MYZTERY HORO ::: EP.64

หนึ่งชั่วโมงต่อมา...

- ห้องทำงานคิระ -

แกร๊กๆๆๆ

“จิ๊!”

“อย่าเครียดนักสิ”

“มันอีกแค่นิดเดียวเองค่ะ เหมือน XVII ตั้งใจปั่นประสาทหนูน่าดู ย้ายโลเคชั่นทุกครั้งที่ออนไลน์เลยมั้ง โรคจิต!”

“.......”

ฉันตอบกลับเฮียคินทั้งที่มือยังคาอยู่บนคีย์บอร์ดโน้ตบุ๊คแบบนี้ แล้วเพราะโดนเฮียเงียบใส่นี่แหละ เลยทำให้ฉันหยิบมีดสั้นเล่มนึงใกล้ๆมือปาออกไปที่เป้าข้างหลังเขาแบบหงุดหงิด

ฉึก!

หึ...มันดูแปลกใช่มั้ยล่ะ ที่มีเป้านิ่งให้ระบายอารมณ์ได้เต็มที่ แต่เป้านี้ยังถือเป็นอะไรที่เบสิคมากเลย เพราะในห้องเฮียคินไม่เหมือนห้องเจ๊เฟรย์เลยสักนิด เขาเอาอาวุธเยอะแยะมาวางเรียงเป็นของตกแต่งเหมือนที่ชอบเอาปืนซ่อนไว้ในทุกอาณาเขตของคอนโดไม่มีผิด

“ยังปาแม่นเหมือนเดิมนี่ หนึ่งสตรี”

“เฮียแม็ค~”

เสียงที่คุ้นหูทำให้ฉันละสายตาจากเป้ามองคนที่เดินเข้ามาในห้องทันที แล้วเฮียคินนี่ออกตัวดุมาเชียว

“ดีใจกว่าเจอหน้าผัวอีก -.-”

ชิชะ! ไม่ต้องเลยนะ ทำมาเป็นพูดดี

“เฮียแม็คไปไหนมาคะเนี่ย ไม่เจอตั้งหลายวันอ่ะ”

“มันไล่”

“อ้าว จับได้แล้วเจ้าตัวดี -3-”

พอฟังเฮียแม็คตอบมา ฉันก็ส่งสายตาฟาดฟันไปให้เฮีย เขาก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ที่จริงเฮียคินก็บอกฉันแล้วล่ะ เมื่อคืนก่อนเขาเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น ซึ่งรวมถึงการหายไปของเฮียแม็คด้วย แล้วก็เล่าสิ่งที่ฉันอยากรู้หลายเรื่องแบบไม่ปิดบังเลย

“ได้ข่าวว่าเจอบททดสอบเฉพาะกิจ”

“อื้อ XVII น่ะค่ะ -3-” ฉันตอบคำถามเฮียแม็คด้วยท่าทางเซ็งๆได้อีก

“Roman Numerals? (เลขโรมัน?)”

“หนูก็คิดงั้น ถ้าใช่ก็เท่ากับ 17”

พูดจบฉันก็ส่งสมุดบันทึกเล่มนึงที่วางอยู่ข้างโน้ตบุ๊คไปให้เฮียแม็คดู เขาก็รับมันไป ส่วนเฮียคิน ถึงตอนอยู่ในห้องทำท่าจะตัดสัญญาณของ XVII ให้ก็จริง แต่น้อยใจได้มั้ยอ่ะ หลังจากนั้นเฮียก็แทบไม่สนใจจะถามไถ่เรื่องความคืบหน้าเกี่ยวกับ XVII อีก...

“หรือมันไม่ใช่ 17 แต่แยกเลขเป็นรหัสยาวๆ?”

“ถ้าหมายถึง X=10, V=5, I=1,1 ก็หาความหมายไม่ได้อยู่ดี”

“แล้วถ้า XV แยกกับ II เป็น 15 กับ 2 ?”

“นั่นก็แยกแล้วค่ะ แต่คิดไม่ออกเลยว่าเป็นใครที่เกี่ยวข้องกับตัวเลขพวกนี้”

ฉันชี้ไปที่การวิเคราะห์ตัวเลขต่างๆจากชื่อ User ที่คิดไว้ เฮียแม็คก็พยักหน้าและไล่ดู ผิดกับบางคนที่นั่งฟังแล้วมองมานิดนึง แต่อยู่ๆก็ลุกหนี

“หรือมันต้องมองเป็นตัวอักษร?”

