PINATAKAN pa siya ni Martin ng isang munting halik nang maghiwalay ang kanilang mga labi.Kahit nakaupo’y nanghihina pa rin ang mga tuhod ni Gieselle. "Sana’y malinaw ang usapan natin, Gie. Walang two timing na mangyayari. Sisiguraduhin kong ako at ako lang ang hahanapin mo." "O-oo." Parang bata siyang napatango."Pumasok ka na sa bahay. Baka matukso ako at saan pa tayo umabot." Hinalikan siya sa noo at sa labi ulit.Hindi na niya matandaan kung paano siya nakapasok sa kwarto dahil para siyang lumulutang. Daig pa ang naglalakad habang nananaginip."Talaga? As in? Nag-kiss na kayo?" Gusto niyang sungalngalin ang nguso ni Katarina dahil sa naging reaksiyon nito pagkatapos niyang i-kwento ang lahat-lahat."Gumamit ka na lang ng mega phone para marinig ng lahat total hindi naman kilala ang lalaking pinag-uusapan natin." Pinanlakihan niya ng mata ang pinsan. Nasa loob sila ng isang coffee shop at sinamantala ang araw ng Sabado para lumabas."Sino ba naman kasi ang
PAGBALIK ni Martin sa kwarto ay nakabihis na si Gieselle. Inayos na niya ang sarili bago pa man mapunta sa kung saan ang kanilang kapusukan. "Delivery boy lang pala. Akala niya ito ang bahay na hinahanap niya, hindi pala. Inistorbo lang tayo." "Ah, I think kailangan ko ng umuwi. Ba-baka kasi gabihin ako at magalit si Lola," palusot niya. Kahit pa ang totoo’y iniiwasan niyang maulit ang nangyari kanina. Dahil pagdating kay Martin, nawawala siya sa sariling katinuan. "Nagsisisi ka ba sa nangyari kanina?" tanong ng lalaki nang makarating na sila sa bahay ni Lola Carmen. Umiling siya bilang sagot. Wala naman siyang naramdamang pagsisisi pero mayroong takot. Natatakot siya dahil kapag si Martin ang nagsabi, wala siyang lakas na tumutol. Halos hindi na siya makapag-isip ng mabuti. Kung tutuusin ay bago pa lang ang kanilang relasyon pero hulog na hulog na siya. Natatakot siyang baka sa huli, mabigo siya't masaktan. "Then why are you acting like that? Na parang may gi
PAGOD na hinubad ni Gieselle ang suot na stiletto pagpasok niya sa sariling condo unit. Nanlalanta niyang ibinagsak ang katawan sa sofang nasa sala at inilapag ang bag sa center table. Hindi na siya nag-abalang buksan ang ilaw at nagkasya na lamang sa liwanag ng mga katabing gusali na tumatagos sa salaming bintana. Bumuntong-hininga siya habang minamasahe ang noo. Nasa ganoong posisyon siya nang tumunog ang cellphone kaya pagod niyang kinalkal ang bag para sagutin kung sinuman ang tumatawag. "Hi, Mom," halata sa boses niya ang pagod nang sagutin niya ang kanyang mommy. "Kumusta na, 'nak? Alam kong pagod ka at siguro'y kakauwi pa lang mula sa trabaho. Pasensiya na't wala kami riyan para maalagaan ka. Pumunta ka na kasi rito sa Canada at nang magsama-sama na tayo," saad ng kanyang mommy."Tungkol nga pala kay Tiya Carmen, malapit na ang second death anniversary niya, uuwi ka ba roon?" Halata ang kalungkutan sa boses ng kanyang mommy. Matagal siyang nanahimik bago
MAAGANG nagising si Gieselle dahil sa pambubulabog ng kung sinong tumatawag sa kanya. Kahit nakapikit pa ang mata’y kinapa niya ang cellphone sa ilalim ng unan at hindi na tiningnan ang caller at deritsong sinagot iyon. "Hello," inaantok niyang sabi. "Gie? Gising ka na ba o nananaginip pa?" tanong ni Ate Toyang sa kabilang linya. "Gising na po ngayon dahil sa tawag mo," halos bulong na lang 'yon."Kasi naman nakakabagot dito. Ako lang mag-isa. Kailan ka ba uuwi rito at nang may makasama na ako?" "Sa lalong madaling panahon, Ate. Naghahanap pa ako ng bibili ng condo unit ko," paliwanag niya. "May balita nga pala ako sa'yo," mas sumigla pa ang boses nito. "Magandang balita?" "Siguro. Alam mo bang may darating ngayong buwan. May uuwi!" Mababakas ang sobrang kasiyahan sa boses ni Ate Toyang. "Pinoy Henyo na ba tayo, Ate?" walang ganang tugon niya. "Si Martin! Uuwi si Martin!!" Kulang na lang ay tumalon ito sa sobrang tuwa. Matagal siyang hindi naka-imik
