Se connecterCHAPTER 7
JAMES IÑIGO
Nagising ako kinabukasan wala na si Rose sa tabi ko. Napatingin ako sa kisame at napabuntong hininga ng malalim. Uminom ako ng alam kasama si Franci at ilan naming kaibigan. Hindi ko namalayan naparami ako ng inom dahil sa problemang kinakaharap ko.
Gusto ko lang sana makausap si Rose kaya ako dumaan sa kanyang kwarto. Pero nang makita ko siya kagabi, nawala sa isip ko ang aking sasabihin at muli akong nakagawa ng bagay labas sa panininindigan ko.
Yaya siya ng anak ko ngunit hindi ko siya makitang ganoon. I find her presence mysterious and fascinating. Something about her that's makes her stand out.
I really need to talk to her.
Bumangon ako at lumabas, confident na walang makakitang tauhan ko sa labas dahil nasa second floor kami. Maliban sa tauhan ko sa security room.
"Tita Rose, can you help me with my hair?"
Napahinto ako sa labas ng kwarto ng aking anak, at nakita siyang nakatayo sa harap ng salamin habang nasa closet naman si Rose, mukhang may kinukuha doon.
"Sure, babe!" malambing na tugon ni Rose at iniwan ang kanyang ginagawa para ibigay ang atensyon sa aking anak.
Hindi pa rin nila ako napansin kaya hinayaan ko lang sila.
"Can I skip school today?" tanong ni Precious.
Napahinto sa pag-ayos ng buhok niya si Rose at tumingin sa anak ko. Maging ako nagulat sa sinabi ng anak ko.
"Bakit mo gagawin iyon?" Rose asked with curiosity.
"Because I don't want to sit next to the mean girl. She likes to tease me." Nakangusong sagot ng anak ko.
Pareho kaming nagulat ni Rose sa sinabi ng anak ko.
"Ano ang tinutukso nila sayo, Precious? " Hindi ko mapigilang itanong.
Sabay silang napalingon sa pintuan. Tiningnan ako ng aking anak na may disgusto.
"You're ear dropping, Dad!"
"Kanina pa ako dito sa pintuan, Prescious. Hindi nyo lang ako napansin," rason ko. "What did she say."
"Nothing that I can't handle, Dad. Kaya lang po ayaw ko makipag-away ako sa kanya today." tugon ng anak ko.
"If she will bother you again today. I will give your Yaya Rose permission to speak to your teacher about her behavior. I will not allow anyone to bully you, " tugon ko. Nakita ko ang pagsang-ayon ni Rose.
"Okay, daddy!"
Napatango ako. "Good! Hintayin nyo ako sa hapag, magbibihis lang ako at ihahatid ko kayo."
" Yes, sir! " Masiglang tugon ng aking anak.
Natatawang lumabas ako sa kanyang kwarto. Remind myself to talk with Rose before anything else.
--------
"I need to talk to you later, Rose," bulong ko sa kanya nang pinagbuksan siya ng pinto.
"Oo. Siguro mabuting nasa presensya ni Precious para makaiwas na tayo sa tukso," sagot nito bago sumunod kay Precious patungo sa loob ng paaralan.
Napaisip ako sa kanyang sinabi at lihim na napangiti. "She has a point."
Hinarap ko si Aiden. "You can stay in the guard house, Aiden. There's CCTV around the campus, you can watch over them through it."
" Copy, boss! "
Tumango ako at muling bumalik sa aking sasakyan. Binigyan din ako ni Franco ng driver slash bodyguard para magkaroon ako ng proteksyon kahit hindi ako sang-ayon sa una.
" Ray, dumaan muna tayo sa opisina ni Franco, " utos ko sa aking driver.
" Ok, boss! "
Napasandal ako at hinayaan siyang magdrive. Napapikit ako at muling sinariwa ang nangyari sa pagitan namin ni Rose kagabi.
