EP 3 -เจ้านายใจดี

แม่ของเธอตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นในเอกสารสาไว้ว่าค่าจ้างต่อเดือนห้าหมื่นบาท นี่มันงานสอนพิเศษจริง ๆ เหรอทำไมเขาให้มากมายขนาดนี้

“เขาบอกว่าถ้าสอนดี ลูกเขาผลการเรียนดีขึ้น เขาสามารถให้มากกว่านี้อีกค่ะแม่”

“แค่สอนพิเศษเองเหรอลูก เขาไม่ได้ให้ไปทำยังอื่นใช่ไหม แม่ว่ามันมากเกินไปนะ”

ผู้เป็นแม่ก็ยังไม่ค่อยเชื่อใจเท่าไรแค่ไปสอนพิเศษวันละไม่กี่ชั่วโมงเองอะไรจะให้เยอะขนาดนี้ เขากลัวเหลือเกินว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับลูกสาวของเขาในอนาคต

“ตอนแรกหนูก็ตกใจค่ะ แต่เห็นบ้านเขาคงจะรวยน่าดู หนูว่าเงินเท่านี้เขาคงไม่ได้เครียดอะไร”

“แม่คะถ้าหนูอยากจะขออะไรแม่สักอย่างหนึ่งจะได้ไหมคะ”

ริสาเริ่มทำหน้าตาจริงจังขึ้น และเปลี่ยนโทนเสียงทันที เพราะเธอเองตั้งใจจะขอให้แม่เธอลาออกจากงานที่ทำอยู่ตรงนี้ เงินในบัญชีตอนนี้ก็พอมีอยู่บ้างหากได้เงินเดือนก้อนแรกมาเธอก็จะแบ่งให้กับแม่ไว้ใช้จ่ายแต่ขอเพียงให้แม่ของเธอหยุดทำงานแล้วไปพักผ่อนที่บ้าน

“ขออะไรเหรอลูก”

“ถ้าหนูได้เงินเดือนจากงานนี้ก้อนแรก หนูอยากให้แม่ลาออกจากที่นี่ค่ะ”

เธออยากที่จะพูดประโยคนี้มานานแล้ว และแล้ววันนี้ก็มาถึงสักที แม่เธออายุมากแล้วต้องมายืนขาแข็งเจ็ดแปดชั่วโมงทุกวันเธอเองก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ไปตลอด

“แต่แม่ยังมีแรงนะลูก แม่ยังทำงานไหว”

ถึงแม่จะไม่เคยบ่นอะไรแต่เธอเห็นสีหน้าแววตาเวลาเลิกงานเธอเองก็เดาไม่ยาก อายุขนาดนี้ยืนนาน ๆ มันต้องมีปวดเมื่อยบ้างละใครมันจะทนไหว

“หนูรู้ว่าแม่ทำไหว แต่หนูอยากให้แม่สบายนี่คะ ไม่ต้องมายืนนาน ๆ แบบนี้อีก นะคะแม่”

ริสาส่งสายตาออดอ้อนให้กับสาวสูงวัย เธออยากจะทำหน้าที่ลูก เธออยากให้แม่สบายกว่านี้ไม่ต้องมาทนยืนทำงานแบบนี้อีกไหนจะสายตาจากชายที่มาเที่ยวคอยแทะโลมเธอกับแม่เป็นประจำ ไหนจะถูกเจ้าของร้านตำหนิต่อว่าอีก

“งั้นแม่ขอทำให้หมดเดือนนี้ก่อน แล้วแม่จะลาออกนะ”

“รักแม่ที่สุดในชีวิตเลยค่ะ”

“จ้า งั้นสากลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อนก็ได้นะลูก เดี๋ยวเย็น ๆ ค่อยมารับแแม่ วันนี้เลิกเร็ว”

“ได้ค่ะแม่ เย็นนี้หนูทำกับข้าวรอนะคะ”

หญิงสาวเดินออกมาจากบาร์เพื่อที่จะมาขึ้นรถกลับบ้าน บ้านที่เธอกับแม่เช่าไว้ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากที่นี่เท่าไรนัก เธอรีบเดินไปตรงจุดเรียกรถอย่างรวดเร็วเพราะเห็นแก๊งขี้เมากำลังนั่งรอแซวเธออยู่ ซึ่งเธอเองไม่ชอบเท่าไรแต่เลี่ยงไม่ได้เพราะต้องเดินผ่านทางนี้ประจำ

“ไปไหนจ๊ะคนสวย ให้พวกพี่ไปส่งไหม”

ริสารีบเดินเร็วขึ้นเพราะไม่อยากที่จะสนทนาด้วย

“หืมเรียกไม่ตอบ สงสัยอยากลองดี”

ชายวัยกลางคนวิ่งออกมาจากวงเหล้า มาประชันหน้าเธออย่างจัง ทำเอาหญิงสาวตกใจไม่น้อยจะหันหลังกลับไปก็ไม่ได้ จะเดินไปข้างหน้าก็ไม่ได้อีก

“ไปไหนจ๊ะน้องคนสวยให้พี่ไปส่งไหมจ๊ะ”

น้ำเสียงช่างแทะโลมเธอเสียจริง ๆ สายตาชายคนนี้โคตรน่ากลัวมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูกำลังจะไปขึ้นวิน ข้างหน้านี้เอง”

หญิงสาวตอบอย่างตะกุกตะกัก เพราะความกลัวแล่นเข้ามาในความรู้สึกในตอนนี้

“ให้พี่ไปส่งเถอะนะ จะไปส่งให้ถึงบ้านเลย”

