Home / เมือง / Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) / บทที่ 28 : แม่ข้างนอกมีใครก็ไม่รู้!

Share

บทที่ 28 : แม่ข้างนอกมีใครก็ไม่รู้!

Author: L.sunanta
last update Last Updated: 2025-07-10 00:54:20

กำมือถือเอาไว้พอหลวม ๆ พียังคงรู้สึกสำนึกบุญคุณต่อพระผู้เป็นเจ้าที่เตือนสติเขาให้ปิดเครื่องได้ทันเวลา เพราะเสียงข้อความเพียงเล็กน้อย ก็มากพอที่จะเปิดเผยสถานที่ซ่อนลับของเขาให้เป็นที่ประจักษ์ได้  

.

“อีแพรว! อีห่า! เกือบทำกูงานเข้าแล้วไหมล่ะ?”

กระเทยควายพร่ำบ่นกับตัวเอง ในขณะที่หัวใจก็สั่นรัวราวกับกลองชุด

.

เรียกได้ว่างานนี้ถ้าไม่ได้ทักษะการเป็นนักดื่มตัวยงช่วยไว้เขาคงไม่รอด เพราะประตูทึบตันที่เจ้าหน้าที่เคยบอกแท้ที่จริงก็คือกล่องลังเบียร์จำนวนมาก ที่พีดื่มแล้วก็โยนขวดทิ้งไว้ตรงระเบียงด้านหลัง ดูจากตาเปล่าน่าจะมีมากถึง 1,000 - 2,000 ขวด เขาจับขวดเหล่านั้นยัดใส่กล่องแล้วก็วางเรียงไว้เป็นชั้น ๆ โดยหวังว่าสักวันจะเรียกคุณลุงซาเล้งค้าของเก่าขึ้นมาขนไปขาย

.

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าเป็นพวกมันนี่เองที่พีใช้ลากมาขวางประตู ปริมาณที่มากบวกกับรูปทรงที่สอดรับกัน ทำให้เกิดสภาวะทึบตันตรงทางเข้าระเบียง จากอีกฝั่งพวกเจ้าหน้าที่จะเห็นเป็นเพียงกำแพงกระดาษสีน้ำตาลเท่านั้น ครั้นพอคิดที่จะผลักหรือดันเข้าไปกลุ่มลังบรรจุขวดก็จะพากันเซ็ตตัวนิ่งตรึงติดแน่น อันเป็นผลพวงมาจากรูปแบบการเรียงซ้อนที่ชิดกันสุด ๆ ชิดจนไม่เหลือช่องว่างบนพื้นระเบียง แพ็ทเทิร์นการเรียงคือ ประตู , กล่องลังเบียร์ , กล่องลังเบียร์ , กล่องลังเบียร์ , กล่องลังเบียร์ ๆ ๆ ๆ แล้วถึงค่อยเป็นราวระเบียงกันตกที่ค้ำอยู่อีกฝั่ง   

.

ลองเป็นแบบนี้ต่อให้ช่วยกันดันด้วยพลังช้างสาร กำแพงลังกระดาษที่ยัดไส้ขวดเบียร์เต็มพิกัดก็ยังต้านทานไหว ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมตัวพีถึงเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำนั้น คำตอบก็อยู่ในมืออีกข้างของเขานั่นเอง

.

“บุ๋ง! , บุ๋ง! , บุ๋ง! , บุ๋ง!”

.

นับเป็นเสียงเทเหล้าออกจากขวดที่แสนแผ่วเบาแต่เศร้าโศกหัวใจเป็นที่สุด เสียดายก็เสียดายแต่ทางเลือกของพีก็ไม่ได้มีมากอะไรนัก หลังจากที่เขาได้ยินเต็มสองรูหูว่า ทีมตรวจโรคเชิงรุกกำลังจะใส่แว่นตรวจจับอุณหภูมิความร้อน  

.

นี่คือเทคโนโลยีของบริษัท AP ที่พัฒนามาเพื่อใช้แทนปืนวัดไข้ ทว่าตอนนี้กลับถูกนำมาใช้เพื่อเช็คที่อยู่ของกระเทยควาย ผ่านการอ่านค่าอุณหภูมิที่เกินกว่า 37 องศา

.

