หนี้สวาท_4 : 40นาที NC

ครืดด~ ครืดดดด~ มันมีความรู้สึกแปลกด้วย เหมือนจะรู้สึกดีนะ.. แล้วก็ความรู้สึกที่ทำให้ต้องเอี้ยวตัวและเกร็งขาอยู่ตลอดเวลา

“อ๊ะ~” ร่างบางกระตุกเกร็งและบิดตัวไปมา แท่งสั่นนั่นถูกขยับไปตามจุดต่างๆด้วยความอยากรู้ ความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสทำให้เด็กสาวแรกแย้มอยากรู้อยากลอง ในเมื่อมันเป็นแค่อุปกรณ์.. ถ้าแค่พอชิมลางแค่นี้..

“อ๊า~” รู้สึกดีจัง~ เรียวขาเริ่มอ้ากว้าง เริ่มใช้มือทั้งสองข้างจับแท่งสั่นที่เต้นระริกอยู่ตรงปุ่มสวาท ขยับจุด ขยับตำแหน่งไปมาจนเริ่มหลงระเริง ลิ้นบางคอยเลียริมฝีปากของตน สีหน้าที่กลัวผสมกับความรู้สึกที่บอกไม่ถูกที่ทำให้ต้องเผยรอยยิ้มออกมาอย่างพอใจ

ครืด~ ครืด~ เวลทำมันโดยที่ไม่ทันได้สังเกตหรือสนใจสิ่งรอบข้าง เธอกำลังมีความสุขในรูปแบบที่เธอเองก็เพิ่งจะได้สัมผัส โดยไม่ต้องสูญเสียความสาวที่เธอหวงแหน

แท่งสั่นถูกเลื่อนไปมา ออกแรงกดแนบติ่งสวาทปั่นสั่นกลีบน้อยและสติ จนคนตัวเล็กสั่นหงึกหงัก และเมื่อเวลาผ่านไปยังไม่ถึงสิบนาที

“อ๊า~” อาการขนลุกกำลังเริ่มขึ้นอย่างไต่ระดับ

หมับ! จู่ๆก็มีมือหนาสอดสัมผัสเข้าที่เนินอกของเธอจากด้านหลัง มือใหญ่บีบเค้นเนินนมใต้น้ำ และถูกฝังใบหน้าลงที่ต้นคอระหงส์สวย ลิ้นชื้นเลียต้นคอและกัดขบที่ใบหู

“อ๊ะ!” ฉันตกใจจนเผลอทำแท่งสั่นใต้น้ำนั่นหลุดมือ ก่อนจะดึงสติกลับมา ก็เห็นมือหนากอบกุมเนินอกฉันอย่างเต็มไม้เต็มมือ!

“คะ คุณ~” ร่างสูงที่กำลังขบงับต้นคอชะงัก เพราะเสียงบางที่เอ่ยไม่ใช่เสียงของเจ้าของห้อง ไหนจะร่างกายที่เอาแต่สั่นหงึกหงักแบบนี้ เขาเพิ่งจะทันสังเกต ก่อนจะใช้มือจับใบหน้าของคนตัวเล็กให้หน้ามา

“><“

“ทำไมมาอยู่ในห้องพริม?”

“ก็.. ก็พี่พริมเขา พาเวลมา.. เตรียมตัว><“

“…..”

“ถะ ถึงเวลาที่คุณต้องเช็คเวลแล้วเหรอคะ?” คนตัวเล็กหลับตาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“วะ เวลยังไม่พร้อมซะหน่อย”

“ครางเสียงดังไปนอกห้องน้ำ ยังไม่พร้อม?”

“เรื่องนั้น…” ร่างสูงนั่งลงที่ขอบอ่าง ก่อนจะมองเห็นกล่องเปล่าที่เปิดอ้า

“เธอใช้มัน?”

“เปล่าค่ะ!”

“….” แต่เหมือนว่าคุณเรียวจะไม่เชื่อในคำพูดนั้น

“เปล่านะคะ” ร่างสูงนิ่งไป แล้วจุ่มมือควานหาของใต้น้ำที่มั่นใจว่ามันจะต้องมี ก่อนจะแสยะยิ้มและหยิบมันขึ้นมาทั้งที่แท่งนั้นกำลังสั่นเพราะถูกกดใช้งาน แล้วกดปิดการทำงานของมัน แน่นอนว่าเวลเม้มปากและหน้าแดงเกินกว่าจะแก้ตัว

แต่แล้วอยู่ๆคุณเรียวเขาก็ลุกขึ้นยืน ถอดเสื้อ! ถอดกางเกงหรือเปล่าไม่รู้เพราะฉันรีบหันหน้าหนี แล้วน้ำในอ่างก็เคลื่อนตัวเล็กน้อยพร้อมกับฉันที่ถูกดึงให้ไปนั่งซ้อนตัวคุณเรียวแบบดื้อๆ! เขาไม่พูดอะไรสักคำ ก่อนจะใช้มือรัดเอวฉันไว้ที่ใต้น้ำ และใช้มืออีกข้าง

“อ๊ะ! คุณ คุณเรียว! อย่านะคะ!” สัมผัสติ่งสวาทของฉันและค่อยๆออกแรงคลึงขยี้มันทันที

“….”

