Chapter 01

NAGISING si Lyxelle dahil sa sakit na kaniyang nararamdaman. Para siyang binugbog ng sampong katao. Hindi nga niya magawang idilat ang mga mata at pagalawin ang mga daliri. Tila ba naging paralisado siya. Pinakalma niya ang sarili dahil walang mangyayari kung magpapadala siya sa panic.

Ramdam niya ang malamig at matigas na hinihigaan. Kung tama ang hula niya, nakahiga lamang siya sa sahig na walang kahit anong sapin.

May mabaho rin siyang naaamoy at kung anong ingay na hindi niya matukoy. Hindi siya komportable sa kinahihigaan pero mabigat pa rin ang kaniyang pakiramdam kaya napagdesisyunan niyang bumalik na lang sa pagtulog.

Muli siyang nakatulog.

Hindi sigurado si Lyxelle kung ilang oras na siyang tulog hanggang sa may maramdaman siyang ingay na gumigising sa kaniya. Ilang ulit din siyang napaidlip at nagising ng hindi nagmumulat ng mga mata dahil sa maingay niyang paligid. Hindi sana niya iyon papansinin subalit gusto talaga siyang gisingin.

Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata. Ilang segundo muna ang lumipas bago nag-focus ang kaniyang paningin. Kumurap-kurap siya para siguraduhing hindi siya nananag-inip lang.

Inilibot niya ang kaniyang paningin sa paligid at nakita niya na may rehas sa gilid niya. Nangunot ang kaniyang noo. Nasaan siya? Medyo dim ang ilaw doon kaya hindi niya halos makita ang paligid. Bumaling siya sa kaliwa at ganoon na lang ang pagkahindik niya sa nakita. Maraming mga babae ang nakakulong sa loob kasama niya. Walang saplot sa katawan ang iba. At ang iba…ang iba ay kasalukuyang ginagamit ng mga lalaki para makaraos.

Nabaghan siya sa nakita. Kinusot-kusot niya ang mga mata at ipinagdasal na sana nananag-inip lang siya. Pero ganoon pa rin ang nakikita niya. May ibang mga babae na nakalambitin pa mula sa bubong na hubo’t-hubad at inilalabas masok sa ari nito ang isang long neck na bote. There are some women that were fucked in vagina and ass at the same time.

Nanginig siya sa nakita. Hindi niya akalaing may ganitong lugar pala sa Pilipinas. O nasa Pilipinas pa ba siya? Paano siya napunta sa ganoong klase ng lugar? Ang huling naaalala niya ay nakasakay siya sa isang kotse. Hindi nga lang niya maalala kung sino ang kasama niya. Pagkatapos niyon ay blanko na ang alaala niya.

Hindi niya lubos maisip na pati siya ay magiging ganoon. Mas mabuti pang mamatay na lang siya kaysa sa gamitin siya ng kung sinu-sino lang na mga lalaki.

Marahan siyang bumangon, iniingatang wala siyang mabigla dahil nananakit pa rin ang buong katawan niya. Napangiwi siya nang gumuhit ang sakit sa kaniyang ulo. Sinapo niya iyon pero napakunot ang noo niya nang may makapa siyang mamasa-masa at nagdikit-dikit din ang mga buhok niya. Napasinghap siya nang makita ang duguang mga daliri.

Anong klaseng damage ba ang inabot niya?

Tiningnan siya ng babaeng katabi niya. Naalarma siya nang makita ang walang buhay nitong mga mata. Para bang sumuko na itong makalabas sa lugar na iyon at naghihintay na lang ng kamatayan.

Nilingon niya ang ibang kababaihan na nasa loob din ng selda. Karamihan ay nakatitig lang sa kawalan at walang imik. Ang iba naman tulog at maraming pasa sa katawan.

Napalunok siya. Magiging ganoon din ba siya kapag hindi siya nakatakas sa lugar na iyon?

“N-Nasaan tayo? Ano’ng lugar `to? Bakit ganiyan sila?” nanginginig ang boses niya na tanong sa babaeng katabi. Hininaan lang niya ang boses kahit gusto na niyang maghisterikal sa mga nakikita.  Ayaw niyang mapansin siya ng mga lalaking nagbabantay dahil baka siya pa ang pagbalingan ng mga ito.

Malungkot na umiling lang ang katabi niya. May pasa ito sa pisngi at gunit-gunit ang kasuotan.

Pakiramdam niya ay bumagsak sa sahig ang kaniyang puso sa pag-iling ng katabi.

“Nasaan ang bagong dating?”

Napakislot siya sa dumadagondong na boses na iyon. Kagat ang labing tiningnan niya ang bagong dating na lalaki. Nakasuot ito ng uniporme ng military. Napahinto siya. Pamilyar sa kaniya ang mukhang iyon. Hindi nga lang niya maalala kung saan niya nakita ang lalaking iyon.

Nakangising itinuro siya ng isa sa mga nagbabantay sa pintuan ng selda.

Napalunok siya. Nang oras na magtama ang mga mata nila ng bagong dating na lalaki ay nakaramdam siya ng hindi maipaliwanag na takot. Wala siyang kawala. Wala siyang matatakbuhan sa lugar na iyon. Hindi rin niya gusto ang klase ng tingin na nasa mata nito. Yari bang sanay na sanay na itong gumamit ng dahas.

“No,” sabi niya sa nanghihinang boses.

Sobrang lakas sa pandinig niya ang bawat pag-apak ng sapatos nito sa sahig habang humahakbang palapit sa kaniya. Impit siyang napasigaw nang haklitin nito ang braso niya at puwersaha siyang hinila patayo. Hindi pa ito nakuntento at hinalikan pa siya ng marahas sa mga labi. Pakiramdam niya ay anumang sandali mapupunit ang labi niya.