“บุ๋ง! , บุ๋ง! , บุ๋ง! , บุ๋ง!”

.

“จำเป็นล่ะวะ! ไม่ตายก็หาใหม่ได้เว่ย เทลงไป! เทลงไป!”

.

“บุ๋ง! , บุ๋ง! , บุ๋ง! , บุ๋ง!”

.

ช่างเป็นความบังเอิญที่เข้าทาง ที่หลังระเบียงห้องไม่ได้มีแต่ขวดเปล่า พียังมีสต็อกเบียร์กับไวน์ชั้นดีอีกเป็นแกลลอน เขามีแม้กระทั่งโหลยาดอง , สมุนไพรสำหรับดองเหล้า , ยาดองเหล้าตราเก้าเหรียญสูตรเสือสิบเอ็ดตัว , โซดา , ว็อดก้า , เตกีล่า , บาคาร์ดี้ ฯลฯ เรียกได้ว่าขาดแค่เฮโรอีนกับกาวทินเนอร์เท่านั้นที่ไม่มีอยู่หลังห้องแห่งนี้

.

และนี่จึงเป็นสาเหตุว่าทำไมในแว่นตาจับความร้อนของพวกเจ้าหน้าที่ ถึงอ่านค่าพลังงานด้านหลังได้เป็นสีแดงเถือก อุณหภูมิสูงลิ่วที่มากเกิน 37 องศาแห่งความเป็นคน ล้วนเป็นผลมาจากปฏิกิริยาความร้อนของแอลกอฮอล์ในเหล้าที่ทำกับแสงแดดภายนอก ผนวกรวมกับความรัดกุมอันสุดบ้าคลั่งของพี ที่ราดรดทุกอย่างลงหัวตัวเองไปพร้อมกันด้วย ทำให้ร่างกายของเขากลืนไปกับอุณหภูมิ แว่นตรวจจับก็เลยไม่สามารถสร้างคลื่นความร้อนเป็นออร่ารูปร่างของคนขึ้นมาได้

.

รอฟังคำสั่งการให้ยกเลิกอย่างจดจ่อ กระเทยหนุ่มทรุดตัวลงนั่งลุ้นด้วยความตื่นเต้น เขาพยายามจะไม่ทำให้ตัวเองใจเย็นเพราะไม่ต้องการให้ร่างกายเย็นลงกว่านี้  

.

“แค่สั่งการออกมา.. โถ่เอ๊ย! แค่พูดออกมาว่ากลับกันได้แล้วเท่านี้ก็หมดเรื่อง ฉันอุตส่าห์ลงทุนทำขนาดนี้แล้วนะ"

กัดกรามกรอดเกร็งกำปั้น ลุ้นกดดันราวกับฟังผลสลากกินแบ่งรัฐบาล  

.

แต่โชคก็ไม่เป็นใจ ไม่ต่างอะไรจากการซื้อ 92 แล้วออก 66 คือไม่เฉียดเลยสักนิด เปล่าเลย! กำแพงลังกระดาษไม่ได้พังทลายลงมา แว่นตาก็ไม่ได้ทะลึ่งกลับมาอ่านค่าได้ หากแต่เป็นที่ตัวหัวหน้าชุดที่ไม่ยอมลดราวาศอกเลยต่างหาก แกยังคงดันทุรังให้ลูกทีมออกค้นหาต่อไป ค้นทุกซอกทุกมุมรื้อกระจุยกระจาย จนอพาร์ทเม้นท์ของพีแทบจะมีสภาพเหมือนถูกยกเค้า หมอเหมือนโจรนอกเครื่องแบบ พวกเขาเหมือนองคุลิมาลที่สวมชุดปลอดเชื้อ และพร้อมจะเชือดเหยื่อทุกคนที่ประสบพบเห็น

.

“พยายามต่อไปมันต้องอยู่ที่นี่แหละ! ถ้าต้องทุบกำแพงข้ามไปฝั่งโน้นฉันก็จะทำ จะต้องมีอะไรอยู่หลังกำแพงนั่นแน่ ๆ !”

.

“แต่หัวหน้าครับ.. เราไม่มีอำนาจ?”

.

