แชร์

03 สถานะใหม่ (1/2)

ผู้เขียน: Blue Horizon
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-07-03 19:37:54

“นี่คือสัญญาครับ” ชายหนุ่มร่างหนั่นแน่นด้วยกล้ามเนื้อวางซองเอกสารสีน้ำตาลไว้ตรงโต๊ะเบื้องหน้าที่คั่นกลางระหว่างเขากับว่านไว้ “ด้านในมีรายละเอียดสัญญา เงินเดือนและข้อปฏิบัติที่ต้องทำตามครับ”

“ผมต้องเปิดอ่านตรงนี้เลยเหรอครับ” เพราะตอนนี้ดันอยู่ในคาเฟแถมคนพลุกพล่านน่ะสิ ว่านคิดว่าไม่น่าจะเหมาะมานั่งคุยเรื่องอะไรพวกนี้ตรงนี้สักเท่าไหร่

“ไม่จำเป็นครับ คุณว่านอ่านมันแล้วค่อยติดต่อผมมา นี่นามบัตรผม มีช่องทางติดต่ออย่างอื่นนอกจากเบอร์โทร. ที่ได้จากคุณเชาว์ครับ” มือหยาบกร้านหยิบนามบัตรใบสีขาวสะอาดตาจากคนตรงหน้า หลุบตาลงอ่านรายละเอียด

“งั้นผมอ่านแล้วติดต่อคุณฉัตรไปแล้วกัน น่าจะสองสามวันนี้ครับ”

“ครับ งั้นผมขอตัวก่อน”

คนที่ได้ชื่อว่าเป็นเลขาฯ ส่วนตัวของเชาว์เดินออกไป เด็กหนุ่มลอบถอนหายใจเล็กน้อย หยิบแก้วช็อกโกแลตเย็นและซองเอกสาร เดินลากเท้าไปขึ้นวินมอเตอร์ไซค์เพื่อกลับสู่หอพัก

เมื่อถึงห้อง ว่านก็ก้าวขายาว ๆ ข้ามแผ่นรองตัดโมเดลและไม้สเกลที่ยังเก็บไม่เรียบร้อยไปทิ้งตัวนั่งลงตรงเตียงสามฟุต ฉีกซองเอกสารหยาบ ๆ แล้วหยิบกระดาษด้านในขึ้นมาอ่าน

ภายในนั้นระบุข้อตกลงอยู่ราว ๆ สองหน้ากระดาษเอสี่ เนื้อหาหลัก ๆ เป็นสิ่งที่ว่านคิดว่าเขาพอจะเดาได้อยู่แล้ว เช่น ต้องย้ายที่พักไปอยู่ในที่ที่จัดให้ ห้ามมีอะไรกับคนอื่น หาหมอ กินยาป้องกันโรคทางเพศสัมพันธ์ จากที่กวาดตาอ่านคร่าว ๆ ไม่มีอะไรแปลกประหลาดหรือน่ากลัว แต่ที่น่าสนใจก็คือ

“ไอ้เหี้ย เดือนละแสนจริงด้วย” มือหยาบกร้านปิดปากที่อ้ากว้างเพราะตกใจกับเงินเดือนที่จะได้รับตลอดเวลาสามเดือน สองขาดีดดิ้นเพราะความดีอกดีใจที่จะได้เงินจำนวนมากกว่าเฟิร์สจ็อบเบอร์ไม่รู้กี่เท่าตัว

เหลือเวลาอีกเดือนนิด ๆ จะหมดเทอมสองของปีห้าแล้ว ธีสิสที่ทำใกล้เสร็จเต็มที เหลือเพียงประกอบรูปร่างโมเดลที่ทำคั่งค้างไว้ เด็กหนุ่มเลยตัดสินใจโทร. ออกไปยังเบอร์ของฉัตร เพื่อบอกว่าเขาจะเซ็นสัญญาฉบับนี้และเริ่มงานเมื่อจบการศึกษา ส่วนสัญญาต่าง ๆ ไม่มีอะไรต้องแก้

