Share
Kabanata 44
Ang gusto ko lang noon, makapagtapos ng pag-aaral. Masuklian ang mga sakripisyo ni Nanay sa akin. Makabawi kay Tatay kahit wala na siya. Ngayong hawak ko na ang susi, pakakawalan ko pa ba? Makakaya ko bang isantabi ang lahat para sa pangarap ko?
Wala nang mas bibilis pa sa paglipas ng mga araw. Parang hangin na lang kung tutuusin, lalo na kapag abalang-abala sa bawat minuto. Wala naman kasing ibang puwedeng gawin. Kailangan kong hanapin ang silbi ko rito sa mundo. Hindi puwedeng isa lang ang gagawin, hindi rin naman puwedeng wala.
It's been months. Nakaya kong sabayan ang oras kahit pagkaubos ng sarili ang kapalit. Bukod sa nalaman ko ang iba pang sulok ng paraan, dumami ang dahilan kong magpaka-busy. Unti-unti kong naranasan ang kahalagan ng pagod. Ang paghahabol sa oras at pagpapahalaga sa bawat sandali. Dumami ang pila ng mga gawaing patuloy na umaagaw sa pansarili kong kaligayahan. Nang sunod-sunod akong naka-perfect sa exams, inihalal na presidente ng BFA Studen
Related chapters
Beyond The Lines Kabanata 45
Naging emosyonal si Nanay matapos makausap si Dean Walton. Noong una, hindi siya makapaniwala. Nahimasmasan lang matapos isa-isang ipaliwanag ni Dean Walton ang proseso.Naroon si Arcel pero wala siyang kasama. Ayon sa kaniya, matagal na raw hiwalay ang mga magulang niya at may kani-kaniyang pamilya na rin. Silang dalawa na lang ni Nigel ang magkasama ngayon. Medyo nakaramdam ako ng awa. Upang ilihis iyon, hilaw akong napangiti sa kaniya.It was also an emotional farewell with Tiya Marga and her family. Ngunit sa aming dalawa ni Nanay, siya ang mas apektado. Kapwa malawak ang ngiti sa akin nina Olive at Kleen, parehong proud at masaya. Inilaan lang namin ang araw na iyon sa farm. Nang kinagabihan, nag-impake na kami ni Nanay ng mga gamit.Dumating ang araw ng farewell speech ko sa Unibersidad ng Kalibero. Si Arcel ang nauna. Maiksi ngunit malaman ang iniwan niyang mensahe. Nakaramdam ako ng inggit dahil ganoon lang kadali para sa kaniya. Samantalang ako, halos p
Beyond The Lines Kabanata 46
“Hi, I'm Clyde. You are?” he said and extended his hand.“She's taken,” iritadong sambit ni Arcel.“Bakit ba lagi mo na lang akong pinipigilan magpakilala?” intriga ko kay Arcel nang makauwi kami.Tumambay kami sa swing na ngayon ay maayos na. Mayroon na ring shade at bago na ang bakal.“May gusto ka ba sa 'kin?” diretsang saad ko.I'm not mad or what. I'm just really curious. Sa dami ba naman ng lalaking itinakwil niya sa tuwing sinusubukang magpakilala sa akin, imposibleng hindi ko mapansin iyon!He smirked but with no humor. “Asa. You're not my type.”“Oh! Bakit nga ganoon? Kung hindi mo ako type, hayaan mo akong magpaligaw!”His eyes widened pero agad ding nabawi. “Don't dare. Delikado.”I rolled my eyes. &ldqu
Beyond The Lines Kabanata 47
“What happened?” My lips parted when I heard a familiar voice. I'm sure it's Ruan! Naalarma ako sa pag-aakalang makikita niya rin akong h***d pero bago pa siya makasilip mula sa likuran, naisarado na ni Russel ang pinto. I gasped when the pain became more intense. Tumalikod ako. I was about to open the fan when Russel pulled my waist. “What are you doing?” kunot-noong tanong niya. Wala akong masabi. Wala rin akong maisip. Siguradong hindi na maipinta ang pagmumukha ko ngayon dahil sa sakit. Inagaw ko ang kamay ko sa kaniya. Pinaypayan ko ang napasong balat pero mas lalo pang sumakit. Paulit-ulit akong napamura. “Tss. Pumunta ka sa banyo at magbabad muna,” mariing sabi niya habang problemadong nakatingin sa ginagawa ko. I can't believe this. Bakit siya nandito? “Nakikinig ka ba, Alliyah? I said go, take a shower before your skin get fucking dry.” The way his brows furrowed proved how worried he is. Tila ba gusto ak
Beyond The Lines Kabanata 48
