Chapter 4

"How's school, Sis?" my sister asked me while we're in the middle of our breakfast.

Tinapos ko muna ang pagkain ko saka siya sinagot.

"Okay naman po, Ate. Wala naman pong problema sa school," I lied. 

Hindi ko sinabi sa kanila 'yong nangyari saakin no'ng isang araw . Gabi na rin naman umuuwi si Ate kaya hindi niya naabutang iba na 'yong suot kong damit pagkauwi ko. Ayaw kong pati 'yong pambubully saakin sa campus ay problemahin niya rin. Masiyado nang marami 'yong iniisip niya at hindi ko na 'yon dadagdagan pa. Kakayanin ko naman siguro 'yon kahit 'di ako nagsusumbong sa kanila. 

Kaya ko nga ba?

Malakas na nagpakawala ako ng buntong-hininga na agad namang ikinalingon nila ate at Auntie. Pinagpatuloy ko nalang 'yong pagkain ko. Sighing can't help me to stop my bullies. 

"Ilalagay ko na sa bag mo 'yong baon mo," sambit ni Auntie.

"Sandali!"

Before I could stop her, she already saw what's inside my bag.

"Bakit may mga extrang damit ka sa bag mo?" Binuklat niya 'yong mga damit na nilagay ko kanina sa loob ng bag ko.

Nagmamadaling tumayo ako at kinuha sa kan'ya 'yong damit. "W-wala po ito. Para kasi 'yan sa PE namin mamaya," pagsisinungaling ko. Inayos ko muna 'yong mga damit dahil nawala ito sa pagkakatupi nang buklatin iyon ni Auntie bago ibinalik sa loob ng bag ko.

Nagdadala na ako ng damit ko just in case na mabiktima ulit ako ng pagbuhos sakin ng tubig kaya magtataka talaga sila.

Narinig kong tumikhim si Ate kaya napalingon ako sa kanya. She's staring at me like she was observing me if I was telling the truth. Napaiwas nalang ako ng tingin sakanya.

"Masiyado namang marami 'yan para gamitin mo sa PE niyo," sabi niya. "Magsabi ka ng totoo? B-inu-bully kaba sa school?" biglang tanong niya saakin.

Napatingin ako sa kanya at 'di ko alam kung ano sasabihin ko. "H-hindi po talaga, Ate."

"Siguraduhin mo lang. Hindi kami nagpapagod kakatrabaho at kakaalaga sa'yo para hayaan kang i-bully lang doon," malamig na sabi niya. Tinapos na niya 'yong pagkain niya bago nagpaalam na umalis. 

Dalawang araw na ang nakakalipas simula nang pag-trip-an ako ng mga bullies. Hindi lang basta pagbuhos ng maruming tubig ang naabutan ko ng mga araw na 'yon. Pininturahan ng red paint 'yong upuan ko at ang masahol pa doon ay nalock ako sa loob ng comfort room habang nagbibihis ako. Ni hindi man lang nagpakita 'yong Santi na 'yon who promised that he will take responsibility of me.  

Naging conscious na rin ako sa palagid ko. Hindi na rin ako makatambay sa rooftop dahil biglang may tumatambay na rin doon. Wala na akong choice kung hindi maghanap ng bagong tambayan. 

"What's with that sounds?"

"Naririnig niyo ba kung saan galing 'yon?"

"Oh my gosh! Tunog ng palaka 'yon di'ba?" 

I'm on my way papunta ng locker ko dahil kukunin ko 'yong libro ko sa Trigo. 'Di nakawala sa pandinig ko 'yong bulungan ng mga estudyante sa hallway patungong locker room. I could clearly hear the sound of a frog that they are pertaining. Habang palapit ako sa locker ko ay palakas nang palakas 'yong huni ng palaka.

"I think... galing 'yon sa locker niya," bulong ng babae sa likuran ko. 

