Semua Bab DarkZ [I] MYZTERY HORO: Bab 1 - Bab 10

‘ฮ๊าย ไฮ ฮายยย Hi! สาวๆ Myztery Girls ที่ตื่นเช้ามารับความสดใส พร้อมเช็คดวงประจำวันเช่นเคยกับ Myztery Horo ที่รู้ลึก! รู้จริง! รู้ยันติ่งรูขุมขนว่าชะตาชีวิตของคุณจะเป็นยังไง?!ช่วงเช้านี้เอาแบบพอหอมปากหอมคอนะคะ เรามาเริ่มที่ชีวิตประจำวันทั่วไปจากวันเกิดที่เหมือนจะไม่มีอะไร แต่ขอบอกเลยค่ะ! สาวๆวันเสาร์สีม่วงต้องกรี๊ดกร๊าดจนแทบขาดใจ เพราะออร่าความสว่างไสวในชีวิตของคุณนั้นนนน...กระทบเข้าตาแม่หมอ Myztery ของเราเข้าอย่างจัง!!!’ตริ๊ด!“ยังไม่เลิกฟังอะไรทำนองนี้อีกไง๊ -_-”“เอ้าโรส! ทำไมทำงี้เนี่ย ลิซฟังอยู่นะ”ระหว่างที่ฉันกำลังเข้าครัวทำอาหารเช้าให้พี่สาวสุดที่รักอย่าง ‘โรส’ หรือ ‘โรเซ่’ ที่เดินสะลืมสะลือออกจากห้องมาในวันหยุดหลังจากเราเพิ่งจะเปิดเทอมไปได้ไม่เท่าไหร่ เจ้าตัวก็ดันมือบอนมากดปิด Live ของคลับดูดวงที่โด่งดังที่สุดในโลกออนไลน์อย่าง ‘Myztery Horo’ ที่ฉันฟังทุกวันซะได้ แถมเมื่อกี๊เค้าบอกวันเสาร์ซึ่งเป็นวันเกิดของฉันจะมีออร่าแพรวพราวซะด้วยไง =_=^ “แล้วจะเช็คทุกวันให้ได้อะไร คราวก่อนก็ไม่ได้แม่นเท่าไหร่”พูดไปโรสก็หยิบขนมปังโฮลวีทเปล่าๆที่เพิ่งเด้งออกจากเครื่องปิ้งขนมปังไปกินแบบไม่

หลายวันต่อมา...วันเวลาล่วงเลยผ่านไปไวมาก จนถึงวันเสาร์ที่ฉันต้องไปแคมป์แล้วล่ะ ลืมบอกไปว่า IST Camping เราจัดที่ชายหาด...อะไรน้า แถวๆภาคใต้จังหวัดภูเก็ตนี่ล่ะ แล้วจะว่าไป เช้าวันหยุดแบบนี้มันช่างสดใสจริงๆเลยน้า เพียงแต่...“พี่คะ!! ไปภูเก็ตเท่าไหร่ หนูรีบมากเลยค่าาา =[]=!!!”ใช่! ฉันตื่นสาย! เพราะลืมตั้งนาฬิกาปลุก แถมพอตื่นมาก็ยังสโลว์ไลฟ์นั่งดื่มด่ำกับซุปข้าวโพดอยู่ ก็ใครมันจะไปรู้มองนาฬิกาแขวนผนังมันตีห้าครึ่ง รู้ตอนโรสเปิดประตูออกมาดังตึง!‘ขึ้นเครื่อง 8 โมงไม่ใช่ ทำไมยังอยู่นี่?’แล้วตอนนั้นแหละที่เพิ่งรู้ว่านาฬิกาที่ห้องตายอ่ะ แหะๆ ตัดภาพไประหว่างที่ฉันกำลังเลิ่กลั่กแบบออกแนวโวยวายจะไปภูเก็ตให้ได้ พี่โชเฟอร์แท็กซี่ก็ทำหน้าเอือมๆโอ้...พี่เค้าต้องตำหนิในใจที่เราเป็นสาวเป็นแส้แต่ตื่นสายแน่นอน ช่างเป็นเรื่องน่าอับอาย“ภูเก็ตพี่ไม่ไปหรอกน้อง ภูเก็ตนะไม่ใช่ระยอง -.-”พี่โชเฟอร์ตอบมาแบบเซ็งๆ แถมยังส่งสายตาตำหนิฉันที่พอได้ฟังก็...“เอ้า แค่ภูเก็ตทำไม.... อุ่ย ลืมไปค่ะจากนี่ไปภูเก็ตมันหลายร้อยโลเห็นจะได้ =_=^ งั้นไปสนามบินค่ะพี่ ไปสนามบินนะ ไม่ไปภูเก็ตและไม่ไประยอง อ้อ! หนูขอแบบล้อฟรี ถ

