Chapter 3

Tulala pa rin si Catherine. Hindi pa rin siya makapaniwalang tiyuhin ni Andrew ang mayari ng kompanyang napasukan. Halos dalawang taon ang inilaan niya makaiwas lamang na mag cross ang landas nila ni Andrew. Pero heto at sa kompanya pa din pala nito siya babagsak. Halos gustong magwala ni Catherine sa saklap ng kapalaran niya. Alam niyang nakilala siya ni Andrew at alam niyang mula sa mga oras na ito ay hindi siya nito patatahimikin sa kasalanan niya.

"Hoy girl ang guawapo ng anak ng may ari noh? makalaglag panty sa kaguwapuhan" bulong sa kanya ni Analyn na kapwa niya operator.

"Hindi yun anak, dinig ko pamangkin. Guwapo nga kaso mukhang masungit at dinig ko pa eto na nga daw ang bagong may ari kaya patay na" sabi naman ni Malou na naki chismis na din.

"Bakit naman patay na. Kung siya bagong may ari ibig sabihin araw araw ko makikita ang mga mapupulang labi niya at ang kinis ng pisngi nito. Naku po parang ang sarap sigurong humalik nun?" singit ni Analyn.

"Ang suwerte siguro ng girlfriend o asawa niya" dugtong pa ng babae.

Nakikinig lamang ni Catherine sa usapan ng mga kasama habang siya ay nanlalamig at nagpapawis ng malapot. Inaalala ang magiging kapalaran sa mga araw na darating.

Tulala si Catherine hanggang matapos ang shift niya .Hindi na nga niya halos namalayan na nakaalis na pala ang bisita ng matanda. Pagdating sa apartment na tinutuluyan nilang mag ate ay dumeretso agad si Catherine sa silid at sabay nahiga.

Bagamat takot ang nararamdaman sa muling pagkakita nila ni Andrew. Hindi ikinaila ni Catherine ang kaligayahang nanahan sa puso ng makita ang magandang mukha ni Andrew.

Tumulo ang luha ng dalaga ng maalala ang bawat sandaling nakasama ito. Paano nga ba niya makakalimutan si Andrew gayun mula ng lumabas siya sa bahay nito at hanggang sa pagkakita nila ngayon ay laman ito ng puso niya.

Alam niyang katangahan at alam niyang malaking suntok sa buwan pero masisisi ba niya ang sarili? Kahit anong turo niyang kalimutan ang lalaki ay hindi niya magawa lalo pa at ito ang unang lalaki sa buhay niya.

Masakit ang nakaraan pero mas marami din naman nagagandang alala ang hindi niya kayang kalimutan at ang damdamin sa lalaki na lalong pnagtibay at pinalalim ng panahon ay hinding hindfi na ayta niya kayang kalimutan.

Tinangka naman niyang ibaling sa iba dahil alam niyang walang Pagasa at kahibangan ang iniisip niya. Pero kahit anong gawin niya karakter ni Andrew ang hinahanap niya. Haplos ni Andrew ang pinapangarap niya.

Ang dating pagsamba at pagaaruga ni Andrew sa kanya ay poot na ang kapalit. Tulad nalang ng paki tungo nito kanina sa kanya.

Kumunot noo lang ito pagkatapos ay sarcasm na anghipinakita at ipnaramdam. Kulang na nga lang ay sumbatan siya ng mga mata nit at iamukha sa kanya na kahit sa ganung uri ng trabaho ay hindi siya nararapat.

Samantalang siya ay halos himatayin sa kaba at ang puso niya ay halos sumabog sa lakas ng kalabog. Kinasabikan at kinatakutan at the same time ang makita ang mukha nito.

"Siyanga lang ba ang ganito ang reaksiyon. Wala man lamang ba talaga kay Andrew ang pagkikita nila. Nakakalungkot ang katotohanang nanumbalik kay Catherine ng gabing iyon. Sa loob ng Dalawang taon ay hindi man lamang siya hinanap ni Andrew.

Halos ayaw humakbang ng mga paa ni Catherine kinabukasan pero kailangan niyang pumasok. Natagalan siya sa salamin sa pag gawa ng paraang maitago ang namugtong mga mata. Naglagay ng konting polbos at Lipstick si Catherine pero pinagsisihan naman niya iyon pagkatapos pero wala na siyang time para burahin pa ito.

