. Kung kani-kaninong eksena na ang nabubuo sa utak ko, mga eksenang hindi ko dapat iniisip, pero pilit na sumusulpot.Hanggang sa malaman ko ang totoo.Nakalimutan niya pala ang cellphone niya.Dapat ay gumaan ang pakiramdam ko. Dapat. Pero imbes na relief ang maramdaman ko, mas lalo lang akong nainis—lalo na nang maalala
LeahWalang nangyari sa lahat ng anticipation ko.Sa isip ko, pagbalik ni Rafael sa kumpanya ay agad niya akong hihilahin papasok sa loob ng kanyang opisina, kahit saglit lang. Isang sulyap. Isang hawak. Isang tahimik na paalala na babalikan kita mamaya.Pero hindi ganon ang nangyari.Halos kakarating lang nila ng makatanggap si Sir Joseph ng isang tawag. Kita ko sa biglang seryoso ng mukha niya na hindi iyon basta-basta. Ilang sandali lang, at agad na siyang nagreport kay Rafael na ng mga oras na yon ay nakatayo na sa harap ng table ko, nakatingin sa akin."Sir, something's wrong and it's urgent." Nakita ko ang mariin na pagpikit ni Rafael pagkasabi non ni Sir Joseph."To my office, now." Yun lang at pumasok na siya sa loob kasunod ang executive assistant habang ako naman ay naiwan na disappointed. Wala naman akong magagawa since ang sabi nga ni Sir Joseph ay urgent.Pagkalipas ng ilang minuto ay lumabas na ang masipag na EA.“Miss Leah,” sabi niya, diretso at walang paligoy-ligoy, “s
LeahNagtatawanan pa kami ni Erik habang kumakain. Natural na lang sa amin iyon, walang pilit, walang malisya. Matagal na rin kasi kaming magkapitbahay, at technically, landlord ko siya. Ilang beses na rin kaming nagsalo sa tig-tatlong beer in can tuwing gabi, nagkukuwentuhan lang tungkol sa trabaho, buhay, at kung minsan, mga simpleng reklamo sa mundo.Wala naman kaming ginagawang masama. Walang tinatago. Kaya kahit na nasa public place kami, hindi ko naisip na may dahilan para magalit si Rafael lalo na at we were out in the open naman. Walang lihim. Walang tagong kilos.But I underestimated one thing.Ang selos niya.Naiwan ko ang cellphone ko sa mesa nang maglunch. Pagbalik ko, saka ko lang napansin, nagliwanag ang screen. Sunod-sunod ang notifications. Messages. Missed calls.Mula kay Rafael.Napangiti ako dahil iba ang pakiramdam kapag ganon siya. I like how possessive he is, pero hindi ko sinasady na pagselosin siya.Pagdampot ko ng aking cellphone ay agad ko siyang tinawagan.“A
Leah Napailing na lang ako sa kagustuhan ni Rafael. Halatang may sariling mundo talaga ang lalaking ’to. Pagkatapos niyang pindutin ang send at ibalik sa akin ang cellphone, hindi pa man ako nakakahinga nang maluwag ay mabilis na itong nag-vibrate. Incoming call. Mula sa matanda. Agad na kinuha ulit ni Rafael sa akin ang cellphone ng sagutin ko iyon at ini-on na niya ang loudspeaker. Parang sinasadya pa niyang ipaalam na wala siyang balak umatras. “So childish,” mahina kong sabi, pero may ngiting hindi ko maitago. “Hija!” masayang-masaya ang boses ni Emilio sa kabilang linya. “Mabuti at pumayag ka na.” Napabuntong-hininga ako nang marahan. “Alam ko naman pong hindi papayag si Sir Rafael,” sabi ko, kalmado ang tono. “Kaya hindi nyo na kailangang ipilit, okay?” Sa gilid ng mata ko, nakita ko ang pag-angat ng sulok ng labi ni Rafael. Nakatayo pa rin ako sa tabi niya, pero ang kamay niya ay nakapulupot na sa bewang ko na tila ba sinasabi niyang wala siyang balak umatras kahit kanin
Leah “Bakit ayaw mong pumayag?” tanong ko matapos tuluyang matapos ang tawag nila. Sa totoo lang, hindi pa rin tumitigil sa kakakulit sa akin si Sir Emilio tungkol sa blind date na ’yon. Paulit-ulit niyang binabanggit, parang may sariling agenda. At ngayon na kami na ni Rafael, parang hindi na rin naman masama. Kung tutuusin, ama na rin niya ang may gusto. I even thought, baka mas maging payapa ang lahat kung pumayag siya kahit minsan lang. Tumingin sa akin si Rafael, salubong ang mga kilay na para bang may nasabi akong sobrang mali o hindi niya inasahan. “You’re my girlfriend now,” sabi niya, may diin sa bawat salita. “Tapos tinatanong mo ako kung bakit ayaw ko? You’re weird.” Napangiti ako at natawa nang mahina. “Nagtatanong lang naman ako. Anong weird doon?” Kiniling niya ang ulo bago bahagyang napailing na parang hindi pa rin makapaniwala. “Normal girlfriends would never allow their boyfriends to go through that. At kung magkapalit man tayo ng sitwasyon. Kung ikaw ang may bli



![Just One Night [Tagalog]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)



