บทที่ 77 : ออกทะเลแกรนด์ไลน์

“ซ่าาาา~!”

เสียงโครงเรือยอร์ชที่ยังต่อไม่เสร็จกระทบผิวน้ำกระซ่านเซ็น พอดีกันกับโดรนอารักขาที่ใช้งานได้โคตรจะคุ้ม มันตัดสายเคเบิลที่ยึดโยงออกไปหมดสิ้น พลันลอยขึ้นไปบนฟ้าเพื่อทำหน้าที่ฉายไฟส่องสว่างลงมา ราวกับสปอร์ตไลท์ตามสนามกีฬากลางแจ้ง

.

“แชะ! , แชะ!”

.

ราตรีกาลเข้าครอบครองท้องฟ้า ส่วนท้องธาราก็เป็นไปตามการคำนวณ ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นจริงเฉกเช่นที่แพรวฟันธงเอาไว้ ต่างคนต่างรีบกระโจนลงเรือ และแม้ตัวบอดี้จะโคลงเคลงหนักมาก แต่ก็นับว่าดีอย่างที่ยังพอจะแบกรับน้ำหนักของทุกคนไหว ในส่วนนี้ต้องยกเครดิตให้กับทักษะของช่างต่อเรือ หรือไม่ก็เศรษฐีเจ้าของทุนทรัพย์ เพราะลำพังก้าวแรกที่ย่ำลงมา แพรวก็เห็นแล้วว่าทุกส่วนของโครงสร้างล้วนทำขึ้นจากวัสดุชั้นเยี่ยมเกรดพรีเมี่ยมทั้งสิ้น  

.

เธอสั่งให้สองเด็กสาวเพื่อนเจนิสเอาเศษไม้แผ่นแบน ที่วางกระจัดกระจายอยู่ทั่วไปมาทำเป็นที่คัดท้าย มีความโชคดีอย่างที่ของเหล่านี้ไม่ใช่ของหายากอะไรนัก ถ้าอยู่บนเรือที่ยังต่อไม่เสร็จ หลังจากนั้นก็สั่งให้พวกเธอ Stand by รอคัดท้ายตามคำสั่งอีกที ก็เลยเหลือแต่เจนิสกับโบ๊ทที่ยังว่างงานและยังไม่ได้รับมอบหมายให้ทำอะไร

.

เรือค่อย ๆ แล่นออกจากโกดังมาตามกระแสน้ำที่พัดแรงตั้งแต่เริ่มแรก ความเชี่ยวกรากมากพอประมาณ แถมยังมีความหมุนคว้างผสมผสานกับน้ำวนที่สุมทับลงมาเพิ่ม แต่ครานั้นแพรวก็ยังเห็นเรื่องอื่นที่สำคัญกว่าอยู่ดี เธอสั่งให้เจนิสรีบเปิดเป้สะพายหลังของทุกคนออก พลางหยิบเอากระป๋องก๊าซที่เหลืออยู่ทั้งหมดมาสุมกองไว้ตรงท้ายเรือ

.

“ส่วนโบ๊ทเธอก็ด้วย! ทำแบบพี่เขานะแต่ย้ายไปที่หัวเรือ! กระจายกระป๋องก๊าซให้เฉลี่ยทั่ว ๆ กันออกไป ในเบื้องต้นเราต้องทำให้ก๊าซกระจายครอบคลุมตัวเรือให้มากที่สุดก่อน”

.

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแพรวเลียนแบบการกระจายวัสดุแบบนี้ มาจากการฉีดวัคซีนของทางภาครัฐที่ต้องฉีดแบบปูพรม และฉีดให้เร็วที่สุดเพื่อให้ประชาชนเกิดภูมิคุ้มกันหมู่ คอนเซ็ปดีมาก แต่รัฐก็ดันมาพลาดตรงที่วัคซีนที่นำมาฉีดดันถูกผูกขาดจากบริษัท AP แต่เพียงผู้เดียว พวกเขาอ้างต่อสังคมว่าก๊าซจากเลือด LGBT ที่ตนผลิตได้มีความเสถียรสูงกว่าวัคซีนธรรมดา ไม่มีผลข้างเคียง ไม่มีอาการแพ้ ไม่มีการชาหรือเป็นอัมพฤกอัมพาต  

.

