LOGIN
KRYSTAL
Dalawang taon akong kasal sa lalaking pinaka minamahal ko, kahit na ayaw sa akin ng mga magulang niya pero pinilit namin. Ginusto namin dahil iyon ang nararamdaman namin para sa isa’t isa. Alam ko na mahal niya ako, alam ko na gusto niya ako makasama sa pagtanda namin.
Pero nahihirapan akong makisama sa pamilya niya, dahil sila mismo ang tutol sa kasal na gusto naming dalawa.
“Sorry, hon napagalitan ka na naman ni mom.” Napangiti naman ako sa kaniya at napailing-iling.
“Don’t over think about it, ano ka ba, sanay na ako kay madam,” wika ko sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko ng mahigpit.“Mommy, mommy ang itawag mo sa kaniya. Hindi ba ilang beses na nating pinag-usapan ito?” wika niya sa akin. Napalunok naman ako at pinipigilan ang sarili kong umiyak. Tandang-tanda ko kasi ang sinabi sa akin ni Madam Valeria.
“Mommy? When was the last time I allowed you to call me mommy? Kasal lang kayo ng anak ko, pero hindi kita tinatanggap sa buhay niya,” matalim ang bawat salita niya. Siguradong tutusok iyon sa puso mo at mapapaiyak ka na lang.“Pinilit lang kami ni Conor sa relasyon ninyo para i-handle niya ang business dahil kung hindi, mas pipiliin ka pa niya kesa sa aming mga magulang niya.” Napalunok na lang ako dahil sa sinabi niya. “Alam mo ang lugar mo Krystal, hindi ka mayaman, wala ka sa pedestal. Yung pamilya mo wala sa kalingkingan ng pamilya namin. Ano’ng matutulong mo kay Conor?”
“Sorry po, madam,” mahinahon kong sabi.
“Good, gusto ko after all of this mess maghiwalay kayo ni Conor.” Napatingin ako ng diretso sa kaniya. “Hindi ko po magagawa iyon, mahal namin ang isa’t isa.” Napataas naman ang kilay niya dahil sa sinabi ko.“Hindi magagawa? Paano kung kayanin ni Conor? Paano kung meron talagang ibang gusto si Conor at ginagamit ka lang niya para kalabanin kami?” lumapit siya sa akin. “Huwag mong taasan ang pangarap mo. Kayang-kaya kang palitan ni Conor.”
Parang sumisikip ang dibdib ko habang naiisip ko ang mga sinabi niyang iyon. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi kwestyunin ang pagmamahalan naming dalawa ni Conor. Hindi ko naman alam kung paano lalaban. Sobrang hirap makisama sa kanila, gusto ko man na magpakalayo-layo kami ni Conor pero alam ko na ayaw rin ni Conor.
“Hon, naiintindihan mo ba ang sinasabi ko? Nakatulala ka na jan,” mahinahon niyang sabi. Napatingin naman ako sa kaniya at napangiti.
“Sorry malalim lang ang iniisip ko. Isipin mo malapit na tayo mag anniversary,” wika ko sa kaniya. Napatalikod ako sa kaniya para itago ang kalungkutan sa mukha ko. Ayaw ko siyang mag-worry dahil natatakot ako sa kung ano ang gagawin niya. Ayaw ko naman na masira ang pamilya niya dahil sa akin.Niyakap niya ako mula sa likod ko sabay hinawakan ang tiyan ko. “Basta ang plano nating mag-anak, ibibigay mo naman hindi ba?” tanong niya sa akin. Napahinga ako nang malalim sabay napatango-tango.
“Oo naman, plano na nating dalawa iyon and I think it’s time to do it?” wika ko sa kaniya. Hinarap naman niya ako sa kaniya at dahan-dahan hinaplos ang mukha ko.
“Talaga ba asawa ko, ibibigay mo sa akin?” napangiti naman ako at napatango-tango sa kaniya. Agad ay doon ko naramdaman ang dahan-dahan niyang paghalik sa akin. Mainit iyon pero hindi ganon kapusok, merong care at pagmamahal.
Binuhat niya ako, nagpatuloy lang ang halikan namin hanggang sa makarating kami sa kama namin. Doon ay dahan-dahan niyang hinubad ang damit naming dalawa. Patuloy pa rin ang paghahalikan naming dalawa, walang gustong kumawala, walang gustong tumigil.
“Let’s enjoy our day, asawa ko,” pang-aakit niya. Nagpatuloy siyang angkinin ang labi ko habang dahan-dahan niyang nilalakbay ang kamay niya sa buong katawan ko.
