Kabanata 1

HINDI MAKAPANIWALA si Brael sa ginawa ni Mister Yakuma.  Pinasok niya sa grupo ni Brael ang anak niyang si Hasumi. 

"Baliw na talaga si Yakuma.  Hindi ko alam ano ang pumasok sa kokote niya bakit bigla niyang pinasok ang anak niya sa grupo. Babae ang anak niya.  Magiging pabigat lang iyon," naiirita niyang sabi habang naglalaklak ng beer. 

"Ayaw mo nun? Gaganahan na tayong magtrabaho dahil may pampagana na tayo!" ani Joro mula sa kabilang linya. "Ano ba ang ayaw mo sa bago nating member? Malaki mga dyoga, makinis, matambok ang p*****a at manipis ang katawan. Ang sarap niya sa mata," parang-ewan na sambit ni Joro. "Boring kaya magtrabaho kung puro lang lalaki."

Tinungga ni Brael ang bote ng beer kaya naman ay lumitaw ang kaniyang kakisigan.  Nakasuot ito ng kulay puting t-shirt at puting brief lamang ang suot niya sa baba.  Malaki ang umbok niya kaya naman ay halos hindi na magkasya sa brief niya ang kaniyang alaga kahit tulog ito.

"Inamo, Joro! Wala ka talagang kuwentang kausap! Kahit kailan ay hindi ka nagseseryuso sa trabaho mo," muktal ni Brael.

"Kase naman-"

Hindi na hinintay na ni Brael na makasagot ang kaniyang kaibigan. Ini-off niya ang kaniyang smartphone at hinagis ito sa malambot niyang kama. 

Nilapag niya ang bote ng beer sa tabi ng side table sa loob ng kuwarto niya at agad siyang tumayo.  Naglakad siya patungo sa kaniyang kama.  Humiga siya at inunan niya ang kaniyang braso kaya naangat ang kaniyang t-shirt na naging dahilan upang lumitaw ang kaniyang v-line at ilang mga pandesal sa kaniyang tiyan. 

Tumingala sa kisame ang lalaki at pinikit ang kaniyang mga mata.  Uminit ang kaniyang katawan at nakaramdam siya ng libog.  Gumapang mula sa kaniyang dibdib ang kaniyang mga daliri tungo sa kaniyang pagkalalaki.  Kanina pa pala nakatindig ang kaniyang alaga. 

"Ang laki mo talaga," aniya sa kaniyang talong na talaga namang malaki.  Nasa siyam na pulgada ito at mataba pa.  "Ano na naman ang gusto mo, juniboy?" Parang baliw siya sa loob ng kaniyang kuwarto. 

"Aaaaaah," mahabang ungol niya matapos niyang ibaba ang suot niyang brief.  Ngayon ay malaya na sa pagpintig ang kaniyang juniboy.  Tulad niya ay lasing na rin ang kaniyang alaga.  Nasuka pa nga ng puti at malapot si juniboy niya.  "Ano ba iyan,  juniboy?  Sige na!  Pagbibigyan na lang kita!"

Tumayo siya at agad na kinuha ang maliit na kalendayro kung saan ang modelong babae ay u***g lang ang natakpan at ang tanging pangharang sa kaniyang kepyas ay ang bote ng alak. "Aaaah! Aaaaaah!" Halos madeliryo siya sa kaniyang ginagawa. Pakiramdam niya ay nasa ibabaw niya ang babaeng modelo. Napapakadiyot siya sa kaniyang palad na animo'y binabarurot niya ang kepyas ng babae.

"S-Shit! Uuuugh! Uuuuuugh!" Dulot ng libog niya ay agad siyang nilabasan. Pitong pulandit ng malapot at puting t***d ang pinutok ng alaga niya na umabot pa hanggang sa kaniyang dibdib.

Inabot niya ang kahon na may tissue at agad niyang pinunasan ang sarili niya.  Nang naibalik niya ang kahon ay kinuha niya naman ang kaniyang pabango sa ibabaw ng desk at umispray siya ng lumang beses sa  bawat sulok ng kaniyang silid. 

