Kabanata 6

Blair Castro

TAHIMIK akong umiinom ng milk tea habang nakaupo sa loob ng shop. Katatapos lang ng klase ko sa pangalawang section ng mga bata at alas kuwatro palang kaya pinili kong tumambay muna dahil wala naman akong aabutan sa condo dahil tiyak akong wala pa si kuya—susunduin ako niyon kung nakauwi na.

Mataman kong pinagmamasdan ang mga teenagers na nagtatawanan habang umiinom rin ng milk tea. Masaya silang nagkukwentuhan tungkol sa mga bagay-bagay na nakapukaw sa interes nila. Bigla ko tuloy naalala sa kanila ang mga barkada ko noong highschool. Nakakatawa lang isipin na bigla nila akong iniwan noong nawala na ang mga negosyo ng magulang ko. Inisip ko noon na mga plastik sila at si Alicia lang ang totoo pero nagkamali ako—mas matinding pahirap pala ang aabutin ko sa taong inakala kong totoo.

Napatingin ako sa straw nang wala na akong masipsip. Binitawan ko ito nang mapagtantong wala nang laman. Kinuha ko ang shoulder bag ko saka agad na naglakad palabas ng milk tea shop. Pumara ako ng taxi at nagpahatid sa condo ni kuya. Hindi kasi ako gumamit ng kotse kanina dahil tinatamad akong magdrive.

Habang lulan ng taxi ay hindi ko maiwasang mapasimangot sa tuwing makikita ang naglalakihang billboard kung saan nakadisplay ang pagmumukha ni Alicia. Parang gusto kong lagyan bigla ng granada ang bawat billboard na naglalaman ng mukha niya.

Ilang saglit ay nabura ang pagkakasimangot ng mukha ko nang makita ko ang mukha ni Lukas de Marco sa isang mas malaking billboard. Hindi siya nakangiti. Sa katunayan ay nakakunot ang kaniyang noo pero sobrang attractive niyang tingnan. Hindi ako makapaniwalang nag-eexist ang isang katulad niya dito sa mundo at sa kasamaang palad ay kay Alicia pa siya napunta.

Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi saka ipinikit ang aking mga mata pero sa isip ko ay nakita ko ang luntian niyang mga mata na nakatitig sa akin na puno ng pagnanasa. Kumislot ako dahil sa naalala ko. Ang mga mata niyang iyon na grabe kung tumitig sa akin noong gabing iyon. Hindi ko makakalimutan ang mga h***k at titig niya.

“Ang gwapo ni Mr. de Marco, ano po?”

Napatingin ako sa taxi driver. Nakangiti siya habang pasulyap-sulyap sa akin sa rear mirror.

“Maswerte talaga iyong modelo na si Alicia sa kaniya. Sobrang yaman kasi ng lalaki at responsable pa. Sayang lang at hindi na masundan ang anak nila. Abala raw kasi sa trabaho si Alicia.”

Hindi ako nagsalita. Umiwas lang ako ng tingin sa taxi driver dahil hindi ko kaya ang mga pinagsasabi niya.

Kung alam niya lang kung sino ang totoong ina ni Lira. Saka hanggang ngayon ba naman ay ganito pa rin sa Pilipinas? Chismoso pa rin ang mga tao at kahit yata ang pinakapersonal na pangyayari ay alam nila.

“Nandito na tayo, ma'am.”

Agad akong napatingin sa paligid. Tama nga ang driver.

Kumuha ako ng pambayad sa wallet ko saka iniabot sa kaniya. Matapos niya akong suklian ay binuksan ko ang pinto ng taxi pero bago ako makalabas ay nagsalita pa siya.

“Crush mo si Mr. de Marco, ano po?”

Napakurap-kurap ako at gulat na tiningnan ang driver. “Ho?”

Ngumiti siya at umiling. “Ingat, ma'am.”

Hindi na ako nagsalita. Bumaba ako ng taxi at tinitigan ito na umaandar palayo. Napailing nalang ako saka tahimik na naglakad papasok sa condominium. Pakialamero ang taxi driver na iyon!

Payapa na sana akong tutungo sa direksyon kung nasaan ang elevator nang mamataan ko ang babaeng naglalakad sa lobby. Papunta siya sa direksyon ko at mukhang palabas na. May kasunod siyang bodyguard at panay ang ngiti niya sa mga kumukuha ng litrato sa kaniya.

Anong ginagawa niya dito?

Dahil sa labis na pagtataka at pagkatulala ay hindi ako nakatabi. Nakaharang ako sa mismong daraanan niya at natigilan siya nang madako ang kaniyang paningin sa akin. Mabilis niyang inalis ang suot niyang sunglass saka sinalubong ang mga mata ko.

Gusto kong humalakhak. Pagabi na pero nakasunglass pa siya. Hindi ba siya nainform na hindi ginagamit ang bagay na iyon kapag walang araw?

Umawang ang kaniyang labi nang pasadahan niya ako ng tingin. Nagtaas ako ng noo. Gusto kong maintimidate siya sa akin at dahil magkasing-taas naman kami ay hindi ako nahirapang maliitin siya sa paningin ko.