Damang-dama ko kung paano niya ako angkinin, damang-dama ko kung paano niya ako mahalin. Sa bawat pasok niya at labas, sa bawat halinghing na aming pinagsasaluhan damang-dama ko si Conor. He really guided me every rhythm, every beat that our collided skin made and every sweet kisses. Doon ko mas naramdaman kung sino si Conor. Ang haba at laki ng pasensya niya sa bawat oras namin sa isa’t isa.
I felt it and I love it. Until our body just lost its strength. Until we reach the climax that we both wanted. Until every drop of sweet juices that signifies our love to each other. Until the seed is finally planted and grows beautifully with our love and patience.
I know that’s our child, the child that we both wanted. Hoping that this will lead to a greater story of ours and the acceptance of the people to our relationship.
Ilang buwan ang dumaan, ilang oras ang lumipas. Yung pagmamahalan namin ni Conor, it’s still the same. Pero yung pagtrato sa akin ng mga magulang niya, hindi pa rin nag-iiba.Now I visited my OB, checking if may nabuo ba because lately I feel weak. Lagi rin akong nagsusuka sa umaga. But Conor didn’t know, ayaw ko siyang mag-alala. But knowing that those are the sign of pregnancy, gusto ko rin siyang sorpresahin.
“Congratulations Mrs. Del Valle, you’re 12 weeks pregnant.” Hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi maiyak dahil sa narinig ko. Our love brought forth a precious life. Kitang-kita ko sa ultrasound ang maliit na tuldok na merong buhay.
Matapos ang check up ko, excited na ako malaman ni Conor lahat ng ito. Alam ko na matutuwa siya na malaman na buntis ako, na magkakaroon na kami ng anak.
Kaya pagdating ko sa bahay, agad kong binuksan ang pintuan umaasa na andoon siya. Pero tahimik ang lugar, andoon naman ang kotse niya.
“Conor?” tawag ko sa kaniya. Napakunot ang noo ko dahil walang sumagot sa akin.Hawak-hawak ang result ng ultrasound, umakayat ako sa second floor upang tignan siya sa kuwarto. Habang palapit ako nang palapit nakita kong nakaawang ang pintuan ng master’s bedroom.
“Ugh please, bilisan mo pa.” napakunot ang noo ko dahil sa pagtataka ko sa boses na naririnig ko. Habang papalapit ako ay naririnig ko ang yangitngit ng kama namin na para bang matindi ang paggalaw na nangyayari doon.
Pagdating ko sa harapan noon, doon ko mas naririnig ang animo’y palakpakan, tunog ng dalawang balat na nagtatama at malakas na mga ungol. Dahan-dahan kong binuksan ko ang pintuan at doon ko nasilayan si Conor.
“Conor f*ck me harder, ugh!” doon ko nakita si Conor na sobrang wild, ibang iba sa Conor na kilala ko. Hawak niya ang kamay ng babae habang nakatalikod ito sa kaniya at malakas niyang ipinapasok at nilalabas ang kaniyang pagkalalaki sa babae.
Parang nanghihina ang buong kalamnan ko dahilan para mabitawan ko ang result ng ultrasound na dapat ipapakita ko sa kaniya. Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko sa mga oras na iyon. Papasok ba ako para pigilan sila? O dapat bang tumakbo ako papalayo, pero hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.
“Nakikita mo na Krystal.” Napatigil ako nang makarinig ako ng boses sa likod ko. Napatingin ako doon at doon ko nakita si Madam Valeria. “This is his real choice, Krystal.”
KRYSTALSEVEN YEARS LATER… Pitong taon ang lumipas, pitong taon ang nasayang sa buhay ko… may sakit ba? May dapat ba akong malaman? May dapat ba akong tandaan? Kasi wala akong matandaan na kahit ano pagkatapos ng pangyayaring iyon. Ang sabi sa akin ni Lucas na accident ako at na-comatose ng dalawang buwan. Akala niya wala ng pag-asa na mabuhay ako but miracle happens at nagising ako. Pero sa paggising ko, ni isang ala-ala sa buhay ko ay nawala. Parang puzzle na gulo-gulo. Pilit kong hinahanapan ng kaayusan at buuin ang bawat piraso nito pero hindi ko mahanap kung ano ang kasagutan doon. Pinilit ko makaalala, kasi dapat, hindi ba? Pero bakit hindi ko mapilit alalahanin ang lahat? Buong buhay ko ay ito pa rin ang iniisip ko. Lahat ng tao sa paligid ko ay gumagalaw, samantalang ako ay nakahinto. Sumasabay ako sa agos ng oras, pero ang isipan ko ay naiwan sa nakaraan. Hinahanap pa rin ang kasagutan kung sino ba ako at kung ano ba ang pagkatao ko. Pakiramdam ko may kulang sa akin, may
