บทที่ 74 : ไปไหนไปด้วยเราก็ช่วย 2 บาท

พรรคพวกของโบ๊ทมีกันอยู่หลายคน แล้วก็ดำรงชีวิตแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ จากการตามล่าของพวก AP เหมือนกับแคลนอื่น ๆ พวกเขามี LGBT รวมอยู่ในกลุ่มเยอะ ก่อนที่ความผิดพลาดจะมาเกิดขึ้นที่ท้องฟ้าจำลอง เมื่อหน่วยแพทย์ของ AP ที่เป็นเจ้าของพื้นที่เดิมเกิดย้อนกลับมาเช็คทรัพย์สิน มีการปะทะกันเกิดขึ้น! แคลนของโบ๊ทแตกเป็นเสี่ยงเนื่องจากไปถือวิสาสะยึดเอาแลนด์มาร์คตรงนี้เป็นจุดพักแรม ผู้คนก็เลยถูกกวาดต้อนไปเป็นจำนวนมาก รวมไปถึงพ่อแม่ของเขาด้วย  

.

ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมโบ๊ทถึงรอดมาได้นั้น ก็อยู่ที่แหวนทั้ง 5 วงบนนิ้วมือของเขานั่นเอง อุปกรณ์ชิ้นนี้มีไว้ใช้บังคับโดรนมากกว่า 150 ลำ บางลำเป็น Riot โดรนติดอาวุธหนัก บางลำเป็นโดรนอารักขา ส่วนบางลำก็เป็นโดรนข่าวสาร โบ๊ทใช้พวกมันอย่างคล่องแคล่วในการต่อสู้กับพวก AP และขับไล่พวกทรราชเหล่านี้ออกไปจากอาคารท้องฟ้าจำลองได้เป็นผลสำเร็จ ทว่าก็ต้องจ่ายค่าเสียหายเป็นการอยู่คนเดียวในอาคารหลังโตแบบโดดเดี่ยว พ่อแม่ไม่อยู่แล้ว เพื่อนฝูงพี่น้องก็โดนหางเลขไปด้วยหมด

.

ย้อนกลับไปหลายตอนก่อนหน้านี้ เราจึงได้เห็นโบ๊ทใช้กล้องโทรทัศน์ส่องหาแคลนที่ยังมีผู้รอดชีวิตไปทั่วเมือง จนกระทั่งมาพบกับกลุ่มของแพรวเข้า เขาดีใจเหลือเกินและพร้อมจะออกเดินทางมาหาในทันใด แต่ก็ต้องมาพบกับก้างขวางคอชิ้นใหญ่อย่างพวก AP ที่ขนกันมาทั้งกองทัพ! หลังได้รับวิทยุแจ้งเหตุพวก AP คงจะเสียหน้ามาก ที่เด็กเพียงคนเดียวกลับจัดการไม่ได้ ก็เลยหวังจะล้างอายด้วยการยกกองทัพและอาวุธหนักมาถล่มฝูงโดรนกลุ่มนี้ให้สิ้นซาก! 

.

จึงเกิดเป็นสงครามกลางฟากฟ้าขนาดย่อมขึ้นมา หนักหนาแค่ไหนไม่รู้ ๆ แต่ว่าแพรวนั้นถึงกับต้องพาทุกคนวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนมาพักที่ใต้ทางด่วน ความจริงจึงเฉลยแล้วว่าที่แท้กองกำลังไม่ทราบฝ่ายที่พวก AP สู้อยู่ ก็คือโดรนทั้ง 150 ของโบ๊ทนี่เอง!  เขาสู้แบบถวายหัว แต่น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ เจ้าตัวจึงอาศัยช่วงชุลมุนและความเป็นเด็กที่ตัวเล็กมุดรูนั้นออกรูนี้ได้ง่าย ค่อย ๆ ถอยหนีห่างออกมาจากสมรภูมิ และใช้การบังคับจากระยะไกลทำการรบพุ่งไปพลางก่อน จนสุดท้ายจากโดรน 150 ลำก็โดนสอยร่วงจนเหลืออยู่แค่ 3 ลำ มิหนำซ้ำตัวเองก็ดันมาซวยเมื่อฝ่ายตรงข้ามดันจับไต๋ได้ และหันมาใช้ขีปนาวุธยิงถล่มตึกที่ซ่อนตัวจนย่อยยับ

.

“ตูมมมม!!!"

