Kabanata 6 Mr. Tandre Denovan

Nagpupuyos sa galit ang kalooban ni Arwena habang tanaw ang coffee shop na pagmamay-ari ng mga magulang niya, ngunit walang kahirap-hirap na napunta sa iba dahil sa kagagawan ni Farah at Jake. Dahil sa buo nga ang tiwala ng mga magulang niya sa kaibigan at dati niyang boyfriend, sila ang hinayaang mamahala sa coffee shop at sa iba pang branch nila.

Walang kaalam-alam ang mga magulang niya na unti-unti na palang naibenta nina Farah at Jake ang mga shop sa nagngangalang Tandre Denovan, at ngayon nga ay sila na ang nag-operate ng coffee shop na pinaghirapan ng mga magulang niya na palaguin.

“Good morning, ma’am,” bati ng guard kay Arwena nang pumasok siya sa coffee shop. Dahil sa galit na nararamdaman, hindi na niya sinagot ang bati ng guard. Agad kasing napako ang paningin niya sa dating kaibigan at dating boyfriend na masinsinang nag-uusap sa sulok ng shop.

Ilang araw din niyang hinihintay na muling makaharap ang mga taong dahilan kung bakit muntik nang masira ang buhay niya, at ngayon ay sumira naman sa negosyo nila.

“Is it true that Arwena is back?” tanong ni Farah kay Jake.

Mapait siyang ngumiti, kumuyom din ang mga kamay niya dahil sa galit, sa puntong ramdam na niya ang mga kuko na halos bumaon sa palad niya.

“Yes, I’m back!” bulalas niya nang makalapit sa table ng dalawa na parehong hindi maipagkakaila ang matinding pagkagulat.

“A-Arwena…” utal-utal na sabi ni Jake kasabay ang pagtayo. Habang si Farah ay napanganga na lang habang nakatingala sa kanya.

“H-how are you, Wena?” nakangiting tanong ni Jake na hindi niya magawang sagutin. “Kailan ka pa dumating? Have a seat," putol-putol pa rin na sabi Jake sabay hila sa upuan na katabi niya. Pero ang tingin naman ay na kay Farah.

Nagawa nang isara ni Farah ang bibig, ngunit napalitan naman ng inis at tumalim pa ang tingin nito, hindi para kay Arwena, kung hindi, para kay Jake. Hindi na nga kasi mawala-wala ang ngiti sa labi nito na ikinairita ni Farah. Naiinis siya sa mga tingin ni Jake kay Arwena na parang sabik na sabik sa dating nobya.

Kung anong tuwa ang naramdaman ni Jake sa muling pagkikita nila Arwena, kabaliktaran naman ang nararamdaman ni Arwena. Tumindi pa ang galit niya sa mga ito. Kung umasta kasi ang dalawa ay parang walang ginawang anomalya.

Ilang araw bago siya umuwi sa Pilipinas, ay nag-imbestiga na siya kung ano ang maaring dahilan kung bakit nalugi business ng mga magulang. At sa tulong nga ni Archie at connection nito, napag-alaman nila na sila Farah at Jake ang dahilan kung bakit nalugi ang business ng mga magulang niya. Sila rin ang gumawa ng paraan na ibenta ang ibang branches ng shop at nitong huli nga ay ito namang main ang nawala sa kanila. Maging ang mga franchisee nila ay konti na lang ang natira.

Ang nakakalungkot, hanggang ngayon ay hindi pa rin alam ng parents ni Arwena na sila Farah at Jake ang dahilan kung bakit lumubog ang business nila. At hindi rin alam ng mga ito na tuluyan ng nawala ang coffee shop sa kanila. Ang alam lang nila ay bumagsak ang sales at wala ring pumapasok na franchisee.

"What brings you here, Arwena?" tanong ni Farah at nakataas pa ang isang kilay nito. “Na miss mo siguro kami kaya napasugod ka rito. Baka naman, you have pasalubong for us.” Pilit na ngiti ang kasabay ng sinabi ni Farah na nagpatindi ng inis ni Arwena.

Talagang bilib din siya sa kakapalan ng mukha ni Farah. Parang hindi man lang ito takot nang makita siya. Dahil ba, malakas ang kapit nila sa bagong may-ari ng shop? Hanggang ngayon nga ay sila pa rin ang namamahala ng shop.