Malakas ang tibok ng puso ko no'ng nasa harap na ako ng locker ko. Tanga lang ang 'di mapapansin na doon nanggagaling 'yong huni dahil pagkabukas na pagkabukas ko no'n ay nagsitalunan palabas ng locker ko ang mga palaka. 

"Ahh! Get that shitty frog away from me!"

"Wahh! It touches my shoe!"

"HAHAHAHAHA."

Nagkagulo na sa loob ng locker room. 'Yong iba ay nagtatakbong palabas sa takot na malapitan ng mga naglalakihang palaka. Nanatili lang akong nakatayo sa harap ng locker ko at nakatingin sa gutay-gutay ko ng mga libro at puno ng dumi ng mga palaka.

"Aww~ That's so cute. Nag-reunion ang mga cheap."

Napalingon ako sa nagsalita at bumungad saakin si Jasmin at ang mga alipores niya. Taas-noong naglakad siya palapit saakin. Rinig na rinig ko ang pagtunog ng takong ng mga sapatos nila habang humahakbang sila. Nakatutok pa saakin ang mamahalin niyang phone habang tinitingnan niya ako na parang nandidiri siya saakin.

"Mukha ka ng basahan. No wonder kung bakit hindi na nakadikit sayo 'yong magaling mong boyfriend. Who would like to be with a cheap like you?" sabi niya na may halong panunuya.

"You're right, Quennie!" sang-ayon sakanya ng kasama niya.

I close my fist to stop my grudge to punch them while laughing their ass off. 

"Enjoy my gift, Weirdo!" I can hear the sarcasm when she said it. They gracefully walk theirself out the locker like they didn't do something disgusting.

Mag-isa nalang ako dito at tanging 'yong mga palaka nalang ang kasama ko dito. Inilabas ko 'yong mga libro ko. May mga pahina pang nalaglag dahil natanggal na ito sa pagkakadikit. 

"Puchangina naman oh! Mga letse kayo! Kailan niyo ba ako titigilan?!" sigaw ko. Galit na ibinato ko ang hawak kong libro pero parang pinagti-trip-an ako ng tadhana dahil sumakto ang pagbato ko sa mukha ni Prof. G na 'di ko namalayang nasa loob na rin ng locker room.

"Miss Deceda, come with me in the Dean's Office. Now!" Dumagundong ang galit na boses ni Prof. G. 

Napapikit ako para maitago ang inis ko. Pakiramdam ko parang pinaglalaruan na ako dito. I want to cry my frustation but I know it can't help me nor solve my problem.

"I want to meet your guardian tomorrow, Miss Deceda dahil sa ginawa mo," saad ni Dean Yllona.

"Please 'wag na po, Dean. Tatanggap po ako ng kahit anong consequences basta 'wag niyo lang ipapatawag sina Ate," pagmamakaawa ko sakanya. 

After the incident in the locker, I ended up here in Dean's Office dahil lang sa 'di ko sinasadyang mabato sa mukha si Prof. G ng gutay-gutay na libro. How ironic it is? Ni hindi man lang pinatawag 'yong nambaboy sa locker ko.

"Okay fine. Hindi ko ipapatawag 'yong guardian mo. But you have to do this. The locker room has been lockdown for the whole day and all you have to do is to clean it by tomorrow all by yourself. Since sa locker mo naman nanggaling ang mga palaka."

"Pero Dean—"

"Hushh!" Pagputol niya sa sasabihin ko. Naitikom ko nalang 'yong bibig ko nang tingnan niya ako ng masama. "You don't have a choice, Miss Deceda. If you don't want your sister to be here tomorrow then do the consequences," she said.

You can sense the authority in her voice and all I could is to nod my head. Labag sa loob na lumabas ako sa office na hindi man lang nasasabi ang side ko. Sa katunayan ako ang naagrabiyado dito. Nasira 'yong mga libro ko, napapunta ako sa Dean's Office at bukas maglilinis ako ng locker. Wala pa bang mas ikakasama ang araw na'to?