“XVII ไม่มีความหมายนะคะ หนูลองหาดูแล้วเมื่อคืนนี้”

ปากตอบเฮียแม็ค แต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกน้อยใจเฮียคินขึ้นมาทีละนิด U_U

“มันยุ่งไม่ได้หรอก ถึงตามเฮียมาที่นี่”

“คะ?”

ฉันละสายตาจากเฮียคินที่เดินพ้นประตูห้องออกไปกลับมาหาเฮียแม็คแทน คงเพราะเมื่อเช้าพี่ไคยะมาบอกว่าเขามีนัดคุยเรื่องสำคัญบางอย่างกับรุ่นพี่เตโชเวลานี้พอดีก็เลยต้องออกไปล่ะสิ

“ต่อให้ไอ้คินมันอยากจะยุ่ง มันก็ทำได้แค่รับรู้ เพราะสถานะมันเป็นผู้ทดสอบแล้วตอนนี้”

“หนูไม่เข้าใจค่ะ”

ฉันทำหน้างงใส่เฮียแม็ค เขาก็ตั้งใจอธิบาย

“Sub Leader’s Wife... นับจากนี้เราอยู่สังกัดท่านผู้นำ จำไว้ว่าผู้นำ รองผู้นำ และรักษาการ สำหรับ Dark Shadow แล้ว คนที่จะอยู่เคียงข้างพวกเขาต้องผ่านการทดสอบทั้งนั้น”

“อันนั้นหนูก็พอรู้มาบ้างค่ะ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับ...”

“XVII ถ้าไม่ใช่อดีตผู้นำ ก็น่าจะเป็นผู้นำคนปัจจุบัน หรือไม่...ก็รักษาการ”

เฮียแม็คพูดมาอย่างกับรู้ดี ซึ่งฉันก็ไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงมั่นใจขนาดนี้

“ทำไมเฮียถึงพุ่งเป้าไปที่สามคนนี้?” เฮียก็ตอบกลับมาแบบไม่ลังเลสักนิด

“เพราะสังกัดนี้จะทดสอบกันเองจนวางใจในไหวพริบและความสามารถที่มี ไอ้คินที่ต้องทดสอบคนรักของพี่น้องเหมือนกัน มันถึงช่วยอะไรเราไม่ได้ตอนนี้”

“แต่เจ๊เฟรย์ก็ไม่ได้มีท่าทางผิดปกติ แถมรุ่นพี่เตโชก็...”

“ของเรามันเดาทางยากเพราะอีกฝ่ายไม่แสดงตัวตน ประมาณว่า XVII อยู่เบื้องหน้า ตัวการจริงๆอยู่เบื้องหลัง ดังนั้นมันจะเป็นใครก็ได้ทั้งนั้น”

ฟังจากที่เฮียแม็คพูด เขาก็ไม่ได้พูดอะไรผิดไปสักนิด...

“ก็จริงค่ะ ถ้าเป็นแบบนั้นหนูต้องแพ้แน่ ทุกทีเวลามีเรื่องทำนองนี้ต้องมีศิษย์พี่อยู่ด้วย แต่แค่คิดว่าจะติดต่อเฮียพาย XVII ก็สกัดหนูทุกทางเลย อย่างกับรู้ความเคลื่อนไหวของหนูทุกอย่าง”

“นั่นแหละที่ชัดว่าเป็นคนใน แถมใกล้ตัวกว่าที่คิด”

คำพูดที่มั่นใจมากทำฉันรู้สึกว่าเฮียแม็คเท่สุดๆไปเลย ดูลึกลับทันคน แล้วก็มีเล่ห์เหลี่ยมน่าค้นหา แต่ถ้างั้นหรือว่า...

“เป็นรุ่นพี่เตโชจริงๆ”

“ก็ไม่แน่ คิดไว้ก็ไม่เสียหาย เพราะคนที่รู้ว่าเรามีความสามารถด้าน IT เป็นอย่างดีก็ Nightshade แถมตัวช่วยหลักของเราก็พายุ Nightshade พวกเดียวกันอีก แต่มันก็มีอีกกรณี...”