“โปรดเชื่อมั่นในบริษัท AP แล้วเราจะชนะไปด้วยกัน!” เปรมกับมิวท์ช่วยกันอ้างแบบนั้น แต่ผลลัพธ์ก็อย่างที่เห็น! พ่องมึงตาย! คนตายเป็นแสน! บ้านเมืองพังพินาศระบบสาธารณสุขล่มสลาย ข้อเท็จจริงของเรื่องนี้ก็คือแท้จริงแล้วส่วนผสมหลักของก๊าซต้านเชื้อ ก็คือวัคซีนของทางภาครัฐนั่นแหละ กล่าวคือใน 100 ส่วนจะมีส่วนผสมของวัคซีนผสมอยู่ถึง 70% ที่เหลือถึงเป็นเลือดแล้วก็สารเร่งปฏิกิริยาต่าง ๆ ที่ผสมปนเปกันจนครบ 100% ในตอนสุดท้าย

.

แพรวส่ายหัวปลดปลงเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา สถานการณ์สร้างวีรบุรุษแต่ตุ๊ดดันกลายเป็นยารักษาโรค บัดซบสัด ๆ ! ภาพของพีไหลเวียนอยู่ในหัว ภาพของเปรมปล่อยก๊าซออกจากฝ่ามือ กับการไล่กวดต้อนผู้คนของกลุ่มคนที่เคยเป็นถึงนายแพทย์ บุคลากรทางการแพทย์ที่ใคร ๆ ต่างก็ศรัทรา เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง? มันจะบ้าไปถึงไหน! มันควรจะจบได้แล้ว! และแพรวก็เชื่ออย่างหมดใจว่าตัวเองกำลังทำในสิ่งที่ถูก

.

“ในเมื่ออยู่ต่อไม่ได้ก็หนีไปพึ่งที่อื่นก่อนสิ.. จะเสียฟอร์มสักเท่าไหร่กัน”

. 

หัวหน้าแคลนใจลอยคิดแบบไม่ดูสถานการณ์ เธอยืนอยู่กลางลำเรือรายล้อมไปด้วยน้อง ๆ ที่ต่างก็ทำตามคำสั่งอย่างขมีขมัน จนท้ายที่สุดก็เดือดร้อนไปถึงเจนนิส ที่ต้องตะโกนสุดเสียงเพื่อเรียกสติให้หัวหน้าแคลนฟื้นคืนกลับมา

.

“พี่แพรว! , เฮ้! , พี่แพรว!”

.

“ห๊าาา.. ว่า?!”

ผินหน้าสะบัดกลับหลัง ภายใต้หน้ากากกันแก๊ซแลเห็นแววระคนตกใจ

.

“กระป๋องก๊าซเข้าประจำที่เรียบร้อยแล้วพี่! แต่เรามีปัญหาใหม่คือเรือมันเริ่มกร่อน! ควันขึ้นโขมงเลยด้วย!”

.

จริงอย่างที่เจนิสบอก เมื่อเหล็กกล้าใต้ท้องเรือเริ่มฟดฟอด ๆ เกิดเป็นสารกัดกร่อน น้ำทะเลผนวกรวมกับเชื้อโควิดฤทธิ์รุนแรงไม่ต่างจากกรดซัลฟิวริกที่ใช้ขัดสีเครื่องเงิน มันทำปฏิกิริยากับเนื้อเหล็กให้เกิดสนิมได้ในชั่วพริบตา ก่อนที่ต่อมาจะส่งเชื้อร้ายเข้าทำลายสารประกอบที่เป็นธาตุกึ่งโลหะจำพวก คาร์บอน , ซิลิก้า , และแมงกานิส ซึ่งตัวที่น่ากลัวที่สุดก็คือ “ฟอสฟอรัส” เพราะมีขีดความสามารถในการนำมาทำเป็นวัตถุระเบิด

.