“อ๊ะ! อย่า!” เวลพยายามดิ้น แต่แรงแค่ที่แขนของเรียวก็ฉุดนั้งร่างเธอไว้แทบจะดิ้นไม่หลุด คนตัวเล็กตัวบิดเบี้ยวเพราะไม่เคยสัมผัสสิ่งเหล่านี้ ยิ่งถูกอีกฝ่ายขบดูดที่ต้นคอแล้วด้วยนั้น ยิ่งไปกันใหญ่

“ไม่ได้นะคะ! ดะ เดี๋ยว พี่พริมจะเข้ามา อ๊ะ!”

“อีกกี่นาที”

“อ๊ะ!”

“ที่พริมบอก”

“สะ สี่สิบ นาที อ๊ะ! ข้อร้องละค่ะ อยะ หยุดก่อน”

“ไม่เป็นไร ยังทัน” แล้วก็สอดเรียวนิ้วเข้าถ้ำน้อยทันที เวลกระตุกตัวสั่น จิกต้นขาของอีกฝ่ายทันที ทั้งที่พยายามดิ้น แต่ร่างกายฉันกลับ!!

“ตอดหนักดี”

“อื้อออ~ คุณ อ๊ะ! เวลเจ็บ!”

“แบบนี้แป๊บเดียวก็เสร็จ” แล้วแรงขยับที่ปลายนิ้วและข้อมือก็เริ่มเร็วขึ้น

“อื่อ! ไม่!”

“อย่าเกร็ง จะล้วงให้ลึกๆ”

หน้าบางที่เห่อแดงทั้งร้อนทั้งเขินและทั้งอาย ถึงแม้ร่างกายจะไม่ได้อยู่เหนือผิวน้ำ ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะยังไม่เห็นเรือนร่างของเธอชัดเจนก็ตาม ความอายที่มีก็ไม่ลดลงแม้แต่นิดเดียว ยิ่งคำพูดคำจาของคนตัวสูง ข้อมือหนาๆที่เห็นเส้นเลือดกำลังชักเรียวนิ้วเข้าออกกลีบสวาทของตน เวลทำได้แต่หาที่ยึดเหนี่ยวร่างกาย มือไม่ควานหาที่ยึดเป็นพัลวัน

“อื้อ!”

“ทำอะไรไม่ถูกใช่ไหม?”

“คะ ค่ะ! อ๊ะ! ปละ เปล่านะคะ เวลอยากหยุด><“

“แน่ใจ?”

“นะ.. แน่” ไม่แน่ใจเลย ไม่แน่ใจเเล้ว><

ฉันจิกขาเกร็งยันนิ้วเท้า แอ่นตัวหนีทั้งๆที่ส่วนนั้นเหมือนอยากจะให้นิ้วอุ่นๆล้วง แคะ แกะ เกาอยู่แบบนี้ ไม่รู้ ฉันสับสนไปหมด! นะ นี่นะเหรอ เซ็กส์ ที่เขาว่ากัน

ซ่า~ คลื่นน้ำกระเฉาะล้นขอบอ่าง ฟองสบู่ล้นทะลักลงพื้นราวกับปุยเมฆ ความรู้สึกตอนนี้อีก เหมือนตัวฉันล่องลอยได้อยู่บนฟ้า

“เหลือสามสิบนาที”

“อ๊ะ!”

“อยากให้ต่อไหม?” เสียงนุ่มละมุนกระซิบที่ข้างหูคอยถาม ใครมันจะกล้าพูดกัน.. แม้แต่นิ้ว นี่ก็คือครั้งแรกของฉันนะ

“…อึ่ก~”

“หรืออยากโดนอย่างอื่น?”

“ไม่ค่ะ ไม่เอา!”

“ครางจนกระเส่า ร้องไม่เอา?”

“ก็ ไม่อยาก ไม่อยากจะ..”

“เธอทำฉันปวดไปหมด”

“ปวดอะไรคะ.. คุณไม่เห็นจะมีอะไรน่าเจ็บปวด อื่อ~”

ไม่ไหวจริงๆความรู้สึกแบบนี้ คุณเรียวเขาเริ่มขยับตัว เปลี่ยนแขนหนาที่รั้งเอวขึ้นมาบีบเค้นหน้าอกฉัน ก่อนจะใช้ปากเป่าฟองที่เกาะอยู่แถวหน้าอกฉันไปให้พ่นทาง จนเผยให้เห็นเนินนมขาวนวล ยอมถันสีชมพู

ฉันเห็นว่าคุณเขาก้มมองหน้าอกฉันค้าง ก็เลยรีบใช้แขนบังส่วนอมชมพูนั่นเอาไว้

“เอามือออก”

“ไม่ค่ะ.. เวลไม่ทำ”

“ฉันสั่งให้เอามือออก” น้ำเสียงแข็งเข้มขึ้นมา แน่นอนว่าฉันไม่ทำค่ะ เวลส่ายหัวไปมา

“เวล” เนี่ย ทำไมแค่เรียกชื่อฉัน แล้วฉันต้องรู้สึกแปลกๆด้วยนะ รู้สึกแปลกจนต้องกัดปาก แล้วคนตัวเล็กก็เงยหน้ามองคนที่นั่งซ้อนตัวเธออยู่ด้านหลัง

“..ขะ ขอร้อง><“

“…..”