“Pasalubong? Hindi ba, dapat kayo ang may kailangang ibalik sa amin ng mga magulang ko?” Ayon at nagbago na ang hitsura ng dalawa. “Ang kapal ng mukha n’yo! Kayo na nga ang dahilan ng pagkalugi ng shop, ibinenta n’yo pa.”

Paulit-ulit na lumunok si Farah. “T-tingin mo, may magagawa ka pa? Legal na binili ng bagong may-ari ang mga shop ninyo.”

“Legal? Hindi nga alam ng mga magulang ko na binenta n’yo pala ang mga shop!”

“Pumerma sila—”

“Oo, pumerma sila nang hindi nila alam kung ano ang pinirmahan nila. Wala kayong mga puso. Niloko n’yo na nga ako.” Pinagduduro na niya ang dalawa. “Pati mga magulang ko na tiwalang-tiwala sa inyo ay nagawa n’yo ring lokohin! Sisiguraduhin ko na mabubulok kayo sa kulungan, at babawiin ko ang lahat ng kinuha n’yo sa amin!”

Kaagad nang umalis si Arwena matapos sabihin ang mga salitang gusto niyang sabihin kay Jake at Farah.

Kung anong galit ang nararamdaman ni Arwena ngayon. Mas matindi pa ang galit ni Farah na nagwawala pa sa loob ng shop. Wala na itong pakialam sa mga customers nila. Nag-alisan na nga ang iba. Ang iba ay nanatili para maki-osyoso lang sa kanila.

“Huminahon ka nga Farah!” sikmat ni Jake. Hawak-hawak na rin niya ang braso ni Farah at pilit itong pinauupo. “Tumigil ka na Farah. Nakakahiya ka na! Ang daming tao. Mawawalan na naman tayo ng customers dahil sa ugali mo.”

“Nakakahiya? Nakakahiya na ako ngayon? Bakit, dahil ba bumalik na si Arwena? Ano, balak mo na siyang balikan? Sige habulin mo siya! Yakapin mo; halikan mo. Iyon naman talaga ang gusto mong gawin kanina pa, hindi ba?”

“You’re impossible!” Tumayo si Jake at winaksi pa nito ang upuan niya dahilan kung bakit bumagsak ito.

“Where are you going, Jake?! Susundan mo talaga si Arwena?” pasigaw na tanong ni Farah, pero hindi na siya pinansin ni Jake. Naririndi na siya sa mga sigaw at reklamo nito na walang katapusan.

Kaya nga nabaon sila sa utang dahil sa mga luho niya. Dahil sa mga kapritso niya na hindi na niya kayang ibigay kaya pati ang business ng mga taong nagtiwala sa kanila ay nagawa nilang ibenta ng paunti-unti.

Samantala, matapos bisitahin ni Arwena sina Farah at Jake, sinunod naman niyang pinutahan ang office ni Tandre Denovan.

Ngayon nga ay kaharap na niya ang secretary nito na ayaw siyang papasukin dahil wala raw siyang appointment.

"I'm sorry, ma'am, but I can't let you in without an appointment," ulit na naman nito.

Kanina pa nga kasi siya nakikiusap dito. Pero patuloy pa rin siyang tinatanggihan.

“I won’t mind, kahit anong oras niya pa ako ma-accommodate, dito lang ako maghihintay,” pagmamatigas pa rin niya.

Naiintindihan naman niya ang sinasabi ng secretary, pero naisip niya kasi na kapag hindi niya pa nakausap si Mr. Tandre, ay baka maunahan siya nina Farah at Jake at hindi na niya mabawi ang coffee shop ng mga magulang.

“Ma’am, please, umuwi na lang po kayo, talaga po na, we don’t accommodate unplanned meetings. Ako po ang mapapagalitan,” sabi ng secretary, kasabay ng pagbibigay ng business card na tiningnan niya lang. “Heto po, please call our office to set up a convenient time for your appointment,” magalang pa rin nitong sabi sakabila ng pangungulit niya.

