ALIYAH'S POVNagising na lamang ako nang maramdaman ko ang paghinto ng kotse. I opened my eyes and smelled the salted air immediately. Bahagya akong nag-inat. I could feel my back aching because of a long sleep. Tumingin ako sa gilid ko at napagtantong nakarating na kami ng Panglao.My forehead creased as I turned to see the person beside me. I looked at him curiously. Bakit kami narito?"Haba ng tulog mo," komento niya habang may ginagawang kung ano sa kanyang cellphone."Kinidnap mo ako para magpunta rito?" nagtataka kong tanong sa kanya at marahang tinanggal ang seatbelt na nakakabit sa akin.Napatingin ako sa relo ko na nagsasabing alas kwatro na ng hapon. Bumaling muli ako kay Reid. Bakit kaya niya ako dinala rito?"Gusto kitang makasama bago ako bumalik ng Maynila." aniya at saka diretsong tumingin sa akin."Babalik ka ng Maynila?"He nodded. He licked his lips and removed his seatbelt too. Binuksan niya ang pinto sa gilid niya at lumabas roon. Pinanood ko siyang umikot, papunta
ALIYAH'S POVLutang ang isip ko nang makauwi ng bahay. The vivid memory of how Reid Alvedo kissed me passionately is playing repeatedly on my mind. Ilang oras na ang nakalipas pero ramdam ko pa rin ang lambot ng labi niya. I breathed in heavily and shook my head.Darn it, he's still screwing up my mind. That's what he is good at. I shrugged it all off and tried to calm my heart. Kanina pa 'to hindi kumakalma, ah!"Saan ka galing, hija, hmm?" Narinig ko ang boses ni Lola Helga mula sa sala kaya naman dumiretso ako roon.She's sitting on her usual chair, doing her daily cross stitch session with all smiles on her face. Nginitian ko siya kasabay ang pagmamano't paghalik sa kanyang noo."Hinatid ko po sila Sydney," sagot ko sa kanya at saka tinignan ang halos patapos na niyang cross stitch design. "Malapit na matapos, Lola."She chuckled. "Yes, hija. I'll try a more detailed design once this is done. Anyway, saglit lang naman ang byahe pa-Tagbilaran airport, bakit ginabi ka yata?""Dumaan
ALIYAH'S POVNaging subsob ako sa pagsusulat ng shorthand hanggang sa hindi ko na namalayan na lunch time na pala. Kung hindi pa ako pinuntahan ulit ni Jameson sa opisina ko ay hindi talaga ako hihinto sa ginagawa. He's all smiles when he walked inside my office, tila ba hindi mababali ang ngiti niya ng kahit sino."Pumayag ka kanina kaya heto, sinusundo na kita..." aniya, hindi pa rin mapatid ang ngiti sa mga labi."Hindi naman nagbago isip ko," sabi ko na lamang at saka nagpasyang tumayo mula sa kinauupuang swivel chair. Bahagya pa akong nag-inat. Halos apat na oras rin pala akong nakaupo rito at nagsusulat."Hinay-hinay lang sa pagtatrabaho. Hindi ka naman inaagad ni Judge sa shorthand mo," he said in a worried tone.I nodded slowly, "I know. I just wanted to finish it soon. Ayoko ng mayroong tambak sa mesa ko."He chuckled. Tumango rin ito bilang pagsang-ayon sa akin."Saan mo gustong kumain?""Kahit saan basta may pesto pasta," I replied as I imagined its taste. Now, I feel hungr
ALIYAH'S POVNatigilan ako sa sinabi niyang 'yon. My heart is pounding aggressively that I had to put my hand on my chest. I inhaled heavily. Gusto kong mag-iwas ng tingin pero hindi ko man lang 'yon magawa. Masyado na akong kinakain ng pamilyar emosyon na tanging siya lang ang nakakapagparamdam sa akin."Are you kidding me?" Nag-aalangan man ay nagawa ko pa rin siyang tanungin.Ni hindi man lang natinag ang mga mata niya habang nakatitig sa akin. Na para bang kapag kumurap siya ay malalaman kong nagsisinungaling siya.Shit... Alvedo. If this is a joke, I'll kill you... Hindi ko na makalma ang puso ko!"No," sagot niya, seryoso pa din ngunit bahagyang lumambot ang emosyon sa kanyang mga mata.He loves me? Is that even possible? Is this a fucking dream?"Stop playing games with me, Reid..." mariin kong sabi at saka huminga ng malalim. "For all we know, hindi mo kayang mag-move on kay Cassandra Lim kaya paanong—""Cassandra has nothing to do with this, Aliyah. Stop this jealousy, will y