ฟองฟดฟู่และกลุ่มควันจึงเปรียบเสมือนการเผาหลอก เผาจริงคือการระเบิดอันรุนแรง! และมันจะเกิดขึ้นแน่นอนในเวลาอันใกล้นี้! แต่ไม่ต้องกังวลไปเพราะแพรวทราบเรื่องนี้อยู่ก่อนแล้ว

.

“ใจเย็น ๆ เด็ก ๆ ไม่ต้องเป็นห่วงนะพยายามรักษาโมเมนตัมของเรือเอาไว้ ถ่ายเทน้ำหนักกระจายตัวออกไปให้ทั่ว ๆ อย่าให้เรือพลิกคว้ำเป็นอันขาด! ถ้าตกน้ำเราก็จบเห่!”

แพรวย้ำเตือน พูดไปพลางส่งแผ่นไม้กระดานอันใหม่ไปให้เด็ก ๆ ใช้คัดท้ายทดแทนอันเก่า ที่สั้นกุดลงอย่างรวดเร็วหลังสัมผัสโดนน้ำทะเล

.

“พายไม่ได้ก็ไม่เป็นไร! เอาแค่ประคองก็พอ! เราจะไม่ฝืนกระแสน้ำแต่จะปล่อยให้มันพัดพาเราไป ถ้าฉันคำนวณไม่ผิดไม่เกิน 20 นาที! แค่ 20 นาทีเท่านั้น! ถ้าผ่านกระแสน้ำตรงคอขวดหน้าท่าเรือนี้ไปได้ น้ำก็จะค่อย ๆ เบาลงเอง!”

.

ตะโกนจนแสบคอบุคลิกของแพรวดูมีภาวะผู้นำที่สูงมาก เธอนิ่งเกินกว่าจะเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ทุกคำสั่งล้วนมั่นอกมั่นใจเพราะคิดคำนวณมาดีแล้ว ก็ลงเรือลำเดียวกันแล้วนี่นา เรือที่ไม่ใช่สำนวนแต่หมายถึงเรือจริง ๆ ต่อให้อยากจะหนีแค่ไหนก็ทำไม่ได้อยู่ดี จึงเปล่าประโยชน์ที่จะตั้งคำถาม เจนิสกับเพื่อนแล้วก็โบ๊ททุกคนล้วนเชื่อใจแพรวอย่างถึงที่สุด พวกเขาไม่เถียงเธอสักคำ สั่งให้ทำอะไรก็ทำ ถึงมันจะขัดใจและดูชักช้าไปบ้างแต่แพรวก็ไม่ใช่รัฐบาล เธอไม่ชักช้าจนถึงขั้นสูญเสียประเทศทั้งประเทศให้แก่พวก AP แบบที่พวกเขาทำหรอก

.

“โบ๊ทล่ะ! ทางนั้นเป็นไงบ้างไอ้หนู?”

สาวหัวหน้าแคลนป้องปากตะโกนถามเสียงดัง  

.

ท่ามกลางความโคลงเคลงที่ชวนให้อาเจียน โบ๊ทตะโกนสวนกลับมาทันที

.

“ยังได้อยู่ครับพี่! เรือมันเชิดหัวขึ้นด้านหน้าเลยไม่ค่อยโดนน้ำ กระป๋องก๊าซทั้งหมดก็เข้าที่พร้อมแล้วด้วย พี่อยากให้โดรนมาช่วยไหมผมเรียกให้ได้นะ!?”

ขยับนิ้วดุ๊กดิ๊กรอ คันไม้คันมือจะแย่และบางทีโดรนก็อาจจะมีประโยชน์ โบ๊ทคิด

.

แต่แพรวเลือกที่จะปฏิเสธ เธอยังอดทนรอให้ 20 นาทีที่คลื่นน้ำแรงผ่านพ้นไป จนกระทั่งผ่านพ้นช่วงคอขวดหน้าท่าเรือมาได้ พอคลื่นเบาบางลงเธอจึงสั่งให้เจนิสทุบกระป๋องก๊าซในทันที!

.

“โพล๊ะ!!!”

.

" ฟู่~~! "

.

