Semua Bab Chasing The Wife He Threw Away: Bab 1 - Bab 5

KRYSTAL Dalawang taon akong kasal sa lalaking pinaka minamahal ko, kahit na ayaw sa akin ng mga magulang niya pero pinilit namin. Ginusto namin dahil iyon ang nararamdaman namin para sa isa’t isa. Alam ko na mahal niya ako, alam ko na gusto niya ako makasama sa pagtanda namin. Pero nahihirapan akong makisama sa pamilya niya, dahil sila mismo ang tutol sa kasal na gusto naming dalawa. “Sorry, hon napagalitan ka na naman ni mom.” Napangiti naman ako sa kaniya at napailing-iling. “Don’t over think about it, ano ka ba, sanay na ako kay madam,” wika ko sa kaniya. Hinawakan niya ang kamay ko ng mahigpit. “Mommy, mommy ang itawag mo sa kaniya. Hindi ba ilang beses na nating pinag-usapan ito?” wika niya sa akin. Napalunok naman ako at pinipigilan ang sarili kong umiyak. Tandang-tanda ko kasi ang sinabi sa akin ni Madam Valeria. “Mommy? When was the last time I allowed you to call me mommy? Kasal lang kayo ng anak ko, pero hindi kita tinatanggap sa buhay niya,” matalim ang bawat salita n

KRYSTAL “Ito lang yung alam kong lugar na mapapatuluyan ko sa ‘yo. Hindi ako madalas dito sa condo na ito dahil malayo dito yung pinagtatrabahuan ko.” Napangiti naman ako sa kaniya at napatango-tango. “Okay na ako dito ano ka ba, hindi mo na nga kailangan gawin ito. Pero ginawa mo pa rin kaya thank you,” mahinahon kong sabi. Inalalayan niya ako at pinaupo sa silya. “Ano talagang nangyari? Bakit ganon yung naabutan ko?” tanong niya sa akin. “Ano’ng ginawa ni tita Valeria sa ‘yo?” Napalunok naman ako at pinigilan ang sarili ko na umiyak sa harapan niya. Kailangan ko ba talagang sabihin sa kaniya ang nangyari? After all kamag-anak niya pa rin si Madam Valeria. “Hey, okay lang magsabi sa akin. Don’t be afraid, ano’ng ginawa ni tita sa ‘yo?” tanong niya sa akin. “Ano’ng sinasabi mong nagloko si Conor?” Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kaniya, pinsan niya si Conor, malapit siya sa pamilya ni Conor. Kaya alam na alam niya kung ano ang meron sa amin ni Conor. But telling him th

KRYSTALSEVEN YEARS LATER… Pitong taon ang lumipas, pitong taon ang nasayang sa buhay ko… may sakit ba? May dapat ba akong malaman? May dapat ba akong tandaan? Kasi wala akong matandaan na kahit ano pagkatapos ng pangyayaring iyon. Ang sabi sa akin ni Lucas na accident ako at na-comatose ng dalawang buwan. Akala niya wala ng pag-asa na mabuhay ako but miracle happens at nagising ako. Pero sa paggising ko, ni isang ala-ala sa buhay ko ay nawala. Parang puzzle na gulo-gulo. Pilit kong hinahanapan ng kaayusan at buuin ang bawat piraso nito pero hindi ko mahanap kung ano ang kasagutan doon. Pinilit ko makaalala, kasi dapat, hindi ba? Pero bakit hindi ko mapilit alalahanin ang lahat? Buong buhay ko ay ito pa rin ang iniisip ko. Lahat ng tao sa paligid ko ay gumagalaw, samantalang ako ay nakahinto. Sumasabay ako sa agos ng oras, pero ang isipan ko ay naiwan sa nakaraan. Hinahanap pa rin ang kasagutan kung sino ba ako at kung ano ba ang pagkatao ko. Pakiramdam ko may kulang sa akin, may