Chapter 16

Pinasundo ako ni Papa sa airport matapos ko siyang ni-text na pauwi na ako ng Pilipinas. He didn't ask why. Kinuha ni Manong Domeng ang aking maleta at nilagay sa likod ng sasakyan. Agad akong pumasok sa loob ng sasakyan.

Pagka uwi ko sa bahay, wala si Mama at si Vien. Tanging si Papa lang ang sumalubong sa akin. Agad ko siyang niyakap. I hugged him for minutes until I started sobbing. He patted my back and ask.

"What happened?" Mas lalo pa akong umiyak. Hinaplos niya ang likod ko.

"Paano ko malalaman kung iiyak lang ang baby ko?" Umiling nalang ako at nagpatuloy sa pag hikbi. Nanatili siya sa ganoong ayos hanggang sa natapos ako. Somehow, hindi na gaano kabigat ang nararamdaman ko.

"Why are you back so soon, anak?" Umiling ako. He sighed and never asked again.

Hinatid niya ako sa kwarto ko.

"Everything will be alright. If you don't wanna tell me, it's okay. If you want to cry, then cry. It's alright, anak." His words comforted me.

"T-thank you, Pa." my voice became raspy.

He patted