“อะไรหรอคะ?”

เฮียแม็คเปิดสมุดบันทึกที่ฉันพยายามโน้ตสิ่งที่คิดได้ในช่วงเวลาข้ามคืนอย่างใช้ความคิด แล้วเขาก็ปิดมันลงนิ่งๆ

“ถ้าให้เฮียทาย มันน่าจะเป็นการสร้างสถานการณ์เพื่อยุติทุกอย่างพร้อมกำหนดการสำคัญที่จะเกิดขึ้นในอีกสองวัน”

“สองวัน? กำหนดการอะไรหรอคะ? แล้วเฮียแม็คอยู่สังกัดไหน เคยโดนทดสอบมั้ย หมายถึงตอนที่เป็นคนรักของรักษาการก่อนหน้านี้”

“ก็นั่นแหละ เหตุผลที่มาที่นี่”

ฉันลืมตัวพูดออกไปซะแรง ถึงตรงนี้เฮียแม็คเลยดูนิ่งไปนิดนึง แต่เขาก็ยอมบอกบางอย่างที่ฉันไม่รู้ออกมาแต่โดยดี

“ทดสอบ Sub Leader’s Wife โดยใช้เวลาแค่สามวัน แถมหัวใจของรักษาการก็จะถูกทดสอบในอีกสองวันข้างหน้านี้ ซึ่งมันตรงกับ Deadline ของเราพอดี”

ได้ฟังแบบนั้นยิ่งกลายเป็นทำให้ฉันรู้สึกว่า XVII ลึกลับเข้าไปอีก แต่หัวใจของรักษาการงั้นหรอ....

“เฮียเลย์จะโดนทดสอบจาก XVII เหมือนหนูหรอคะ? ทดสอบยังไง? ถ้ามีกำหนดการก็แปลว่าเฮียแม็คต้องรู้อยู่แล้ว...”

“ไม่ใช่ XVII แต่เป็นอดีตผู้นำ ท่านผู้นำ และไอ้คิน ทุกคนเห็นชอบกับเรื่องนี้”

ยังไงกันนะ เฮียคินเห็นชอบให้ทดสอบเฮียเลย์ แล้วท่าทางก็ไม่ค่อยจะชอบหน้าเฮียเลย์เท่าไหร่เลยด้วย ท่าทางไม่ถูกกันแบบนั้นแต่เฮียเลย์ต้องมาเป็นพี่เขยเฮียคินนี่มัน...

“XVII คือเจ๊เฟรย์!”

แต่ขนาดพูดแบบมั่นใจสุดๆแล้ว เฮียแม็คก็ยังดูคิดหนักยิ่งกว่าฉันซะอีก แล้วแค่เสี้ยวนาทีเขาก็ส่ายหน้า

“มีเปอร์เซ็นต์จะเป็นไปได้ แต่ฟาร์ดายังไม่รู้ด้วยซ้ำ เรื่องทดสอบคนรักของตัวเอง”

“งั้นก็คนสุดท้ายเลยค่ะ ท่านปู่!”

เฮียแม็คก็ยังคงคิดอะไรไปเรื่อย แต่ปากก็ตอบคำถามเพื่อคลายความสงสัยให้ฉันตลอดเลย

“ท่านผู้นำเป็นไปได้สูงที่สุด เพราะอยู่เบื้องหลังทุกการทดสอบ แต่ไอ้คินมันบอกว่า XVII ให้ตามหาตัวให้เจอด้วย”

นั่นสินะ ฉันถึงได้หงุดหงิดกับพิกัดที่แว๊บไปแว๊บมา จนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอยู่ใกล้หรือไกลอะ

“ใช่ค่ะ เขาเป็นใคร? เขาอยู่ที่ไหน? ต้องหาให้เจอก่อนจะฆ่าทั้งห้าคน XVII บอกไว้”

แล้วเฮียแม็คก็ถึงกับบ่นออกมาเลย

“ใครวะ ตัวเลขก็กว้างเกินไป ตัวอักษรก็ไม่มีความหมาย”

Rrrrrrrr~

แต่พอพูดจบ มือถือเฮียแม็คก็ดังขึ้นมา ก่อนที่เขาจะหันจอมาให้ฉันดูแล้วลุกขึ้นจากโซฟา

- KIRA -

“ต้องไปละ”

“ค่ะ ขอบคุณนะเฮียแม็ค”

“มีไรโทรมา”

“ค่าาา”

ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะนะ แต่ความซับซ้อนของ XVII ก็มีมากโข ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนต่อเลย

“ไปดูการทดสอบด้วยมั้ย?”

