Ang katotohanan

Kusang umangat ang aking kamay, rinig sa buong cr ang tunog ng aking palad sa kaniyang pisngi. “Anong karapatan mo para sabihin ang mga linya na iyan? Wala ka na dapat ipaglaban, ang bagay na ‘yan ay dapat noon mo ginawa!”

“Alam ko na mali akong hindi ko ginawa ‘yun that time, pero sana bigyan mo ako ng isa pa na chance. This time I won’t make mistake like in the past, Lorain.” Hindi niya ininda ang pamumula ng kaniyang pisngi, sa halip ay mas lumapit pa siya sa akin.

Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat at pinagdikit ang aming mga noo, gusto kong lumayo at kumawala pero masyado siyang malakas para magawa ko iyon.

“Let go of me, Jake. Hindi ko alam kung ano ang dapat ko na sabihin sayo para tigilan mo na ako, at mag sink in sa utak mo na wala akong balak bumalik sayo. Once is enough, Jake. Sa buhay hindi laging may second chance.” Naging malungkot ang boses ko, somehow masakit na marinig iyon.

Ang mga kamay niyang nakahawak sakin ay unti-unting nanginig, “I can’t let go, Lorain.