"Good night,  juniboy! Maaga pa tayo para sa bagong mission natin!  Maawa ka sa akin,  juniboy.  Huwag ka magalit bandang alas-dos.  Nakakapagod kang awatin dahil sa laki at haba mo!" pangaral niya sa kaniyang alaga.

Mag-isa lang sa bahay si Brael. Hanggang dalawang palapag ang kaniyang bahay. Kahit may kalumaan na ito ay hindi niya ito magawang iwanan. Ito na lang kasi ang natitirang alaala ng mga magulang niya. Pangako niya sa sarili at sa puntod ng mga magulang niya na pagkatapos niyang makamit ang hustisya para sa mga namayapa ay aalis siya ng bansa at kalilimutan ang buhay na mayroon siya rito.

Maagang-maaga na nagising si Brael. Naligo siya at nag-almusal. Kasalukuyan siyang nasa harap ng kaniyang wardrobe. Halos mag-trenta minutos na siya kapipili ng damit na isusuot.

Hinablot niya na lamang ang kaniyang puting tee-shirt at faded jeans na lonta. Nang masuot na niya ang mga damit niya'y kaniya ring sinapaw ang kaniyang leader jacket kung saan naka-tago sa loob na banda nito ang makinang na pistol.

Sa pagmamadali ay halos patakbo niyang nilisan ang kaniyang tahanan. Tumungo siya sa parkingan ng kaniyang motor. Nang uminit na ang makina ng motor niya'y agad niya itong pinaharurot papunta sa headquarter.

Agad siyang nagpakilala kaya naman ay nakapasok siya agad.  Tulad ng inaasahan ay siya naman ang nauna.  Hindi nagbabago si Joro.  Dumagdag pa ang bagong miyembro ng team niya. 

"Babae kasi kaya hindi marunong tumingin sa orasan.  Kaya ko naman mag-isa ang pinapagawa ni boss.  Mainam nga na walang Joro at huwag na lang dumagdag ng pabigat at walang time-management." singhal ni Brael at umupo sa malapad na sofa. 

Lumingon siya sa kanang banda at nagulat siya sa kaniyang nakita.  Isang babaeng nakasuot ng bestidang pula at itim na boots habang nakasuot ito ng itim na shades. 

Tumikhim ang babae at tinaas ang kaniyang shades.

"Base sa mga kuwento ni papa,  ang layo talaga ng ugali mo sa personal!  He used to talk about your gentleness and kindness.  I am so disappointed.  Lalaki ka pero ang dami mong dada!  Umamin ka nga,  bakla ka ba?"

Bumagting ang tainga ni Brael sa sinabi ng babae.  Higit doon ay nagulat siya dahil Hindi naghapones ang babae.  Akala niya kasi ay hindi ito marunong tumagalog. 

"Anong bakla?  Don't you ever call me gay!  Hindi ako bakla!"

Tumayo ang babae at huminga siya ng malalim. Lumapit siya kay Brael at agad siyang yumuko para titigan ang lalaki. 

"Bakit ka nagagalit? Ibig-sabihin bakla ka! Siguro dahil ayaw mo akong makasama sa mission  na ito ay boyfriend  mo iyong asungot na Joro Mendoza ano? Oh! Nagseselos ka ba, sister?"

Lumunok si Brael at marahan na lamang siyang huminga ng malalim.  Naiinis siya sa paratang ng babae sa kaniya.  Kaunti na lang ay papatulan niya na ito. Mabuti na lang ay mataas ang tingin niya sa kaniyang amo.

"Alam mo, ikaw..." Tumayo si Brael at tinitigan niya ng masama ang babae.  "...pasalamat ka dahil may respeto ako sa tatay mo. Kung hindi ka lang anak ng tatay mo ay nakatikim ka na sa akin. Pasalamat ka rin at hindi ako pumapatol sa babae!" Umigting ang panga ni Brael dahil sa inis niya kay Hasumi.