Hindi ko lubos maisip na mainvolve ako sa yaya ng aking anak, pero may bahagi ng isip ko na hindi ko nakikita si Rose na ganoon kundi isang dalaga ng nakakuha ng aking atensyon.
"Boss, dito na tayo."
I opened my eyes and looked ahead. Nasa labas na kami ng building ng opisina ni Franco.
"You don't have to open for me, Ray. I got it. Bahala ka na magpark ng sasakyan." Tugon ko sa kanya nang mapansin ko na lalabas sana ito.
Hindi ako sanay na may nagbubukas sa akin ng pinto. Tuloy-tuloy ako papasok sa opisina ni Franco. Greet back his employees that greeted me as I walk into the hallway.
"You're too early," bungad agad ni Franca ng binuksan ko ang pintuan ng opisina niya. "Given your drunkenness last night."
Hindi ko pinansin ang puna niya. Pasalpak akong na umupo sa upuan. "I'm not that drunk last night. Any lead?"
Hindi ako makatrabaho ng maayos dahil sa Dragon Z.
" Yes! " Sagot niya sabay bigay ng report na kamyang binabasa may kasama itong mga larawan." That's the van that took those inside the cargo. Natrace na ito ng tauhan ko pero nasa pekeng pangalan ito nakarehestro. "
" Nakontak mo ba kung saan galing ang shipments? " Tanong habang binabasa ang report. Napatiim bagang ako.
"We are still half way through of all the documents, bro. Masyadong malinis ang mga document.na isinumiti kaya hindi nagiging madali sa tauhan ko ang paghanap. Pinaghandaan at plinanong mabuti ang pagship sa kompanya mo, sapagkat alam nila kung gaano ka ka-against sa ganitong gawain."
" Kaya nga gusto ko nang malaman kung saan ito nagmula, ng mataggal ko na lahat ang mga nagtatrabaho doon. Gawin ko itong aral sa lahat na kapag maulit pa ito, lahat sila madadamay maliban na lang kung may magsasabi ng totoo, " galit kong sabi.
" I understand your decision, bro. It's unfair to those righteous employees but it will teach them a lesson, " sang-ayon ni Franco.
Given it's unfair but that's the only way for me to show my employees that I will not tolerate their illegal activities inside my company. I work hard for my company to rise without doing illegal activities, only to have my reputation damaged by them.
-------
Pinilit kong ibalik ang sarili ko sa trabaho pagdating ko sa aking opisina. Hindi na ako nagtagal sa opisina ni Franco dahil busy na ito para lutasin ang problema ko.
May mga meeting pa akong dapat daluhan, may mga contract pa akong dapat pirmahan, at may mga tao akong kailangang kausapin. This past few weeks I can't deal them immediately because of the lost illegal shipments.
“Sir?”
Si Maya, ang secretary ko, ang kumatok at sumilip sa pintuan.
"Pasok!"
“May tatlong documents po na kailangan ninyong pirmahan at may dalawang clients na gusto kayong makausap via Zoom.”
Napabuntong hininga ako ng malalim. “Bring them in.”
Pumasok siya, dala ang files.
Maya is efficient and trustworthy. I know that since she works as my secretary just as I built this company from scratch.
“Sir, kailangan ko rin po ng confirmation para sa gala next week. Kayo po ba ang pupunta o ipapadala ninyo si Sir Franco?” tanong niya. Lihim akong napamura dahil muntik ko pang nakalimutan.
“I’ll go,” sagot ko agad. Ayaw kong may ibang humawak doon, lalo’t karamihan sa attendees ay big names at potential investors.
Tumango siya, pero napansin niya siguro ang tensyon sa mukha ko.
“Sir… okay lang po ba kayo? Medyo distracted kayo lately," nag-aalala na tanong nito.
Hindi ko alam kung sasagutin ko ba. But this Maya.
“May nangyaring hindi maganda sa bahay,” sagot ko. “Break-in.”