หลังพูดจบก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้นในวงเหล้า เธอรู้ว่าความหมายที่ชายคนนี้พูดหมายถึงอะไรแต่เธอต้องทำท่าทางไม่กลัวและทันทีที่ชายคนนี้กำลังหันไปทางกลุ่มเพื่อน หญิงสาวเลยทำการวิ่งออกจากตรงนั้นอย่างสุดกำลัง เธอใช้ช่วงโอกาสทีเผลอในการเอาตัวเองออกมา

“เฮ้อออ เกือบไปแล้วเรา นี่มันอะไรกันเนี่ย”

เธอวิ่งหนีออกมาสุดแรงเล่นเอายืนหอบอยู่ตรงหน้าตลาดที่มีผู้คนสัญจรไปมา ตรงนี้น่าจะปลอดภัยแล้ว วันนี้เธอรอดมาได้แต่ไม่รู้ว่าวันหน้าจะอย่างไรอีก หญิงสาวเดินเข้าไปในตลาดสดเพื่อที่จะเลือกซื้ออาหารเอากลับไปทำให้แม่ในวันนี้

ผ่านไปราว ๆ ครึ่งชั่วโมงเธอก็ได้ของมาเต็มไม้เต็มมือเลย ในวันที่ดีก็ยังมีเรื่องแย่ ๆ เข้ามาในชีวิตเธออีก สวรรค์จะเล่นตลกอะไรหนักหนาเนี่ย ริสาบ่นพึมพำ ก่อนที่จะเรียกวินมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน

“เฮ้อ ชีวิตเรานี้มันจะไม่ราบรื่นสักวันเลยเหรอ”

เธอเข้ามานั่งตรงโซฟา ก่อนที่จะเปิดทีวีดูเพื่อผ่อนคลาย จะว่าไปพรุ่งนี้เธอก็จะได้เริ่มงานวันแรกแล้ว เวลาล่วงเลยมาถึงเย็นท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีเสียแล้วจากสีฟ้าเริ่มเป็นสีเหลืองสงบบ่งบอกว่าตะวันเริ่มที่จะตกดินแล้ว

เธอนั่งดูทีวีจนลืมดูเวลาว่าตอนนี้เย็นแล้วควรที่จะออกไปหาแม่ได้แล้ว แต่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเสียก่อน

“ฮัลโหลค่ะแม่”

คนที่โทรมาไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นแม่ของเธอเอง

“ (วันนี้หนูไม่ต้องมานะลูก เดี๋ยวทุ่มหนึ่งแม่ก็กลับบ้านแล้ว วันนี้เลิกไว) “

“ได้ค่ะ แล้วแม่กลับยังไงคะ ให้หนูไปรับไหม”

“ (ป้าสมพิษมาส่งจ้ะ ไม่ต้องห่วงวันนี้เจ้านายใจดี เพราะมีลูกค้าน้อยเขาเลยจะปิดเร็วหน่อย) “

“ได้ค่ะแม่ แม่อยากทานอะไรไหมคะเดี๋ยวหนูทำรอ”

“ (อะไรก็ได้จ้ะ) “

ริสาใช้เวลาคุยกับแม่ไม่นานก็วางสายไปดีนะแม่เธอโทรมาหาก่อนไม่อย่างนั้นเธอเองไปรอเก้อแน่ ๆ เพราะปกติเธอจะรอแม่ที่บาร์เกือบทุกวัน แต่วันนี้แม่เลิกงานเร็วเลยได้กลับบ้านไวกว่าปกติ

หญิงสาวจัดแจงทำกับข้าวรอผู้เป็นแม่เธอทำกับข้าวเก่งเหมือนแม่เธอ แถมรสชาติยังอร่อยอีกต่างหากวันนี้เธอทำแกงกะทิของโปรดของแม่ไว้ ริสามองนาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงผนังบ้านบ่งบอกว่าใกล้จะถึงเวลาแล้วอีกแป๊บหนึ่งแม่เธอคงกลับมาพอดี หญิงสาวจึงขึ้นเป็นอาบน้ำแต่งตัวรอเพื่อที่จะรอกินข้าวกับแม่เดี๋ยวพอหลังจากที่ทำงานเธอคงไม่ได้มีโอกาสแบบนี้อีกแน่นอนเพราะเลิกงานมืดค่ำ กว่าจะถึงก็น่าจะดึกเลย

“แม่....เหนื่อยไหมคะวันนี้”

ทันทีที่ลงมาแม่เธอก็กลับมาถึงบ้านพอดี

“นิดหน่อยจ้ะลูก วันนี้เจ้านายใจดีเลยให้กลับก่อน”

แต่ที่จริงแล้วไม่ใช่แบบนั้นแม่เธอปวดขามากเนื่องจากอายุเยอะแล้ว บวกกับการยืนทำงานนาน ๆ ด้วยเลยทำให้ไม่สามารถที่จะยืนทำงานต่อไหว เลยขอกลับบ้านก่อนซึ่งขาที่ปวดเริ่มที่จะบวมแล้ว

“หนูทำกับข้าวไว้รอแม่ค่ะ แกงที่แม่ชอบด้วย”

“ขอบคุณจ้ะ งั้นเดี๋ยวแม่ขึ้นไปอาบน้ำแล้วจะลงมาทานข้าวด้วยกันนะลูก”

เธอยิ้มให้ลูกสาวเล็กน้อยก่อนที่จะเดินขึ้นบันไดบ้านไป เธอไม่อยากบอกความจริงให้ลูกสาวฟังเพราะกลัวอีกคนจะเป็นห่วงช่วงนี้ยืนนานเลยทำให้เจ็บเข่าบวกกับที่เราอายุเยอะแล้วด้วยเลยทำให้สุขภาพไม่ค่อยเป็นใจเท่าไรนัก