ก่อนไปเฮียแม็คเลิกคิ้วถามฉัน แต่ฉันก็ทำได้แค่นั่งหน้าบูดอ่ะ

“หนูจะมีเวลาไปดูได้ไง นั่นมันวันสุดท้ายพอดีนี่นา”

แล้วเฮียแม็คที่ก้าวขาเดินออกไปจนถึงชั้นหนังสือแล้วก็หันมาขำใส่ - -*

“หึ...ทำได้อยู่แล้วน่า หนึ่งสตรี”

“นี่ก็เป็นอีกอย่างที่สงสัยนะคะ หนูเห็นเฮียแม็คพูดบ่อยมากๆ หนึ่งสตรีคืออะไร?”

ได้ฟังคำถามเฮียแม็คก็หยุดเดินแล้วเลิกคิ้วนิดนึง ทำอย่างกับว่าฉันรู้อยู่แล้วงั้นแหละ

“ไอ้คินมันไม่เคยบอก?”

“ค่ะ มันมีอะไรงั้นหรอ หลายคนบนเกาะก็เคยเรียกหนูแบบนี้”

แล้วคนที่ลุกขึ้นยืนค้ำหัวฉันอยู่ไกลๆตอนนี้ก็หลุดยิ้มมานิดนึง ก่อนเฮียแม็คจะก้มมองนาฬิกาแล้วเอนตัวยืนพิงชั้นหนังสือแบบชิลๆนิดๆ

“นกฟีนิกซ์ รู้จักมั้ย?”

“อื้อ”

ว่าแต่...ทำไมเฮียต้องทำหน้าจริงจังขึ้นมาแบบไม่บอกไม่กล่าวด้วยเนี่ย

“ดูแฟนตาซีหน่อยๆ แต่ว่ากันว่า... มีแค่หนึ่งสตรีเท่านั้นที่จะเลือก Dream Catcher Phoenix”

หืม... Dream Catcher Phoenix หรอ???

“เฮียหมายถึงอันที่หนูเลือก?”

แล้วเฮียแม็คก็พยักหน้า ก่อนจะพูดต่อแบบยาวมาก

“แม่เฒ่าซิลวาเคยบอกไว้ว่า หนึ่งสตรีจะเป็นชีวิตชีวา ไปอยู่ที่ไหนก็จะเปลี่ยนเรื่องร้ายและความวุ่นวายให้กลายเป็นดีขึ้นมา หนึ่งสตรีจะเปลี่ยนชีวิตทุกคนบนเกาะให้เป็นไปในทางที่ดียิ่งกว่า ราวกับเป็นผู้ครอบครอง...มนต์แห่งการชุบชีวิต เช่นเดียวกับนกฟีนิกซ์ที่ถูกแผดเผาไปแล้ว แต่ก็ยังฟื้นคืนชีพขึ้นมา”

“เอ่อ...มัน...จริงจังขนาดนั้นเลยหรอคะ?”

ละครมากแม่... ฉันเชื่อนะเรื่องคำทำนาย แต่...

พรึ่บ!

จังหวะที่ฉันหยุดคิด เฮียแม็คก็คว้าหนังสือเล่มนึงบนชั้นส่งมาให้ฉัน มันคือ... Dark Shadow’s Phenomenon เป็นปรากฏการณ์ต่างๆของ Dark Shadow 

“เกาะฟีนิกซ์ไม่ใช่ชื่อที่ตั้งมาเท่ๆนะ กว่าเราจะค้นพบ กว่าจะให้ความช่วยเหลือมาจนถึงทุกวันนี้น่ะ ทำให้ทุกคนที่นั่นเทิดทูนไอ้คินราวกับเป็นราชาเชียวล่ะ”

ทำไมฟังเฮียแม็คพูดแล้วฉันสัมผัสได้ถึงความโดดเดี่ยวของคนบนเกาะก่อนหน้านี้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเลยอ่ะ