Feels like heaven was listening on my thoughts. Bigla nalang dumilim ang paligid at bumagsak ang ulan. Nagmamadaling tumakbo ako papunta ng parking lot at naghanap ng masisilungan ko. I still have a class after this but i choose to go home early. After ng nangyari, nawalan na ako ng ganang umattend pa ng klase. 

I drop a message sa driver namin na sundiin na ako ngayon. Sinabi ko na rin sa kanya kung nasaan ako dahil hindi rin naman ako makakalabas ng campus sa lakas ng ulan. Hindi sapat ang suot kong hoodie dahil mababasa pa rin ako. 

Tinago ko na 'yong phone ko at luminga-linga sa paligid. Nasulyapan ko pa ang isang grupo ng mga estudyante na babae at lalaki na sa tingin ko ay nasa first year pa lamang. They looking at me as if they already saw me from somewhere and then look at their phone, laughing. Inayos ko ang pagkakalagay sa ulo ko para matakpan 'yong mukha ko. 

Nakakapagtaka lang. Hindi ko nakita ni anino ng Santi na 'yon. Hindi naman sa inaasahan ko siyang umaaligid saakin but nakakainis Lang dahil parang trial lang 'yong pagtulong niya saakin. The last time that I've seen him is the time na nasabihan ko siyang manyak.

"Ate, pwede po magtanong?" Lumingon ako sa kumulbit saakin. He's one of the student na kanina pa ako tinitingnan. I step back when I noticed that he was to closed to me. "Itatanong ko lang po sana kung kayo po 'tong nasa viral na video." Bigla niya pinakita sakin 'yong nasa phone niya.

Halos mamula ang mukha ko sa kahihiyan. Video iyon no'ng nasa locker ako at sigurado akong sina Jasmin ang nagpakalat no'n. Natapos na 'yong video kaya lumayo na 'yong lalaki saakin at bumalik sa mga kaibigan niya. Halos lahat ng mga estudyanteng nakasilong sa waiting shed ay nakatingin na ngayon saakin. Hindi ko na alam kung kakayanin ko pang tumagal sa lugar na 'to. 

Hindi ako gumagamit ng social media at tanging sa pangtawag at pang-text lang 'yong phone ko. Hindi ko alam kung hanggang saan na umabot 'yong video ko pero hinihiling ko na sana hindi 'yon makita ng ate ko.

Nang masilayan ko nang papalapit na 'yong kotse na minamaneho ng driver ko ay kusa na ako naglakad palapit doon. Medyo tumila na rin 'yong ulan pero hindi pa ako nakakalapit ay may kotseng biglang dumaan sa harap ko. Tumalsik saakin 'yong tubig na nasa kalsada at halos nabasa no'n ang buong damit ko.

"Oh my goodness! Is that you, Phitrice?" gulat na saad ni Jasmin na binaba lang 'yong windshield ng kotse niya. "'Yan kasi... tumingin-tingin ka sa dinadaanan mo kung ayaw mo magmukhang b****a." pekeng ningitian nga ako. Itinaas na niya 'yong windshield tsaka nagmaneho paalis 'yong kotse niya na parang walang nangyari.

Tama nga ang sinabi niya. Nagmukha akong basahan dahil sa tumalsik na putik sa damit ko. Tumigil sa harap ko ang kotse namin at lumabas doon na may payong 'yong driver namin. Nagulat pa ito dahil sa naabutan niya.

"Anyare po sainyo, Miss?" tanong niya saakin.

"Wala po, Manong. Tara na po. Umuwi na tayo," sagot ko. Nagmamadaling pumasok na ako sa kotse. 

Hindi ko inaasahang buong araw ako mapagti-trip-an. Hindi ko na alam kung ano pa ang gagawin ko. Kailangan ko nang umalis sa university na 'to kung nais kong makapagtapos ng pag-aaral na walang nanti-trip sakin.

                                   ***