Halatang nabigla siya. “Sir, is Princess— I mean, si Precious! — safe po ba?”
“Safe. She wasn’t harmed.”
Napabuntong hininga siya nang malalim. “But still… that must be hard. Kung may kailangan po kayo, kahit i-hold ko muna ang ibang schedule ninyo—”
“No,” putol ko. "Everything is under my control now."
"That's good to here po," tugon niya. At bumalik siya sa desk niya.
Kahit anong gawin kong pagtutok sa aking trabaho, hindi maalis sa isip ko ang bigat na unti-unting bumabalot sa paligid ko.
CHAPTER 7 JAMES IÑIGONagising ako kinabukasan wala na si Rose sa tabi ko. Napatingin ako sa kisame at napabuntong hininga ng malalim. Uminom ako ng alam kasama si Franci at ilan naming kaibigan. Hindi ko namalayan naparami ako ng inom dahil sa problemang kinakaharap ko.Gusto ko lang sana makausap si Rose kaya ako dumaan sa kanyang kwarto. Pero nang makita ko siya kagabi, nawala sa isip ko ang aking sasabihin at muli akong nakagawa ng bagay labas sa panininindigan ko.Yaya siya ng anak ko ngunit hindi ko siya makitang ganoon. I find her presence mysterious and fascinating. Something about her that's makes her stand out. I really need to talk to her.Bumangon ako at lumabas, confident na walang makakitang tauhan ko sa labas dahil nasa second floor kami. Maliban sa tauhan ko sa security room."Tita Rose, can you help me with my hair?"Napahinto ako sa labas ng kwarto ng aking anak, at nakita siyang nakatayo sa harap ng salamin habang nasa closet naman si Rose, mukhang may kinukuha doo
MARGARETTE ( BLUE ROSE )"Dito ka maglunch, anak."Hinalikan ko sa pisngi ang aking ina."I love too, mama but I still need to go somewhere," tugon ko.Napabuntong hininga siya ng malalim. "You're dad, always send you in a mission. I miss having you around!" Reklamo ni Mama na ikinatawa ko."One day, Mama magsasawa ka rin sa presensya ko dito sa bahay. Sa ngayon, kayo na lang uli ni Papa hanggang di pa dumating ang mga apo ninyo."Bunso ako sa apat na magkapatid at lahat kami ay mga babae. May kanya-kanyang pamilya na ang mga kapatid ko ngunit wala ang isa man sa kanila ang ang gustong pumalit kay Papa na maging pinuno ng Dragon Z. They are trained and deadly too but handling all the business underground was an issue. Nang ipinanganak ako, sinigurado ni Papa na bata pa lang ako tinuruan na niya ako sa pakikipaglaban at paghawak ng negosyo. Hindi naman siya nabigo dahil gusto ko ang aking ginagawa. "Your daughter is right, mi amor. I love our peaceful and quite life without the kids
MARGARETTE ROSEFLASHBACK — Don Mariano’s Study Tahimik ang loob ng bahay namin, pero malamig ang hangin ng opisina ni Papa, siDon Mariano Zobel. Nakaupo siya sa high-backed chair, ang kanyang mga kamay ay nakatuhod sa mesa, ang kanyang mukha ay walang ngiti. Malinaw na may pinaplanong malaki.“Margarette,” simula niya, mahinang boses pero puno ng authority. "Mabuti at dumating ka."Hindi ako umatras. “Bakit, Papa?”“May impormasyon ako tungkol sa isang lalaki — si James Ledesma. May-ari ng kompanya na nagwala ng ating shipment. He is clean but I doubt his employees are'nt” Inilahad niya ang iba pang detalye ng magiging misyon ko. Tumigil si Papa at tumingin sa akin ng matalim. “Gusto kong alamin mo kung ano ang totoo—at kung sino ang traydor na naglalakad sa paligid niya.”“Bakit ako po ang pinapadala ninyo? May iba pa namang magagawa yun—” sabi ko, mahinahon kahit gusto magwala dahil sa boring niyang assignment.Ngumisi siya, walang kalakip na kasiyahan. “Dahil ikaw ang pinakamabi
