All Chapters of DangerZone ∣ เขตหวงรัก: Chapter 1 - Chapter 10

ณ คอนโดหรูใจกลางเมืองหลวง ประเทศญี่ปุ่น“อืม...”ริมฝีปากแดงเม้มแน่นกลั้นเสียงครางแหบไว้ในลำคอ สายตาจ้องมองไปยังหญิงสาวที่กำลังใช้ปากครอบครองท่อนเอ็นเนื้อ เธอช้อนสายตาหยาดเยิ้มด้วยฤทธิ์สารเสพติดขึ้นมองใบหน้าหล่อริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีสวย อ้ากว้างครอบครองจนสุด แล้วดูดเลียราวไอศกรีมแท่งโปรด เธอเกร็งปลายลิ้นเลียไล่วนจากส่วนหัวรูดรั้งลงจนสุด“โอกาซัง...” เสียงแหบพร่าของผู้ชายอีกคนดังขึ้นข้างใบหู ก่อนจะรับรู้ถึงปลายนิ้วดันสอดผ่านช่องอ่อนไหว“อ๊ะ!”เสียงหวานหลุดคราง เธอละสายตาจากท่อนเอ็นเนื้อตรงหน้า หันกลับไปมองยังผู้ชายอีกคน ทั้งสองคนมีใบหน้าถอดแบบกันออกมา เพราะเขาคือฝาแฝด“โอกาซัง จะไปไหนเหรอครับ ทำไมให้เราไปด้วยไม่ได้” น้ำเสียงออดอ้อนของผู้ชายที่ตรงหน้าเอ่ยถามขึ้นโอกาซังที่หมายถึง ‘แม่’ ในภาษาญี่ปุ่น พวกเขาใช้เรียกหญิงสาวตรงหน้า นั่นคือคำเรียกที่เธอสั่งให้เรียกตลอดที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ผู้ชายทั้งสองถูกจัดส่งมาดูแลเธอเมื่อหลายเดือนก่อนสองฝาแฝดที่เพียงได้พบกันครั้งแรก เธอก็ยอมเสียเงินจำนวนหลายล้านเพื่อให้ได้ตัวพวกเขามาไว้เป็นของตัวเอง ในตอนกลางวันคือลูกบุญธรรม ในเวลากลางคืนคือคู่นอนบนเต

(ได้ยินมั้ยคัส)“....” ดูเหมือนว่าทางนั้นจะเปิดลำโพง ดีจะได้ด่าถนัดปาก(...ปากแบบนี้น่าชนให้ตายคาถนน) โทนเสียงที่คล้ายกับลูก้าดัง ออกมาจากโทรศัพท์ที่เปิดลำโพงวางไว้“สมองไปอยู่ที่ปากนี่เอง ถึงมีดีอยู่แค่อย่างดะ กรี๊ด!”ยังไม่ทันจะพูดจบดีรถคันหน้าก็เบรกกะทันหัน ทำเอาฉันกรีดร้องด้วยความตกใจ เท้าแตะเบรกหยุดรถไว้ได้ทัน รถที่ตามมาคันหลังเปลี่ยนเลนหลบได้ทัน ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนทำให้รถมีไม่มาก(เสียงเพราะดีนี่ กรี๊ดเหมือนจะตาย) คำพูดแบบนี้ มีแค่คนเดียวนั่นแหละ ต่อให้แฝดทั้งสามคนจะเสียงคล้ายกัน แต่ฉันแยกทั้งหมดออกว่าใครเป็นใคร“เสียงฉันเพราะกว่านี้อีกถ้าคนขับคันหน้าตาย จะร้องไห้ให้สักหนึ่งนาทีเพื่อเป็นเกียรติ” เป็นเกียรติที่ตีความหมายไปอีกแบบ(เก็บปากไว้เถอะ รำคาญ)ติ้ด!สิ้นเสียงปลายสายก็ตัดไปทันที รถที่อยู่คันหน้าเร่งความเร็วขึ้นทิ้งห่างออกไปไกลพอสมควร อยากให้ตามแล้วเบรกให้ชนกะทันหันอีกหรือไง แล้วก็ทำให้ปัญหามันตกมาอยู่ที่ฉัน ไม่ติดกับดักหรอกเรื่องแค่นี้ทำไมจะตามไม่ทัน ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีปัญหากันสักหน่อย เราเหมือนคู่แข่งกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ในบรรดาฝั่งมัสชิโม่ลูคัสคือคนที่มีปัญหาก