“Miss, excuse us—”

“She's an old friend. Let me talk to her in private.” putol ni Alicia sa sasabihin sana ng bodyguard niya.

Hindi ako nagsalita, sa halip ay nilagpasan ko siya at dire-diretso akong naglakad papunta sa elevator. Pinindot ko ito para bumukas saka ako kaagad na pumasok.

Hindi na ako nagulat nang sundan ako ni Alicia sa loob. Nang sandaling sumara ang pinto ng elevator ay agad tumalim ang tingin niya sa akin. “What are you doing here, you bitch? Bakit buhay ka pa? Pinapatay na kita!”

Sinapo niya ang kaniyang noo saka napailing. “Nang walang maipakitang bangkay sa akin ang killer, naghinala ako na buhay ka pa talaga pero hindi ko akalaing ganoon ka kasamang damo. Tell me, anong ginawa mo at nabuhay ka pa?!”

Bahagyang tumagilid ang ulo ko. Pinalabas ko sa mga mata ko ang emosyon na para bang naawa at nagulat ako sa kaniya. “Oh! I guess hindi magaling ang killer na kinuha mo, Alicia. Bakit? Natatakot ka na bang bawiin ko ang dapat ay sa akin?”

Saglit niya akong tinitigan. Bakas ang matinding galit sa kaniyang mga mata hanggang sa unti-unti siyang ngumisi. “You think I'm stupid? Hindi mo na mababawi ang sayo dahil wala namang sayo, Blair. Una palang ay akin na si Lukas at pinadala ko lang sayo ang anak namin.”

Tumalim ang tingin ko sa kaniya kasabay ng pagkuyom ng kamao ko. “Paano kaya kung sabihin ko kay Lukas na ako ang ina ni Lira at ako ang nakasiping niya five years ago?”

“Don't you dare!”

Mahina akong natawa. “Bakit nga ba ayaw mong magkaanak, Alicia? Dahil ba talaga sa pagiging model mo o baka dahil baog ka? Tell me, hindi ako huhusga.”

Suminghap siya at akmang sasampalin ako nang matigilan siya. Bahagya siyang sumulyap sa sulok ng elevator kung saan nakalagay ang CCTV. Mariin niyang ipinikit ang kaniyang mga mata, nagpigil ng galit.

Muli niya akong tiningnan. “Subukan mo, Blair. Para malaman natin kung sino ang magmumukhang tanga. Sa tingin mo ba maniniwala si Lukas na ikaw ang ina ni Lira?”

“Naniwala nga siya na naanakan ka niya, diba.” sarkastiko kong sagot.

Ikinuyom ko ang mga kamao ko. Kating-kati na akong sakalin siya hanggang sa malagutan siya ng hininga. Gustong-gusto ko na siyang saktan!

“Ito ang tandaan mo, Blair. Hindi mo na makukuha ang anak mo at kung magtangka ka man, mangyayari kay Lira ang nangyari sayo!”

Umiling ako. “Kapag sinaktan mo si Lira, tapos ang relasyon niyo ni Lukas.”

Doon siya natigilan. Ayon sa mga naririnig at nababasa ko sa balita ay mahal na mahal ni Lukas si Lira. Prinsesa ang turing niya rito kaya kung sino man ang mananakit sa bata ay tiyak na mananagot sa kaniya—and Alicia is not an exception. Batid kong alam niya iyon.

Biglang humalakhak na parang baliw si Alicia dahilan para mas tumindi ang galit na nararamdaman ko.

Biglang bumukas ang pinto ng elevator pero walang pumasok dahil natulala ang mga naghihintay dahil kay Alicia. Nang sandaling sumara itong muli ay muli kaming nagsukatan ng tingin.

Tiningnan niya ako gamit ang mapag-uyam na mga titig. “Akala mo ba wala akong alas? Alam kong hinahanap mo ang kambal at oras na lumapit ka sa asawa ko... tuluyan kong buburahin sa mundo ang mga anak mo!”

Bumilis ang paghinga ko at napailing-iling. “Napakasama mo, Alicia!”

Ngumisi siya. Ngisi na mas nagpasidhi ng pagkamuhi ko sa kaniya.

“Don't test me, Blair. Kung ako sayo, maghahanap nalang ako ng lalaking willing magpunla ng sperm sayo. Doon ka naman magaling diba? Sa kama! Kapalit ng malaking pera bubukaka ka!”

Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Akmang sasampalin ko siya nang biglang bumukas ang elevator. Umawang ang labi ko nang makita ko si kuya na agad pumasok matapos makilala si Alicia.

Ngumisi muli sa akin si Alicia saka ito naglakad palabas ng elevator. Mabilis namang pinindot ni kuya ang button papunta sa floor ng unit niya habang hawak ang balikat ko bilang suporta sa nanghihina kong tuhod at mga binti.

Tiningala ko si kuya. Nakatingin siya sa akin habang puno ng pag-aalala ang mukha. Napaiwas ako ng tingin saka mabilis na pinunasan ang luhang tumakas sa gilid ng mata ko. Tumayo ako ng tuwid saka pinatatag ang sarili ko.

