Kabanata 003

Parang paulit-ulit na sinaksak si Leil ng mga salita ni Roscoe. Tumagos ito sa kanyang puso at nag-iwan ng marka.

Ganito ba talaga ang tingin niya sa akin? Na gagamitin ko ang aking katawan para makuha ang aking gusto?

Ngunit hindi ko siya masisisi sapagkat alam kong ako rin ang may kasalanan nito. Galit siya sa akin. Limang taon na ang lumipas nang may nagawa akong kasalanan sa kanya. Kaya’t hindi ko siya pwedeng sisihin kung ganito na lamang ang pag-iisip niya sa akin.

Pero… nasasaktan pa rin ako.

Isang luha ang pumatak sa mata ni Leil habang iniisip ang mga iyon. Wala na ang kanyang dating Roscoe.

“Umalis ka na bago pa magbago ang isip ko’t masaktan kita! Umalis ka na!” padabog na pinakawalan ni Roscoe si Leil.

Umalis siya sa ibabaw ng babae at tiningnan na lamang ito nang masama.

‘Saktan? Nasaktan mo na ako.’ sa isip ni Leil.

Kahit nanginginig sa takot si Leil ay dali-dali siyang tumakbo palabas ng suit na iyon. Kilala niya ang lalaking kaharap niya at nasisiguro niyang hindi siya magdadalawang isip na saktan siya nito.

“Fuck!” mura ng lalaki nang makaalis na si Leil.

Nanginginig ang kanyang kamao habang hinihilot nito ang kanyang ulo. Hindi niya inaasahang magkikita sila muli ni Leil at sa ganitong panahon at ayos pa.

Galit siya. Umaapoy sa galit.

Lalo pa nang maisip na maari ngang may nangyari sa kanila.

Is that how cheap you are, Leil? Fuck you.

Padabog niyang sinipa ang unan na nalaglag sa sahig bago kumuha ng sigarilyo sa kanyang drawer at sinindihan ito. Huminga siya nang malalim saka kinuha ang telepono at may tinawagan.

“Pumunta ka rito ngayon na!” dumagundong ang kanyang boses sa buong silid.

Nagtungo siya sa bintana at tinaas ang blinds. Bumungad sa kanya ang malawak na paligid ng Maynila. Si Roscoe ay nakasuot lamang ng puting t-shirt at black shorts ngunit mapapansin mo na ang kanyang kakisigan st kagwapuhang taglay.

Kasabay ng kanyang pagbuga ng usok ng sigarilyo ay ang pagmamadaling pagpasok naman ni Allan.

Si Allan ang tumatayong Assistant ni Roscoe simula nang mamuno ang lalaki sa kanilang kompanya.

“Andito na po ako, boss.” Hinihingal na ani Allan.

Base sa tono ni Roscoe kanina sa telepono, batid ni Allan na wala sa mood ang kanyang boss kung kaya’t medyo kinakabahan siya rito.

“Sino ang nagpapasok sa babaeng iyon dito kagabi?” tanong ni Roscoe nang hindi nililingon ang kanyang assistant.

Isa si Roscoe sa pinakamakapangyarihang tao sa buong Pilipinas. Hawak nito ang maraming malalaking negosyo sa bansa at mayroon din siyang malawak na impluwensya at koneksyon sa kahit na anong industriya.

Hindi na bago sa kanya ang ganitong taktika. Hindi rin ito ang unang beses na may nagtangkang puntahan siya sa kanyang silid at kama. Ngunit ito ang unang beses na may nagtagumpay.

Maraming tao ang gustong makuha ang simpatya at atensyon ng lalaki kung kaya naman ay gagawin nila ang lahat para lang makuha ito at isa na ang pagpapadala ng babae sa kanyang silid.

Sa paulit-ulit na nangyayari ito, namaster na ni Roscoe ang hindi pagtanggap sa mga babae. At ni isang beses ay hindi siya nagkaroon ng kahit na ano mang relasyon sa mga ito o sa kahit na sinong babae.

One of the reasons why the public thought of him as gay. Pero wala siyang pakialam sa mga ito.

“Narinig mo ba ang sinabi ko? Tinatanong ko kung sino ang nagpapasok sa babaeng iyon!” hinarap ni Roscoe si Allan.

Napalunok si Allan nang makita kung gaano kagalit ang lalaki. Sa ilang taon niyang pagsisilbi kay Roscoe, ito ang unang beses niyang makitang magalit nang ganito ang kanyang boss.

“I need an answer now!”  

Tumango nang mabilis si Allan. “Yes, boss.”

Bumuga muli ng usok ng sigarilyo si Roscoe, pilit kinakalma ang sarili gamit dito. Lumabas muli si Allan habang si Roscoe naman ay pinagmasdang muli ang kalawakan ng maynila.

Nahagip ng kanyang mata si Leil sa isang kanto, pumapara ng taxi ngunit walang humihinto rito upang pasakayin siya.   Lumipas ang ilang minuto at muling pumasok si Allan, may dala-dalang mga litratong kuha sa CCTV.

“Boss, ang babaeng pumasok sa kwarto ninyo kagabi ay si Leil Hidalgo. Isang entertainment reporter sa isang maliit na tv network.”

Entertainment reporter?

Nagtiim ang kanyang bagang at hinilot ang kanyang sentido.

“Check the whole room and secure if everything is safe. Walang pwedeng lumabas na kahit na ano mang nangyari dito kagabi.”

Tumango si Allan at sinunod ang sinabi ng kanyang boss.

“Boss, isang maliit na camera.” Ani Allan.

Nakita niya ang isang maliit na camera na nakapaskil sa bedside table. Sa sobrang liit nito, hindi mo aakalaing camera pala ito.

Mas lalong umusok ang dibdib ni Roscoe dahil dito. Umiling siya habang paulit-ulit na nagtitiim bagang.

‘You always fail me, Leil. You always prove to me that you are a low-class woman—a cheap and dirty woman. I despise you.’

‘Talagang kaya niyang gamitin ang kanyang sarili para lang makagawa nang magandang balita? Para ano? Para pagpyestahan ang buhay ko at makilala siya at ang kompanyang pinagtra-trabahuan niya? Pwes, hindi ako makakapayag.’

Sinuksok ni Roscoe ang kanyang kamao sa bulsa niya. Tiningnan niya nang mariin si Allan.

“Ipagutos mo sa lahat ng media company ang tungkol dito. Sabihin mo na ipinaguutos ko na huwag na huwag nilang tatanggapin ang babaeng iyan sa kahit na anong trabaho. Susundin nila ang nais ko kung hindi ay babagsak ang kanilang kompanya.” Roscoe gritted his teeth as he thinks of Leil.

Tumango si Allan. “Masusunod, boss.”

“Siguruduhin mo rin na walang kahit na anong litrato o balita ang kakalat ukol dito. Ipabura mo ang lahat ng footage ng CCTV. Dapat malinis ang lahat.”

Gusto ni Roscoe na saktan si Leil nang sobra-sobra. Pakiramdam niya ay pinagtaksilan at trinaydor siya nito. Kung kaya’t tatanggalin niya ang lahat ng meron ang babae. Kahit na ang trabaho pa nito.