Chapter 11.1
Nakasunod lang ako sa Boss ko habang kami ay naglalakad patungo sa appointment niya ngayong umaga kasama si Mr. De Jesus. As usual, nakasimangot na naman siya at wala pa ring pakialam sa kung ano-ano na nasa paligid niya.
Nagtataka ako kung anong nangyari sa kaniya no’n dahil ang bait bait niya, ibang iba siya ngayon. Siguro dahil nasa harap kami ng mga bata? Napabuntong hininga na lang ako at itinuon ang aking atensyon sa paglalakad.
Nang makarating kami ay agad kaming binati ni Mr. De Jesus at ang kaniyang Sekretarya. Nag susulat lang ako hanggang matapos ang kanilang meeting, gano’n din ang Sekretarya ni Mr. De Jesus.
Parepareho naman kaming tumayo nang mag paalam na kami sa isa’t isa. “Thank
Enjoy Reading! Hope you like it! Don't forget to leave your reaction/suggestion/theory/etc. in this chapter! Muah, lab lab <3 - Author, LP
Chapter 11.2 “Kung alam mo lang.” Ikinwento ko sa kaniya ang mga pinag daanan ko sa kamay ni Laurence, simula sa Coffee incident hanggang sa nakaraan na pagpapahirap niya sa akin. “Ay demonyo pala ‘yang si Micael! Pero tuwing nando’n siya sa Orphanage ay parang Anghel sa kabaitan,” sabi ni Chelsea nang matapos kong ikwento sa kaniya ang lahat. Napabuntong hininga na lang ako at mas pinili ko na lang na tumahimik dahil baka kung ano pa ang masabi ko at mas lalong sumama ang tingin sa kaniya ni Chelsea. “Umalis ka na do’n Aicelle! Tumulong ka na lang sa amin sa Orphanage…” Pag aaya niya sa akin. Agad naman akong umiling sa kaniya. “Kaya ko na ang sarili ko Chelsea… you don’t need to worry.” Umil
Chapter 12.1 Days have passed at hindi ko alam kung ano bang mayroon sa Lalaking ito. Minsan akala mo ay parang Boyfriend, madalas parang dragon. Napabuntong hininga nalang ako habang inaalala ang kabaliwan niya. Para siyang si Laurence na nakilala ko sa Orphanage tuwing sweet at si Mr. Laurence naman pag seryoso siya sa trabaho. “Ms. Vasquez,” tawag sa akin ni Mr. Laurence kaya agad akong kumaripas ng takbo papunta sa kaniyang Opisina. “Yes Sir?” tanong ko. Tinignan ko naman siyang mabuti at nasisiguro kong seryoso siya ngayon sa kaniyang trabaho at walang balak makipag-biruan. “What’s my schedule for today, again? Sorry i’m preoccupied earlier, i didn’t hear it properly,” Tumango naman ako sa kaniya at nag paalam na kukunin ko lang muli ang aking notebook kung saan na
Nang matapos kami sa aming meeting ay nag paalam na kami sa isa’t isa. Nauna ang kliyente namin na umalis dahil may pupuntahan pa raw ito. Kaming dalawa naman ni Laurence ay naiwan lang dito. Tamang inom lang siya nang juice na sinerve kanina nang waiter. “Do you want to eat?” tanong nito na agad na ikina-iling ko. “You’re weird earlier.” Natigil naman ang pag babasa ko sa isinulat ko kanina dahil sa sinabi niya. “What do you mean?” Takang tanong ko. “I feel like you’re hiding from someone.” I suddenly cleared my throat, it feels like there’s something stuck on my throat. Nag tataka naman niya akong tinignan at tumingin din siya sa kaniyang likuran. “You’re really weird,” Muling sabi niya sa akin. Nagkibit balikat na lamang ako at ipinagpatuloy ang ak
