Chapter 19

Nakatayo ako ngayon sa labas ng campus. Nag dadalawang isip akong pumasok dahil baka ibully lang ulit nila ako.

Humuhugot ako ng lakas ng loob gamit ang isang malalim na buntong hininga. Ilang beses ko nang ginagawa 'yon dito kanina pa pero hanggang ngayon hindi parin ako handang harapin silang lahat.

Nanginginig ang kalamnan ko at namamawis ang mga kamay ko.

Hindi rin magawang umandar ng mga tuhod ko dahil nanlalambot ito.

Hindi ko kaya. Pero sinabi kong kakayanin ko dahil merong taong handang tulungan ako. Merong taong nagpapalakas ng loob ko. 'Yong taong tanggap ako sa kung ano at sino ako.

Sa totoo lang, nagpupumilit siya sakin na tulungan ako. Ilang beses niyang sinabi sakin na wag akong mag alala dahil siya na ang bahala para tigilan na nila ako. Pero sinabi ko sakanya na wag na niya akong tulungan. 'Yong malaman ko lang na may taong laging nand'yan at sumusuporta para sakin, okay na ako. 

Kahit ilang milktea o pintura pa ang ibuhos n