LOGINEighteen red roses, eighteen candles.
Debut ni Vanessa ngayon, araw na inaabangan niya, araw na inaabangan ng lahat. Kulang ang salitang kaligayahan kung iyon ang ihahalintulad sa nararamdaman ni Vanessa. Pakiramdam niya, parang nakalutang siya sa ulap. A dream birthday party. A venue with full of pink balloons, a baby pink lights mixed with white lights that covers the whole venue, a sweet music that hugged each person in the venue, rose petals envelopes the whole carpet, a big chandelier and a huge birthday cake. She released a smile, her pure black eyes that saying she was really surprised. Isa lang naman ang nakakaalam sa dream birthday party niya — si Gian, his ultimate one and only crush, wala ng iba. Inilibot niya ang kaniyang paningin sa buong venue, all her friends was there, witnessed her dream birthday party. Party na siyang pinapangarap niya talaga. Dahan-dahan siyang bumaba sa hagdan ng bahay nila, sa bahay kasi nila isinagawa ang party niya pero hindi na iyon namistulang bahay dahil sa sobrang ganda at bongga ng design; in and out. Nanghihinayang siyang tapakan ang mga petals sa bawat nadadaanan niya. Parang gusto niyang kunin na lang iyon at huwag ng apakan pa. She was wearing a pink tube whole dress na ang Ate Sharon niya mismo ang may gawa. One-half of her back is open exposing her white bare back. Her whole bodies are hugged by her dress, hapit na hapit talaga iyon sa kaniyang katawan from her bust down to her waist. The dress was ankle length and a three inch above the knee right slight exposing also her good form white leg. At age of eighteen, Vanessa already possess a best form of a woman body, namana niya iyon sa kaniyang ina. Katawan na hinahangad ng lahat ng kababaihan. Minsan nga ay may nagtatanong sa kaniya kung paano niya na-achieved ang ganitong katawan, ngiti lang ang isinasagot niya. Wala naman kasi siyang maisasagot dahil hindi naman niya alam kung paano. Dumako ang tingin niya sa may utak ng party na ito, kay Gian. Sa lahat ng baklang naroon, si Gian lang ang hindi nagsuot ng gown. Her lips form a wicked grin, lalaking-lalaki ang crush ko ngayon ah? Bulong niya sa isip. Tumayo ang katabi ni Gian — which is ang Daddy niya. Close talaga ang dalawa. Lumakad ang Daddy niya palapit sa kaniyang puwesto nang makababa na siya nang tuluyan sa hagdan. “Happy birthday my princess,” bati ng Daddy niya habang nakangiti. Her Daddy is her first love, lahat naman siguro diba? In so much happiness, she hugged her Daddy tight. “Thank you for everything, Daddy,” she whisper. FIRST dance ni Vanessa ang kaniyang Daddy. Naging Daddy’s girl si Vanessa mula no’ng sumakabilang buhay ang kaniyang Mommy. Second dance naman niya ang kaniyang younger brother, si Jason. Kinukulit pa nga siya ng kapatid niya na tulungan sa panliligaw sa crush nito. Napahalakhak siya habang nagsasayaw silang dalawa, mukhang mauunahan pa siya ng kapatid niya. “Ano bang pangalan ng crush mo?” tanong niya sa kapatid. “Her name is Ellena. She’s so gorgeous Ate at ang talino pa niya.” “Pangalan lang ang tinatanong ko Jason.” Napahalakhak na naman siya nang napakamot sa ulo ang sixteen years old niyang kapatid. “Mas matalino siya sa’yo?” intriga niyang tanong dito. “Of course not. Mas matalino pa rin ako,” proud nitong wika. “Pero mas matalino siya sa Filipino, ang galing niyang magtagalog, Ate Van.” A grin form in her lips again. “Yes or no lang naman ang sagot sa tanong ko, Jason.” Napakamot na naman ito sa ulo kaya napahalakhak siya. Binatang-binata na talaga ang kapatid niya. To think, sixteen years old pa lang pero may balak nang manligaw. Iba talaga ang karisma ng mga Alvarez. Napangiti siya sa naisip. Siya