Umatras ang babae at humalakhak ito ng napakalakas. Siguro ay rinig na rinig ito sa labas ng headquarter. 

"Yes!  Alam ko na hindi ka pumapatol sa babae. Kaya ka lang naman siguro nagpapabakat ng mga braso mo ay para hindi maamoy ng iba na bakla ka 'no?  Pero,  don't me! Amoy na amoy kita!" Natatawa si Hasumi habang sinasabi ang mga bagay na ito habang si Brael naman ay namula na dahil sa inis. 

Dumilim ang paningin ni Brael subalit hindi man lang nasindak si Hasumi. Tawa lang siya ng tawa kaya naman ay uminit ang buong mukha ni Brael.

"Sa dinami-rami ng puwedeng isama sa team ko,  ikaw pa. Kaya hindi ako naniwala sa sinabi ng tatay mo na isa ka sa mga magagaling na agent-mafia sa lugar niyo. Baka kahit ipis lang hindi mo kayang patayin. Baka hindi ka napatumba dahil sa tatay mo!"

Tumigil sa kahahalakhak ang babae at sinamaan niya ng tingin ang lalaking napipikon sa mga banat niya. 

"Alam mo,  hindi ko kailangan umasa sa pangalan ng tatay ko.  I am Hasumi.  A. K. A Black Venom.  I'm not Black Venom for nothing.  I live to kill and never die! Kaya iyang sinasabi mong asa ako sa pangalan ni papa,  nagkakamali ka."

"Black Venom mo utot ko!"

"Bahala ka sa buhay mo kung ayaw mo maniwala. Ayaw ko rin naman maniwala na lalaki ka. Ew!"

"Have you been kissed?" biglang tanong ni brael kay Hasumi dahil wala na siyang maisip na paraan para paniwalain ang babae na hindi siya bakla.

"Men don't prove themselves, sister.  Gays do!"

"Fine! I rest my case! Call me names!" He flexed his muscles. "Hindi mo naman mababago na maraming babae ang naghahabol dahil sa pumuputok kong mga braso,  sister." Hinaplos-haplos niya ang kaniyang well-trimmed na bigote. "Guwapo ako." He smirked. Pumaibaba ang kaniyang titig hanggang sa kaniyang umbok. "Daks pa ako sa daks, sister!" He wet his lips and bit the lower part. 

Humakbang siya papalapit sa babae kaya naman ay napaatras ito at nabunggo ang likod ng mga binti niya sa paanan ng sofa. Nilapit pa ni Brael ang kaniyang katawan sa babae kaya naman ay napaupo ito.

Umatras ang dila ni Hasumi at nanlaki ang kaniyang mga mata nang masentro ang kaniyang titig sa malaking umbok ni Brael. This is crazy! Natutulog pa ang alaga ni Brael pero pakiramdam ni Hasumi ay dakilang sundalo ito,  malaki at palaban.

"Nagulat ka ba, sister?" tukso ni Brael sa kaniya.

Umiling si Hasumi at agad na tumayo. "Buddha!" aniya nang tumama sa kaniyang pusod ang tulog na alaga ni Brael. Dahil sa inis ay tinulak siya ng babae. 

Humakbang papalayo sa kaniya ang babae. Sinundan niya ng titig ang babae.  Ngayon siya naman ang natatawa at si Hasumi ang namula't hindi mapakali.  Huminto si Hasumi, tinitigan niya ng mariin at matalim si Brael.

"Hentai!" nanggigil na saad ng babae habang nag-uunahan ang butil ng mga pawis niya.

Tinanod na lamang ng mga mata ni Brael ang likod ni Hasumi nang lumabas siya sa headquarter. 

Natatawa si Brael na tumitig sa kaniyang alaga. "Wala ka pa ngang ginawa sa kaniya,  juniboy,  ay halos malagutan siya ng hininga!" Umiling siya.

Muli siyang umupo at umunat.  Ang saya ng unang araw ng kanilang mission.  Umaga pa lang ay napaka-init na ng tension sa pagitan nila ni Hasumi.