Another long silence hushed us. Wala ni isang nagsalita. Siguro dahil pareho kaming walang magandang sasabihin kaya mas mabuting ganito na lang. Ngunit hindi ko maitatangging nakikiramdam ako sa mga kilos niya. I don't even know kung gaano katagal ko na siyang tinitingnan. Konsentradong-konsentrado sa pagpapahid ng cream sa akin, mahirap at nakakatakot istorbohin.I want to push him away. He shouldn't be here. This is wrong. Wala siyang kasalanan sa pagkakapaso ko. Kung nais niya lang tumulong, pwes, hindi ko kailangan ng tulong niya! I didn't even ask him to do this.Ang mga isiping iyon ang nagpatikom sa bibig ko. Nagagalit na naman ako sa mababaw na dahilan. Ilang taon na ang nakalipas, bakit tila wala pa ring nagbago sa akin? Habang siya, pa-easy-easy lang!Nang matapos sa pagpapahid ng cream, siya na ang nagbaba ng damit ko. Finally.Bago pa ako mailang sa titig niya, walang pasabing iniwan ko siya roon. Ngunit ramdam ko rin ang agarang pagsunod niya
Beyond The Lines Kabanata 49
Napuno ng ingay ang apartment namin dahil sa mga hindi inaasahang bisita. Nasa kuwarto ako at nagbibihis pa lang, nakasunod na pala ang mag-ama rito.“Sir Ridley! Pasok kayo!” aya ni Nanay.Nagluluto pa lang kami. Medyo napaaga sila. Though, hindi ko naman inasahang pupunta sila rito but why not? It isn't impossible since ilang araw nang pakalat-kalat si Russel sa paningin ko. At isa pa, dumalo sila sa graduation ko na hanggang ngayon ay hindi ko alam kung bakit.Lumabas na rin ako kaagad at hindi na masyadong nag-ayos. Iniladlad ko na lang ang buhok kong umabot na ngayon sa baywang dahil sa loob ng ilang taon, hindi ko pinakealaman.Sabay na nag-angat ng tingin sa akin ang mag-ama. Nakangiti si Sir Ridley samantalang mapanuri ang anak niya. Matinding pagpipigil ang ginawa ko upang hindi mapairap. I will never understand his eldest son. Parang kabuteng pasulpot-sulpot. Kapag tinanong ko naman, hindi direkta kung sumagot. Can't he just say that
Beyond The Lines Kabanata 50
“Kung hindi mo tinanggal ang unan ko, 'nay, baka mamaya pa ako magising.” Inayos ko ang pagkakapatas ng sketchpads ko sa isang kahon.“Anong unan? Ginising kita kanina, wala namang unan.”“Meron, 'nay. Maayos ang tulog ko dahil doon.”Isinarado ni Nanay ang malaking bag saka bumaling sa akin. “Wala nga, anak. Itanong mo pa kay Russel.”Russel's eyes bore into me.“Mayroon 'di ba?” wika ko sa paraang 'wag na niyang itanggi pa para matapos na ang usapang ito.“Yeah. The pillow you hugged...”I nodded, a bit satisfied. “See, Inay,” mahina kong sabi.Pinanliitan ako ng mata ni Nanay. “Ewan ko sa inyo. Basta wala akong nakita.”I shrugged. Nahuli kong nakatingin sa akin si Russel, mapaglaro ang nakaangat na sulok ng labi. Tinaasan ko siya ng kilay pero umiling siya.Dahil sa hangover kaya maging sa eroplano ay nakatulog ako.
Beyond The Lines Kabanata 51
I was a naive girl back then, clueless of the consequences of having a secret affair with someone taken. O maaaring alam ko naman ang kahihinatnan subalit hindi ako gumawa ng paraan para mapigilan iyon. Hanggang sa ang pag-ibig na sana'y hindi na lang nasimulan, tumagal pa at ako rin ang nalunod kalaunan.Matamlay akong bumangon. Scanning the room, I noticed how familiar it is. Tumayo ako sa harap ng malaking salamin. The shirt I'm wearing now isn't mine. At kanino pa nga ba?Mula rito, rinig ko ang lagaslas ng tubig sa banyo. Alam ko kung nasaan ako. Dahil lumipas man ang ilang taon, walang nagbago sa kung saan nakapuwesto ang kama niya. Ang parehong kulay ng mga ilaw at ang sofa.I recalled what happened yesterday night. Nalasing ako at nagpasundo kay Olive. Ngunit ngayon, hindi ko maloloko ang sarili ko. Hindi si Olive ang sumundo sa akin.Bumalik ako sa kama at muling umupo roon. What now? Hindi ko alam kung bakit dito ako dinala ni Russel pero parang
Beyond The Lines Kabanata 52
“Let's go. Lasing ka na,” ulit ko.“I'm not.”Yeah, right. Alam ko naman. Hindi pa siya lasing at mamaya pa siya marahil tatamaan ng alak. Tiningnan ko ulit ang bote at talagang namomroblema ako. Uubusin niya talaga 'yan?I sighed, defeated.“Ano?” he teased. Napansin niya ang pananahimik ko.“'W-wag ka nang maglasing.” I looked away.“Bakit hindi?”“Wala ka bang trabaho bukas?” sa halip ay tanong ko.“Wala...”Nagtama ang aming mga mata. Ang totoo, natatakot akong malaman ang tungkol sa buhay niya. Hangga't maaari, ayaw ko nang muling masaktan. Kung aalamin ko rin ngayon, para saan pa? Siguro, para na lang sa ikatatahimik ng isip ko.“When was the last time you cried?”Nagulat ako sa tanong niya. By the way he looks at me, it tells how serious he is.“Four years ago,” mahina kong sabi.
Latest chapter