kaya kailan liligawan ng crush niya? Ito ang disadvantage ng mga babae, hindi puwedeng mag-first move. Sa lagay ba na ‘to, lalaki lang ang puwedeng manligaw? Ang unfair naman yata diba? Kapag babae ka, hanggang tingin ka na lang. Ang swerte naman ng mga lalaki, for your eyes only ganon? Last dance niya ang baklang si Gian. Ito naman kasi talaga ang may gawa ng lahat, ito ang nagpresenta na gawan siya ng party. Tila ba nag slow motion ang lahat nang ilahad nito sa kaniya ang kamay. Akala niya exaggerated lang ang mga writers kung mag describe pero totoo pala ang mga ganong kaartehan. It was a dream come true para kaya Vanessa, dati ay pinapangarap niya lang na makasayaw ang crush niya. She didn’t expect all of this. Sobra-sobra na ang lahat ng ‘to kung ito ang regalo sa birthday niya. Para sa kaniya si Gian ang pinaka-gwapo sa lahat, ‘yon nga lang berde ang dugo nito. But at this moment, hindi makikitaan ng kung anong kabaklaan ito habang kasayaw niya. He’s handsome, brooding and so adorable. Lalaking-lalaki rin ang amoy nito. Inihilig niya ang ulo sa balikat ni Gian. “Thank you, Gian,” pasasalamat niya. Kulang ang salitang salamat pero alam niyang hindi naman humihingi ng kapalit ang lalaking ‘to. “You’re welcome and happy birthday, Vanessa. Ang ganda-ganda mo ngayon,” sabi nito sa totoong boses. Ang lalaking Gian ang kausap niya ngayon. Ang lalaking Gian na gustong-gusto niya. “Siyempre, ang ex-girlfriend mo ang nagtahi nga gown eh,” sabi niya habang tumatawa. Ex-girlfriend kasi ni Gian ang Ate Sharon niya, maliban pa roon ay best friend din ito ng pinsan niya. Kung sakaling may magtanong sa kaniya kung kanino siya super insecure? Halatang-halata na sa pinsan niyang si Sharon at wala ng iba. Sino ba namang hindi maiinggit diba? Nasa pinsan niya ang taong gustong-gusto niya. Pero hindi rin naman nagtagal ang relasyon ng dalawa dahil nagladlad si Gian at ginawa lang daw nito na cover girl ang pinsan niya. Hindi niya matukoy kung dapat ba siyang matuwa dahil nag break ang dalawa o dapat niyang ikalungkot dahil ang lalaking gusto niya ay bakla pala. Pero hindi siya naniniwala na bakla ito kahit pa anong kalandian ang gawin ni Gian. “Ew, nasusuka talaga ako kapag naaalala iyan, Vanessa. Para talagang napakasamang bangungot iyan.” Humalakhak siya sa sinabi nito. Try harder, Gian, bulong niya sa isip. Kahit anong gawin mo, hindi ako naniniwalang bakla ka. “Anyways, honey. I love your body. Paano ka nagkaroon ng ganito kagandang katawan? Naiinggit talaga ako sa ‘yo,” sabi nito habang hinahaplos nang marahan ang katawan niya, dumadama at the same time. Inggit ba talaga iyang nararamdaman mo, Gian? “Well, Gian.” “Janine, it’s Janine, Vanessa.” Napahalakhak siya, ewan ba niya pero hindi talaga kayang tanggapin ng sistema niya na bakla si Gian. Kahit pilitin niya ang sarili ay ayaw hindi niya talaga kayang maniwala. Malaki kasi ang pangangatawan nito at minsan niya na ring nakita ang six pack abs at ang V-line nito. Muntik na nga siyang matukso at hawakan iyon pero pinigilan niya ang sarili. Ang tanong, may abs ba ang totoong bakla? Kung meron man, sayang. Minsan napapatanong siya sa sarili niya kung ano ang rason ni Gian at nagbabakla-baklaan ito? Pero kahit anong isip niya ay wala talaga siyang mahagilap na sagot. O baka hindi lang talaga niya kayang tanggapin. “Okay, okay. Jessica,” tumatawa niyang sabi. “Thank you ulit ha?” “Later ka na mag-thank you honey kapag nabuksan mo na ang gift ko sa ‘yo,” sagot nito sa kaniya at hinalikan siya sa noo. “Happy birthday again, honey.” Nasabi na ba niya na ‘honey’ ang tawag sa kaniya ni Gian? Kaya mas lalong nahuhulog ang loob niya sa binata dahil sa mga sweet