บทที่ 62 : ประจันหน้า!

ประจันหน้ากับกลุ่มผู้ใหญ่นับสิบชีวิต เด็กสาวมัธยมมีเพียงเพื่อนหญิงที่เหลืออยู่หยิบมือเดียวคอยเป็นแบ็คให้ หมดทางเลือกท้ายที่สุดก็ต้องปล่อยเลยตามเลย เธอรีบออกปากขอโทษแพรวโดยพลัน พลางก้มหัวลงกดต่ำขออภัยที่ต่อว่าแพรวออกไปเมื่อครู่

.

“หนูขอโทษค่ะพี่ที่พูดไม่ดี หนูก็แค่โกรธที่ต้องมาเสียเพื่อน"

"ถึงมันจะเป็นกระเทยที่นิสัยแย่ แต่มันก็ช่วยพวกเราไว้หลายต่อหลายครั้ง"

"ไม่น่าบ้าผู้ชายเล๊ย! มึงไม่น่าเป็นติ่งเกาหลีเล๊ย! ไม่น่า ๆ ๆ !”

ขบกรามแน่นพอ ๆ กับกำหมัด ผ้าพันแผลบนหัวชักจะมีเลือดซึมออกมา บางทีอาจจะเป็นเพราะความดันโลหิตที่พลุ่งพล่านเวลาที่เครียด

.

“เธอชื่ออะไร?”

แพรวถามด้วยท่ายืนจังก้ากอดอก แววตาดุดันจริงจังสมกับที่เป็นหัวหน้าแคลน

.

“ชื่อ “เจนิส” อายุ 15 ค่ะ ส่วนนี่ก็..”

.

“ไม่! ไม่ต้อง! ฉันขี้เกียจจำ! เอาเป็นว่าทั้งกลุ่ม 3 - 4 คนที่เหลือมีเธอเป็นแกนนำ"

"ฉันจะจำความเป็นเด็ก ม. ต้น ของพวกเธอเอาไว้ อยากติดต่อเมื่อไหร่ฉันจะคุยผ่านเธอ"

"ให้เธอไปกระจายข้อมูลกันเอาเองโอเค๊! เข้าใจตรงกันนะ “เจนิส” ”

.

ตัดจบบทสนทนาแบบเผด็จการโคตร ๆ อาศัยว่าหาที่หลบภัยตรงนี้เจอเป็นคนแรก บวกกับการคอยเจ้ากี้เจ้าการสั่งการคนอื่น ๆ ไปทั่ว จนขายผ้าเอาหน้ารอดมาได้หลายครั้ง จับพลัดจับผลูไป ๆ มา ๆ แพรวก็เลยกลายเป็นคนบ้าอำนาจไปเลย เธอไม่ฟังการแนะนำตัวใด ๆ ทั้งสิ้นแถมยังผายมือไล่พวกผู้ใหญ่คนอื่น ๆ ให้กลับไปพักผ่อน สถานการณ์แบบนี้ต้องเตรียมตัวเอาไว้ให้พร้อม อะไรก็เกิดขึ้นได้และห้ามประมาทเป็นอันขาด จะมีก็แต่เจนิสที่ยังพยายามจะตั้งคำถามอยู่

.

“แล้วเพื่อนหนูล่ะคะพี่? LGBT เกือบ 5 คนเลยนะที่โดนจับตัวไปเมื่อกี้"

"พี่จะไม่ทำอะไรเลยหรอ? ถ้าพี่ไม่ว่าหนูขอพักสักแป๊บแล้วก็ขอเสบียงอาหารอีกนิดหน่อย"

"พรุ่งนี้เช้าเราจะออกตามกันเอง หนูไม่อยากทิ้งพวกเขาค่ะพี่”  

.

ถึงตรงนี้เหล่าสมาชิกแคลนรุ่นใหญ่กลับเริ่มยิ้มเฝื่อนออกมา ราวกับตลกร้ายที่ไม่รู้ว่าจะขำหรือจะร้องไห้ดี กับความใสซื่อบริสุทธิ์ของพวกเด็ก ๆ พวกผู้ใหญ่ทยอยเดินกลับเข้าซอกตึกของใครของมัน บางคนก็ถึงกับส่ายหัวปลดปลงเป็นนัยน์ว่าเลิกหวังลม ๆ แล้ง ๆ ซะเถอะ

.

"ฟิ้ว~!"

.

"แกร๊ก ๆ ! , ก๊อกแก๊ง ๆ !"

.