"GOOD evening, Gieselle," bati ng kaharap sa kanya. Tumayo ito at inilahad ang kamay. Tinitigan lamang ni Gieselle ang kamay ni Martin. Tila nag-aanyaya ang mahahabang daliri nito at magagandang kuko. Kalaunan, tinanggap niya rin ang pakikipag-kamay. Naisip niyang hindi naman tama kung papakitaan niya ng hindi maganda ang lalaki. Baka isipin pa nitong ang bitter niya at hanggang ngayon ay hindi pa rin nakaka-move on. "Good evening too," hindi mababakasan ng kasiyahan o kasabikan ang kanyang boses. "Have a sit, please." Pinaghila siya ng upoan sa katapat na silya nito. Mahinhin siyang umupo at inilagay ang handbag sa kanyang kandungan. Inayos ang buhok saka bahagyang binasa ang pang-ibabang labi. "Order muna tayo," nakangiting turan nito saka inilipat ang mata sa menu."Actually, nagmamadali ako kaya let's make this meeting brief and short."Natigilan ang lalaki at ibinaba ang hawak na menu. "Hindi ba pwedeng mag-dinner muna tayo bago pag-usapan ang condo u
MALALIM na ang gabi pero palakad-lakad pa rin si Gieselle sa loob ng kanyang unit. Parang hindi siya makapaniwala sa mga nangyari ngayong gabi. Nagkita at nagkausap sila ni Martin. Parang pilit pa rin silang pinagtatagpo ng mga taong nakapaligid sa kanila. Nasapo niya ang noo at namaywang. Humugot ng malalim na hininga saka pabugang pinakawalan ito. Dapat hindi na siya ganito kaapektado lalo't naka-moved on na siya. Pero nakalimut na nga ba talaga siya sa damdamin para sa lalaki? O pinipilit lang ang sarili niyang nakalimutan na ang lalaki kahit hindi pa? Nilunod niya ang sarili sa trabaho para hindi magkaroon ng oras na maisip pa si Martin. Ito lang ang natatanging paraan para maging payapa na ang kanyang isipan at dibdib. "Oo na, Mother. Papunta na ako riyan." Nagmamadali siyang pumasok sa elevator lalo’t late na siyang nagising kanina. Magsasara na sana ito nang may kamay na humarang at pumasok ang isang matangkad na lalaki. Muntik ng malaglag ang coat na nak
ILANG minuto nang nawala si Martin sa harapan ni Gieselle ngunit nanatili siyang nakatulala. Tila na-istatwa at nahihirapang gumalaw. Hinalikan lang naman siya ng binata. Hinalikan siya kahit wala silang relasyon. Lasing na nga ito at hindi niya alam kung matutuwa o magagalit sa inasta ng lalaki. Hindi na bago sa kanya ang ganito. Ilang beses na rin naman siyang nakipaghalikan dati kahit walang label. Pero dati 'yon. Noong hindi pa niya nakilala si Martin. After they broke up nagbago na ang pananaw niya sa buhay, lalo na sa usaping relasyon at pag-ibig. "Hoy! Nakikinig ka ba?" pukaw sa kanya ni Mother Chelsea. Nakapangalumbaba lang siya habang nagsasalita ito sa kanyang harapan. Nasa loob sila ng opisina nito para pag-usapan ang nalalapit niyang bakasyon. "Ang sabi ko next week pwede ka ng hindi pumasok. Humayo ka na sa leave mo." "Ga-ganoon po ba? Salamat, Mother," walang ganang sagot niya. Palaisipan pa rin sa kanya ang nangyari sa kanila ni Martin kaya para
HINDI inaasahan ni Gieselle ang madadatnang bisita pagkagising niya. Mabuti na lang at naisipan niyang maghilamos at magsuklay bago lumabas ng kwarto. "Hi! Good morning, Gie. Pasensiya na sa maagang pag-abala namin sa'yo," mahiyaing wika ni Joy na kaibigan ni Martin. Kasama rin nito ang asawang si Paul na ngumiti sa kanya. "Ayos lang. Ako dapat ang humingi ng pasensiya kasi tinanghali ako ng gising. Ano nga palang atin?" deritsong tanong niya. "Nang mabalitaan namin kahapon na umuwi ka pala, nagpasya kaming personal kang imbetahan. Remember our son na bininyagan dati at dumalo kayo ni Martin? Magbi-birthday na naman kasi at gusto naming nandoon ka sa kaunting salo-salo na inihanda namin para sa kanya." Sa dami ng pwedeng ipaalala ang pinuntahan pa talaga nila ni Martin ang nabanggit. Hindi niya alam kung alam ng mag-asawa ang nangyaring hiwalayan nila o nagkunwari na lang na wala upang hindi nakakailang ang sitwasyon. "Kailan nga pala ang kaarawan niya?" tan