Chapter 12

Matagal akong nanatili sa loob ng kwarto. Kung hindi pa ako kukulitin ni Manang Yeta na kumain na ng tanghalian ay hindi pa ako mapipilitang bumaba sa dining area. Ngunit bago iyon ay sinubukan ko munang takpan ng makeup ang matinding pamumugto ng aking mga mata pero napabuga na lang ako ng marahas na hangin nang mapagtantong kahit anong pagtago ay mahahalata pa rin ito.

“Ano ka ba namang bata ka? Hindi nyo na nga kinain ang niluto ko kagabi, hindi ka rin nag-almusal tapos ngayon hindi ka pa rin kakain?” panenermon niya habang inilalatag sa harapan ko ang napakaraming ulam.

Siya na rin ang nagsandok ng kanin at talagang pinuno pa niya ang aking pinggan. Hinawakan ko ang braso niya para pagilan.

“Manang, tama na po. Kaunti lang po ang kakainin ko. Busog pa po ako,” pagsisinungaling ko, dahilan para umingos siya at panlisikan ako ng tingin.

“Ija, paano ka mabubusog kung kagabi ka pa hindi kumakain? Hindi mo mabibilog ang ulo ko, Chantria. Anong akala mo sa ’kin, pinanganak kahapon?”

Nat