LOGINNicole’s POVWhile we were all laughing and having fun, I just let Van keep holding my hand. Wala namang kaso sa akin na magkahawak kamay kami. Nasanay na rin ako since lagi niyang ginagawa these past few days simula no’ng magkaayos kami. I was busy chit-chatting with Jessa and Ara, while Van and Kaido were talking with some of Kael’s cousins. Azan wasn’t around anymore, he seemed to have found his own circle of friends. Hindi na kasi siya sumasama sa amin. Maybe because napansin niya na may something na sa amin ni Van kaya dumistansya na siya. I totally understand naman, but we’re still friends.Kael and Lira, on the other hand, were inside the house and hadn’t come out since Lira wasn’t feeling well. Sa kabilang banda ng table, nakikipag-usap naman si Lylia at Raze sa mga royals and for sure, tungkol na naman sa arrange marriage. I just hope na hindi tungkol sa mga anak nila. Ang babata pa kasi para sa i-arrange agad. Pero narinig ko kanina, since hindi royal blood ang napangasawa
Ara’s POVWeeks had already gone by, but we barely noticed the time, everything just felt like pure enjoyment. Araw-araw ba naman iba’t-ibang activities. Si Lira lang ‘yon hindi hindi nakakasama minsan kasi buntis lalo na no’ng hiking namin sa bundok. The rest, especially ‘yong mga pinsan ni Kael, g na g.Ngayon, tamang tambay na naman kami sa naglalakihang bato habang pinapanood ang papalubog na araw. Rinig na rinig pa nga dito ang boses ni Nics kasi inaaway na naman si Van.Hindi pa talaga namin masabi kung sila na ba o nasa ligawan stage pa. Parang tropa na magjowa ang atake nila, eh. Ang sweet nila no’ng nakaraang linggo tapos ngayon, parang aso’t-pusa na naman. Ano ba ‘yan.“Parang tayo dati ‘no? No’ng lalaki ka pa,” rinig kong sabi ni Kaido sabay akbay sa akin. Siniko ko nga. “Kahit naman lalaki ka, magugustuhan pa rin kita.”Natigilan ako at tumingin sa kanya, hindi makapaniwala. “Seryoso ka?”Sinamaan ko siya ng tingin nang ngumisi lang ito. Sinapôk ko nga. “Masakit ha,” daing
Ara’s POV“Ano ba ‘yan!” I heard Jessa hissed. Frustrated niyang inilapag ang wine glass nang makitang umalis si Nics. “Akala ko pa naman magkakaayos na sila. Ang arte ng Van natin ha. Kapag talaga hindi niya sinundan si Nics, i-u-untog ko ‘yan.”Napabuntong-hininga na lamang ako. “Tumindi ang selos. We have to do something—”“Something? Eh mukhang pareho silang wala sa mood,” Jessa added. “Hayaan na muna natin sila. Baka mag-away na naman eh.”“Hindi naman na yata kailangan,” sabat ni Lira na kanina pa tahimik. “Look…” Napasunod kami ng tingin doon sa itinuro niya. “Susundan yata.”Jessa and I both sighed in relief. “Buti naman. Akala ko kailangan pa natin sabihan. Let’s wait for the result na lang pagbalik nila.”Bumalik na kami sa pagkain, nagtampisaw sa dalampasigan at pagkatapos ay nagkwentuhan, nakaupo sa naglalakihang bato. Hindi na lang namin pinapansin ang paghampas ng alon since basa naman kami. We just enjoy and laugh at it.No’ng papalubog na ang araw, napagpasiyahan namin
“Hindi pa ba kayo tapos dyan?” tanong ni Ara na abala sa pakikipag-usap kay Kaido. “Grabe naman kasi sa titig, Van, baka matunaw ‘yan.”Exactly! Kanina pa ako naiilang sa paraan ng paninitig niya sa akin. Since umalis na iyong babae kanina na napag-alaman naming nurse—I forgot her name, ako na ngayon ang gumagamot sa mga pasa ni Van sa mukha. But the problem is, titig na titig siya sa akin. Feeling ko tuloy nakikita niya ang mga imperfection ko sa mukha na sana’y hindi niya mapansin.I tried to focus, pero bwisit, napapakagat-labi siya sa tuwing napupunta ang tingin niya sa labi ko. Sariwang-sariwa pa naman sa utak ko iyong nangyaring kiss kagabi. Oh God! I could feel the heat rushing up to my face. Buti na lang at mainit kaya pwedeng idahilan na mainit ang panahon kung sakaling asarin niya ako na nagb-blush.“Umayos ka,” mahinang sabi ko. Kapag talaga ‘di ako nakatiis, didiinan ko itong pasa niya sa gilid ng labi. “Makakatikim ka talaga sa akin.”“Tikim na ano?” he teased, smirking li
Napatingin ako kay Van na nakapamulsang nakasandal sa lamp post. “Forgot what? Wala akong maalala sa nangyari kagabi. Bakit hindi n’yo na lang sabihin sa akin? I'm puzzled right now. Can someone tell me what happened last night—Van! Saan ka pupunta?!” Hahabulin ko na sana siya nang may humawak sa pulsuhan ko. “A-Azan?”“Where are you going? Chasing after him? Mukhang wala sa mood. Hayaan mo muna,” aniya. “Kagigising mo lang?” tanong niya. Napansin kong pinasadahan niya ako ng tingin. “You look…”“Ugly?” Napataas ang kilay ko. “Imposible. Kahit naman kagigising ko lang—”“Naturally beautiful,” putol niya sa akin. Wow. I didn't expect that. Akala ko talaga i-p-prangka niya sa akin na pangit ako dahil kagigising ko lang. “So… shall we eat?”“Iyong date ba?” paninigurado ko. Hindi ko pa naman ‘yon nakakalimutan. “Pwedeng mamaya na lang?”“Ah… the date? Kahit hindi na. Gusto ko lang kumain tayo ng sabay. Hindi ba pwede?” Namulsa siya at tumungo, sinisipa ang buhangin. “Okay lang—”“Ano ba
My head was throbbing when I woke up. Pero hindi ‘yon ang concern ko ngayon, kundi ang mapanuring tingin ng mga kaibigan ko na parang bang nakagawa ako ng napakalaking pagkakamali.Sumandal ako sa headboard ng kama at pinukol sila ng masamang tingin.“Aga-aga ha! Ba’t ganayn kayo makatingin sa akin? May nagawa ba akong kasalanan? Tell me. I’ll face the consequence, pero mamaya na. Masakit ang ulo ko. Bungad na bungad pa kayo.” Hinilot ko ang sentido at kinuha ang tumbler sa bedside table saka uminom. “Hindi kayo lalabas?” tanong ko nang mapansin kong walang gumalaw sa kanila. “Seriously?”Nakahalukipkip na humakbang si Ara, salubong ang kilay. “Don’t tell me wala kang maalala sa nangyari kagabi?” pataray niyang tanong. “Hindi ka ganun ka-lasing, sinasabi ko sa’yo.”“Hoy Ara, baka nakakalimutan mong nilagok niya ‘yong isang mug beer na may alak,” sabat ni Jessa. “Pero wala ka talagang maalaala kagabi?”Umismid ako. “Kulit. Wala nga eh. Ano bang nangyari—” I was cut off when Van entered







