Kabanata 12

Sa huli, ipinagpasalamat kong nakalayo ako kay Russel ngunit imbes na yakap at tuwa ang maabutan ko, ang umiiyak na si Venus ang nadatnan ko sa likod ng bahay nila. Nakapanghihinayang na hindi pala ako makakapagkuwento sa kaniya ngayon.

“Nag-away kami ni Daimler.” Bakas na bakas ang lungkot sa mukha niya. 

Speaking of Daimler, oo nga pala. Ganoon yata talaga kabilis ang oras. Parang kahapon lang, sinabi niya sa akin na crush niya si Daimler tapos umabot na agad sila sa awayan!

“Kailan?” Ang unang pumasok sa isip ko. 

“K-kanina lang. Nagtalo kami. Tinawagan ko siya. Nakiusap kasi ako na baka puwedeng... 'wag nilang ipakulong si Tiyo Banny.”

I sighed. Of course, kahit ako, gusto kong makiusap kay Russel pero alam kong magiging abusado na kami kung gagawin ko 'yon. Kami na nga yung nakapinsala, kami pa yung hihingi ng pabor