gestures nito. Na kay Gian na ang lahat ng gusto niya sa isang lalaki. Gwapo, mabait, sweet, caring, may nasasabi sa buhay at higit sa lahat, may abs. A grin released by her pinkish and heart shape lips, nasabi pa niya talaga ang abs, ‘no? Extra package kasi ‘yon, kung sa pagkain pa ay extra rice na siyang hinahabol ng lahat. Magpapahuli pa ba si Vanessa? Syempre, hindi! PUMUNTA siya sa mesa ng mga pinsan niya, no where to be found ang kapatid niyang si Jason. Siguro naghahanap ng tiyempo para maligawan ang Ellena nito. Samantalang ang Daddy naman niya ay tumabi sa mga ka-business partners nito. “Hey, Vanessa! Happy birthday.” Narinig niyang sabi ng mga classmates niya. Lumapit siya doon. “Thank you guys, thanks for coming,” she said with a cheerful smile. “Always welcome,” sabi ni Erick sa kaniya. “Gift ko pala,” dagdag nito na naging sanhi ng tilian ng mga classmates niya. Alam kasi ng lahat na may gusto ang binata sa kaniya, showy type kasi ito. “Aysus,” tudyo niya habang tumatawa. “Nag-abala ka pa talaga Erick.” Natilian muli ang mga classmates niya. “You don’t have to,” dagdag niya. “Patay basted. Sabi na nga bang wala kang pag-asa kay Vanessa eh,” sabi ng isang classmate niya kaya napakamot ng ulo si Erick. Baliw kasi itong classmate niya, ipagsigawan ba naman. Erick is cute but still her heart belongs to Gian. “Okay lang, friends pa rin tayo, Van, ha?” nakangiting wika ni Erick sa kaniya. She nod. Sino bang aayaw na maging kaibigan ang lalaking ‘to? “By the way, enjoy the party guys. Maiwan ko muna kayo,” paalam niya at tinungo na ang table ng mga pinsan niya. Tumabi siya ng upo sa Ate Sharon niya. Ang pinsan na kinaiinggitan niya. Wala itong kaalam-alam na nakakaramdam siya ng inggit dito, ito nga marahil ang dahilan kung bakit gusto niyang Education ang gusto niyang kunin sa college instead of taking Business Administration. “Happy birthday, Vanessa,” sabi nito sa kaniya at may inilahad itong maliit na box. “Birthday gift ko for you,” patuloy ng Ate Sharon niya. Sobrang bait ng Ate niya at sobrang talino pa, isa sa kinaiinggitan niya rito. Kahit hindi ito mag-tudo effort sa isang bagay ay nakukuha talaga ng Ate niya. Samantalang siya, kabaliktaran. “Thank you, Ate,” nakangiti niyang pasasalamat sa pinsan. “Open it, Van.” She nod at tinanggal ang ribbon sa gift. Cute iyon at favorite color niya ang ginawang gift wrapper. Ang sweet talaga ng Ate niya, lahat na lang yata ng katangian nito ay kinaiinggitan niya. “Woaah! Book?” gulat niyang sabi nang makita ang laman ng gift na bigay nito. Ang libro na kinababaliwan niya. “Pa’no mo nalaman ang book na ito, Ate?” “Ako ang nagsulat niyan.” Sharon smiled. “Seriously?” “Can I borrow my honey?” agad siyang napalingon ng marinig ang boses ni Gian. Si Gian lang naman ang tumatawag sa kaniya ng honey, wala ng iba. Hindi rin naman siya papayag na may iba pang tatawag sa kaniya ng ganoon. “Of course, go ahead.” Ang Ate Sharon niya ang sumagot sa tanong ng binata. Tumayo siya at inayos ang gown niya bago tumingin sa kaniyang pinsan. Matamis na ngumiti siya sa kaniyang pinsan. “Thank you sa gift, Ate. You’re one of my favorite author.” Hindi niya inakalang ang writer na sinusubaybayan niya ay ang pinsan niya. Ang liit lang talaga ng mundo. Parang gusto na naman niyang mainggit dito. Hinawakan ni Gian ang kanang kamay niya. She look at him, confused. Bakit nito hinawakan ang kamay niya? Anong ibig sabihin ng kinikilos ni Gian? “Let’s go up. Nando’n sa kuwarto mo ang gift ko.” Excited siyang tumingin kay Gian dahil sa sinabi nito. “Really?” tanong niya rito habang hindi mapawi ang ngiti niya sa labi. “Ahuh, let’s go?” aya nito sa kaniya. Tumango siya. She