มิน่าล่ะ...ทุกครั้งที่เฮียคินไปที่เกาะ ทุกคนถึงแห่กันมารับ และไม่ว่าเราจะทำอะไร ทุกคนก็คอยดู คอยเชียร์ตลอดเลยนะ

ฉันค่อยๆเปิดหนังสือในมือช้าๆ แล้วก็ได้เห็นปรากฏการณ์สำคัญต่างๆของแก๊งค์มากมาย มีทั้งเรื่องดีและเรื่องร้าย มีทั้งมุมที่มีความสุขและผู้คนล้มตาย โดยมีเสียงของเฮียแม็คเล่าคลอๆต่อไป

“ท่านผู้หญิงญาณิกา...หมายถึงท่านย่าไอ้คิน ตั้งชื่อเกาะนี้มาเพื่อรอคอยหนึ่งสตรีตามคำทำนาย...”

ถึงตรงนี้เฮียแม็คก็เงียบไป ฉันเลยรีบเงยหน้าขึ้นไปเพราะกลัวถูกมองว่าไร้มารยาทที่ไม่ตั้งใจฟัง แต่กลับเห็นเฮียแม็คยืนอมยิ้มซะงั้น

“หนึ่งสตรี...ตามคำทำนายหรอคะ?”

แล้วเฮียแม็คก็พยักหน้าออกมาอีกครั้ง

“ใช่ หนึ่งสตรีที่รับรู้โดยทั่วกัน...ว่าเป็นเนื้อคู่ที่แท้จริงของไอ้คิน แม่เฒ่าซิลวาว่าไว้อย่างนั้น”

“นะ...เนื้อคู่ที่แท้จริง O////O”

ฟังคำพูดนี้หน้าฉันนี่ร้อนผ่าวออกมาเชียว เฮียแม็คก็มองมาขำๆ แล้วเดินออกไปนิ่งๆ แต่ก็ไม่วายทิ้งท้ายไว้อีก

“เอาจริงไอ้คินมันไม่ค่อยเชื่อเรื่องนี้ เพราะงั้นก็ทำให้มันเห็นหน่อย ยังไงเค้าก็ลือกันทั้งเกาะ ว่า ‘รวิษฎา’ แปลว่าที่รักของพระอาทิตย์นี่”

“หืม O////O”

แล้วพอเฮียแม็คเดินพ้นไป ก็ไม่รู้ว่าฉันควรจะเขินหรืออะไรก่อนดี

รวิษฎาคือชื่อฉันก็จริง แต่ไม่ยักรู้ว่ามันแปลว่า... ที่รัก...ของพระอาทิตย์ ซึ่งพอหยิบมือถือมาเสิร์ชดูก็เป็นแบบนั้นจริงๆ

งื้ออออ >_< แบบนี้ยิ่งต้องทำให้ได้ ต้องเซฟชีวิตเฮียคินให้ได้ ฉันจะไม่ยอมแพ้ XVII อีก!

คิดได้แบบนั้นฉันเลยยิ่งพยายามโน้ตความเกี่ยวข้องกับ XVII ลงในสมุด แล้วด้วยความสนใจในปรากฏการณ์ทั้งหลาย ฉันเลยดูหนังสือเล่มนี้ควบคู่ไปด้วย

ถ้าเกี่ยวกับเฮียคิน หรือมันจะเกี่ยวกับเกาะฟีนิกซ์ ฉันไล่ดูทุกปรากฏการณ์จนเจอเรื่องค้นพบเกาะนี้ แต่ก็ยังไม่เห็นว่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับ XVII, เลข 17 และรหัสที่แยกตัวเองทั้งหมดตามโน้ตที่จดไว้อยู่ดี

โถ่เอ๊ย ใจเย็นๆสิลิซ มันต้องมีสิ... ถ้าโดนทดสอบเพราะเป็นคนรักของเฮียคิน น่าจะมีคำใบ้อยู่บ้าง แต่มันก็ไม่มี!