“มีดิ! ทำไมจะไม่มี! เรามีพรก.ฉุกเฉินภายใต้สถานการณ์อันไม่ปกติไง ไปเอาค้อนปอนด์มา! ขวานหรืออะไรก็ได้! ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าคลื่นความร้อนด้านหลังนั่นคืออะไร?"

"ทีมเราจะแพ้ทีมอื่นไม่ได้เป็นอันขาด! รู้ถึงไหนอายเขาถึงนั่นจะเอาหน้าไปไว้ไหนถ้าจับได้แค่แมวตุ๊ด ๆ ตัวหนึ่ง ฉันรับไม่ได้หรอกนะ!” 

.

“ครับ! รับทราบครับ!”

.

“ตุบ ๆ , ตุบ ๆ , ตุบ ๆ , ตุบ ๆ ”

.

ทุกสำเนียงเสียงสนทนาพีได้ยินหมด เขาได้ยินแม้กระทั่งเสียงฝีเท้ากระทบพื้นที่คล้ายกับการออกวิ่ง คราวนี้จึงเป็นอะไรที่หน้าสิ่วหน้าขวานยิ่งกว่าเก่า ภายในใจรุ่มร้อนดั่งขุมนรก แดดส่องแรงขึ้นกลิ่นแอลกอฮอล์เหม็นหึ่งฉุนโพรงจมูก หากจะกล่าวว่าถึงทางตันแล้วก็คงไม่ผิดอะไร

.

“เอาไงดีวะกู?”

ปากขยับแต่ไม่มีเสียง

.

จินตนาการถึงสาวประเถทสองผู้โดดเดี่ยวท่ามกลางดงขวดเหล้า พีกลับมาเพ่งเล็งที่โทรศัพท์อีกครั้งแต่ก็ไม่กล้าเปิดเครื่องเพราะกลัวเสียงจะทำให้คนข้างในรู้ตัว ด้วยความสัตย์จริงว่าเขากำลังจะตายด้วยน้ำมือตัวเอง ลองคิดดูสิว่าระเบียงที่ไหนในโลกจะมีทางออกสองทางบ้าง ทุกที่ล้วนเข้าออกได้ทางเดียวหมด ลังขวดเบียร์นับพันที่ขวางประตูอยู่จึงเหมือนกรรมที่ตามสนอง มันขวางคนไม่ให้เข้ามาได้ก็จริง แต่มันก็ขวางพีไม่ให้หนีออกไปได้เช่นกัน

.

ทุกอย่างตีกันอีรุงตุงนังไปหมด แล้วทันใดนั้นเอง! ใบหูก็เริ่มได้ยินเสียงอีกฝั่งกำลังเริ่มกระบวนการทุบ

.

“ตรึม! ,  ตรึม!  , ตรึม!”

.

“แม่งเอ๊ย!?”

พีรีบชะเง้อตัวลงไปมองห้องด้านล่างที่ชั้น 4 นั่นสูงชิบเป๋ง! และเขาก็บอกกับตัวเองโดยพลันว่าต่อให้เป็นเฉินหลงที่ได้กับจา พนม ก็ไม่มีใครกล้ากระโดดออกไปจากชั้น 5 ตรงนี้แน่

.

“สูงมากอ่ะ! ถ้าพลาดตกลงไปได้ตายแบบศพไม่สวยชัวร์!”

.

“ตรึม! ,  ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! ”

“ตรึม! ,  ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! ”

ผนังเริ่มสั่นกล่องลังเริ่มเขยื้อน นั่นยิ่งทำให้สติกระเจิดกระเจิงขึ้นไปอีก

.

“ไม่! ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้โดนจับเด็ดขาด! แพรวเพิ่งแชทมาบอกว่าพวกเขาจะล่ากระเทยไปทำอะไรก็ไม่รู้ กระเทยมีศักดิ์ศรีเว่ย! การเก๊กแมนตบตาขายผ้าเอาหน้ารอดก็ไม่ใช่ทางออก เพราะงั้นยอมตายซะยังดีกว่า! , ฮึ่ยยย!”

.