“ได้โปรด.. อยะ อย่าทำเวล~” สายตาคมมองใบหน้าที่เห่อแดงสลับเลียริมฝีปากของตน ผิวขาวผ่อง เนื้อตัวนุ่มนิ่ม.. แล้วหันเช็คเวลาที่นาฬิกาเรือนเล็กที่ถูกตั้งเวลาไว้ข้างอ่าง

“ยี่สิบนาที”

“อ๊ะ~”

“ฉันไม่ทนนั่งฟังเสียงครางเธอจนหมดเวลาแน่”

หมับ! ซ่า~ คลื่นน้ำกระเซ็นสาดล้นไปนอกอ่างอีกครั้ง เผยเนินอกเต่งตึง ขาวอวบอมชมพู ร่างบางถูกจับพลิกให้นอนหงาย แผ่นหลังเข้าชิดมุมขอบอ่าง

“คุณเรียว!” ร่างหนาแทรกตัวเองเข้ากลางลำตัวบาง ยกเรียวขาช้อนไว้ด้วยแขนกำยำ เอนตัวลงทับ จ้องมองใบหน้าของเด็กสาวอย่างเวล ถึงแม้อีกฝ่ายจะพยายามดันแผงอกซ้ำๆ แต่ไม่เป็นผล เธอตัวเล็กเกินไป และอยู่ในสภาวะจนมุมเข้าให้แล้ว

“ครั้งแรก?”

“…..” ยิ่งมีสีหน้าเกรงกลัว เรียวกลับไม่อยากจะอดทน เขาจัดท่าทางในท่าช้อนขาเรียวด้วยแขนหนึ่งข้าง

“เจ็บหน่อย แต่จะทำให้รู้สึกดี”

“ไม่ค่ะ!”

“ไม่ไหวแล้ว เอางี้ดีกว่า”

กึก! เวลชะงักเพราะเธอถูกลำเอ็นที่มองไม่เห็นจ่อติ่งเสียวปุ่มสวาท สิ่งนั้นพยายามแทรกกายฝังเข้ามา เธอเกร็งขาตามสัญชาติญาณ และอีกฝ่ายก็รู้ดีว่ายากแน่ๆถ้าเธอยังคอยขัดขืนทุกทางแบบนี้ เลยพยายามจะสอดดันความหนาที่ไม่อาจเข้ากันได้ง่ายๆเพียงแค่ครั้งแรก

“อื้ออ!”

“หยุดเกร็งสักที เวลาจะหมดแล้ว”

“หยุดสิ.. แค่คุณหยุดมัน”

“เนื้อเข้าปากเสือแล้ว ฉันไม่โง่ปล่อยให้หนีได้หรอกน่า”

“หนะ ไหนทุกคนบอกว่า คุณคุยด้วยได้ไงคะ คุณไม่ใช่ คนไม่ดี ไม่ใช่หรือไง อ๊าา”

“ดีไม่ดี เจอแบบเธอก็ดีแตก”

“คุณเรียว!”

“หุบปาก แล้วอ้าขา”

“!!!!”

“เหลือแค่สิบนาที ถ้าไม่ยอมตอนนี้เธอเจ็บหนักแน่” ร่างสูงใช้จังหวะที่คนตัวเล็กหันมองนาฬิกาจับเวลา

กึก! พรวดดดดด!!

“Shit!!!”

“กรี๊ดดดดดดด!!! อุ๊ป!” สอดดันเอ็นใหญ่เข้าไปในทีเดียว มือหนาต้องรีบปิดปากบาง เนื้อตัวเธอสั่นสะท้านและไร้เรี่ยวแรงโต้กลับทันที

“ยอมตั้งแต่แรกก็จบ อืม~” แม้แต่ร่างสูงก็ใช้เวลาในการปรับตัว

“จะ ..เจ็บ!”

“…..” สีหน้าเหยเกทั้งที่ยังไม่เริ่มจังหวะ หรือแม้แต่จะเริ่มดันสะโพกเข้าออก

“คุณใจร้ายจัง ฮึ่ก~”

แต่เรียวกลับไม่พูดอะไร เขามองใบหน้าที่คลอไปด้วยน้ำตา แล้วเอี้ยวมองเวลา แล้วเริ่มออกแรงดันสะโพกใหญ่เข้าออกถ้ำน้อยที่บีบรัด และตอดเขาอย่างหนัก พร้อมกับไรเลือดจางๆที่ลอยขึ้นมาผสมกับน้ำในอ่าง และร่างเล็กก็หมดแรงจะขัดขืน