Share
Kabanata 49
Napuno ng ingay ang apartment namin dahil sa mga hindi inaasahang bisita. Nasa kuwarto ako at nagbibihis pa lang, nakasunod na pala ang mag-ama rito.
“Sir Ridley! Pasok kayo!” aya ni Nanay.
Nagluluto pa lang kami. Medyo napaaga sila. Though, hindi ko naman inasahang pupunta sila rito but why not? It isn't impossible since ilang araw nang pakalat-kalat si Russel sa paningin ko. At isa pa, dumalo sila sa graduation ko na hanggang ngayon ay hindi ko alam kung bakit.
Lumabas na rin ako kaagad at hindi na masyadong nag-ayos. Iniladlad ko na lang ang buhok kong umabot na ngayon sa baywang dahil sa loob ng ilang taon, hindi ko pinakealaman.
Sabay na nag-angat ng tingin sa akin ang mag-ama. Nakangiti si Sir Ridley samantalang mapanuri ang anak niya. Matinding pagpipigil ang ginawa ko upang hindi mapairap. I will never understand his eldest son. Parang kabuteng pasulpot-sulpot. Kapag tinanong ko naman, hindi direkta kung sumagot. Can't he just say that
Related chapters
Beyond The Lines Kabanata 50
“Kung hindi mo tinanggal ang unan ko, 'nay, baka mamaya pa ako magising.” Inayos ko ang pagkakapatas ng sketchpads ko sa isang kahon.“Anong unan? Ginising kita kanina, wala namang unan.”“Meron, 'nay. Maayos ang tulog ko dahil doon.”Isinarado ni Nanay ang malaking bag saka bumaling sa akin. “Wala nga, anak. Itanong mo pa kay Russel.”Russel's eyes bore into me.“Mayroon 'di ba?” wika ko sa paraang 'wag na niyang itanggi pa para matapos na ang usapang ito.“Yeah. The pillow you hugged...”I nodded, a bit satisfied. “See, Inay,” mahina kong sabi.Pinanliitan ako ng mata ni Nanay. “Ewan ko sa inyo. Basta wala akong nakita.”I shrugged. Nahuli kong nakatingin sa akin si Russel, mapaglaro ang nakaangat na sulok ng labi. Tinaasan ko siya ng kilay pero umiling siya.Dahil sa hangover kaya maging sa eroplano ay nakatulog ako.
Beyond The Lines Kabanata 51
I was a naive girl back then, clueless of the consequences of having a secret affair with someone taken. O maaaring alam ko naman ang kahihinatnan subalit hindi ako gumawa ng paraan para mapigilan iyon. Hanggang sa ang pag-ibig na sana'y hindi na lang nasimulan, tumagal pa at ako rin ang nalunod kalaunan.Matamlay akong bumangon. Scanning the room, I noticed how familiar it is. Tumayo ako sa harap ng malaking salamin. The shirt I'm wearing now isn't mine. At kanino pa nga ba?Mula rito, rinig ko ang lagaslas ng tubig sa banyo. Alam ko kung nasaan ako. Dahil lumipas man ang ilang taon, walang nagbago sa kung saan nakapuwesto ang kama niya. Ang parehong kulay ng mga ilaw at ang sofa.I recalled what happened yesterday night. Nalasing ako at nagpasundo kay Olive. Ngunit ngayon, hindi ko maloloko ang sarili ko. Hindi si Olive ang sumundo sa akin.Bumalik ako sa kama at muling umupo roon. What now? Hindi ko alam kung bakit dito ako dinala ni Russel pero parang
Beyond The Lines Kabanata 52
“Let's go. Lasing ka na,” ulit ko.“I'm not.”Yeah, right. Alam ko naman. Hindi pa siya lasing at mamaya pa siya marahil tatamaan ng alak. Tiningnan ko ulit ang bote at talagang namomroblema ako. Uubusin niya talaga 'yan?I sighed, defeated.“Ano?” he teased. Napansin niya ang pananahimik ko.“'W-wag ka nang maglasing.” I looked away.“Bakit hindi?”“Wala ka bang trabaho bukas?” sa halip ay tanong ko.“Wala...”Nagtama ang aming mga mata. Ang totoo, natatakot akong malaman ang tungkol sa buhay niya. Hangga't maaari, ayaw ko nang muling masaktan. Kung aalamin ko rin ngayon, para saan pa? Siguro, para na lang sa ikatatahimik ng isip ko.“When was the last time you cried?”Nagulat ako sa tanong niya. By the way he looks at me, it tells how serious he is.“Four years ago,” mahina kong sabi.