และสิ่งที่สำคัญไม่แพ้กันคือว่านจะได้นอนกับเชาว์ โพรุกหน้าสวยที่ไม่สลับมารับ เอาดุ ท่อนลำยาวถึงใจ แค่คิดถึงเซ็กซ์ครั้งก่อนก็รู้สึกวูบวาบท้องน้อยเสียจนอยากช่วยตัวเอง

“อ๊ากกกกก” ร่างสูงของเด็กหนุ่มลงไปนอนดีดดิ้น รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวอยากเจอคนหน้าสวยจนทนแทบไม่ไหว อยากจะข้ามเวลาไปตอนเรียนจบแล้ว!

และเวลาก็ไม่ได้เดินช้าขนาดนั้น

ว่านขลุกตัวอยู่กับการตัดโมฯ ประกอบรูปร่างธีสิสของตัวเองจนแทบไม่ออกไปเที่ยวเล่น เขาเลยจบการศึกษาภายในเทอมสองพร้อมเพื่อน เลี้ยงส่งจนเมาหัวทิ่มแล้วก็ติดต่อไปหาฉัตรอีกครั้งว่าพร้อมเซ็นสัญญาแล้ว

เช้าของวันรุ่งขึ้นฉัตรมาพร้อมพี่บอดีการ์ดหน้าโหด ขับรถพาเด็กหนุ่มไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกาย เมื่อผลออกมาว่าไม่มีอะไรผิดปกติก็ย้ายข้าวของจากหอพักไปยังคอนโดมิเนียมหรูแห่งหนึ่งซึ่งอยู่แถบใจกลางเมือง และเซ็นสัญญาเริ่มการเป็นเด็กเลี้ยงของเชาว์

“คุณว่านเก็บสัญญาไว้ที่คุณว่านชุดหนึ่งได้เลยครับ ถ้ามีเรื่องด่วนจริง ๆ ให้โทร. หาผมครับ” ว่านพยักหน้าหงึกหงักรับคำ สายตากวาดมองห้องชุดสุดหรูและกว้างขวางอย่างสำรวจ “คุณว่านไม่ได้รับอนุญาตให้ติดต่อคุณเชาว์โดยตรง หากมีอะไรให้ติดต่อผ่านผมเท่านั้นนะ”

“ครับ คือ... ผมเรียกพี่ฉัตรได้ปะครับ น่าจะดูสนิทกว่า”

“ไม่ได้ครับ คุณเชาว์ได้ยินคงไม่ดี”

ว่านยู่ปาก พยักหน้ารับคำ เอาเป็นว่าเขาเข้าใจแล้วกันว่าสถานะของตัวเองในตอนนี้เป็นแบบไหน ถ้าจะไปทำตัวสนิทสนมกับลูกน้องของเชาว์ อีกคนอาจมีน้ำโหได้ ก็นะ... มาเป็นเด็กเลี้ยงก็ต้องทำตัวว่าง่ายหน่อย เงินเดือนเดือนละแสน อยู่ในที่แสนสบายแบบนี้ อีกทั้งได้เซ็กซ์แบบที่ต้องการ ดีจะตายไป ว่านไม่อยากคิดอะไรให้เยอะแยะหรอก

“คุณเชาว์จะเข้ามาตอนค่ำครับ ผมขอตัว”

“ครับ ๆ ขอบคุณครับ”

เมื่อเสียงประตูปิดลง ร่างสูงของเด็กหนุ่มผมยาวระต้นคอก็ลุกขึ้นสำรวจข้าวของเครื่องใช้และสถานที่ ที่นี่มีห้องนอนใหญ่สองห้อง ฉัตรบอกว่าห้องหนึ่งเป็นของเชาว์ ส่วนของว่านเป็นอีกห้องฝั่งตรงข้าม

สถานที่ตรงนี้ยังมีห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องน้ำกว้างขวาง และครบครันด้วยเครื่องอำนวยความสะดวกให้ใช้ได้ตามสบาย หากอยากได้อะไรเพิ่มให้บอกกับฉัตร ไม่มีการหักเงินอะไรทั้งนั้น ถือว่าเป็นสวัสดิการเพิ่มเติม

