Chapter 4

Doon pa lamang nakahinga ng maluwag si Catherine. Pero tagos lahat sa puso niya ang mga sinabi ni Andrew. Buo ang kutob niyang para sa kanya lahat ang mga sinabi nito.Alam niyang sa pasimpleng paraan ay sinusumbatan siya nito at pinamumukhaan kaya naman lalong nagkaroon ng pagnanais si Catherine na umalis na lang at maghanap ng ibang mapapasukan kapag pinayagan siya ng ate niya.

Napayuko na lamang si Catherine. Ano nga bang karapatan niyang magreklamo at masaktan gayong siya ang may malaking atraso dito. At sa totoo lang sa kabila ng lahat ng sakit ng damdaming at pangungulilang pinagdaanan niya. Alam na alam ni Catherine na hindi pa siya nakakabayad kay Andrew dahil hindi pa siya sinisingil nito. Ang buong akala niya noon ng umalis siya ng bahay nito ay ipahahanap siya sa pulis at ipakukulong pero hindi yun naganap.

Tumagal ng dalawang taon ang kaparusahan niya. Hindi na halos namalayan ni Catherine kong paano nakaraos ang maghapon niya ng araw na iyon basta namalayan na lang niya pababa na siya ng jeep sa lugar nila.Nang gabing iyon muling inatake ng anxiety ang dalaga at hindi na muli pang nakatulog ng maayos.

Puno ng kaba ang dibdib ni Catherine ng pumasok kinabukasan. Agad hinanap ang memo na nakapaskil pero wala siyang nakita sa gate o sa malapit sa time clock.Nadala na kase siya sa nagyari kahapon.

Pag pasok niya sa department nila ay nakita niyang nagku kompulan ang mga empleyado sa harap ng opisina ng may ari ng pabrika. Lahat ay naghahanap ng pangalan sa isang papel na naka pin sa malapit sa bintana. Hindi nakipagsiksikan si Catherine sa mga ito dahil merong siyang dalaw kahit naman naligo siya ay hindi pa rin siya komportableng nasisiksik at naaamoy ng iba.

Nag ayos muna si Catherine ng kanyang puwesto habang pinahuhupa ang bugso ng tao. Ng makita niyang halos tatlong tao na lamang ang naroon ay saka siya nagpunta. Eksakto naman siya na lamang ang naiwan ng dumating ang among kanina pa niya hinintay na makita.

"Baliw ka talaga Cathy. Gusto mo talagang makita at gustong gusto mo talagang pinapahiya ang sarili noh" bulong ni Catherine na hindi nakaligtas sa matalas na pandinig ni Andrew.

"Are you cursing me, Miss Andres?" tanong nitong nakakunot ang noo.

"Naku! Hindi po sir, hindi ko lang po mahanap ang pangalan ko" pagpapalusot na naman niya niya.

Ewan ba niya kung bakit pag ito na ang kaharap niya natataranta siya at nauutal. Ang pinakamalala pa nabobobo siya. Saka bakit nga ba kailagan niyang magsinungaling kase.

Ano naman kong aminin niyang malabo ang mata niya sa malayuang tingin kaya kailangan niyang lapitan at tutukan lalo na kung kasing liliit ng printed words ang nakasulat. Bakit pa ba siya nahihiya kay Andrew.

"You're "Andres" so it will be on top because this is alphabetically arranged. Now, if your name wasn't there. Its means you are one of the incompetent employee na tinanggal ko or probably i haven't decided kong saan ka dapat ipuwesto. Dahil hindi pumasa sa criteria ang skill mo" Deretsang sabi ng lalaking kung tingnan siya mula ulo hanggang paa ay nanunukat at nanunumbat.

Kinalkal ni Catherine ang bag saka hinanap ang reading glass na bihira niya lang gamitin ayaw niya kaseng masanay dito. Hinanap ang pangalan niya na ayon sa lalaki ay malamang nasa top list dahil letter A ang apelyido niya.