Malayo pa ang kailangan niyang lakarin para makarating sa highways at makasakay ng jeep. Pagdating sa loob ng pabrika ay nagtaka si Catherine dahil walang katao tao sa department nila.

Tiningnan ni Catherine ang suot na relo late na nga siya ng sampong minuto kung tutuusin. Naghintay muna saglit si Cathy baka nauna lang talaga siya.

Lumabas siya at sumilip sa kabilang department kung saan isinasagawa ang pag ba box ng mga tuna. Pero maging doon ay walang tao.

"Teka linggo ba ngayon? Pero bakit walang sinabi ang guard. Umikot ang paningin ni Catherine at Hinanap ang baklang si Jorge. Ito ang pinaka maaga sa lahat ng empleyado dahil eto ang kanilang timekeeper pero maging si Jorge ay wala din.

"Oh God, linggo nga ata ngayon kaya walang pasok. Sinadya ba ng guard na hayaan siya?" Tumakbo si Catherine sa labas hanggang gate at sinita ang guard.

"Manong linggo pala ngayon kaya walang katao tao bat naman di nyo agad sinabi. Sinadya niyong lokohin ako ha" Sita niya sa guard ng oras na yun.

"Ho? sabado pa lang po, at madami na pong tao sa loob late na nga kayo ng 10 minuto diba" Sabi ng guard na labis ang pagtstaka sa sinabi ni Catherine.

"Ho? Eh bakit walang tao sa loob kahit isa?" Tanong ng dalaga.

"Ah baka po nasa meeting na. Naalala ko na ng tawag si Jorge kanina may urgent meeting daw lahat. Baka po nasa Segregation Department lahat. Doon ko kase nakita si Jorge papasok kani kanina lang" Sabi ng guard.

"Ano po? may meeting?" gulat na sabi ni Catherine at tumakbo na patungo sa segregation area. Kung nagkataon ay patay siya dahil una late siya ikalawa malamang magigng center na naman siya ng galit ng nagpatawag ng meeting at parang kilala na niya kung sino iyon.

"The meeting is 7 am Miss Andres not 7:30" Sita ng isang lalaking nakatayo sa unahan ng kumpol kumpol na manggagawa. Guwapong guwapo ito sa suot na simpleng pang itaas. Wearing his reading glass habang hawak ang ilang pirasong papel.

"Sorry po sir, nagpabalik balik po ako sa ilang room at naghahanap kung saan ang meeting kaya natagalan pero hindi po ako late pagpasok" pagsisinungaling niya.

"Really? Mahilig ka ba talagang gumawa ng excuses Miss Andres? Dati mo na bang gawain yan ang manloko at magsinungaling?" May bahid na sarcasm na sabi ni Andrew sa kanya.

"Ho" gulat na sabi ni Catherine.

"Anyway, I don't take excuses; sorry don't fit you. You should face the consequences of this' sabi nito seryoso ang mukha.

"You came here 10 minutes late Miss Andress so minuto man yun late ka pa rin. And why would you look for every room eh nakapaskil sa Deparmet nyo kung saan ang meeting. Nakapaskil din ang memo sa tapat mismo ng time clock. are you that stupid miss?" Sita ni Andrew.

Napayuko na lamang si Catherine.Tama naman ito late nga siya ng 10 minutes at tama rin ito na tanga siya at hindi nakita ang nakapaskil.Pero sa kabila niyon ay nangngingitngit si Catherin sa  asal ng bagong mamy ari ng kompanya. Hindi pa niya nasasabi sa kapatid ang balita kayya hindi pa siya makadesisyun.

Saka inisiisip din kase niya na baka hinid naman siya pakialaman nito.Wala nga itong pakialam noon eh ngayon pa ba   na dalawang taon na ang lumipas?

Pero nakakaramdam ng takot si Catherine sa galit na nakikita niya sa mga mata ni Adrew  at labis na pinangangambahan at pinangtatakahan iyon ng dalaga. Hindi niya iyon maintindihan kung bakit hangang ngayon ay galit pa ito?