Chapter 13.1 Hindi ko alam kung ano na ang nangyari sa kaniya dahil pagkabalik naming dalawa sa Opisina ay grabe ang sungit niya sa akin. Tahimik lang akong nakaupo ngayon sa aking table at inaayos ang kailangang ayusin. “Get in.” Halos mapatalon naman ako nang biglang may tumunog ang intercom. Huminga naman ako nang malalim at inayos muna ang mga papel na nakakalat bago ako nag tungo sa kaniyang Opisina. “Why did you take so long?” inis na tanong niya nang makapasok ako sa kaniyang Opisina. “Sorry Sir, nag ligpit pa po kasi ako nang mga nakakalat na papers.” Tumango naman ito at itinuro ang upuan na nasa kaniyang harap. Tumaas naman ang akin
Chapter 13.2 Tahimik lang na naka-tingin sa akin si Beau. Kita mo rin sa kaniyang mga mata ang awa, sakit at pag aalala. “Bakit hindi mo sinabi sa amin? We’re here for you Aicelle… sana sinabi mo sa amin ni Isla. Handa kami na tulungan ka.” Umiling naman ako habang pinupunasan ang aking mga luha. “Hindi, ayaw kong mag alala kayo sa akin. Marami rin kayong problema, ayokong dumagdag pa. Alam mo rin namang mainit ang mga Vasquez sa media kaya tiyak na hahabulin kayo nang media kung malaman nila na may koneksyon kayo sa mga Vasquez! Ayaw ko lang kayong madamay Beau.” Hinawakan naman niya ang aking mga kamay at tumitig nang diretso sa aking mga mata. “We don’t care, kahit patayin pa kami nang mga taong may galit sa iyo, wala akong pakielam.” Mas lalo naman akong naluha dahi
Chapter 14.1 “Aicelle!” Pareho kaming natumba nang dambahin niya ako nang yakap. Tahimik lang na nakamasid sa amin si Beau habang ako naman ay hinihimas ang buhok ni Isla dahil ito ay nag simula nang humikbi sa aking balikat. “Sorry! Sorry, hindi kita natulungan… sorry dahil kailangan mong maranasan ‘to,” sabi niya sa gitna nang kaniyang mga hikbi. Mas hinigpitan ko pa ang kaniyang yakap at bumulong sa kaniyang tenga. “It’s not your fault Isla. I chose to be like this…” Ilang minuto pa ay kumalma na siya at tumigil sa kaniyang pag-iyak sa aking balikat. Malaya ko naman na siyang napag-masdan. Mapupula ang kaniyang mga mata dahil sa pag iyak pero halata mo rin ang kaitiman nito, marahil ay nag kukulang siya sa tulog. Ang laki rin nang binawas ng kaniyang katawan
Ilang sandali pa ay nandito na kami sa Restaurant na kaniyang sinasabi. Agad naman akong bumaba at nauna na sa pintuan ngunit napabalik naman ako kay Laurence na ipinagtaka niya.“Why?” tanong niya habang nakatingin sa entrance ng Restaurant. Nahihiya naman akong ngumiti nang muli niya akong tignan. “Hindi ko kasi alam ang sasabihin ko do’n eh, baka tanungin ako,” nahihiyang sagot ko. I heard him chuckle that made me stare at his innocent face.“Done staring at me? I’m hungry make it faster,” bored na sabi nito dahilan para mapasimangot ako.“I’m not staring at you!” inis na sabi ko at tinalikuran siya. I heard him chuckle again but this time I ignored it. I won't fall in your charms
Chapter 15.1 Hindi ako makapag-focus sa ginagawa ko kakaisip sa nararamdaman ko kay Laurence. Bakit naman parang napakabilis? Hindi kaya ay matagal na akong nahulog kakalandi niya sa akin? Posible kaya ‘yon, ‘yong mahulog ka nang hindi mo nalalaman? Napabuntong hininga na lang ako at itinigil ang aking ginagawa. I can’t focus! I’m getting irritated with myself, I’m being unprofessional! Muli akong napatingin sa mga papel na nasa aking lamesa at muling tumingin sa pintuan niya. Napahilot naman ako sa aking sentido dahil hindi ko na alam ang aking gagawin. Bakit ba kasi ako apektadong-apektado sa babaeng ‘yan at kay Laurence!? Napatigil naman ang aking pag iisip nang tumunog ang aking intercom. Lumapit naman ako dito