Sinulyapan muna ni Catherine ang lalaking mabilis ng pumasok sa opisina saka isinara ang pinto. Pakiramdam na naman ni Catherine ay pinagsarahan siya ng pinto ng kalangitan. Ganun na ganun ang pakiramdam niya ng huling comprontation nila ni Andrew. He left her without a word and the sound of shutting door leave her in a very excruciating pain.

Pero nakailang ulit na si Catherine mula taas pababa at mula baba pataas pero talagang hindi niya mabasa ang pangalan niya. Parang sinukluban ng ulap ng papalapit na bagyo si Catherine. Wala ang name niya ibig sabihin ba noon ay isa siya sa mga incompetent na empleyado.

"How dare he decide that way..." bulong ni Catherine.

She has one more option. Ayun kay Andrew and second option ay base sa skill niya at posibleng walang mapaglipatan sa kanya base sa skills niya. Pero sa isip isip ni Catherine it's the the same thing as being thrown out. Hindi siya mailipat sa iba dahil hindi pasok ang skills niya. Biglang tumaas hanggang mukha ang dugo ni Catherine. Bigla iyong nakaramdam ng kakaibang galit para sa lalaki.

"Paano niya nagawang insultuhin ako ng dalawang ulit sa magkaibang paraan. So ganun lang. Sa ganung paraan niya ako gagantihan" sa isip isip ni Catherine.

Dahil sa biglabg bugso ng damdamin ay natagpuan ni Catherine ang sariling malakas na kinakatok ang pinto ng silid ng presidente ng pabrika. Huli na naman ng marealized niyang mali ang hakbang niyang iyon dahil heto na binuksan na ni Andrew ang pinto at kunot noong nakatunghay sa kanya.

"Do you have any concerns, Miss Andres? Have you seen your name?" nakangising tanong ni Andrew.

"Itinatanong mo ang isang bagay na alam mo na ang sagot Mr. Kim" pasaring ni Catherine.

"But how dare you measure my ability by judging me based on your personal grudge" sabi ni Catherine. Tumaas lamang ang kilay nito saka tinalikuran siya at muling bumalik sa pagkakaupo sa opisina.

"Come in Miss Andres. I don't discuss matters outside my office" Pormal ng sabi nito. Padabog na pumasok si Catherine sa loob ng opisina. Hindi siya sigurado kung naisara niya ang pinto.Basta inis siya masyado siyang penepersonal nito. pagpsok niya sa opisina ay nanuot ang lamig sa katawan niya kahit fit nama at makapal ang polo shirt na uniporme nila sa pabrika. Katahimikan ang  namayani sa loob. nakaupo si Andrew sa lamesa nito habang nakatingin sa kanya at iniikot ikot ang ballpen sa daliri nito na tila ba hinihintay na lumuhod siya at amgmakaawa dito.

"Never, i will never do that" sa isip isip ni Catherine saka rin pinanndigan ang pananahimik at lumaban ng titigan kay Andrew Kim.

"Have a sit miss Andres" alok kay  Catherine sa nasa harap ng table niya atnakatitig sa kanya ng tagusan na mas ikinangitngit ni Andrew.

"Hindi na sir, mabilis lang itong sasabihin ko" tanggi ni Catherine. Mas nakipagtigasan sa mayabang na bagong amo. Kung feeling nito hindi siya qualifies sa kahit anong posisyun ay wala siyang magagawa pero kailangan niyang marinig ang dapat nitong marinig.

"So may sasabihin ka sa akin huh! Dont you think its long over due?" sabi ni Andrew na tila nanunukso sa kanya.

"After all these years Catherine, nagkaroon ka na ng lakas ng loob na kausapin ako" pasarkastikong sabi nito pagkatapos ngumisi ng nakakayamot. Parang gusto niya itong hablutin at palapitn sa tabi niya at hingan ng paliwanang sa ginawa nito sa kanya pero nananaig ang pride at poot ni Andrew