Ngiting tagumpay ang gumihit sa labi ng lalaki na siyang nagpatayo sa mga balahibo niya.

Humanap siya ng pagkakataon para maitulak niya ito ng pagkalakas-lakas. Natatakot nga siya pero hindi iyon ang oras para pairalin niya ang pagpa-panic. Nang umatras ng ilang hakbang ang lalaki ay malakas na sinampal niya ito sa pisngi.

Napangiwi siya nang lumapat ang kaniyang palad sa mala-bakal nitong pisngi. Nakikinita na niya ang pamamaga ng palad kinaumagahan. Dumoble ang tibok ng kaniyang puso dahil biglang natahimik ang paligid at ramdam niya na halos lahat ng mga matang naroroon ay nakatitig sa kaniya.

Hinawakan ng lalaki ang pisngi nitong sinampal niya saka ngumisi at tiningnan siya mula ulo hanggang paa na para bang hinuhubaran siya. Hindi niya gusto ang klase ng pagkakatitig nito.

Napalunok siya at napaatras. Nang mga sandaling iyon ay alam niyang nakaharap niya ang demonyo. Dumagdag pa ang sakit na nararamdaman niya sa ulo at ilang parte ng katawan. Kagagaling palang yata niya sa aksidente kung ganitong halos buong katawan niya ang masakit.

Walang salitang hinaklit siya nito sa braso at hinila siya palabas ng selda. Masyadong nanginginig ang kaniyang lalamunan para makapagsalita o hindi naman kaya ay makasigaw. Sinubukan niyang kumawala pero humigpit lang ang hawak nito sa kaniyang braso. Napaigik siya sa sakit.

Saan siya dadalhin ng demonyong ito?

“Masuwerte ka’t maibibinta ka ng mahal, dahil kung hindi sinuntok na kita.” banta ng lalaki.

Halos mahimatay siya sa sinabi nito. Ibibinta siya?

Mahabang hallway ang dinaanan nila bago sila pumasok sa isang silid. Isang banyo. Ini-on nito ang shower saka siya itinulak sa ilalim ng bumabagsak na tubig. Bago pa siya makapagsalita ay walang kahirap-hirap na pinunit nito ang kaniyang kasuotan. Pati ang kaniyang mga panloob ay parang papel na pinunit lang nito.

“No,” she said in a hoarse whisper, weakly pushing his hands away.

Nakita niyang ngumisi ito at kinuha ang sabon saka sinabunan ang buo niyang katawan.

“No!”

Pilit niya itong itinutulak pero hindi man lang ito natitinag.

Napatingala na lang siya habang sumasabay sa buhos ng tubig ang kaniyang mga luha sa pagdaloy sa kaniyang mga pisngi. Ito na ba ang katapusan niya? Hindi pa niya gustong mamatay. At kung mamamatay man siya ay hindi sa ganoong paraan. Mas gugustuhin pa niyang namatay na lang siya sa aksidente kanina.

Nanigas siya nang maalala ang lalaking ka-date niya kanina. Si Aldin. Kumusta na kaya ito? Ano ang nangyari rito?

Napaigik siya nang maramdamang may pumasok sa pagkababae niya. Marahas na nilingon niya iyon at nakitang ang lalaking nakasuot ng military iyon. Ipinapasok nito ang daliri sa loob niya!

Marahas na itinulak niya ito. “No!”

Nakita niya ang bote ng shampoo sa malapit. Kinuha niya iyon at ipinalo niya iyon ng ubod lakas sa ulo ng lalaki ng tatlong beses.

Nang mapaatras ito ay sinamantala niya ang pagkakataon para tumakas pero hindi pa man niya nabubuksan ang pinto ay naramdaman niyang may humawak sa paanan niya at hinila siya kaya nadapa siya. Face first!

Halos mawalan siya ng ulirat dahil sa sakit ng kaniyang pagkakabagsak.

Sumigaw siya sa abot ng makakaya saka nagpapadyak. Hindi niya hahayaang may gumalaw sa kaniya maliban sa asawa niya. Muling tumulo ang kaniyang mga luha. “Raziel…” mahinang sambit niya.

Binuhusan siya ng isang balde ng tubig ng lalaki bago siya binitbit na parang sako ng bigas. Basta na lang siya nitong itinapon na parang basahan sa sahig ng isa na namang silid. Mabilis na itinabon niya sa dibdib ang kaniyang kamay nang mapansing may mga tao pala roon.

Ramdam niya ang napakatinding sakit sa kaniyang mga siko at hita nang tumama siya sa sementadong sahig. Pero mas naghihirap ang kalooban niya sa kaalamang hubo’t-hubad siyang humarap sa mga taong naroon. Hindi na niya napigilan ang mga luhang kumawala sa kaniyang mga mata.

“Inject her.” utos ng lalaking naka-military. Kinabahan siya sa sinabi nito. Hindi niya alam kung ano ang ituturok ng mga ito sa kaniya pero alam niyang hindi maganda iyon.

Isang babaeng naka-corporate attire ang humakbang palapit sa kaniya, may dalang injection sa kanang kamay. Sa lahat ng mga babaeng nakita niya sa loob ng impyernong iyon, itong babae lang na ito ang may damit na desente.

Nanlalaki ang mga matang umatras siya. “A-Ano `yan?”

Hindi siya sinagot nito. Deretso lang itong nakatingin sa kaniya. Wala siyang mabasang kahit anong emosyon sa mukha ng babae. Mas lalong lumiliit ang pag-asa ni Lyxelle na makatakas pa sa lugar na iyon.

“Please, maawa ka. Pakawalan na ninyo ako rito.”