เด็กหนุ่มคิดว่ามันโคตรเจ๋ง ประสบการณ์การเป็นเด็กเลี้ยงอะไรเขาไม่มีหรอก แต่พอรู้คร่าว ๆ ตามประสาคนที่มีเพื่อนทำงานด้านนี้ แค่ทำตัวให้พร้อมรับทุกศึก ดูแลตัวเอง ว่าง่าย เอาใจเก่ง ว่านคิดว่ามันไม่ได้ยากอะไร

เอาเข้าจริงเขาไม่ได้คิดอะไรเยอะตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แค่อยากได้คนมานอนด้วยก็แค่นั้น เพราะว่านไม่ชอบการวันไนต์สแตนด์สักเท่าไหร่ มันไม่ได้ปลอดภัย สุ่มเสี่ยงเจอคนแปลก ๆ และโรคมากกว่าการเป็นเด็กเลี้ยงพอสมควร

หนุ่มเซอร์ใช้เวลาช่วงบ่ายที่ว่างโดยสั่งอาหารเดลิเวอรี่เข้ามากิน จัดเสื้อผ้าและข้าวของที่มีไม่เยอะเก็บในห้องนอนส่วนตัว พอเข้าสู่ช่วงเย็นก็ไม่ได้ทานอะไรอีก เขาเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการมีเพศสัมพันธ์ คิดถึงการโดนสอดใส่จากคนแก่กว่าจนกระสันเป้าตุงและนั่งกระมิดกระเมี้ยนอยู่ตรงโซฟา

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • Can't deny #ของคุณเชาว์   03 สถานะใหม่ nsfw (2/2)

    นาฬิกาบอกเวลาสองทุ่มกว่า เสียงประตูห้องถึงเปิดออกเรียกให้ว่านที่กำลังดื่มน้ำต้องรีบวางแก้วแล้วเดินออกมา“คุณเชาว์”“ไง ห้องโอเคมั้ย” ร่างสูงโปร่งของเชาว์เดินเข้ามาในชุดเสื้อเชิ้ตและกางเกงสแล็กสีแดงไม่ต่างกับที่เจอกันคืนแรก มือเรียวสวยและผิวขาว ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชื่องช้าพลางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ“โอเคครับ ผมอยู่ได้อยู่แล้ว” ไม่ใช่ประโยคเอาใจแต่อย่างใด ว่านเป็นคนอยู่ง่ายจริง ๆ ขนาดตอนอยู่หอยังนอนพื้นมากกว่านอนบนเตียงเลย เพราะบนเตียงเอาไว้วางโมเดลงานน่ะ“ดี แล้วทำไมไม่เอารถ?” นี่อาจเป็นเด็กเลี้ยงคนแรกของเชาว์ที่ไม่อยากได้รถส่วนตัว ส่วนเหตุผลเขาไม่รู้เลยต้องถามเอาในตอนนี้“ผมชอบใช้แท็กซี่มากกว่าครับ แถวนี้รถติดมากด้วย น่าจะขับเหนื่อย” เมื่อได้ยินมาแบบนั้นเชาว์ก็พยักหน้ารับ เขาไม่มีปัญหาอยู่แล้ว หรือถ้าจะเรียกร้องเอาทีหลังก็จัดการให้ได้“โอเค... นี่ฉัตรบอกแล้วใช่มั้ยว่าผมจะเข้ามา” คนโตกว่าทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ถามขึ้นทั้งที่ไม่สบตาเด็กหนุ่มที่ค่อย ๆ ย่างกรายเข้ามาใกล้“บอกแล้วครับ คุณเชาว์เพิ่งทำงานเสร็จเหรอ” ว่านเดินอ้อมมาหลังโซฟา วางสองมือบนไหล่แคบ “ผมนวดให้มั้ย”“เอาสิ” ใบหน้าสวยเหลือบข