ไม่กี่นาทีต่อมา...“พอแล้วค่ะพอๆ ส่งหนูตรงนี้นี่แหละเฮียคิน”ฉันพูดออกไปพอเห็นว่ารถของเฮียแล่นออกมาได้ไกลจากสนามบินพอสมควร ห่างจากสายตาของพ่อกับแม่ที่เดินตามมาแอบดูเราจนฉันต้องทำเนียนโดดขึ้นรถเฮียเขามาด้วยเนี่ย“ตรงนี้จอดไม่ได้ -_-”“อ้าว แล้วนี่เฮียจะไปไหนอ่ะ?”ฉันตั้งคำถามแล้วชะเง้อมองไปข้างหน้า เออแฮะ นอกจากจะจอดไม่ได้แล้วยังมีรถเยอะจนถนนแน่นเอี้ยดอีก“นั่นดิจะไปไหน?”“ง่ะ หนูถามเฮียก่อน เฮียก็ต้องตอบมาก่อนสิคะ”“ก็ถามอยู่นี่ไงว่าจะไปไหน ตอบเซ่ -_-”“เอ๊ะ ทำเป็นเข้ม นี่ตะคอกใส่หนูเลยหรอคะ!!”เชอะ แค่นี้ต้องมาทำเสียงแข็งใส่ เดี๋ยวแม่ก็โดดกัดหูซะหรอก ยี๋... จะว่าไปก็ยังเปรี้ยวลิ้นอยู่เลยอะ ตาลุงบ้ากรอกของแบบนั้นเข้าปากมาได้ >_“ใครตะคอก แค่ถามกลับมั้ย”“อือๆ งั้น...หนูชื่อลิซ่านะ หรือจะเรียกว่าลิซก็ได้”ฉันตอบส่งๆ แล้วยืดคอยืดตัวไปมองทาง แต่ก็เห็นได้แค่ท่อรถคันหน้าเท่านั้น เพราะรถเฮียคินที่ฉันนั่งมันเตี้ยม่อต้อ ผู้ชายเนี่ยน้อออ ทำไมชอบรถสปอร์ตที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน แถมข้างในยังแคบทำเหมือนเป็นตัวเองเป็นหนูจี๊ดๆหลบอยู่ในท่อ“ถามที่ไปรึป่าว ใครถามชื่อตอนไหน”“เอ้า ก็ต้องบอกชื่อก่อนจะได้ร