"All right, I'm going out," she responded as she accepted the business card. "But I won't leave, maghihintay pa rin ako sa labas, at hindi ako aalis hangga’t hindi ko makakausap ang boss mo,” sabi niya at agad nang lumabas.

Siya namang paglabas ni Ted—ang personal assistant ni Mr. Tandre. Nakita niya pa ang likuran ng babaeng matangkad at makurba ang katawan na lumabas ng office.

“Sino ‘yon?” tanong niya sa secretary. Pero ang tingin ay nasa pinto pa rin.

“Ms. Arwena Dela Torre raw po ang name niya, Sir Ted. Ang kulit nga po, hindi raw siya aalis hangga’t hindi nakakausap si Mr. Tan,” sagot naman ng secretary.

“Ayaw umalis, pero bakit lumabas?” nagtatakang tanong naman ni Ted.

“Sa labas na lang daw po siya maghihintay,” sagot naman nito.

“Ako na ang bahala,” sabi ni Ted at iniwan na nito ang secretary na napapailing na rin.

Alam nga kasi niya kung gaano ka sungit si Mr. Tan. Napaka-strict din nito sa schedule niya. Kaya nga, kahit anong pamimilit ni Arwena sa secretary ay hindi talaga siya pinayagan. Ayaw niya na matanggal sa trabaho.

At kaya naman sinundan ni Ted si Arwena ay dahil kakausapin niya ito ng matino at paalisin na rin. Siya rin kasi ay malilintikan kapag biglang sumulpot si Arwena sa harapan ni Mr. Tan.

Nang makalabas si Ted sa office, ay kaagad hinanap ng paningin niya ang babaeng matangkad na nakita niya kanina, pero wala ito sa waiting area.

“Akala ko ba, hindi siya aalis hangga’t hindi nakakausap si Mr. Tan?” tanong niya sa sarili, pero hindi pa rin tumigil sa paglingon-lingon hanggang sa matanaw niya ang babae na labas ng building. Nakaupo ito sa haghan at nakalapat ang mga palad sa pisngi.

Lumabas siya para kausapin na sana ito, pero siya namang pagtayo nito. Akala ni Ted ay aalis na nga ito dahil nabagot na. Pero hindi. Humarap ito sa kanya.

Umawang ang labi ni Ted nang makita ang mukha ni Arwena.

“Excuse me,” mahinahong sabi ni Arwena. Napako na lang kasi si Ted sa kinatatayuan at naka-harang pa siya pinto.

“S-sorry,” utal na sagot ni ted. “Ikaw ba ‘yong nasa office ni Mr. Tan kanina?” Matapos umawang ang labi at nahimasmasan ay nagawa na rin niyang magtanong.

“M-Mr. Tan?” utal na sagot ni Arwena na lalong nag-komperma sa hinala ni Ted.

Ang babae na nasa harapan niya ngayon ay ang babae na iniligtas ni Mr. Tan noon. Ang babae na umiwan sa kanya.

“Ms. you need to go before Mr. Tan sees you,” sabi ni Ted na parang gusto nang itulak si Arwena.

“No, I won’t leave, hangga’t hindi ko makakausap si Mr. Tandre,” pagmamatigas niya. Pero hindi naman niya magawang ibigkas ang Mr. Tan. Naiilang siya; naasiwa siya. “Teka nga lang, sino ka ba? Bakit mo ba ako pinapaalis? Inutusan ka ba n’ya huh?”

“What’s happening here!”

Malakas na singhal ang sabay nagpalingon kay Arwena at Ted.

“M-Mr. Tan,” nauutal sa sabi ni Ted.

“Leave, while you have a chance,” bulong ni Ted kay Arwena, bago nito nilapitan si Mr. Tan na alam niya na galit na naman.

“Mr. Tan, wala po—”

“Anong wala?” sikmat ni Arwena at matapang na humarap kay Mr. Tan, na kaagad kumunot ang noo nang makita ang mukha niya.

Para namang namalikmata si Arwena nang makita sa malapitan si Mr. Tandre. Para kasi itong repleka ng anak niyang si Nathan.

“You?” tanging nasabi ni Mr. Tan at hindi na nilubayan ng tingin si Arwena. Ang babae na iniligtas niya limang taon na ang nakaraan.