LOGINลูคัสกับฟีฟี่ช่วง Elementary school (วัยประถม) โรงเรียนพิเศษสำหรับบุคคลสำคัญภายในโลกที่จะเข้าเรียนได้ มหาเศรษฐีหลายคนต่างพาลูกหลานเข้ามาเรียนที่นี่ เพื่อคาดหวังทั้งการศึกษาและความสัมพันธ์ที่ดีกับเหล่าลูกหลานตระกูลต่าง ๆห้องเรียนจะถูกจัดอันดับตามคะแนนการศึกษา วันนี้เป็นการเปิดเทอมใหม่ เพื่อนในห้องบางคนก็หายไป บางคนก็ยังต้องมาเจอกันหนึ่งปี แต่จะมีอยู่ 2 คน ที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เริ่มเข้าเรียน แล้วยังเป็นคู่แข่งกันมาตลอด“ชื่ออะไรนะ” เสียงหวานเจื้อยแจ้วของเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มดังขึ้น ทันทีที่เขานั่งลงยังโต๊ะของตัวเอง“....” สายตาคาดหวังในคำตอบที่จะได้รับนั่นอะไร“ลาเดลใช่มั้ย หรือลูก้า”“ลูคัส แยกไม่ออกสักที...โง่”พึ่บ!เมื่อได้ยินคำตอบ เธอก็รีบเดินหนีทันที เขามองตามไปจนกระทั่งเธอนั่งลงยังที่ของตัวเองเพียะ!แรงตีที่แขนทำให้ลูคัสต้องหันกลับไปมอง ดวงตาสีฟ้าจ้องเขม็งที่เขา“ไม่ได้นะคัส คุณป้าเฮเลนต้องดุแน่ถ้าได้ยินคัสว่าฟี่” เด็กสาวผู้สืบเชื้อสายราชวงศ์ของอิตาลี แล้วยังเป็นเพื่อนสนิทของเขาอีกคนดุขึ้น“ก็โง่จริง แค่นี้ก็แยกไม่ออก” ลูคัสพูดด้วยความหงุดหงิด แยกไม่ออกหรือว่าไม่จำ“คัส” ไอร
พึ่บ!แต่แล้วจู่ ๆ ก็ถูกรวบจับเข้าที่เอว ยกตัวลอยขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์บาร์ ลูคัสแทรกลำตัวเข้ามากลางระหว่างขาทั้งสอง แล้วถอนริมฝีปาก“ลองในครัวมั้ย ยังไม่เคยเลย” เขาพูดด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ ไม่ได้พูดเล่นแน่นอนพร้อมเอาจริงถ้าฉันอนุญาตเพียะ! มือเล็กฟาดลงบนต้นแขนเขาด้วยความหมั่นไส้“ถ้าพูดว่าเคย มันก็ไม่ใช่กับฉันอยู่แล้วแหละลูคัส”“ก็พูดว่ายังไม่เคยไง”“....” ฉันจ้องหน้าเขาอย่างจับผิด ก็แค่แกล้งเล่นเท่านั้น ชอบเวลาที่เห็นลูคัสอ้อน เขาน่ารักมากแล้วยังเป็นแค่กับฉัน“ไม่เคยเปลี่ยนใจด้วย ยังรักแค่ฟี่มาตลอดตั้งแต่แรก”“ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลยนะ”“ไม่ได้เปลี่ยนเรื่องสักหน่อย เมื่อก่อนคิดตลอดว่าจะทำยังไงให้ตัวเองเข้าไปอยู่ในพื้นที่ของฟี่ ทำยังไงให้ได้ความรักนั้นมา”“....” ก็เลยหาเรื่องทะเลาะกันไง“จนในที่สุดก็ทำได้ แล้วยังได้ฟี่เข้ามาอยู่ในพื้นที่ของตัวเองด้วย”“....” ก็ไม่ปฏิเสธว่าเขาทำได้จริง ๆ“และไม่มีทางปล่อยฟี่ไปไหนเด็ดขาด” สายตาของเขาสื่อความหมายมากมาย และหนึ่งในนั้นคือทุกอย่างที่พูดมันคือเรื่องจริง“ของแบบนั้น ก็อยู่ที่นายทำตัวเองด้วย”“ทุกวันนี้ก็ทำตัวให้เห็นว่ารักเมียมากแค่ไหน”“น่ารำคาญ