.

“สภาพผมก็เลยเป็นอย่างที่เห็นนี่ล่ะครับพี่..”

“โดรน 3 ลำที่เหลือรอดมา ปัจจุบันเหลืออยู่แค่ 2  มีโดรนอารักขาที่ฉายไฟอยู่ตอนนี้ อีกลำผมจอดซุ่มไว้ที่อื่นเอาไว้เป็นอาวุธลับไม้ตายยามฉุกเฉิน ส่วน Riot โดรน ก็เพิ่งทำภารกิจพลีชีพครั้งสุดท้ายของมันไปเมื่อครู่”

“ถ้าไม่ได้มันเราคงไม่ได้พบกัน สำหรับผมแล้วโดรนคือสิ่งแทนใจระหว่างผมกับพ่อแม่เลยล่ะครับ”

.

ถึงตรงนี้แพรวก็เกิดคำถามขึ้นในใจ โบ๊ทถูกพี่ ๆ ช่วยกันทำแผลให้แพรวจึงใช้โอากาสนี้ลองถามน้องดู

.

“พ่อแม่?”

“พ่อแม่เธอเป็นใครล่ะโบ๊ท?”

.

“เป็นอดีตวิศวะกรของบริษัท AP กันทั้งคู่ครับ ตำแหน่งสุดท้ายพ่อกับแม่ได้เป็นผู้คุมโดมท้องฟ้าจำลอง โดรนเหล่านี้พ่อแม่ผมก็เป็นคนสร้าง  ผมใช้พวกมันได้คล่องไม่ต่างจากของเล่นชิ้นหนึ่ง”

“พูดแล้วก็เศร้าพี่เพราะบรรดาหมอกับหน่วยแพทย์ที่มาไล่ล่าพวกเรา หลายคนผมยังคุ้นหน้าคุ้นตาพวกเขาอยู่เลย แม่เคยบอกกับผมว่าเพราะอุดมการณ์ในการทำงานไม่ตรงกันแม่ก็เลยลาออก แล้วพ่อก็ออกตามมาทีหลัง ผมไม่เข้าใจสักนิดว่าศัพท์แสงยาก ๆ พวกนี้มันหมายถึงอะไร  ทำไมพวกเราต้องฆ่ากัน? ทำไมพวกเราต้องถูกจับด้วย? โบ๊ทไม่เข้าใจพวกผู้ใหญ่เลยครับพี่”

.

หนุ่มน้อยพรั่งพรูเป็นฉาก ๆ ความไร้เดียงสาดูเหมือนจะปลิดปลิวออกจากตัวเขาได้ก่อนวัยอันควร เพราะหลังจากพูดจบโบ๊ทก็ได้ทำสิ่งนี้เพื่อเป็นการซื้อใจแพรวกับลูกทีมคนอื่น ๆ

.

เขาลุกขึ้นยืนจากวงล้อมทำแผล โค้งหัวให้พวกพี่สาวเพื่อแทนคำขอบคุณ ก่อนจะทำการยื่นมือออกมาข้างหน้าทั้งสองข้างแล้วสะบัดนิ้ว แหวนทั้ง 5 วงเปล่งแสงไล่เฉดสี ตามติดมาด้วยการร่อนลงจอดต่อหน้าต่อตาของโดรนอารักขาที่เคยฉายแสงไฟส่องสว่างให้อยู่

.

“ฟึบ~~!”

.

“มันอาจจะมืดไปสักหน่อย แต่แค่ล้วงมือเข้าไปตรงนี้แล้วก็ดึงสายไฟตรงนี้อีกนิด เท่านี้ก็เรียยร้อยแล้วครับ”

.

กลายเป็นกระสุนขนาด .357 มม. ที่ไหลพรวดออกมาจากใต้โดรนราวกับอุจจาระ เสียงกรุ๊งกริ๊งดังกระทบพื้นปูนแตก ๆ เบื้องล่างดังระงม นั่นแสดงว่าโดรนลำนี้ไม่หลงเหลืออาวุธที่จะทำร้ายใครได้อีกแล้ว มือของโบ๊ทบริสุทธิ์และเขาแฟร์ต่อแพรวทุกอย่าง ไม่มีความลับต่อกันเพื่อแลกกับการให้เขาเข้าร่วมแคลนและเป็นส่วนหนึ่งในทีมด้วย

.