(เครื่องบินส่วนตัว) สามวันต่อมา (ทางฝั่งบรรดาพ่อแม่) “คิดว่ามันจะได้ผลมั้ยล่ะ” เคทยกแก้วชาขึ้นดื่ม สายตามองไปที่เพื่อนทั้งสอง สลับกันไปมา“ถ้าไม่ได้ผล ความหวังอยู่ที่ฝีมือการแยกของเจ้าหญิงไอริสแล้วละ” เฮเลนพูดอย่างยอมแพ้“ก็แยกมาตั้งแต่เด็กจนโต” คิมพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนปลงชีวิต“ก็ยังไม่เห็นจะดีกันได้สักที” เฮเลนเองก็ดูปลงด้วยเช่นกัน“เอาน่า แบบนี้แหละมีบ้างที่ไม่ถูกกัน เดี๋ยวเขาดีกันได้ต้องเป็นเพื่อนที่รักกันมากแน่” เคทพยายามปลอบใจเพื่อนสุดฤทธิ์พยายามจะเลี้ยงลูกให้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ทุกคนเข้ากันได้หมด ยกเว้นฟีฟี่กับลูคัส ทั้งสองคนแข่งกันมาตั้งแต่เด็ก ทั้งเรื่องเรียน กีฬา กิจกรรมต่าง ๆจนปัจจุบันที่อยู่ในฐานะทายาทมาเฟียอันดับต้นของประเทศด้วยกันทั้งคู่ก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น แต่ยังเป็นเพียงการทะเลาะระหว่างตัวบุคคลการที่จะกระทบข้ามเขตนั้นตัดไปได้เลย ทั้งสองฝ่ายมีสัญญาต่อกัน ทุกสิ่งทุกอย่างมันชัดเจนมาตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว แม้พ่อแม่จะเป็นเพื่อนกัน แต่ถ้าเรื่องของเขตพื้นที่ ไม่มีฝ่ายไหนก้าวข้ามให้มีปัญหาเพราะฉะนั้นสิ่งที่ต้องจัดการก็คือ ทำให้ทั้งสองสงบศึกต่อกัน หรืออีกอย่าง...ทำให

เอี๊ยด!รถหรูที่ขับออกจากคลับได้เพียงระยะทางสั้น ๆ ก็จอดลงริมทาง ประตูทางฝั่งข้างคนขับถูกปลดล็อก ทำเอาหญิงสาวหันมามองด้วยสายตาสงสัยเขาเป็นคนบอกให้เธอใช้บางสิ่งจ่ายหนี้แทน เพียงตกปากรับคำไปคอนโดด้วยกัน แต่ตอนนี้เขากลับจอดรถข้างทาง แล้วยังเหมือนจะให้เธอลงจากรถอีกด้วย“ให้พี่เธอมาคุยด้วยตัวเองแล้วก็ลงไป” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นราบเรียบ สายตาของเขามองตรงไปข้างหน้า“คะ?” เธอถามกลับด้วยสีหน้างุนงง“ลงไปจากรถสิครับ” แม้จะพูดด้วยคำสุภาพ แต่ฟังยังไงมันก็คือการไล่“...ค่ะ” เรเน่เปิดประตูรถ แล้วก้าวเท้าลงไปทันทีไม่ต้องให้เขาพูดซ้ำปึง! บรื้น!ทันทีที่ประตูปิดลง รถก็เคลื่อนตัวออกไปด้วยความเร็วทันที หญิงสาวไปแต่ยืนมองด้วยความสงสัยตั้งใจเอาเธอมาปั่นประสาทอีกฝ่าย แล้วไม่ว่าจะพยายามเสนอตัวยังไง เขาก็ไม่เคยแยแสมันเลยสักนิด“ทำยังกับว่า ชอบผู้หญิงคนนั้น...” เสียงเล็กพึมพำในสิ่งที่ตัวเองคิด สองเท้าก้าวเดินไปยังป้ายรถประจำทาง ในหัวก็ยังไม่เข้าใจสิ่งที่เขาทำ(ฟีฟี่) แปะ!ร่างบางยืนรออยู่หน้าคลับใช้มือเล็กตีเข้าที่แขน แล้วหงายมันขึ้นดูกลางฝ่ามือ ซากยุงที่ฉันพึ่งฆ่ามันไปติดอยู่ สมควรจะฆ่าไอ้บ้านั่นมากกว่า จะเป

มือหนาปล่อยจากท้ายทอย เลื่อนลูบไล้ตามผิวกายนุ่ม ลูคัสใช้ปลายนิ้วเกี่ยวสายชุดนอนตกลงจากไหล่เล็ก แต่แล้วทุกอย่างต้องหยุดลง เมื่อฝ่ามือเล็กใช้แรงทั้งหมดที่มีดันตัวผู้ชายตรงหน้าออกพึ่บ!ปากของเราผละออกจากกัน แต่เขาเพียงขยับถอยไปเล็กน้อยเท่านั้น เพราะมืออีกข้างยังจับข้อมือฉันไว้แน่น หัวใจเต้นแรงแทบจะระเบิดออกมา ไม่ใช่เพราะความเขิน แต่เพราะความโกรธ“แค่จูบเอง” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น เขากำลังพยายามกลั้นขำกับปฏิกิริยาของฉันในตอนนี้“จะต่อก็ได้” ตอนนี้พยายามคุมน้ำเสียงตัวเองให้เป็นปกติที่สุด รสเหล้าจากเขายังติดอยู่ในปาก แล้วยังกลิ่นบุหรี่อีก“ปากเก่ง แต่ผลักออก” ลูคัสโน้มหน้าเข้ามาใกล้“จะบอกว่าต่อได้นะจนจบเลย ก็แค่....” ถึงจะไม่รู้สึกกลัว แต่ไอ้คนตรงหน้าที่ทำให้ฉันคาดเดาอะไรไม่ได้ก็ทำให้หวั่นใจไม่น้อย“....” เขารอฟังสิ่งที่ฉันกำลังพูด“ถ้ามันเกิดขึ้น ฉันจะเป็นนายหญิงของมัสชิโม่ทันที”“....” แววตาของลูคัสเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูด“ที่จะบอกมีแค่นี้แหละ ต่อสิ” รอยยิ้มท้าทายของคนตรงหน้ามันกลับทำให้เขาปล่อยมือทันทีพึ่บ!“อย่าเพ้อเจ้อ ไร้สมองแบบนี้ ไม่เอา”“ไม่เอา แต่จูบไม่ปล่อย ที่ทะเลาะกั