can’t explain the happiness she’s feeling right now. Tila ba panaginip lang ang lahat. Kung parang kay Cinderella man ang nangyayari sa kaniya ngayon, ayaw niyang pumatak ang alas-dose at bumalik sa normal ang lahat. Kung panaginip lang din ito, ayaw na niyang magising pa siya. Gagayahin na lang niya si Sleeping beauty. Binuksan ni Gian ang pinto ng kuwarto niya nang makarating silang dalawa sa kuwarto. Naunang pumasok ang lalaki upang pagbuksan siya ng pinto, sumunod siya rito. Her eyes literally grew bigger and her pinkish lips were slightly open. Isang malaking box ang nakalagay sa kama niya. “Is this for real?” she asked. “Why don’t you open it?” That’s the sign na dahan-dahan siyang lumapit sa kaniyang kama. She hold the ribbon and pull it. Nang mahubad niya ang ribbon ay dahan-dahan niyang binuksan iyon. Doble ang pagkamangha niya kumpara kanina. Gian didn’t failed to make her surprise, every now and then. Kinuha niya isa-isa ang mga libro na siyang laman ng kahon. Amoy na amoy niya ang halimuyak ng mga librong nahahawakan niya. She count it and it turns out that eighteen books in one big box. Nilingon niya ang lalaki at matamis na ngumiti. “Oh my God!” bulalas niya. “You’re the best.” Mabilis niya itong ginawan ng halik sa labi na siyang ikinagulat ng lalaki. “Can you be mine?” tanong niya. “No, ayoko sa bata.WALA nang nagawa si Vanessa kunʼdi ang sumama sa asawa niyang naambunan yata ng kabaitan. Daig pa yata ang asawa na pinapangarap niya noon. Dinaig pa nag mga fictional characters sa pocketbook na gusto niyang mapangasawa noon. Gusto lang naman niyang sunduin siya nito pero mas sobra pa yata ang ginawa ng lalaki. Nakasundo pa nito agad ang ama niya na mahirap paamuhin.Napailing na lang si Vanessa, hindi na nga niya mabilang kung ilang ulit siyang napailing. Nagtataka talaga siya kung ano ang nangyari sa asawa niya. Imposible naman talaga diba kung bumait na lang ito bigla. Naisip niya tuloy na baka nauntog ang ulo nito sa sahig kaya bilaang bumait. Pero imposible, bulong na naman niya.Pinagmasdan niya ang lalaki habang kinukuha ang mga maleta niya upang dalhin sa loob ng bahay nito. Ito ang gusto niyang gawin ni Gian noong bago palang silang kasal ngunit iba ang ginawa nito, mas malala pa sa babaing nasa menopausal stage. Tutok na tutok lang siya sa ginagawa ng asawa. For the first t
DAHAN-DAHAN niyang pinagapang ang kamay sa may bandang tiyan niya pataas sa umbok niyang dibdib. Rumaramdam, pumipisil, at dumadama. Hindi niya alam kung bakit niya ginagawa ito. She just feel that she really need to do this. Kasi kung hindi, parang hindi siya kakalma.Umayos siya ng higa sa kama pagkatapos mahubad ang suot niyang manipis na nightgown. Tanging panty na lang niya ang natira sa katawan ni Vanessa. Inalis niya ang kumot sa kaniyang katawan, pakiramdam ni Vanessa ay sagabal lang iyon sa gagawin niya at dumadagdag iyon sa init na bumabalot sa kaniyang buong katawan. Mainit ang kaniyang pakiramdam.Dalawang araw na siya sa bahay nila pero walang Gian sumundo sa kaniya. Hindi sa nag-eexpect siyang kukunin at susunduin siya ng asawa pero… Okay fine! Umaasa talaga siya, hindi naman mali iyon ‘di ba? May karapatan naman siguro siyang umasa.Wala naman sigurong masama kung aasa si Vanessa. Baka naman sa loob ng limang buwan na pagsasama nila ay nakaramdam na ito ng kahit kunting
