CHAPTER FIVE

SOPHIA'S POV.

Iginala ko ang tingin sa mga cake na naka-display sa harapan ko.

Napanguso ako.

Hindi ako makapag-desisyon kung ano ba ang kukunin ko. Lahat ng naka-display sa harap ko ay masarap!! Nalilito tuloy ako kung anong kakainin ko.

“What are you doing?”

Iginala ko ang tingin ko sa paligid. Kumunot ang noo ko. Hindi ko alam kung saan nanggaling ang maliit na boses na ‘yon. Wala naman sigurong batang multo dito no?

“I’m right here beside you” rinig ko pa.

Sinundan ko kaagad ang boses na ‘yon. I saw a cute little girl standing beside me and looking up to me.

Wala ata syang kasama dahil mag-isa lang naman ang bata.

“Hi” I greeted her with a smile visible on my face.

“Hello..” she greeted back “..why are you staring at the cake?” she curiously asked.

Saglit kong tinignan ang mga cake sa harapan namin at binalik agad ang tingin sa batang nasa harapan ko. Nakita nya siguro na kanina pa ako nakatitig sa mga cake.

“Hindi kasi ako makapag-decide kung anong bibilhin ko”

The girl looked at the cake infront of us “For me, this is the most delicious cake ..”

Tinignan ko ang tinuro nya, it’s the Golden Vanilla Cake.

Isa ‘yan sa gusto kong bilhin pero nagdadalawang isip ako dahil sa napakadaming naka-display at sa tingin ko din ay masarap silang lahat.

“That’s one my favorite cake”

Her eyes widened in shock “Really!!” she start jumping in joy.

I nod “Yes”

“Me too!!”

My eyes widened after hearing what she said.

“Well, we should buy that one”

She was about to say something but we heard a voice that makes the girl in front of me stop from jumping in excitement.

“Ilaria…”

That deep baritone voice makes her and the girl stop from interacting with each other. Sinundan ko kung saan nanggaling ang baritonong boses na ‘yon. I almost lost my breath when my eyes met the beautiful eyes of the man in front of me.

Kahit na wala naman syang ginawang masama ay biglang umusbong ang kabang kanyang nararamdaman. Pumintig ang puso nya na kahit kailan ay hindi pa nya nararamdaman. Ang nararamdaman nyang ito ay hindi pamilyar sakanya.

Inaamin nyang marami na syang nakitang mga lalaki na biniyayaan ng magandang mukha pero ang lalaking nasa harapan nya ay iba. Kahit medyo malayo ito saakin ay makikita mo talagang matangkad sya.

Kitang-kita ang mga tattoo sa braso nya at sa tingin ko ay marami pa itong tattoo sa ibang parte ng katawan. Noong bata pa sya ay ayaw nya ang mga taong may tattoo dahil sa lugar kung saan sya lumaki ay may mga tattoo 'yong mga masasamang tao na nakapaligid sakanya pero ang lalaking nasa harapan nya ay iba, mas nakakapagdagdag ng atraksyon ang mga tattoo sa katawan nya.

She saw how his lips suddenly from into a sexy smirk.

Kumunot ang noo nya nang makita nya ang mapaglarong ngiti sa Lani ng lalaki.

She looked at his eyes.

Kaagad kong iniwas ang aking tingin nang mahuli nya akong nakatitig sakanya.

“Are you just going to stand there? I want to eat na po” the girl butted in.

I looked down at her, I can sense that the man beside us are also looking at the girl.

“What do you want to buy?” he asked and walk closer to the girl named Ilaria.

Ilaria pointed the cake she wants to buy “This po oh..”

Ngayon lang pumasok sa isip ko na magkakilala ang dalawang ‘to. Ang batang babae ay parang babaeng bersyon ng lalaki. Magkamukhang-magkamukha silang dalawa kahit saang parte ng mukha sila tignan.

Mukhang mag-ama silang dalawa.

Parang biglang sumama ang pakiramdam nya sa kanyang naisip. Tanga sya kung iisiping wala pang asawa ang lalaking nasa gilid nya.

Sa guwapo ng mukha at magandang hubog ng katawan nito ay imposibleng walang babaeng hindi nya makukuha.

Agad nyang binura ang nararamamdaman nya sa lalaki habang hindi pa ito umuusbong.

“Are you okay?”

Nawala bigla ang kanyang iniisip nang may nagsalita.

Tumingin sya baba, nakatingin sakanya si Ilaria at mukhang pati ang lalaki ay ganun din.

“Ah…Oo, okay lang ako” she cleared her throat.

“What were you saying?” I asked.

She has no idea what was happening because she was thinking of something that’s not going to happen.

Inilahad ni Ilaria ang cake na hawak nito sakanya “I said, you can have this one”

Her eyes widened in shock.

Agad syang umiling “Naku!! Hindi ka na dapat nag-abala pa Ilaria”

Ilaria pout “But you said you also like this cake” Ilaria muttered "binili ko pa naman ito kasi parehas nating gusto ito" tuloy pa ni Ilaria.

“Just take it, malulungkot sya kapag hindi mo ‘yan kinuha”

Tumingin sya sa lalaki ngunit saglit lamang iyon dahil hindi nya kayang tumingin sakanya ng matagal. Marahan nyang kinuha ang cake sa kanina pang nakalahad na kamay ni Ilaria.

“Thank you”

Ilaria smile “You’re welcome” saad nito. Itinaas nito ang dalawang braso sa lalaking hanggang ngayon ay hindi nya pa din alam ang pangalan, nagpapabuhat.

“Let’s go home na po, I already miss my mommy” Ilaria said to the man.

That sentence makes her suspicion correct.

She saw the man nodded and look at her. Pinag-iisipan nya kung ngingiti ba sya dito o hindi pero sa isip pa lang nya ay magmumukhang ngiwi ang kakalabasan ng ngiti nya.

He looked at my eyes “Mauna na kami” tumalikod ito at naglakad paalis sa shop. Sa kabilang kamay ay hawak nya ang anak at sa kabilang kamay naman ay hawak nito ang box ng cake na binili nila.

Huminga sya ng malalim at itinaas ang box ng cake na hawak nya.

Napangiti sya nang makita ito, kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam nya dahil sa hawak.

Lumabas sya ng shop at naglakad pauwi sa condo unit nya. Ngayon palang ay excited na syang umuwi dahil sa bitbit nyang cake.

Napatigil sya sa paglalakad nang biglang tumunog ang cellphone nya.

Binuksan nya ang shoulder bag at kinuha doon ang cellphone nya.

She smiled when she saw the caller’s name.

“Hello Kate?” she excitedly said.

Nagpatuloy sya sa paglalahad habang kausap ang kaibigan.

“Sa boses mo palang Sophie alam ko nang may magandang nangyari. Spill it”

Mas lalo syang napangiti sa sinabi ng kaibigan “Dala ko kasi ‘yong paborito kong cake”

“Well, dapat hindi na ako nagtanong. Sya nga pala, gusto kang makausap ng isa sa mga gustong bumili ng paintings mo. Ano? G ka ba?”

Doon ay napatigil sya “K-Kailan daw ba nya ako gustong makausap?”

“Sa Wednesday daw, yun lang kasi ang araw na hindi busy ‘yong buyer”