ร่างสูงโน้มตัวจรดริมฝีปากจูบลงกลางแผ่นหลังเนียน เสียงน้ำเฉอะแฉะดังตามจังหวะเนื้อกระทบกัน ปะปนเสียงครางกระตุ้นอารมณ์“อะ!”มือหนาลูบบั้นท้ายงอน พร้อมกดสะโพกกระแทกแก่นกายเข้าออกอย่างหนักหน่วง จนคนตัวเล็กจุกหน้าท้อง เมื่อเขาขยับเอวถี่และแรงขึ้นความจุกก็เปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน“อ่าส์” ใบหน้าหล่อเชิดขึ้นสูดปากด้วยความเสียวการเคลื่อนไหวร้อนแรงจากท่อนเอ็นเสียดสีกับช่องทางรัก ทำให้น้ำลื่นไหลเปรอะตามเรียวขา สองมือกำผ้าปูที่นอนแน่น คนตัวเล็กทิ้งศีรษะลงกับเตียง ทำให้บั้นท้ายกลมแอ่นโด่งรับแรงกระแทกบั้นท้ายแอ่นรับแก่นกายที่กระแทกเข้ามา ช่วงล่างของคนตัวสูงผ่อนความเร็วลงเป็นขยับโยกเบา ๆ ก็ทำเอาคนตัวเล็กแทบคลั่ง แรงกระแทกถึงจะช้า แต่ก็เน้น ๆ จนรู้สึกได้ถึงความจุก“อะ อึก!”ความคับแน่นบีบรัดตัวตนของเขารู้สึกเสียวซ่าน มือหนาเริ่มบีบขยำทุกสัดส่วนจนมาหยุดที่ทรวงอก ปลายนิ้วสะกิดเขี่ยตุ่มไต จากจังหวะเชื่องช้ากลายเป็นรัวเร่งขึ้นแขนเรียวค้ำลงบนเตียงเอาไว้ แอ่นสะโพกตอบรับแรงกระแทกที่โถมเข้ามา ฝ่ามือผ่านหน้าท้องแบนบดบี้ปุ่มกระสัน เขาใช้ปลายนิ้วนวดคลึงชโลมเมือกใส ส่งผลให้ร่างบางบิดเร่า ส่งเสียงหวานครวญครางไ
“ขอแต่งงานแล้วยังไงต่อ” มือเล็กลูบไล้ไปตามแผงอกกว้าง ช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าหล่อ“ไม่น่าถาม” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้า ขายาวก้าวถอยหลังทีละนิด พร้อมกับดึงตัวฉันให้ก้าวเดินตามมาด้วยพึ่บ!ลูคัสทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง มือที่จับแขนทั้งสองข้างดึงให้ฉันเข้ามายืนกลางระหว่างขา เขาเปลี่ยนมือมากุมสะโพกผาย แล้วขยับเลื่อนมือไปกุมบั้นท้ายนุ่ม ออกแรงบีบเคล้นมันเบา ๆ“จะทำอะไรเหรอ” ฉันยังตีหน้าซื่อ ทำเป็นไม่รู้สิ่งที่เขาต้องการ“ฟี่ครับ” น้ำเสียงออดอ้อนของลูคัส ทำให้ฉันอดแกล้งไม่ได้จริง ๆ“แล้วจะทำอะไร นี่ก็ดึกแล้วด้วย เราควร...” เสียงหวานพูดค้างไว้เท่านั้น ยื่นใบหน้าเข้าใกล้จนสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมจากตัว“ควรทำ” อีกฝ่ายก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ด้วยเช่นกัน“พักผ่อน” คำพูดตัดบท ทำเอาอีกฝ่ายสิ่งกับทำหน้าเซ็ง“ให้มันได้แบบนี้สิ...” คนถูกดักทางบ่นพึมพำ แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ แล้วยังบีบแรงขึ้นด้วยคงเพราะหมั่นไส้“แล้วจะทำอะไรก็พูดสิ”“ทำลูกไง” ลูคัสตอบอย่างตรงไปตรงมา“แล้วถ้าฉันยังไม่พร้อม”“รอได้ครับ เมื่อไหร่ก็ได้ที่ฟี่พร้อม”“ถ้างั้นวันนี้ก็ไม่ทำ”“....” คิ้วเข้มขมวดจนแทบจะชนกัน เพราะเล่นตัดบทหนีซะดื้อ