HINDI na nagsayang pa ng oras at panahon si Vanessa. Matapos niyang marinig ang papalayong sasakyan ni Gian ay agad niyang pinahiran ang mga luhang dumaloy sa kaniyang mga mata na kahit ilang beses na niyang pinahiran ay ayaw pa ring tumigil sa pagtulo. Gulong-gulo ang isip niya at idagdag pang doble ang sakit na nararamdaman niya.Dahan-dahan siyang tumayo, humawak pa siya sa pader para maalalayan ang sarili. Palagay niya’y hindi niya kayang tumayong mag-isa, kailangan pa niyang may hawakan siya upang makatayo. Hinang-hina ang kaniyang pakiramdam, diin na diin ang pagkasaksak ni Gian gamit ang mga matatalim na salita.Nanginginig pa rin siya, nanginginig ang tuhod at bawat kalamnan niya. Halo-halong emosyon ang nararamdaman niya sa mga oras na ito — awa, lungkot at sakit. Pero ang awa sa sarili ang mas nangingibabaw ngayon. Naaawa siya sa sarili dahil hanggang sa mga oras na ito ay hindi pa rin siya kayang patawarin ni Gian at sa hindi nito pagbigay ng panahon sa kaniya upang magpali
SHE’S wearing a white halter neckline dress with a tie back. It’s a bonnie type and the length of her dress is an ankle level. A long dress that made her elegant and sophisticated. She’s wearing a back negligee necklace that make her neck so much adorable.For her toes, she’s wearing a black T-strap that hugged her feet in so much glamorous way. Lumilikha iyon ng tunog sa bawat yapak na ginagawa niya. She’s wearing a cheerful smile in her heart shape lips that also wears a light pink lipstick.Makintab ang shiny niyang buhok na hanggang baywang, naka-ponytail iyon at bagsak na bagsak. Kailangan pa niyang magpa-rebond para magaya ang buhok ng pinsan niyang si Sharon. Gusto lang niyang maging straight ang buhok niya kahit panandalian lang.Wala na siyang maramdaman na kaunting inggit sa halos perpekto na niyang pinsan. Na-realized niya kasi, bakit kailangan niyang mainggit? She’s unique in her own way. Wala siyang naiisip na dahilan para kainggitan pa ang pinsan.Mahal naman niya ang me
WALANG gana siyang kinuha ang tinidor na nasa plato niya at tinusok iyon sa ham na hinanda ni Nanang Delia at nilagay sa sliced bread. Kanina pa siyang nakatulala at parang kinakausap ang tinapay kung kakainin ba niya o hindi. Hindi rin makitaan ng kung anong emosiyon ang mga mata niya. Mula nang lumabas siya ng kuwarto ay walang salitang lumabas sa bibig niya kahit kanina pa siya kinakausap ni Nanang Delia.Tumingala siya at sinulyapan ang kuwarto ng asawa. Bahagyang nakabukas ng kaunti ang pinto nito. Hindi niya tuloy alam kung bumaba na ba si Gian o hindi pa. Sabagay, wala naman siyang karapatan. Iyon ang paulit-ulit na sinusulat ni Gian sa utak niya.“Nanang? Si Gian po pala, bumaba na ba?” walang gana niyang tanong sa ginang na kasalukuyang nagtitimpla ng kape para sa kanilang dalawa.“Nako Ma’am, si Sir Gian po, maagang umalis. Hindi na naman nagpaalam sa inyo?” sagot nito at inilagay ang tinimpla nitong kape sa mesa.Na naman? Bulong niya. Pag-uwi no’n may dala na namang lalaki
Eighteen red roses, eighteen candles.Debut ni Vanessa ngayon, araw na inaabangan niya, araw na inaabangan ng lahat. Kulang ang salitang kaligayahan kung iyon ang ihahalintulad sa nararamdaman ni Vanessa. Pakiramdam niya, parang nakalutang siya sa ulap.A dream birthday party. A venue with full of pink balloons, a baby pink lights mixed with white lights that covers the whole venue, a sweet music that hugged each person in the venue, rose petals envelopes the whole carpet, a big chandelier and a huge birthday cake.She released a smile, her pure black eyes that saying she was really surprised. Isa lang naman ang nakakaalam sa dream birthday party niya — si Gian, his ultimate one and only crush, wala ng iba.Inilibot niya ang kaniyang paningin sa buong venue, all her friends was there, witnessed her dream birthday party. Party na siyang pinapangarap niya talaga. Dahan-dahan siyang bumaba sa hagdan ng bahay nila, sa bahay kasi nila isinagawa ang party niya pero hindi na iyon namistulang