ALIYAH'S POVKinabukasan ay maaga ako pumasok para pirmahan ang final warning para sa ginawa kong job abandonment kahapon at para na rin ipasa ang shorthand ko. Pagkatapos kong kausapin ang Judge sa opisina nito ay agad na rin akong bumalik sa opisina ko. Uupo palang ako ng swivel chair nang makarinig ng katok sa bukas na pinto.Nakatayo sa bungad ng pinto si Jameson. Halata ang pagkalungkot sa itsura nito habang pinagmamasdan ako. Huminga ako ng malalim at naupo na ng tuluyan sa swivel chair ko. I don't know why he's here but I guess I have no choice but to listen.Naupo siya sa silya sa harapan ng mesa ko. Tinuon ko ang pansin ko sa mga written documents na kailangan kong gawan ng shorthand. I heard his heavy breathing but I didn't care at all."I'm sorry," aniya nang sa wakas ay magsalita na ito pagkatapos nang nakakabinging katahimikan."Okay, tinatanggap ko ang apology mo. Anything else?" sambit ko nang hindi man lang siya binigyan ng tingin.I am busy reading through the entire
ALIYAH'S POVKinabukasan ay hindi ako pumasok ng trabaho. Parang sa isang iglap ay naramdaman ko ang pagkasawa at takot rin akong magkita kami ni Jameson roon. Ilang beses ko ring inisip kung magpapa-transfer na ba ako sa Maynila gayong pakiramdam ko naman ay kaya ko nang bumalik.Hindi nga lang ako sigurado kung kaya ko nang harapin ang mga magulang ko. Matagal ko silang hindi nakita at nakasama dahil na rin sa mapait na nangyari noon. Aminado akong lumayo ang loob ko kay Papa dahil siya ang sinisisi ko noon sa pakikipagkasundo sa mga Alvedo. Wala na akong sama ng loob sa dibdib ko, hindi ko nga lang alam kung paano makikipag-usap sa kanila ng personal."Bakit hindi ka pumasok sa trabaho, apo?" tanong sa akin ni Lola Helga.Maaga palang ay narito na kami sa kanyang hardin. Dinidiligan ko ang mga bulaklak samantalang nagtatanggal naman si Lola ng mga tuyong dahon sa kanyang mga halaman."Pahinga lang po, Lola." sagot ko na lamang.I inhaled the fresh air from here. The broad daylight
ALIYAH'S POVReid didn't respond to my message. Buong maghapon tuloy akong balisa at nag-aalala habang nasa kwarto. Bumaba lamang ako ng sala nang ipatawag ako ni Lola Helga. Nagpaalam ito sa akin. Pupunta siya ng Cebu para makipagkita sa mga kaibigan niya. She's all smiles, no sign of worries and just living her life. Maganda na rin na hindi niya nalalaman ang mga problema sa Maynila dahil ayaw ko nang damdamin pa niya ang mga ito."Lola, mag-iingat ka do'n, ah? Sabihan mo ako kapag nasa Mactan ka na." paalala ko sa kanya at saka bumaling sa mga bodyguards niya. "Bantayan niyo si Lola at i-update niyo ko sa mga whereabouts niya."Tumango ang dalawang bodyguards samantalang tumawa lamang si Lola Helga sa akin."Hija, kaya ko pa! Ito talaga! Ikaw ang mag-ingat lalo na at wala ako rito. Nariyan naman ang mga maids para asikasuhin ka. Bukas ang uwi ko."Marahan akong tumango at hinalikan ang noo nito, "Kaya ko na rin po rito. Basta mag-ingat ka, Lola Helga."Pagkaalis ni Lola Helga ay bu
ALIYAH'S POVI didn't know why my happiness has to end immediately. Just like how a broad daylight ends up being replaced by a dark night; just like how the dark gray sky hides the real beauty of the clouds, bringing nothing but series of thunderstorm, the joy in my heart slowly fades away.I heard a gunshot.A fucking loud gunshot that made me freeze. I opened my eyes from a deep sleep. I blinked hundred of times as I tried to digest what was happening.Fuck. That's a freaking gunshot! I was too afraid of making a move. I couldn't even breathe. I was too scared that if someone hears me breathing, then I would be dead in just a second.I felt my whole body shake. I tried to gasp for air but my ribcage started tightening. Afraid of what's going to happen, I closed my eyes and prayed that this was all just a dream.Another gunshot. I heard another gunshot that sent chills all over my body. Then I realized that this isn't a dream.I swallowed very hard. Pinakiramdaman ko ang buong kwarto