สิ้นสุดการตัดสินใจเฮือกสุดท้าย สาวประเภทสองก็ได้ชะโงกหน้าลงไปมองระเบียงห้องด้านล่างใหม่อีกที คราวนี้พีลงรายละเอียดมากขึ้นเขาเห็นราวตากผ้าที่เต็มไปด้วยผ้าอ้อมเด็ก มีกาละมังซักผ้าที่มีขวดนมแช่เอาไว้ และที่สำคัญมีพื้นที่มากพอให้เขาเหวี่ยงตัวลงไปแลนด์ดิ้ง

.

“ข้างล่างน่าจะเป็นห้องของเด็ก ถ้าเราเหวี่ยงตัวเข้าไปในนั้นได้ประตูมุ้งลวดบาง ๆ ตรงระเบียงคงไม่คณามือ พอลงไปถึงก็ค่อยรีบเผ่นออกไปทางบันไดหนีไฟ ใช่! เป็นไปได้อยู่!”

.

“ตรึม! ,  ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! ”

“ตรึม! ,  ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! ”

.

“หัวหน้าครับ! ข้างนอกมีแสงสว่าง มีกลิ่นเหล้าด้วยครับ!”

.

“เยี่ยม! เรามาถูกทางแล้วทุบต่อไปอย่าหยุดนะ!”

.

“ครับ!”

.

ฝั่งข้างในก็ช่างเร่งเร้าประเมินจากสถานการณ์คาดว่าอีกไม่เกิน 5 นาที  สิ่งที่พีใช้กีดขวางไว้ก็คงจะสิ้นสภาพ จุดซ่อนเร้นที่ไม่ใช่จิ๋มของเขาคงจะถูกเปิดเผย เพราะฉะนั้นจะทำอะไรก็ควรรีบทำ ถ้าไม่รีบล่ะก็เขาได้หมดอนาคตแน่

.

“เหี้ย! เอาวะตายเป็นตาย! เราแค่ต้องหาอะไรยาว ๆ ที่คล้ายเชือกมาใช้โรยตัวสักหน่อย"

.

หันซ้ายแลขวาดันมีแต่ขวดเหล้า ยาวสุดที่เห็นคงจะเป็นเชือกรองเท้าแต่มันจะพอเหรอ?

.

“พอสิ! ถ้าเอาทุกอย่างมามัดรวมกัน”

.

พีทำเหมือนหันมาพูดกับคนเขียน แต่ก็ช่างเถอะ! เพราะสิ่งที่เขาทำนั้นน่าสนใจกว่ามาก เขาถอดรองเท้าออกแกะเชือกรองเท้าออกมา , ถอดถุงเท้าออก , ถอดกางเกงออก , ถอดเสื้อออก , ถอดสร้อยคอ , ถอดแม้กระทั่งสิ่งที่ไม่ควรถอดอย่างกางเกงในชาย เปลี่ยนกระเทยร่างควายให้คล้ายกับกอลิล่าเปลือยตามป่าธรรมชาติ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 29 : หัวยัดกล่อง

    “โฮ่.. ฮี้.. โฮ่.. ฮี้.. โฮ่.. โฮ่.. โฮ่!”.ภาพในจินตนาการคือทาซานมาโผล่กลางกรุง แม้รูปร่างตัวเองจะเหมือนกับสัตว์ป่ามากกว่าคน แต่พีก็ไม่สนอะไรอีกต่อไปแล้ว อะดรีนาลีนหลั่งยิ่งกว่าตอนมีเซ็กส์ จับทุกสิ่งทุกอย่างมาผูกรวมกันด้วยเงื่อนพิรอด อันเป็นศัพท์แสงจากวงการลูกเสือที่เคยเรียนมาเมื่อครั้งเป็นเด็ก.“ซ้ายทับขวา.. ขวาทับซ้าย.. แล้วก็ดึง.. สติพี! สติ! อย่าล่กใจเย็นเข้าไว้!”“ชื่อมันก็บอกว่าเงื่อนพิรอด เราต้องรอดสิวะจะมิรอดได้ไง!”.บ่นพึมพำกับตัวเองโดยไม่แคร์ว่าใครจะได้ยินไหม ณ ตอนนี้กล่องลังเบียร์เริ่มจะยุบ มองเข้าไปเห็นแม้กระทั่งดวงตาของคุณหมอที่ส่องทะลุเลนส์แว่นตรวจจับความร้อนสวนออกมา พวกเขาเห็นพีเต็ม ๆ เห็นชัดแจ่มแจ้ง แถมยังวิทยุรายงานเป็นพัลวันว่ามีคนบ้าแก้ผ้าอยู่ตรงระเบียง.“ว๊ายยยย!”“ไม่! เราไม่มีเวลากรี๊ดดด! เราต้องรีบเหวี่ยงตัวลงไปก่อนจะถูกจับ”.ไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา กระเทยหนุ่มจัดแจงทิ้งปลายเชือกที่ทำขึ้นจากเสื้อผ้าทั้งหลายลงไปยังระเบียงห้องเด็กด้านล่าง พลางบรรจงใช้ปลายอีกด้านมัดกับราวเหล็กกันตกของห้องตัวเอง โดยหวังจะใช้ประโยชน์จากความยืดหยุ่นของเจ้าสิ่งนั้น.“กางเกงใ