JAMES IÑIGOPagkatapos ng buong araw ng pagsuyod sa mansyon, wala pa ring nahuhuli. Walang mukha. Walang pangalan. Walang direksyon. At ngayon, habang nakatingin ako sa microcamera na nakapatong sa lamesa, parang mas lalo lang akong ginagapos ng sarili kong bahay.“Damn it…” bulong ko.Mas umiinit ang sentido ko sa bawat segundong lumilipas na walang resulta.Natingin ako sa pinto nang may kumatok. "Come in!" “James. Dumating na yung tao ko.”Tumayo agad ako. “Good. Bring him in.”Pagpasok ng lalaki, agad kong na-scan ang hitsura niya. Matangkad, lean, halatang sanay sa deployment. Tahimik pero mabigat ang aura. Disiplina na kahit hindi magsalita, mararamdaman mo.“James, meet Aiden Cruz,” pakilala ni Franco. “Ex-military. Sniper-trained. Walang reklamo, walang palya.”“Aiden,” bati ko.“Sir.” Diretso. Walang arte. Walang yabang.Gusto ko ’to.“Your job is simple,” sabi ko. “My daughter stays alive. No excuses.”Tumango siya agad. “Yes, sir. I’ll treat her like my own.”May laman ang
JAMES IÑIGONagising ako nang magaang ang dibdib—pero may bigat din na hindi ko maipaliwanag. Hindi ko alam kung dahil ba sa nangyari kagabi sa pagitan namin ni Rose, o dahil sa alam kong hindi ako puwedeng maging marupok sa panahong may banta sa paligid ko at sa anak ko.Alas-siyete pa lang pero gising na ako, nakaupo sa gilid ng kama, hawak ang cellphone. Walang bagong balita. Walang update si Franco. Walang pangalan. Walang suspek.At iyon—ang kawalang impormasyong iyon—mas lalo akong pinapraning.Paglabas ko sa hallway, narinig ko ang pamilyar na tawa ni Precious. Malakas, masaya—ibang-iba sa pagiging sumpungin niya kapag bagong gising. Napabilis tuloy ang hakbang ko.Pagdating ko sa sala, nadatnan ko si Precious na nakaupo sa carpet habang inaayos ni Rose ang buhok niya. Natural ang galaw nila, para bang matagal na silang magkakilala.Pero hindi iyon ang nagpabilis ng tibok ng puso ko. Nakita ko kung ano ang hawak ni Precious.Isang maliit na pendant. Metal. Bilog. May naka-engra
JAMES IÑIGODalawang linggo na.Dalawang linggo na mula nang mawala ang shipment.At hanggang ngayon—wala pa ring putang-inang impormasyon kung sino ang traydor sa kompanya ko.Araw-araw akong pumapasok sa opisina na ang bungad sa akin ay mga mukhang hindi ko na alam kung dapat ko pang pagkatiwalaan.Araw-araw din akong sinisingil ng Dragon Z, hindi man direkta, pero ramdam ko ang presensya nila, parang anino na sumusunod kahit saan ako magpunta.Tatlong beses na silang nagpadala ng “reminders.” Sa mundo naming ginagalawan, hindi reminder ‘yon—warning ‘yon. At ang susunod? Hindi ko alam kung makakaligtas pa ako.Pagdating ko sa mansyon, dumiretso ako sa office room sa loob ng bahay. Ibinagsak ko ang mga report sa mesa—lahat puro walang kwenta.“Damn it!”Sinipa ko ang drawer. Tumalbog ang isang pen at gumulong sa sahig.“Sir?”Napatingin ako. Nasa pinto si Rose, may hawak na maliit na towel at gatas para kay Precious. Nakaponytail siya, simple lang, pero hindi ko maipaliwanag kung bak