Hindi dapat ako nagpapatalo sa mga salita at panghuhusga ni Alicia dahil matatalo ako kapag ganitong palagi akong nanghihina.

Nakarating kami sa unit na walang imikan. Umupo ako sa sofa at kaagad naman akong inabutan ni kuya ng tubig na nasa baso. Tinanggap ko ito at agad na inubos ang laman.

Naupo siya sa tabi ko. “You okay, Blair?”

Marahas akong bumuga ng hangin. “Mas tumitindi ang galit na nararamdaman ko, kuya.”

“Kailangan mong unahin ang mga anak mo.”

Ipinatong ko sa coffee table ang baso saka sinapo ang mukha ko gamit ang mga palad ko. Napailing-iling ako saka tiningnan si kuya. “Kumusta ang lakad mo?”

Bumuntong-hininga siya. “Two years na daw sarado ang orphanage kung saan iniwan ni Alicia ang kambal noon. Sinubukan kong magtanong-tanong tungkol sa mga dating nagtatrabaho doon pero wala akong nakuhang sagot.”

Muling bumigat ang d****b ko. “A-Alam yata ni Alicia kung nasaan ang kambal. Ginamit niya ang mga bata para takutin ako. Anong gagawin ko, kuya?”

Naramdaman ko ang mainit niyang braso na yumakap sa akin mula sa gilid. Marahang hinaplos niya ang buhok ko. “Ang gagawa ng paraan para mahanap ang kambal, Blair. Ako ang bahala basta ipagpatuloy mo ang pagbabantay kay Lira.”

Tiningnan ko siya. “Ano kaya kung kausapin ko si Lukas at sabihin sa kaniya na ako ang ina ni Lira? I can prove it through DNA test, kuya.”

“Sa tingin mo papayag si Lukas na ipa-DNA si Lira? Blair, limang taon na ang lumipas. Iisipin niya na bakit hindi ka naghabol noon kay Lira. Bakit hindi ka lumantad noong hindi pa sila kasal ni Alicia at sa dami ng desperadang nagkakagusto sa kaniya, sa tingin mo paniniwalaan ka niya?”

Napayuko ako. Malaki ang punto niya pero anong gagawin ko? May punto rin naman ako. DNA test ang makakapagpatunay na anak ko si Lira ngunit... paano?

“Think rationally, Blair. Hindi pwedeng basta ka nalang susugod kay Lukas at sasabihing anak mo si Lira. Masyadong mataas ang kilalagyan ngayon ng de Marco na iyon at mahirap siyang abutin sa mga panahong ito. Ang tamang gawin mo ay bantayan si Lira at siguraduhin na hindi siya masasaktan ni Alicia. Kailangan muna nating mahanap ang kambal dahil makakadagdag sila sa ebidensya na kinuha lang sila sayo ni Alicia.”

Ayoko mang tanggapin pero malaki ang punto ni kuya. Wala akong magagawa kundi maghintay at magtiyaga.

Marahan akong tumango-tango. Wala na naman akong magawa! Lagi nalang walang magawa. Lagi nalang akong naghihintay. Hanggang kailangan ko ba hahabulin ang karapatan ko sa mga anak ko? Hanggang kailan ko ipaglalaban ang pagiging ina ko sa mga anak ko? Hanggang kailan ako makikipagbuno sa maramot na kapalaran?

“Rest for now. Magluluto lang ako ng hapunan natin. May gusto ka bang kainin?”

Tiningala ko si kuya na nakatayo na sa harapan ko. Hindi ako nagsalita sa halip ay tumayo ako at mahigpit na niyakap siya. Agad rin naman siyang gumanti ng yakap at marahang hinaplos ng buhok ko.

“Nandito lang ako palagi, bunso. Palagi lang akong nasa likod mo at kahit anong laban pa ang haharapin mo, tandaan mong kakampi mo ako. Hindi ka nag-iisa kaya 'wag kang matakot dahil aalalayan kita.” malambing na bulong niya sa akin.

Napangiti ako at kumalas sa yakap. Tiningnan ko siya. “Ikaw talaga ang superhero ko, kuya. Sana 'wag kang magsawang alagaan at samahan ako. Ikaw lang ang nagsisilbing gabay ko para hindi ako tuluyang masiraan ng bait pagkatapos ng lahat ng nangyari sa akin. Kung hindi niyo ako tinulungan, malamang nasa mental ako ngayon o kaya ay nakalibing na.”

Bigla siyang sumimangot at pinitik ang noo ko. “Baliw! Kaya nga dumating kami para sagipin ka e! Tadhana iyon at hindi nagkataon lang kaya 'wag ka nang sumimangot riyan dahil hindi ka nag-iisa.”

Ngumiti akong muli. “Tatandaan ko iyan palagi, kuya.”

“Good! Dito ka lang at magluluto na ako.” aniya saka ako iniwan sa sala.

Naupo akong muli habang hinahabol siya ng tingin. Si kuya Cloud na siguro ang pinakamabait na taong nakilala ko. Bagay talaga sa kaniya ang magpari.