  • Can't deny #ของคุณเชาว์   03 สถานะใหม่ (1/2)

    “นี่คือสัญญาครับ” ชายหนุ่มร่างหนั่นแน่นด้วยกล้ามเนื้อวางซองเอกสารสีน้ำตาลไว้ตรงโต๊ะเบื้องหน้าที่คั่นกลางระหว่างเขากับว่านไว้ “ด้านในมีรายละเอียดสัญญา เงินเดือนและข้อปฏิบัติที่ต้องทำตามครับ”“ผมต้องเปิดอ่านตรงนี้เลยเหรอครับ” เพราะตอนนี้ดันอยู่ในคาเฟแถมคนพลุกพล่านน่ะสิ ว่านคิดว่าไม่น่าจะเหมาะมานั่งคุยเรื่องอะไรพวกนี้ตรงนี้สักเท่าไหร่“ไม่จำเป็นครับ คุณว่านอ่านมันแล้วค่อยติดต่อผมมา นี่นามบัตรผม มีช่องทางติดต่ออย่างอื่นนอกจากเบอร์โทร. ที่ได้จากคุณเชาว์ครับ” มือหยาบกร้านหยิบนามบัตรใบสีขาวสะอาดตาจากคนตรงหน้า หลุบตาลงอ่านรายละเอียด“งั้นผมอ่านแล้วติดต่อคุณฉัตรไปแล้วกัน น่าจะสองสามวันนี้ครับ”“ครับ งั้นผมขอตัวก่อน”คนที่ได้ชื่อว่าเป็นเลขาฯ ส่วนตัวของเชาว์เดินออกไป เด็กหนุ่มลอบถอนหายใจเล็กน้อย หยิบแก้วช็อกโกแลตเย็นและซองเอกสาร เดินลากเท้าไปขึ้นวินมอเตอร์ไซค์เพื่อกลับสู่หอพักเมื่อถึงห้อง ว่านก็ก้าวขายาว ๆ ข้ามแผ่นรองตัดโมเดลและไม้สเกลที่ยังเก็บไม่เรียบร้อยไปทิ้งตัวนั่งลงตรงเตียงสามฟุต ฉีกซองเอกสารหยาบ ๆ แล้วหยิบกระดาษด้านในขึ้นมาอ่านภายในนั้นระบุข้อตกลงอยู่ราว ๆ สองหน้ากระดาษเอสี่ เนื้อหาหลัก

  • Can't deny #ของคุณเชาว์   02 ทดลองงาน (2/2)

    “ว่านทำดี เดี๋ยวผมให้เลขาฯ เอาสัญญามาให้ว่านอ่านแล้วกันนะ”พอจบเซ็กซ์รอบทดลองของทั้งคู่แล้ว เชาว์ก็กลับมาเป็นเชาว์ที่คุยด้วยน้ำเสียงสุภาพ ไม่มีคะขา ไม่มีการแทนตัวเองด้วยคำน่าฟังอย่างป๊ะป๋า ทำเอาว่านปรับตัวตามแทบไม่ทัน“ผมยัง แฮก... ไม่เริ่มเซ็นสัญญาได้ใช่มั้ย”“ได้สิ พวกข้อสัญญามันก็ปรับแก้ได้ ว่านลองเอาไปอ่านก่อน”“ครับ”“ไม่ต้องพูดเพราะก็ได้” คนหน้าสวยยิ้มให้ ดึงทิชชูมาเช็ดทำความสะอาดคราบของเหลวต่าง ๆ ถอดถุงยางโยนทิ้งถังขยะก่อนจะส่งกล่องทิชชูให้กับร่างกายเปลือยเปล่าแสนเลอะเทอะ“ก็คุณเชาว์...”“แก่กว่าเยอะน่ะเหรอ”คนเด็กกว่าไม่ตอบคำถาม ทำเพียงรับกล่องทิชชูมาเช็ดทำความสะอาดร่างกาย โดยที่เหลือบมองอีกคนเป็นระยะ ทำเอาเชาว์ถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดูคราวแรก คนหน้าสวยนึกว่าว่านเป็นเด็กใจกล้า เด็กใจแตกทำนองนั้น เพราะดูต้องการมีเซ็กซ์และไม่กลัวเลยที่เขาเรียกเข้ามาคุย ทว่าเมื่อเริ่มบทเซ็กซ์ อีกคนกลับทำทุกอย่างเชื่องช้า ค่อยเป็นค่อยไป มีความเงอะงะ ความเขินอายอยู่บ้าง แถมร่างกายก็ไร้ร่องรอยการมีสัมพันธ์ทางกาย เชาว์จึงได้ข้อสรุปว่าหนุ่มน้อยคนนี้ไม่ได้ช่ำชองบทรักขนาดนั้นทว่าข้อดีของว่านคือ