KRYSTALNagising na lang ako na puno ng ilaw sa paligid ko. Nagtataka ako kung asaan ako napunta, hindi ko ma-recognize ang lugar pinipilit ko na alamin kung asaang lugar ako. Dahan-dahan akong tumayo sa aking pagkakahiga, sobrang sakit ng katawan ko. Napatingina ko sa aking kamay at nakita ko na merong nakaturok doon. Sinundan ko ang linya noon at nakita ko na merong IV fluids na nakasaksak sa akin. Kahit na malabo kakaunti ang paningin ko ay pinilit ko na alamin kung ano ang lugar na ito, hanggang sa unti-unting luminaw ito. Napalunok na lang ako nang mapansin ko na nasa hospital ako. Doon ay bigla kong naalala ang anak ko na isinugod ako dito dahil pumutok ang panubigan ko. Napahawa ako sa tiyan ko pero laking gulat ko na lumiit ito. Bigla na lang akong nataranta at hindi alam kung sino ang tatawagin ko dahil wala namang katao-tao sa loob ng hospital room. “Ang anak ko, asaan ang anak ko?” tanong ko sa sarili ko. Plano kong tumayo sa hospital bed para puntahan ko ang nurse at t
KRYSTAL “Ito lang yung alam kong lugar na mapapatuluyan ko sa ‘yo. Hindi ako madalas dito sa condo na ito dahil malayo dito yung pinagtatrabahuan ko.” Napangiti naman ako sa kaniya at napatango-tango. “Okay na ako dito ano ka ba, hindi mo na nga kailangan gawin ito. Pero ginawa mo pa rin kaya thank you,” mahinahon kong sabi. Inalalayan niya ako at pinaupo sa silya. “Ano talagang nangyari? Bakit ganon yung naabutan ko?” tanong niya sa akin. “Ano’ng ginawa ni tita Valeria sa ‘yo?” Napalunok naman ako at pinigilan ang sarili ko na umiyak sa harapan niya. Kailangan ko ba talagang sabihin sa kaniya ang nangyari? After all kamag-anak niya pa rin si Madam Valeria. “Hey, okay lang magsabi sa akin. Don’t be afraid, ano’ng ginawa ni tita sa ‘yo?” tanong niya sa akin. “Ano’ng sinasabi mong nagloko si Conor?” Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kaniya, pinsan niya si Conor, malapit siya sa pamilya ni Conor. Kaya alam na alam niya kung ano ang meron sa amin ni Conor. But telling him th
KRYSTALNgayon ay nakaupo ako sa labas ng bahay namin ni Conor, habang patuloy siyang nakikipagtalik sa babaeng iyon. “Break up with him, Krystal. Wala na rin naman ang buhay na gusto ninyong i-build, ano pang ilalaban mo?” diin na sabi niya sa akin. Napatayo ako at pilit na maging malakas. “Hindi totoo iyon madam Valeria, hindi magagawa ni Conor sa akin iyon,” naiiyak na sabi ko. “Ano’ng hindi magagawa, tapos na Krystal, nagawa na niya. He already made a choice!” sigaw niya sa akin. “Alam mo kung sino ang babaeng iyon? That’s Celeste Montemayor, kilala ang pamilya nila, mayaman ang pamilya niya hindi kagaya mo galing lang sa lusak!” diin niya sa akin. “Mahal ako ni Conor.” Hinawakan niya ang baba ko ng sobrang higpit. “Kung mahal ka ng anak ko, hindi niya lalapitan si Celeste, hindi siya makikipagtalik na parang hayop na nakawala sa gubat kung mahal ka talaga niya. You’re just a peasant, Krystal. Wala kang lugar sa pamilya namin,” diin na sabi niya sa akin. “Now leave, hindi ka
KRYSTAL Dalawang taon akong kasal sa lalaking pinaka minamahal ko, kahit na ayaw sa akin ng mga magulang niya pero pinilit namin. Ginusto namin dahil iyon ang nararamdaman namin para sa isa’t isa. Alam ko na mahal niya ako, alam ko na gusto niya ako makasama sa pagtanda namin. Pero nahihirapan akong makisama sa pamilya niya, dahil sila mismo ang tutol sa kasal na gusto naming dalawa. “Sorry, hon napagalitan ka na naman ni mom.” Napangiti naman ako sa kaniya at napailing-iling. “Don’t over think about it, ano ka ba, sanay na ako kay madam,” wika ko sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko ng mahigpit. “Mommy, mommy ang itawag mo sa kaniya. Hindi ba ilang beses na nating pinag-usapan ito?” wika niya sa akin. Napalunok naman ako at pinipigilan ang sarili kong umiyak. Tandang-tanda ko kasi ang sinabi sa akin ni Madam Valeria. “Mommy? When was the last time I allowed you to call me mommy? Kasal lang kayo ng anak ko, pero hindi kita tinatanggap sa buhay niya,” matalim ang bawat salita n