30นาทีต่อมา “ฟ่า” เสียงหวานเรียกชื่อฝาแฝดตัวเอง คนถูกเรียกหันกลับไปมองเพื่อนที่เป็นตัวตนเรื่องทั้งหมด“แบ่งจากกูไปหน่อย จะตายแล้วเนี่ย” ลูคัสกระซิบกระซาบกับฟ่าเพื่อหาคนช่วยสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น“กูเป็นน้องเมียมึงไง รับผิดชอบไปสิ”“....” ลูคัสทำได้เพียงแค่มองหน้าฟ่า ไม่กล้าอ้าปากเถียง“ของเราไปลงที่ไอ้คัส” ฟ่าพูดทั้งที่สายตาและรอยยิ้มยังส่งให้เพื่อนตัวเอง“โอเค” ฉันทำตามที่ฟ่าบอกอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง“แบบนี้ก็ได้เหรอ” ลูก้าพึมพำ มองลูคัสกับฟ่าสลับกัน“ก้าว่าไงต่อ ช่วยแฝดดีจัง คนที่เอาการ์ดออกไปคือก้า ฟี่เห็น” ฉันเดินเข้าไปหยุดยืนตรงหน้าลูก้า แล้วกอดอกมองอย่างเอาเรื่อง“ก็...ไอ้คัสสั่ง” ตอนนี้ทุกอย่างไปตกที่ลูคัสคนเดียว“แต่อันนี้มึงเป็นคนแนะนำ” ลูคัสดูจะรับเพิ่มอีกไม่ไหว เพราะตัวเองก็ยังไม่เคลียร์“ยังไงต่อก้า” ฉันทำหน้านิ่งใส่ลูก้า แกล้งกดดันให้เขาต้องยอมรับผิด“ขอเวลาห้านาที หาตัวช่วยก่อน” พูดจบลูก้าก็หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดโทร. ออกหาใครบางคน เราต่างมองสิ่งที่เขาทำด้วยความสงสัยตัวช่วยนี่คืออะไร ไปเอาใครมาช่วย“เดล ทำยังไงให้ความผิดไปลงที่คัส ช่วยกูคิดหน่อย” ชื่อของบุคคลที่ก้าโทร
พึ่บ!จู่ ๆ คนตัวเล็กก็ซุกหน้าลงบนไหล่กว้าง มือทั้งสองข้างเลื่อนลงมากำอกเสื้อไว้แน่น“เฮ้อ...” เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ระบายความอัดอั้นในใจ“พูดต่อสิ”“ม่ายมีอะไรจะพูด ไม่มี...โทษที” ฉันเงยหน้าขึ้นจากไหล่ของเขา แล้วพยายามดันตัวเองออก แต่กลับถูกแขนที่กอดเอวรั้งไว้ไม่ยอมปล่อยไปง่าย ๆ“พูด” ลูคัสมองฉันตาไม่กะพริบเหมือนกำลังรอบางอย่าง แล้วจะให้พูดอะไร เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ“ก็บอกว่าไม่มีไง ช่วยปล่อยมือหน่อย” มือเล็กพยายามดึงแขนที่กอดเอวอยู่ออก แต่กลับถูกลูคัสรวบจับเอาไว้ แล้วยังใช้แรงกดตัวฉันให้โน้มเข้ามาใกล้“อยู่นิ่ง ๆ” ปากบอกให้ฉันอยู่นิ่ง แต่ตัวเองยังยื่นหน้าเข้ามาหมับ!มือเล็กยกปิดปากลูคัสเอาไว้ เพราะมันแทบจะชนกับปากฉันอยู่แล้ว“นายนั่นแหละอยู่นิ่ง ๆ”“....” เขาใช้เพียงสายตามองเท่านั้น ทุกอย่างหยุดนิ่งตามที่ฉันสั่ง“ปล่อยมือด้วย” ฉันพยายามดึงแขนที่กอดเอวออก แต่ลูคัสก็ยังไม่ยอมปล่อยเช่นเดิม“....” บอกให้นิ่ง ก็นิ่งจริงนะ“เราถอนหมั้นกันแล้ว นายมีคนใหม่ ก็ไม่ควรมายุ่งกับฉัน”“....”“ไม่ว่าจะมีคนใหม่จริงหรือไม่มี เราไม่ได้เป็นอะไรกัน นายก็ไม่ควรเข้ามายุ่งกับฉัน”“....” เพราะ