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 28 : แม่ข้างนอกมีใครก็ไม่รู้!

    กำมือถือเอาไว้พอหลวม ๆ พียังคงรู้สึกสำนึกบุญคุณต่อพระผู้เป็นเจ้าที่เตือนสติเขาให้ปิดเครื่องได้ทันเวลา เพราะเสียงข้อความเพียงเล็กน้อย ก็มากพอที่จะเปิดเผยสถานที่ซ่อนลับของเขาให้เป็นที่ประจักษ์ได้ .“อีแพรว! อีห่า! เกือบทำกูงานเข้าแล้วไหมล่ะ?”กระเทยควายพร่ำบ่นกับตัวเอง ในขณะที่หัวใจก็สั่นรัวราวกับกลองชุด.เรียกได้ว่างานนี้ถ้าไม่ได้ทักษะการเป็นนักดื่มตัวยงช่วยไว้เขาคงไม่รอด เพราะประตูทึบตันที่เจ้าหน้าที่เคยบอกแท้ที่จริงก็คือกล่องลังเบียร์จำนวนมาก ที่พีดื่มแล้วก็โยนขวดทิ้งไว้ตรงระเบียงด้านหลัง ดูจากตาเปล่าน่าจะมีมากถึง 1,000 - 2,000 ขวด เขาจับขวดเหล่านั้นยัดใส่กล่องแล้วก็วางเรียงไว้เป็นชั้น ๆ โดยหวังว่าสักวันจะเรียกคุณลุงซาเล้งค้าของเก่าขึ้นมาขนไปขาย.ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าเป็นพวกมันนี่เองที่พีใช้ลากมาขวางประตู ปริมาณที่มากบวกกับรูปทรงที่สอดรับกัน ทำให้เกิดสภาวะทึบตันตรงทางเข้าระเบียง จากอีกฝั่งพวกเจ้าหน้าที่จะเห็นเป็นเพียงกำแพงกระดาษสีน้ำตาลเท่านั้น ครั้นพอคิดที่จะผลักหรือดันเข้าไปกลุ่มลังบรรจุขวดก็จะพากันเซ็ตตัวนิ่งตรึงติดแน่น อันเป็นผลพวงมาจากรูปแบบการเรียงซ้อนที่ชิดกันสุด ๆ ชิดจนไ

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 27 : 37 องศาอุณหภูมิสั่งตาย