ฉันเปิด Dark Shadow’s Phenomenon รัวๆอย่างใจร้อนและขาดสติ เฮ่อ... หรือว่าจะคิดไปเองนะ บ้าจริงๆนะฉัน ในรูปพวกนี้ยังไม่มีเฮียคินด้วยซ้ำ มีแต่... สะ...สิบเจ็ด! นี่ไงเลข 17!

O_O!

สายตาฉันไปหยุดที่รูปๆหนึ่งที่ในรูปท่านผู้นำยังหนุ่มกว่าตอนนี้มากๆ แล้วที่มันสะดุดตาคือเลข 17 ที่ติดอยู่บนเรือขนสัมภาระที่จอดอยู่ยาวเหยียดนับสิบลำ เฮลิคอปเตอร์ที่จอดอยู่ไกลๆนั่นก็เลข 17 เหมือนกัน นี่ไงเจอแล้ว! ถึงจะยังจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่ท่านปู่มีความเกี่ยวข้องกับเลข 17 แน่ๆ พาหนะขนสัมภาระรอบตัวท่านมีเลข 17 ทั้งนั้น

...ต้องใช่แน่ๆ XVII ก็คือท่านปู่นั่นแหละ!

แต่ทำไมต้อง 17 ล่ะ? แบบนี้จะถามใครดี ใครๆก็สุ่มเสี่ยงจะแกล้งฉันกันหมดเลย เฮียแม็คตอนนี้ก็ไม่ว่าง มีใครอีกมั้ยนะที่พอรู้เรื่อง Dark Shadow อีก พี่ไคยะกับพี่เคนชินวันนี้ก็ไม่มาให้เห็นหน้าเห็นตาเลยอ่ะ อ๋อรู้ละ! มีอีกคนนี่นา อีกคนที่ต้องรู้แน่ๆ ...คุณป้ามาร์ธา!!!

และเพราะโทรศัพท์ฉันมีเบอร์ทุกคนอยู่แล้ว เพราะมันคือโทรศัพท์เฮียคินตั้งแต่แรก ฉันเลยกดโทรหาป้ามาร์ธาแล้วแป๊บเดียวคุณป้าก็รับ

[ค่ะคุณคิระ]

“คุณป้าคะนี่หนูเอง”

ฉันกรอกเสียงลงไปอย่างร้อนใจ และรีบถามในสิ่งที่อยากรู้ออกไปทันที

[คุณหนูลิซ่าหรอคะ]

“ใช่ค่ะ คือหนู...มีเรื่องจะถามน่ะค่ะ คุณป้าพอจะทราบเรื่องตัวเลขที่ท่านปู่ติดไว้บนพาหนะขนส่งสัมภาระต่างๆเวลาไปที่เกาะมั้ยคะ?”

[หมายถึงตัวเลข 17 หรอคะ]

นั่นไง ป้ามาร์ธาต้องรู้แน่! นี่เรากำลังใกล้ความจริงขึ้นอีก!

“ใช่ค่ะ คือหนูอยากรู้มันหมายความว่ายังไง?”

แล้วก็เหมือนป้ามาร์ธาจะหยุดคิดไปนิดหน่อย ก่อนจะตอบมาด้วยน้ำเสียงใจดีเชียว

[....อ๋อ มันเป็นลำดับของท่านผู้... $#~*|!?<฿&!/]

ตู๊ดๆๆๆ

แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ฟังคำตอบที่รอคอย อยู่ๆสัญญาณก็หายไปในพริบตา สายสนทนาถูกตัดไปดื้อๆซะอย่างงั้น พร้อมกันกับที่หน้าจอของโน้ตบุ๊คตรงหน้าฉันถูกครอบครองด้วย XVII ซึ่งตามติดทุกความเคลื่อนไหวของฉัน!

พรึ่บ!

‘อีกแล้วนะ รวิษฎา!’

หน้าจอปรากฎคลื่นเสียงเคลื่อนไหวบนจอ ก่อนจะมีเสียงฉุนเฉียวที่ผ่านเครื่องแปลงเสียงดังเล็ดลอดออกจากลำโพงโน้ตบุ๊คเหมือนครั้งก่อน แต่บอกเลยครั้งนี้ฉันจะไม่ยอม!

“ท่านปู่ไม่ต้องมาแกล้งหนูเลยค่ะ! หนูรู้แล้ว ต้องเป็นท่านปู่แน่ๆ แค่ยังหาตำแหน่งไม่เจอก็เท่านั้นอ่ะ!”