การทุบให้ผลลัพธ์ที่ต่างจากการเปิดแบบธรรมดามหาศาล กล่าวคือไม่ใช่แค่มีก๊าซต้านเชื้อสีแดงฉานโพยพุ่งออกมาเท่านั้น แต่มันถึงขั้นระเบิดเป็นกลุ่มหมอกใหญ่โตมโหฬารเลยทีเดียว! ละอองควันสีแดงกระจายตัวคลุมท้ายเรือจนมิด พลันแผ่อำนาจเยียวยาทุกสรรพสิ่ง โดยเฉพาะบริเวณท้องเรือที่กำลังฟดฟู่จวนจะกลวงโบ๋จากการกัดกินของเชื้อ COVID -19 อยู่รำไร  

.

เจนิสชะโงกหน้าลงไปเช็คและเห็นกับตาตัวเองว่า ควันจากการไหม้ลดลงจนแทบจะไม่เหลือ โควิดได้หายไปจากท้ายเรือแล้ว แถมการระเบิดของกระป๋องก๊าซเมื่อครู่ ก็ยังให้ผลลัพธ์ที่สุดแสนจะสำคัญอีกประการ  

.

“บุ๋ง ๆ ! , บุ๋ง ๆ ! , บุ๋ง ๆ ! , บุ๋ง ๆ !”

.

“ฟู่~~!”

.

“ฟู่~~~~~~!!!”

.

เคยได้ยินแต่สำนวนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว มาตอนนี้เจนิสกับเพื่อนกำลังจะได้ยินเวอร์ชั่นใหม่เป็น “ทุบก๊าซป๋องรัวฆ่าเชื้อได้สองชั้น”  ครั้งแรกคือการระเบิดเพื่อเคลือบตัวเรือไม่ให้เชื้อเข้ามาทำลาย ส่วนครั้งที่สองคือแรงผลักดันมหาศาลที่เกิดจากแรงเฉื่อยหลังการระเบิดในครั้งที่หนึ่ง! เรือทั้งลำจึงพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วมหาศาล! พวกเขาโผทะยานราวกับขวดน้ำอัดลมที่ถูกเขย่าจนน่วมแล้วเปิดฝาออกพรวดเดียว!

.

“กรี๊ดดดดดดด!!!”

“มันเร็วไปแล้วพี่แพรว.. พวกเราจะบินได้อยู่แล้ว!!! กรี๊ดดดดดด!!!”

.

เจนิสกรีดร้องเสียงหลง เช่นกันกับเพื่อน ๆ ของเธอที่ทิ้งไม้คัดท้ายไปตอนไหนก็ไม่รู้ ต่างคนต่างหาที่จับยึดเพราะเท่าที่ดูกว่ากระป๋องก๊าซที่ตุนไว้ท้ายเรือจะหมด เห็นทีคงต้องเดินทางด้วยการพุ่งของกฎฟิสิกส์แบบนี้ไปอีกหลายยก! 

.

“ฟู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

.

“ฟู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

.

“ฟู่!!!!!!!!”

.

“ฟุ!!!”

.

“ฟุ..”

.

“ฟุ”

.

ความจริงก็คือความจริง ว่าพอผ่านไปสักระยะหนึ่งอิทธิฤทธิ์ของก๊าซก็จะหมดลง แล้วเชื้อจำนวนมากที่เทียบเท่ากับมวลน้ำทะเลก็จะกลับมารุมกินโต๊ะเรือเหล็กลำนี้อีกครั้ง พวกแพรวจึงจำเป็นจะต้องทุบกระป๋องก๊าซต่อไปเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ และเรื่อย ๆ เพื่อคอยป้องกันไม่ให้เรือจม! แต่ก็จะได้ระยะทางจากการพุ่งอันเป็นผลพลอยได้มาชดเชยในส่วนนี้แทน กล่าวคือต้องทำไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะถึงพื้นที่ภาคกลางอันเป็นเป้าหมายนั่นเอง

.

เพราะฉะนั้นกระป๋องก๊าซตรงส่วนหน้าของโบ๊ทจึงเหมือนพระเอก ความสำคัญของมันคือตัวแปรสำคัญที่จะกำหนดว่าภารกิจครั้งนี้จะรอดหรือจะร่วง!?