“นี่คือกระสุนพร้อมใช้ที่ทรงประสิทธิภาพ เป็นกระสุนแมกนั่มชนิดเจาะเกราะที่ยิงใส่ใครก็ตาย พร้อมใช้ตลอดเวลาและผมยกให้พี่ทั้งหมด”

“ได้โปรดเถอะพี่.. ขอผมไปด้วยเถอะผมอุตส่าห์ใช้เวลาส่องกล้องหาพวกพี่อยู่ตั้งนาน แล้วผมก็ไม่อยากจะอยู่ในเมืองหลวงที่มีแต่เชื้อโรคกับผู้คนเส็งเคร็งแบบนี้อีกแล้วด้วย”

โบ๊ทคุกเข่าขอร้องอย่างน่าสงสาร ผ้าก๊อซพันแผลพันเต็มตัว แถมไม่กี่วินาทีต่อมาแม้แต่โดรนอารักขาที่โดนปลดอาวุธแล้วก็ยังบินมาจอดลงที่ข้างกันกับเขาด้วย มันทำราวกับตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตแล้วก็มีบางทีที่โบ๊ทเองก็เห็นมันเป็นเพื่อนสนิท เฉกเช่นหมาหรือไม่ก็แมวตัวหนึ่ง

.

โยนความกดดันโถมมาที่แพรวเต็ม ๆ เธอขอเวลาปรึกษากับพวกเจนิสสักครู่ ระหว่างนั้นก็ก้มเก็บกระสุนตุนลงในเป้เสบียงไปพร้อมกัน ก่อนจะหันกลับมาตอบว่า “ตกลง”

.

“แต่บอกไว้ก่อนว่าพี่ไม่รับประกันความปลอดภัยของเธอนะน้องหนู พวก AP มันไม่ได้จ้องจับแต่ LGBT มันยังเล็งเด็กเล็ก ๆ ที่ล้างสมองได้ง่ายแบบพวกเธอด้วย”

.

“ผมทราบครับตอนอาคารท้องฟ้าจำลองถูกบุก ผมเห็นเพื่อนผมหลายคนโดนจับไปหมดเลย เอาเป็นว่าผมจะระวังตัวและไม่ทำตัวเป็นภาระนะครับพี่”

.

“พี่แพรวจ่ะ , เรียกพี่ว่าพี่แพรว”

.

“ครับพี่แพรว พี่ใจดีที่สุดเลย”

โบ๊ทยิ้มร่าซึ่งเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่ทุกคนได้เห็น  

.

สิ่งนี้เป็นเหมือนพันธกิจที่แพรวกับเจนิสและพรรคพวกปฏิญาณร่วมกันไปแล้ว ว่าแต่นี้ต่อไปถ้าขณะเดินทางแล้วแคลนไปพบเห็นเด็กตัวเล็ก ๆ หรือสตรีข้ามเพศเข้า พวกเธอจะรับเข้ามาเป็นสมาชิกทั้งหมดถ้าพวกเขาต้องการ จะไม่มีการทิ้งใครไว้เบื้องหลัง พวกเขาตกอยู่ในอันตราย AP จับได้เท่ากับตาย แพรวไม่ต้องการแค่หนีออกจากเมืองหลวงเฉย ๆ แต่เธอยังต้องการที่จะทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นด้วย หลังทุกคนรับทราบร่วมกัน การเดินทางสู่ท่าเรือเพื่อมุ่งหน้าสู่ที่ราบลุ่มภาคกลางผ่านทางแม่น้ำก็ดำเนินต่อไป

.

.

ร้างกว่านี้คงมี พี่ป๋อง กพล มาทำรายการผี โครงหลังคามีแต่สนิม ฝาผนังทุกด้านราขึ้นเขียวขจีมีเถาวัลย์พันเป็นหย่อม ๆ ทอดสายตามองตรงออกไปเห็นเป็นพื้นซีเมนต์ที่ลาดเทไว้ ที่ด้านล่างมีเสาตอม่อค้ำยันมากกว่าร้อยต้น และครึ่งหนึ่งในนั้นถูกน้ำทะเลซัดหักไปหมดแล้ว ที่นี่คือท่าเรือประจำเมืองหลวง อดีตเคยเป็นแหล่งชุมชนแออัดที่ปัจจุบันแทบไม่หลงเหลือผู้รอดชีวิตจากการติดเชื้อ COVID -19 แม้แต่รายเดียว