ไม่กี่วันต่อมา...@ VAYO’S CONDO[ตื๊ดดดด อือ อ๊อง ว่า...]“เฮียโย หนูผ่านมาแถวนี้เลยแวะเอาบัตรมาคืนค่าาา”ฉันกรอกเสียงที่แสนจะร่าเริงสดใสลงไปในโทรศัพท์ ในขณะที่เฮียโยน่าจะกำลังสะลึมสะลือยังไม่ลุกจากเตียง แต่นี่มันบ่ายโมงกว่าละนะ -*-[หาทางขึ้นมา]ตริ๊ด!พูดจบเฮียก็วางไปเลย แต่เดี๋ยวสิ หาทางขึ้นมาคืออออ... คียการ์ดก็ไม่มี ยิ่งกว่านั้นฉันยังไม่รู้เลขห้องเฮียเลยนี่สิ แค่รู้ว่าอยู่ที่นี่เพราะโทรไปถามเฮียบีทมาเมื่อกี๊[ตื๊ดดดดดดดด]แล้วพอโทรไปอีกทีเฮียก็ไม่รับสายละ โอ๊ยตายเลยแบบนี้ นอนกินบ้านกินเมือง เป็นภาระเจ้าที่เจ้าทางต้องฟังเสียงกรนจนตะวันแยงก้นแบบนี้ ใช้ไม่ด้ายยย น้องว่ามันไม่ดี - -*แล้วจังหวะที่ฉันเดินงงๆมาหยุดอยู่หน้าประตูคอนโดเฮีย ก็มีชายชุดดำท่าทางดุๆสองคน กับคุณป้าท่าทางใจดีช่วยกันเดินยกกล่องที่ซ้อนกันสูงมากมาทางนี้พอดี และ...โครมมมม!เหมือนว่าคุณป้าคนนั้นจะแรงไม่เยอะเท่าพี่ชายสองคนน่ะสิ บวกกับเธอสะดุดก้อนหินที่ขวางทางอยู่พอดี ทำให้เสียหลักล้มลงก้นจำบ๊ะจนกล่องในมือร่วงลงพื้นหมดเลยแบบนี้“เป็นไรมั้ยครับคุณมาร์ธา”เห็นแบบนั้นพี่ชายสองคนก็รีบเดินถอยหลังกลับมาหา แต่คุณป้าก็ยังอุต

“อะ...อื้อ (- -)(_ _) ลองก็ได้ค่ะ แต่ต้องสัญญาก่อนนะ ว่าตอน...เสียตัว เฮียจะอยู่เป็นเพื่อนหนู” ฉันพูดออกไปแบบเก้ๆกังๆ และยื่นนิ้วก้อยออกไปแล้วเฮียคินก็ไม่พูดอะไร นอกจากกดจูบลงมาที่ริมฝีปากฉันเบาๆอีกครั้ง และ....ป๊อก!“โอ๊ย!”“ผู้ชายที่ไหนเค้าจะอยู่เป็นเพื่อนตอนเสียตัววะ เค้าอยู่เป็นอย่างอื่นกันทั้งนั้นแหละน่า -.-”กำปั้นเฮียคิระถูกเขกเข้ามาที่หน้าผากฉันอย่างแรง พอให้ได้สติหลังจากเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบที่จะนำพาไปรู้จักกับอะไรสักอย่างที่เค้าเรียกกันว่า ‘เสียตัว’ แต่เมื่อกี๊เฮียว่าไงนะ...“หือ แล้วอยู่เป็นอะไรหรอคะ อย่างอื่นที่ว่าน่ะ”“ผัว”“วะ...ว่าไงน้าาาา =[]=”ได้ยินคำนี้ฉันนี่ถอยหนีจนเกือบเงิบหงายท้องตึงให้เฮียเห็นกุงเกงในแหน่ะ แต่โชคดีๆ ถึงจะเป็นตัวซวยยังไง เฮียคิระก็มือไว คว้าฉันไว้ได้ทุกที“ผัวไง ผัวอ่ะ -_-”โอ่ยยยย แล้วเฮียจะย้ำทำไม ที่เหวอไปเพราะหนูตกจ๊ายยย ถึงจะใสซื่อแต่หนูก็เข้าใจความหมายของคำนี้นะ“ม่ายยย นี่เฮีย... นี่เฮียอยากเลื่อนขั้นจากพี่ชายที่ผูกจิตกันเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของหนูว่างั้น Oh Goshhhh >[]ไม่ได้การละ เฮียคิดลึกซึ้งกับหนูไปไกลแล้ว ฟังหนูค่ะ ฟังหนูนะ