แพรวปากระป๋องก๊าซเข้าไปกลางวงเจนิสและผองเพื่อน มันหล่นกระทบพื้นกระเด้งกระดอนอยู่สองสามที ก่อนที่ตัวฝาห่วงจะเปิดออกและส่งก๊าซสีแดงกลิ่นคาวเลือดของบริษัท AP พุ่งฟู่ออกมาคละคลุ้ง เยาวชนหญิงต่างก็ทำหน้าฟินกันเป็นแถบ มันเป็นความสบายที่ห่างหายมานาน เป็นความผ่อนคลายจนอยากจะหลับฝัน และเคลิบเคลิ้มปล่อยวางจากภาระที่แบกอยู่

.

"นี่เป็นไอเทมสำคัญของฉัน แต่ฉันยกให้พวกเธอกระป๋องหนึ่ง อย่างน้อยก็จะได้ป้องกันการติดเชื้อเอาไว้"

หัวหน้าแคลนพูดพลางเอามือล้วงกระเป๋า เธอยังคงขยิบตาบอกให้พวกผู้ใหญ่กลับไปพักผ่อนในที่ของตน ส่วนทางนี้เธอจะเป็นคนอธิบายต่อเอง

.

"เช๊อะ! ไม่เห็นจะน่ายินดีตรงไหนเลยพี่ พวกเราเองก็ไม่ได้ติดเชื้อซะหน่อย"

เจนิสยังคงเถียงเธอน่าจะเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ไม่สนก๊าซมหัศจรรย์นี่เลย มิหนำซ้ำยังลุกขึ้นยืนเขย่งเท้าให้ตัวเองอยู่สูงกว่าระดับก๊าซที่ค่อย ๆ ลดต่ำลงและเจือจางลงเรื่อย ๆ ตามวาระ

.

"หนูยังคงยึดมั่นเจตนารมณ์เดิม พวกเราจะไปจากที่นี่ตอนเช้าเราจะไปช่วยเพื่อน LGBT ของเราค่ะพี่!"

.

"อืม..เฮ้อ..!"

"แม่หนูน้อยเธอนี่ช่างเข้าใจยาก สิ่งที่ฉันจะสื่อก็คือมันเปล่าประโยชน์หากพวกเธอคิดจะบุกเข้าไป ก๊าซที่เธอสูดดมอยู่นี้ทำมาจากเลือดของพวกกระเทยที่โดนจับ มันมีสรรพคุณในการป้องกันเชื้อและทุเลาอาการของคนที่ติดโควิดได้"

"แต่เป็นยาเสริมไม่ใช่ยารักษา! ซึ่งพอเทียบเวลาที่นับจากตอนที่หน่วยแพทย์บุกเข้ามาแล้วล่ะก็ ป่านนี้เพื่อนของเธอก็คงไม่รอด ฉันคงต้องบอกว่าเสียใจ แต่เธอทำใจซะเถอะ! "

แพรวร่ายยาวให้เห็นภาพเธอรู้ว่ามันค่อนข้างแรง แต่ก็จำเป็นที่จะต้องพูดตรง ๆ

.

"ไม่จริงค่ะ! หนูไม่เชื่อหรอก! พี่มีหลักฐานอะไร? แค่คำพูดใช้อ้างอิงไม่ได้หรอกนะคะยังไงหนูก็จะไป! "

.

ย่างสามขุมเดินอาด ๆ เข้าไปหาเธอตรงหน้า เหล่าเพื่อนสาวที่นั่งสูดก๊าซอยู่ต่างถอยกรูออกห่างและหลีกทางให้ วินาทีนั้นท่าทางแพรวน่ากลัวจนเหมือนสัตว์ป่า แววตาสั่นพร่าเจิ่งนองน้ำแต่น้ำเสียงกับการเค้นคำในลำคอนี่สิ ที่ชวนให้เหล่าเด็กสาวใกล้จะคล้อยตามโดยสมัครใจ แพรวขยุมคอเสื้อของเจนิสขึ้นมา พลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะพูดขึ้น

.

"ฟังนะนังหนู! ฉันน่ะเคยบุกเข้าไปที่นั่นมาแล้ว! ฉันเห็นกับตาตัวเองว่าพวก AP มันทำอะไร!"

"มันจับเพื่อนฉันไปทรมาน! มันรีดเลือดเพื่อนฉันจนตายไปต่อหน้าต่อตา! บางคนก็เป็นบ้า! บางคนก็โดนขังไว้จนกลายเป็นคนวิกลจริต!"

"กระบวนการเกิดขึ้นเร็วมาก แค่ 10 นาที ไม่สิ! แค่ 5 นาทีด้วยซ้ำ! AP ได้ก๊าซไปเป็นตันแลกกับเพื่อนของฉันที่สิ้นใจตายแบบไม่มีวันย้อนกลับ"

"มันสายไปแล้วล่ะ.. เธอช่วยพวกเขาไม่ทันหรอก!"