Beyond The Lines Kabanata 53
Malayang pumasok ang pang-umagang hangin sa kuwarto nang buksan ko ang glass doors. Bakas pa rin ang iniwan ng ulan sa magdamag at ang mga dahon ng puno't halaman ay hindi pa natutuyo. Malalim akong huminga at mas dinama ang sariwang simoy ng hangin bago muling bumalik sa kama upang ayusin ang nagulong bedsheets. Nag-iinit ang mukha ko sa tuwing naaalala ko ang nangyari. Akala ko isang beses lang pero nasundan pa dahil sa kalikutan ni Russel. It was a quick moment. Parang kahapon lang, nasa ibang bansa ako at nangungulila sa kaniya. Mabilis na nagbago ang kapalaran matapos ang isang gabi. Ang makasama siya kahit saan ay nakalulunod na. Paano pa kaya kung ganitong senaryo ang mabungaran ko araw-araw? Maybe when we get married. My face heated more. Parang hindi naman talaga ako nagka-edad dahil walang nagbago sa reaksyon ko sa tuwing naiisip siya. And it sucks to feel like I'm still a teenager having a crush on him. Naayos ko na ang kama nang pumasok si Russel bitbit a
Beyond The Lines Kabanata 54
Wala akong ideya sa kung paano ko ipakikilala si Russel sa kanila pero nang makarating kami sa bakuran, tila bigla akong itinulak ng kumpiyansa. I smiled as I reach for his arms. Iginiya ko siya sa terasa kung saan naroon ang mag-asawa at si Nanay, kasalukuyang nag-uusap. Agad tumayo si Nanay nang makita kami. Dumapo ang tingin niya sa kamay kong nakahawak sa braso ni Russel at alam kong nakuha niya ang ibig sabihin nito. “Tuloy ka, hijo.” Tumikhim ako upang mabawasan ang pagkailang sa nagtatakang tingin nina Tiya Marga at asawa niyang si Tiyo Carlos. “Uh, Tiya, si Russel po, boyfriend ko,” anas ko sabay baling kay Russel. “Si Tiya Marga, nakababatang kapatid ni Nanay at siya naman si Tiyo Carlos, asawa niya.” “Magandang araw po.” Ngumiti ang dalawa. “Nice meeting you, hijo! Kaygandang lalaki, ah!” palatak ni Tiyo Carlos. Napangisi ako. “Akala ko ba manliligaw pa lang, Alliyah?” Makahulugan akong tiningnan ni Nanay.
Beyond The Lines Kabanata 55
Tuwang-tuwa ako sa mga bata sa unang araw ko sa shop. They're all bubbly and energetic. Halos bitin pa sa ilang oras na session dahil ang lahat ay may kani-kaniyang rason kung bakit gusto nilang maging mahusay na artist balang araw, dahilan kaya nagtagal ang pagpapakilala. Some of the moms are there, too. Ang iba nama'y ayos lang kahit maiwan ng magulang. Our first lesson is all about shapes and colors. Naalala ko ang kabataan ko noon. Natuto akong gumuhit nang minsang nabighani ako sa isang larawan. That's how it all started. Nagkaroon ako ng interest sa pagguhit dahil sa kuyosidad. Iniisip ko noon kung anong kalalabasan ng isang larawan kung iguguhit ko. Masaya ang naging unang araw. I also discussed to them some parts of my childhood days kung kailan ako nagkaroon ng interes sa Sining at kung paano ko iyon napaunlad. They're also attentive kaya hindi ako nahirapang ipaliwanag sa kanila yung basic lessons. Ang kahalagahan ng art at kung anong maitutulong nito sa in
Beyond The Lines Kabanata 56
Bigla akong napalabas ng opisina nang umalingawngaw ang malakas na iyak ni Arianne. Naabutan ko siyang nakasalampak sa sahig kasama ng mga nagkalat na krayola. “What happened?” nag-aalala kong sabi matapos ko siyang akayin patayo. “He pushed me, Teacher!” iyak niya habang itinuturo si Lionel na mas busangot pa ang mukha. “Is it true?” malumanay kong tanong. Hindi nawala ang matalas na tingin ni Lionel kay Arianne. “Yes, Teacher. She ruined my drawing that's why I pushed her.” Simangot na simangot si Arianne habang patuloy ang pagpalahaw. Inalo ko siya't pinunasan ang pisngi. “Sshh. Why did you ruin his drawing, baby?” “Because he colors the clouds green! Clouds are not green!” Humikbi pang lalo si Arianne kaya bahagya akong nakaramdam ng awa. “They look green in my eyes!” buwelta naman ni Lionel. Napahilamos ako, hindi ko alam kung matatawa ako o ano. These kids! I sighed as I fix the crayons. Ibinalik ko ang mg
Beyond The Lines Kabanata 57
Tulog pa rin si Lionel nang matapos ako sa pagluluto. Nakapagluto na ako't nakaligo. Nang balikan ko si Russel sa sala, mukhang malalim na rin ang tulog. Dahan-dahan akong sumiksik sa kaniya sa couch. “Hey, handsome...” mahinang saad ko habang pinaglalaruan ng daliri ko ang pang-ibaba niyang labi. Idinantay ko ang binti ko sa tiyan niya. “Russel...” Hindi siya natinag. Bumangon ako't tuluyan na siyang dinaganan. I buried my face on his neck while I'm on top of him. Nanatili ako sa ganoong posisyon at hinayaang lumipas ang ilang sandali. I closed my eyes and rested for a while. Hanggang sa naramdaman ko ang paggalaw niya. Ipinulupot niya ang mga braso sa akin. “Oh... my poor baby. I'm sorry,” aniya sa namamaos na boses habang marahang hinahaplos ang ulo ko. “I disturbed you.” I chuckled. It's too comfortable that I feel sleepy now. “Dinner's ready,” anas ko sa papahinang boses. “Alright. Five minutes,” he requested as he tightened the h
Latest chapter