    /พี.. มีเจ้าหน้าที่บุกขึ้นไปบนตึก/แพรวส่งข้อความแชทมาทางโทรศัพท์./เออ..กูเห็นล่ะ/ปลายนิ้วบิ๊กเบิ้มแต่พิมพ์ตอบได้เร็วเป็นจรวด กระเทยหนุ่มเครียดจัด./มึงอยู่ไหน?/./หลังห้อง.. ตรงระเบียง/./รีบหนีด่วน ด้านล่างมีกระเทยกับทอมโดนจับเข้ารถผู้ต้องขังเพียบ พวกเขาจะเอาไปขังต่อที่ไหนไม่รู้ น่ากลัวมาก!/.สิ้นสุดข้อความนี้แพรวก็ยืนก้มหน้าจ้องจอสมาร์ทโฟนอยู่นาน สลับกับการแหงนหน้ามองไปยังห้องของพีที่อยู่ชั้นบนสุด แน่นอนว่าเธอมองเห็นระเบียงก็จริง แต่ด้วยความที่ตึกอพาร์ทเม้นท์นั้นสูงลิบตามาก ร่างหนาของเพื่อนจึงมิอาจสังเกตเห็น .ประกอบกับเมื่ออยู่นานเข้าเจ้าหล่อนเองก็ถูกมองว่าเป็นผู้ต้องสงสัยไปด้วย กล่าวคือมีเจ้าหน้าที่ในชุด PPE เข้ามาสอบถามว่าเหตุใดเธอถึงมายืนด่อม ๆ มอง ๆ อยู่ตรงนี้ ประชาชนคนอื่นเขาอยู่ในเคหะสถานล็อคดาวน์หนีการติดเชื้อกันหมด แต่ด้วยความที่แพรวมีไหวพริบปฏิภาณดีเลิศบวกกับถือโทรศัพท์ไว้ในมือ สัญชาตญาณจึงบอกทันทีว่าจะให้เจ้าหน้าที่เห็นบทสนทนาในแชทไม่ได้เป็นอันขาด ทางออกของเธอจึงเป็น...“ฮัลโหล.. แม่เหรอคะ? ใช่ค่ะ! ใช่แม่..แป๊บนะเดี๋ยวหนูรีบเข้าไป”.“ค่ะแม่! เดี๋ยวนี้แหละ ตอนน

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 26 : (เอา) ตัวรอด

    “โครมมม!”.“หึ! ทำไมประตูบานนี้พังเข้ามาง่ายจัง เหมือนแค่วางพิงไว้เฉย ๆ เลย?”เจ้าหน้าที่ผู้ถือวิทยุหันมาคุยกับเพื่อน พวกเขาทำแบบนี้กับทุกห้องและล่าตัวบุคคลกลุ่มเสี่ยงสูงที่เป็นชาวสีม่วงผิดเพศ ลงไปกักขังไว้ด้านล่างได้หลายรายแล้ว.“ระวังตัวด้วยล่ะ อาจจะเป็นกับดักก็ได้ คนข้างในอาจจะมีอาวุธ”เสียงทีมที่มาด้วยกันร้องเตือน.“อืม..จริง ทุกคนระวังตัวด้วยนะ!”เขาตะโกนบอกทุกคนพลางกระชับวิทยุไว้จนมือเปียก โดยทุกคนที่พูดถึงนั้นก็มีทั้งกระสอบป่าน , ปืนช็อตไฟฟ้า , แล้วก็ลูกดอกอาบยาสลบ.ประหนึ่งรู้มาก่อนกาล ว่าที่นี่คือห้องของพีกระเทยควายรูปร่างสูงโปร่งแห่งทุ่งบางกะปิ ผู้ซึ่งบัดนี้กำลังหมดแรงอ่อนล้าหลังเพิ่งผ่านการถ่างขาสังวาชกับเพื่อนสาวมาหยก ๆ.“สองคนทิศ 12 นาฬิกา อีกคนมากับฉัน! ชิดกำแพงไว้! เราจะโอบจากด้านข้าง!”.“ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! ”.ฝ่าเท้าโหมกระหน่ำโรมรันไม่มีการย่องเบาแบบภารกิจสายลับใด ๆ ทั้งสิ้น ทุกอย่างเต็มไปด้วยความอึกทึกครึกโครม ส่วนหนึ่งก็เพราะอุปกรณ์เซ็นเซอร์ที่ติดตั้งอยู่บนแขน ที่มีการแจ้งเตือนอย่างแน่ชัดว่าในห้องแห่งนี้มีชาวรักร่วมเพศอาศัยอยู่ เลือดของพวกเขากำลังเป

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 25 : กระเทย!