.

ปล่อยมือออกจากคอเสื้อการขย่มเขย่ายุติลงพร้อมกับหยาดน้ำตาที่เจิ่งนองแก้ม แค่นี้เด็กทุกคนก็รู้แล้วว่าแพรวพูดเรื่องจริง นั่นคือแววตาของคนสูญเสียที่มีทั้งความเศร้า ความหดหู่ และความน่าสงสารปะปนกัน

.

ทว่าเจนิสก็ยังดื้อดึงอยู่ดี เธอยังคงเถียงคอเป็นเอ็นตามประสาวัยรุ่นหัวรั้นที่คิดว่าตัวเองถูก มีการขึ้นเสียงตวาดใส่กันต่ออีกหลายยกก่อนที่สุดท้ายแพรวจะฟิวขาด และเผลอลงมือลงไม้กับเจนิสไป!

.

"เพรี๊ยะ!!!"

.

หน้าสะบัดด้วยฤทธาของฝ่ามือฉาดใหญ่ รอยแดงเป็นปื้นปรากฏขึ้นบนแก้มฝั่งซ้าย แม้จะไม่แรงเท่าการโดนไม่หน้าสามฟาดกระหม่อม แต่ก็รู้สึกถึงความอับอายและเจ็บใจอยู่่ในที เพื่อน ๆ ต่างตื่นขึ้นจากภวังค์ก๊าซกระป๋องระเหยหายไปหมดแล้ว ทำให้ทั้งกลุ่มต้องรีบโผตัวลุกขึ้นมาประคองเจนิสเอาไว้

.

"ฉันทำเพราะฉันเป็นห่วงเธอหรอกนะเจนิส แล้วฉันก็ไม่ขอโทษด้วย!"

"นี่คือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว ห้ามไปที่ตึกของ AP เป็นอันขาด! เพราะฉันไม่อยากเห็นใครต้องเอาชีวิตไปทิ้งเพราะมันอีก!"

"วานคนอื่น ๆ ช่วยหาที่นอนให้เจนิสด้วย คืนนี้พอแค่นี้ก่อนพักผ่อนซะแล้วลองคิดตามที่ฉันพูดดู เราเหลือกันอยู่แค่นี้นะเด็ก ๆ ถ้าไม่รักกันไว้ใครจะมารักเรา หวังว่าคงเข้าใจ!"

.

กลุ่มเด็กหญิงพยักหน้าน้อมรับ พวกเขาจ้องดูรอยฟกช้ำบนแก้มเพื่อนด้วยความเป็นห่วงเป็นใย หัวเจนิสแตกหน้าก็บวมเป่งนี่ขนาดไม่ใช่แม่และพึ่งพบกันครั้งแรกแพรวยังโหดขนาดนี้ เด็ก ๆ จึงไม่แปลกใจเลยที่ทำไมใครต่อใครถึงยอมฟังคำสั่งจากเธอจัง แพรวเหมือนหญิงแกร่งที่โคตรจะเด็ดเดี่ยว เธอคงผ่านเรื่องราวในชีวิตมามากมายภาษากายที่สื่อสาร กับโวหารที่อิงเอ่ยจึงมัดใจผู้คนอย่างที่เห็น

.

"ชิ! ดีแต่พูดว่า AP ไม่ดีอย่างงั้นไม่ดีอย่างงี้แล้วนี่ล่ะคืออะไร?"

"พี่ใช้ก๊าซกระป๋องของ AP ทำไมมิทราบ? ไอเทมสำคัญงั้นเหรอ?"

"แต่มันทำมาจากเลือดของเพื่อนพี่ไม่ใช่เหรอคะ? มือถือสากปากถือศิลที่สุด!"

.

เอ้าอีเด็กนี่! เจนิสยังไม่ยอมแพ้แม้ร่างกายจะยอมนั่งราบลงกับพื้นไปแล้ว มิหนำซ้ำยังถูกห้อมล้อมไว้ด้วยกลุ่มเพื่อน แต่ทว่าเสียงที่ตะโกนออกไปก็ทำเอาแพรวถึงกับติดสตันท์ไปเลย กระป๋องก๊าซเปล่ากระทบพื้นดังเก๊ง ๆ แกร๊ง ๆ แพรวที่จวนจะเดินกลับที่พักของตัวเองอยู่แล้ว ถึงกับต้องกลับหลังหันมองย้อนกลับมาหา!