maraming-maraming salamat po sa pagsuporta at pagsubaybay mula sa kwento nila Lylia at Raze hanggang sa kwento ni Razen at Love! ಥ‿ಥ
Lira's POV "Lira! Lira!" Napatigil ako sa ginagawa at napalingon sa tumawag sa akin. Si Jessa lang pala. "Hindi ka ba sasama? Habang buhay ka na lang ba magbebenta ng mga tinapay dyan?" Natawa ako. "Baliw! Naghahanap buhay lang ako! Saka sa akin binilin 'to ni Ate Lylia! Kailangan may kitain." "Binilin o binigay? Sus! Parang hindi namin alam! Ano? Hindi ka pa ba magsasara?" segunda ni Van. "Tara na sa kabilang barangay! Mamyesta tayo doon. Give yourself a break. Puro ka business. Time to chill naman. Enjoy while still young." "Kung maka-kayod naman kasi itong frenny natin parang may binubuhay na pamilya," sabat ni Ara na kararating lang, bagong ligo, plakado ang make up, ready'ng-ready. "Ano? Sama ka na sa amin? Sa gabi lang naman tayo pupunta. Pwede kang magbukas tuwing umaga hanggang alas sais. Libre naman ni Van lahat, pagkain, sasakyan, and bayad sa rides." Nagtawanan sila at nagawa pang mag-apiran. Napabuntong hininga na lamang ako at iniabot sa lalaki ang supot na may l
The church bells rang softly, echoing through the air as the grand wooden doors slowly opened. Everyone inside turned their heads, holding their breath. There she was—Love, in a flowing white gown that shimmered with every step. Her veil draped gracefully, and her bouquet of white roses trembled slightly in her hands. “Wow…” bulong ni Nicole habang kinukuhanan siya ng video sa phone. “Para siyang prinsesa,” dagdag ni Lira, humihikbing nakatulala. "I mean, she is a princess naman talaga but ibang-iba ang glow niya ngayon. Look at her, looking like a goddess. Kagandang babae." "Strongly agree," ani Nicole na nagpupunas ng luha, ganun din si Lylia na katabi si Raze. Love’s uncle, Tito Ali, proudly walked beside her, guiding her down the aisle. His expression was mixed with pride and emotion, his eyes misty. “Anak,” he whispered softly, almost trembling, “this is your moment. I'm sure your parents would’ve been so proud.” Love bit her lip, trying not to cry too early. She onl
Nagising ako sa yakap ni Razen, pero this time hindi hapdi ang una kong naramdaman kundi ang lamig ng simoy ng hangin mula sa bintana ng cabin, at sa labas, naririnig ko ang tawa ng mga kaibigan ko. Paglabas ko, halos masilaw ako sa liwanag ng araw. Ang ganda ng tanawin, endless blue sea, at sa malayo makikita ang coastline ng Bali. “Good morning, sleeping beauty!” sigaw ni Nicole habang nakahiga sa deck chair, may suot na sunglasses at hawak na fresh coconut. “Hoy, late ka na!” dagdag ni Lira. “Kanina pa kami nag-breakfast, ang tagal mo ba namang nagising!" “Pagod lang,” sagot ko, sabay tawa. “Masakit pa nga ulo ko." “Pagod daw,” hirit ni Lira. “O pinagod ni Razen?" Saka sila humagalpak ng tawa, pati si Razen napailing at tumawa. Napahilamos ako ng mukha dahil sa hiya. “Liraaaa!” "Hiya siya oh! Totoo naman kasi!" "Hoyy!" Wala na. Inasar na ako ng todo. Pagkatapos ng light breakfast, bumaba kami ng yate at sinundo ng dalawang van. Ang itinerary daw, beach, temple visit, then
Habang nagtatawanan kami at nagchi-cheers gamit ang mga teacups, biglang may malakas na ugong sa himpapawid. Lahat kami napa-tingala. “Uy… eroplano ba ‘yon?” si Lira, nakakunot ang noo. Eroplano nga! Unti-unti iyon bumaba habang kami nakasunod lang ng tingin doon hanggang sa tuluyang makalapag. Ano 'to? Another surprise ni Razen? “Wait, don’t tell me…” bulong ni Nicole. Inakbayan ako ni Razen, tila may alam na sa nangyayari. “It’s from your uncle, Love. He said it’s time for you to relax. He arranged a trip… to Bali.” “Bali? As in Indonesia?” halos pasigaw kong tanong, nanlalaki ang mga mata. “YES!” sabay na sigaw nina Lira, Nicole, halos magtalunan sa tuwa. Napangiti na lang ang mga lalaki maski si Raze at Lylia na kanina pa naglalambingan sa tabi. “Grabe!” tili ni Nicole na hila-hila ang braso ko. “Tito mo naman, pangmalakasan kung magbigay ng surprise!” Tuwang-tuwa akong napatingin kay Razen at napapikit nang marahan niya akong halikan sa noo. Finally, a trip! At kasama p
Pagkarinig ko ng sabay-sabay na, “Hi, Love!” hindi ko na napigilan at bumuhos na ang mga luha ko. Pakiramdam ko tumigil lahat at ang tanging nakikita ko lang ay ang masasaya nilang mukha habang kumakaway. "I hope you like my surprise," rinig kong sabi ni Razen na nakapulupot ang kamay sa baywang ko. Ang tagal kong hindi nakita ang mga kaibigan ko, tapos ngayon, nasa harapan ko na sila, nakangiti, masaya na makita ako. The feeling was surreal. I didn't expect this. Plano ko pa noon na magpaalam kay tito na umuwi muna pero ngayon, nandito na sila. “L-Lira? Nicole? Lylia?” mahina kong bulong, halos garalgal ang boses. Kasama rin nila ang mga lalaki maliban kay Kael. “Ano ka ba, oo kami ‘to!” si Nicole, mabilis na tumakbo papalapit at agad akong niyakap nang mahigpit. Doon na ako tuluyang bumigay. Halos humagulgol ako sa balikat niya. Ang tagal kong hinintay ang araw na 'to na sana makasama ko sila lalo na sa araw ng kasal namin ni Razen. “Shhh, it’s okay, Love,” bulong ni Ni
I woke up feeling a bit sore down there. Hindi ko maiwasang mapangiwi kapag naigagalaw ko ang katawan. Mahapdi talaga. Kinapa ko ang katabi ko pero tanging naiwan lang doon ay init ng katawan niya. Wala siya? Nagmulat ako at napagtantong wala nga siya. Saan naman kaya 'yon nagpunta? Tumingin ako sa paligid, nagbakakasakaling nasa sulok lang siya o nasa balcony pero wala. Baka nasa banyo at naliligo na. Dahan-dahan akong umupo, pilit iniinda ang hapdi ng pagkababàe ko at napansin ang mga marka sa aking katawan—shiît! Ang dami, halos puno ng kagat, pantal, wala siyang pinalampas, puro marka. Natampal ko na lang ang noo at napangiti. "That man," bulong ko at napahilamos ng mukha. Tumayo ako, paika-ikang naglakad, nakangiwi at tumigil sa lamesa kung saan nakahanda na lahat, pagkain, tsaa, at kung anu-ano pa. Nagtaka ako. Hindi yata ako ginising ng mga kasambahay ni tito? Alam na ba nilang nandito si Razen? Hindi ba siya pinagalitan ni tito? Nagsalin na lang ako ng tsaa sa tasa at s