พรึ่บ!

แล้วภาพคลื่นเสียงก็ถูกตัดสลับไปเป็นภาพจากห้องประชุมที่มีท่านปู่ รุ่นพี่เตโช เฮียคิน และเฮียแม็คนั่งอยู่ แถม XVII ยังส่งเสียงท้าทายมาให้ฉันอีก

‘งั้นก็ไปหาสิ ไปเค้นความจริงกับคนที่นั่งจิบชาหน้าเครียดอยู่ตอนนี้’

เหอะ! ไม่ต้องมาท้าหรอกน่า ไม่เนียนเลยสักนิด!

“คุณอาจเป็นคนที่มีท่านปู่ชักใยอยู่เบื้องหลังก็ได้ เป็นพวกเดียวกันไง ใช่มั้ยล่ะ?!”

แต่ยิ่งฉันพูด ก็ดูแปลกที่ XVII ไม่ตื่นตระหนกที่ฉันรู้ความจริงว่าตัวการเป็นใครเลยสักนิด กลับกัน XVII กลับทำบางอย่างที่ทำเอาฉันตาค้างและสะดุ้งเฮือกขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ

‘พวกเดียวกับอดีตผู้นำงั้นหรอ... งั้นดูนี่! เผื่อจะตาสว่าง!’

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

เพล้งงงง~!

“เฮียคิน!”

สิ้นสุดคำพูดนั้น ภาพฉายในห้องประชุมที่ทั้งสี่คนนั่งอยู่ก็ถูกกระสุนยิงกราดทะลุเข้าไปจนกระจกแตกคาตา ฉะ...ฉันเห็น O_O ฉันเห็นเฮียแม็คกระโดดเข้าคุ้มกันท่านปู่ทันที เฮียคินกับรุ่นพี่เตโชก็ลุกพรวด โดดหลบกระสุนกันพัลวัน แล้วการกราดกระสุนก็หยุดลงในระยะเวลาสั้นๆ

‘ใช่ไม่ใช่ลองคิดดูให้ดี! นี่เป็นการเตือนครั้งที่ 1 Sub Leader’s Wife! อย่าได้คิด...จะขอความช่วยเหลือจากใครอีก!’

เสียง XVII โพล่งออกมาอย่างเกรี้ยวกราดแล้วหายวับจากจอไป ส่วนฉัน...แม้จะมือสั่นเพราะไม่ทันตั้งตัวแค่ไหน ขาฉันก็สั่งให้วิ่งออกจากห้องนี้ทันที และรีบผลักประตูห้องประชุมที่ทุกคนอยู่เข้าไปด้วยความตกใจ

“เฮียคิน!”

“ลิซ!”

พรึ่บ!

ทันทีที่เห็นหน้าฉัน เฮียคินก็คว้าร่างฉันดึงลงไปนั่งตักเขาที่นั่งอยู่กับพื้นทันที แถมยังใช้มือข้างหนึ่งปิดหูพร้อมกับกดหัวฉันลงบนอกเขา คงเพราะกลัวกระสุนพวกนั้นจะกราดยิงเข้ามาอีก

นะ...นี่มันอะไรกัน กระสุนจริง กระจกแตกจริง มีคนคิดจะฆ่าเฮียกับรุ่นพี่เตโชจริงๆ ถึงจะพยายามบอกว่าตัวเองไม่ใช่ท่านปู่ แต่สิ่งที่ฉันเห็นล่ะ...ความเกี่ยวข้องกับเลข 17 ที่ฉันเพิ่งรู้เมื่อกี๊?!

พรึ่บ! ตึงงงงง!

ฉันสะบัดเฮียคินออกแล้วลุกขึ้นทุบโต๊ะที่เต็มไปด้วยเศษกระจกอย่างลืมตัว ก่อนจะหันไปหาท่านปู่แล้วโพล่งออกไปสุดเสียงทันที

“ท่านทำเกินไปแล้ว! ยอมรับมาเถอะค่ะ XVII คือท่านปู่ใช่มั้ย?! พาหนะขนส่งสัมภาระทุกชิ้นไปที่เกาะฟีนิกซ์เป็นเลข 17! ทั้งเรือ ทั้งฮอ มันมีรูปท่านอยู่ข้างๆใน Phenomenon ไหนจะลำดับ...!”