  • Can't deny #ของคุณเชาว์   02 ทดลองงาน nsfw (1/2)

    ประโยคคำตอบจากเสียงทุ้มติดหวานไม่ได้น่าตื่นตกใจ ทว่าเสียงรูดซิปกางเกงสีแดงเบอร์กันดี้ลงโชว์กลางกายที่แน่นตึงดุนดันชั้นในด้วยอะไรบางอย่างนั่นต่างหากที่ทำให้ว่านคอแห้งขึ้นมา“ว่านไม่ต้องเล้าโลมผมแล้ว คนเมื่อกี๊เขาทำไว้เยอะอยู่” พูดจบมือเรียวสวยของเชาว์ก็ควักเจ้าหนูที่แข็งโด่ออกมาหายใจนอกชั้นในทรงทรังก์ จับท่อนลำแล้วชักรูดเชื่องช้าตามความยาว “นี่เจลกับถุงยาง”“อะ... ครับ” คนเด็กกว่าตอบเหมือนคนมึนเบลอ รับของสองอย่างมาวางไว้ตรงโซฟาข้างตัวแล้วเริ่มถอดกางเกงท่อนล่างของตัวเองสองชิ้นลงไปกองที่ตาตุ่ม“คุกเข่า หันหน้าเข้าหาพนักวางแขน แล้วแอ่นก้นให้ผมดูด้วยนะ”ทั้งที่ประโยคพวกนั้นไม่มีคำหยาบคายแม้แต่นิด ทว่าว่านดันหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาเสียได้ อาจเพราะรู้ว่าเชาว์จะมองกันในระหว่างที่เขากำลังเตรียมตัวละมั้งช่วงขายาวยกมาบนโซฟา ว่านไม่นึกเขินอายมากอะไรเพราะกระสันอยากเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว เขาคุกเข่า ซบใบหน้าลงพนักวางแขน พยายามควบคุมลมหายใจเพื่อลดความตื่นเต้นปนประหม่าของตัวเอง ก่อนจะบีบเจลใส่นิ้วมือหยาบกระด้างแล้วกดนวดรอบรูจีบที่ตัวเองเตรียมไว้พร้อมพรักเพื่อการมีเซ็กซ์“อะ อือ” นิ้วชุ่มเจลหล่อลื่นผลุบเข้าไป

  • Can't deny #ของคุณเชาว์   01 หล่อแล้วเป็นรับไม่ได้เหรอวะ (2/2)