    จ้วงขาออกไปพร้อมกับการเชิดหน้า บานประตูกลายเป็นที่รองตีนให้เหยียบย่ำ ประดังความแค้นสุมทรวงทำให้แพรวแสดงออกเช่นนี้ เธอหยุดเจรจาพาทีมุ่งหน้าออกไปจากอพาร์ทเมนต์แห่งนี้โดยเร็ว และถึงแม้ว่าพีจะพยายามตะโกนไล่หลังพลันวิ่งเปลือยท่อนบนออกมาตาม แพรวก็ไม่สนอีกแล้ว.“อีแพรวเดี๋ยว! ชุดมึงมันไม่เรียบร้อย มึงจะโนบลาออกไปเดินโทง ๆ ไม่ได้!”.เห็นแต่แผ่นหลังเดินลงบันไดไปไกลลิบ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงตามสไตล์ของคนที่เพิ่งเสียตัว พีหยุดแล้วแต่แพรวไม่ยอมหยุด เขาไม่ใช่พระพุทธเจ้าแล้วแพรวก็ไม่ใช่องคุลีมาล ไม่มีทางที่จะตรัสรู้ชอบได้ด้วยตนเอง กระเทยหนุ่มเลยต้องปล่อยเลยตามเลยเดินวกกลับเข้าไปในห้อง พร้อมกับยกบานประตูทั้งบานเอาไปประกบไว้คืนที่เดิม.“อีห่า! ค่าส่วนกลางกูก็ต้องจ่ายอีก! ขอให้มึงไม่ท้องอย่าให้กูต้องจ่ายค่าเสียหายเป็นการแต่งมึงเป็นเมียเลยอีแพรว!”..ตัดภาพมาที่หญิงสาวเพื่อนสนิท เธอยังคงมุ่ยหน้าเดินเหวี่ยงลงบันไดมาด้วยความหงุดหงิด ห้องของพีอยู่ชั้นบนสุดคือชั้น 5 ซึ่งไม่สูงพอที่จะทำให้อพาร์ทเมนต์แห่งนี้มีลิฟท์ไว้อำนวยความสะดวก สาวเจ้าจึงได้แต่เดินแล้วก็เดิน เดินไปคิดไปว่ายังไงซะสถานที่ ๆ จะไปก็คงไม่พ้

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 24 : ทะเลาะ

    “วางถุงกาวแล้วตั้งสติ” ถ้าเป็นวลีฮิตสมัยก่อนต้องใช้คำนี้ แต่ถ้าเป็นตอนนี้ต้องบอกเลยว่าพลาดที่ไม่ได้ใส่ถุง แพรวลุกขึ้นพรวดจากโซฟาเธอเดินไปเก็บเสื้อผ้า ค่อย ๆ ทยอยสวมใส่ทีละชิ้นด้วยความใจเย็น แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าใส่ไปก็มีแต่รอยขาดจากการถูกกระชากก็ตามที.“……”เงียบเป็นเป่าสาก สาวเจ้าสวมเสื้อนอกตัวบางเป็นลำดับสุดท้าย ก่อนจะขยับตัวไปยืนอยู่หน้าประตู.“มึงจะไปไหน?” พีถาม เขาถูฝ่ามือขยี้หน้าตัวเอง .กระเทยควายอยู่ในอาการจิตตกขั้นสุด บางทีเขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจที่จะปล่อยให้เซลล์อสุจิงอกอยู่ในช่องคลอดเพื่อน แพรวจึงโพล่งคำขึ้น.“ก็ไปหาทางแก้ปัญหาไง! กูขอถอนคำพูดที่ว่าไม่เป็นไรนะพี!”“ไอ้พวกผู้ชายสารเลว หน้าไหนก็ไม่ต่างจากหมา ตอนเอาก็ทำรุนแรงพอเลยเถิดทำเรื่องแดง แม่งเห็นมีแต่ผู้หญิงอย่างกูนี่แหละที่เดือดร้อน!”“เหี้ยเอ๊ย! ทำไมมึงปล่อยในวะ อีสัด..ด..ด..ด!”กำหมัดแน่นแถมยังกัดกรามเค้นเสียงสั่นในลำคอ ดูทรงแล้วแพรวคงจะโกรธมากจริง ๆ.แข้งขาเธออ่อนยวบยาบไปหมด แค่นึกถึงกลีบผกาก็สั่นไหว ไม่รู้เหมือนกันว่าเกี่ยวกันไหมแต่เหมือนแพรวจะรู้สึกว่าจุดซ่อนเร้นข้างในนั้นช่างชุ่มแฉะ โกรธจนหยาดน้ำเสียวเล็ดซึมอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status