ฉันเว้นช่วงคำพูดของตัวเอง แล้วหันซ้ายหันขวา มองไปรอบๆ แล้วก็เจอมันจริงๆ ถ้า Dark Shadow มีหนังสือหมวดต่างๆมากมาย มันก็ต้องมีสิ! ลำดับอะไรสักอย่างที่ป้ามาร์ธาพูดถึงเมื่อกี๊ นี่ไงล่ะ!

....Dark Shadow's Fundamental

แค่เห็นชื่อเล่มฉันก็คว้ามันต่อหน้าทุกคนด้วยสองมือที่เปื้อนเลือดอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แล้วพอเปิดมันฉันก็เจอตั้งแต่หน้าแรก! ข้อมูลที่การันตีว่าคนตรงหน้าฉันตอนนี้ ต้องเป็นผู้อยู่เบื้องหลังทุกอย่าง!

“XVII = 17 และลำดับท่านผู้นำของท่าน...มันคือ 17 ไม่ใช่หรือไงกัน!”

เพล้งงงง!

นาทีนี้ฉันไม่หลงเหลือมารยาทใดๆเลย ฉันลืมตัวกระแทกหนังสือในมือลงบนโต๊ะที่เต็มไปด้วยเศษกระจกเต็มแรง เพราะนึกโกรธที่เห็นเฮียคินโดดหลบกระสุนหนีตายแบบนั้น แถมจังหวะที่เฮียกดหัวฉันลงที่อกเขาก่อนหน้านี้ ใจเฮียมันเต้นแรงมาก แค่นี้ก็บอกชัดว่าเขาก็ตกใจแค่ไหนที่อยู่ๆก็เกิดเหตุการณ์บ้าๆนั่น!

“ใจเย็นก่อนลิซ”

เฮียแม็คพูดพร้อมกับประคองท่านปู่ที่เขาเป็นคนคุ้มกันให้ลุกยืนขึ้นมา แต่จะให้ใจเย็นอะไรกัน?!

“นี่ไงคะท่านปู่! หนูรู้แล้ว! หนูหาท่านปู่เจอแล้ว จะพอได้รึยัง! ทำไมถึงเอาชีวิตลูกหลานตัวเองมาเสี่ยงลูกปืนแบบนี้! ถ้าเฮียคินตาย ถ้าเฮียหลบไม่ทันจะทำยังไง ฮึก... แล้วหนูจะอยู่ยังไงทำไมท่านไม่คิดบ้าง!”

ปังงงงง!

“ลิซ...”

พรึ่บ!

จังหวะที่ฉันลืมตัว โวยวายจนได้น้ำตาและทุบโต๊ะด้วยมือเปล่าจนเศษกระจกฝังลึกเข้ามาในมือจนเฮียเข้ามาคว้าแขนไว้ อยู่ๆท่านปู่ที่ถูกเฮียแม็คประคองขึ้นมาก็ทรุดฮวบลงไป

“ท่านปู่!”

รุ่นพี่เตโชเห็นท่าไม่ดีก็พุ่งเข้าไปช่วยเฮียแม็คประคองท่านปู่ทันที แล้วสิ่งที่ทำฉันอึ้งจนพูดไม่ออกตอนนี้...คือพอมองชัดๆ ฉันก็เพิ่งเห็นว่าท่านปู่โดนลูกหลง กระสุนยิงทะลุเข้าหน้าท้อง เลือดไหลโชกออกมาจนหยดลงบนพื้น น่ากลัวจนเฮียคินต้องดึงฉันเข้าไปกอดไว้ทันที แต่ท่านปู่ก็ยังพยายามจะหันมาพูดกับเฮียทั้งที่หน้าเริ่มซีดไม่ต่างจากฉันที่ชาไปทั้งตัวเพราะหลงเข้าใจผิด...

“พาน้องไปทำแผล คิน...”

พรึ่บ!

แล้วร่างของท่านปู่ก็ทรุดลงตรงหน้าฉันทันที เล่นเอาฉันอึ้ง ก่อนจะหันมาปล่อยโฮในอ้อมกอดเฮียคินอย่างรู้สึกผิด...