    ประตูกระจกฟิล์มทึบของห้องวีไอพีฝั่งตรงข้ามโซนบาร์ถูกเปิดออกโดยมือการ์ดรักษาความปลอดภัยของร้าน ภายในห้องมีแสงไฟสีนวลสลัว ๆ ผนวกกับแสงสีจากสปอตไลต์ด้านนอกพาดผ่านมาในบางครั้ง บนผนังสามด้านตกแต่งด้วยภาพแอบสแตร็กต์ มีชุดโซฟาหนังวางอยู่กลางห้อง และโต๊ะกระจกตัวเตี้ยตรงกลางเสียงครวญครางแผ่ว ๆ ดังขึ้นมา ทำให้ว่านต้องหรี่ตาลงเพื่อปรับโฟกัสในที่มืด ส่องมองภาพคนสามคนบนโซฟาที่กำลังคลอเคลียกันอยู่“มาแล้วครับ” พี่การ์ดพูดสั้น ๆ กับคนในห้อง ก่อนจะหันมาหาว่าน “พี่ไปก่อนนะ คุยกับคุณเขาเอง”ว่านพยักหน้าหงึกหงัก มองตามแผ่นหลังการ์ดไปจนประตูกระจกปิดลง ดวงตาคู่คมส่องผนังบานกระจกด้านหน้า มันใสแจ๋วจนเห็นข้างนอก แต่มองมาจากข้างนอกเข้ามาไม่เห็นอะไรเลย สมกับเป็นห้องวีไอพีจริง ๆ“นั่งก่อนสิครับ” น้ำเสียงทุ้มกระเส่าติดหวานพูดขึ้นมาอย่างสุภาพ ทำให้ร่างสูงหันกลับไปมอง ทว่าภาพที่เห็นไม่ได้ชัดเจนอะไรนัก เห็นแค่ร่างกำยำคนหนึ่งกำลังก้มลงกลางหว่างขาชายร่างผอมชุดสีแดงซึ่งนั่งตรงกลาง ส่วนคนตัวสูงอีกข้างก็ลูบไล้กันไปทั้งกาย“ขอบคุณครับ” ว่านตอบรับงง ๆ ทิ้งตัวนั่งเอนพิงโซฟาไหนบอกว่าอยากคุยกับเขา แล้วคนไหนกันล่ะที่อยากคุย

  • Can't deny #ของคุณเชาว์   01 หล่อแล้วเป็นรับไม่ได้เหรอวะ (1/2)

    ดีกรีเดือนมหา'ลัย เป็นเกย์ไม่พอ แถมรับด้วยเนี่ยนะ?ทรงโคตรชายแท้หล่อฉิบหาย ทำไมเป็นรับวะและอีกสารพัดจะได้ยินมาในช่วงหลายเดือนให้หลังมานี้ว่านไม่เข้าใจ ทำไมมนุษย์ในมหาวิทยาลัยแถบนี้ต้องสเตอริโอไทป์ว่าคนตัวสูง หน้าตาหล่อ ๆ เซอร์ ๆ แม่งต้องเป็นสเตรตหรือรุกด้วยวะ ใครมันริเริ่มวาดภาพจำพวกนี้กัน ถ้ารู้นะ พ่อจะไล่เตะแม่งเรียงตัวเลยเพราะเขาแม่งเดือดร้อนฉิบหายน่ะสิ ว่านรูปร่างสูงถึงร้อยแปดสิบห้าเซ็นต์ ผมยาวระต้นคอ เซอร์ ๆ ใส่เสื้อเชิ้ตกับยีนสีซีด ตามสไตล์เด็กสถาปัตย์ ดูเผิน ๆ ก็ไม่รู้รสนิยม แต่เป็นรับแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่รุกด้วยแล้วจะไม่ให้หัวร้อนเรื่องสเตอริโอไทป์ได้ไง หาคนคุยกันก็ยาก ยิ่งแอปฯ นัดเยนี่ไม่ต้องพูดถึง เจอหน้ากันก็หันก้นให้แล้ว เวรกรรมจริง ๆ ไอ้ว่าน"โคโรน่าไลต์ขวดนึงพี่"เขาเลยลำบากต้องดั้นด้นออกมาใจกลางเมือง เพราะเจอแต่คนโพเดียวกันในมหา’ลัย เอาวะ อย่างน้อยคืนนี้ มันต้องได้สี้กันบ้างแหละ เตรียมตัวมาพร้อมขนาดนี้ระหว่างได้เบียร์มาก็เริ่มจิบรับรสของบาร์เลย์มอลต์ สายตาคู่คมมองไปทั่วเผื่อมีใครน่าสนใจ ส่วนมือปัดแอปฯ นัดดู เผื่อแมตช์ใครที่อยู่แถวนี้RrrrrAnonymous7155 : สวัสดีค

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status