MYZTERY HORO ::: EP.65

วันทดสอบหัวใจของรักษาการ...

“โอเคมั้ย?”

เฮียแม็คในชุดแปลกตาที่นั่งตรงข้ามกันพูดกับฉัน คงเพราะฉันเริ่มจะเลิ่กลั่ก ก็นี่มันเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ฉันเลยส่ายหัวออกไปอย่างไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน

“ใจเย็นๆลิซ"

“หนูอาจไม่ใช่หนึ่งสตรีที่เค้าตามหากันก็ได้”

นั่นสินะ... อย่าว่าแต่การเป็นหนึ่งสตรีเลย คนที่ร่ำลือว่าเป็นเนื้อคู่ตอนนี้ ฉันเห็นเขาแค่แว๊บเดียวเมื่อเช้าที่ห้องแต่งตัว แล้วเฮียคินก็เดินหนีหายไปไหนไม่รู้ มีแค่คำสั่งที่กำชับพี่ไคยะเอาไว้ว่าให้ฉันอยู่แต่ในห้องนี้

“ไม่เห็นจะเกี่ยวกับการเป็นหนึ่งสตรีตรงไหน”

เฮียแม็คทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มือก็เอื้อมมาหยิบสมุดโน้ตฉันไปเปิดดูสิ่งที่ฉันพอจะนึกอะไรได้แล้วโน้ตเพิ่มลงไป

“เกี่ยวสิคะ ก็แค่ทดสอบยังทำไม่ได้ แถมหนูตะคอกใส่เฮียคินกับท่านปู่เสียงดังมากด้วย กับเฮียคินน่ะ...เราคุยกันน้อยลงมาก ช่วงวันสองวันนี้ U_U"

“ไอ้คินมันยุ่งๆ อย่าคิดมาก ส่วนเรื่องในห้องประชุม คนเรามันก็ตกใจกันได้”

“...เฮียแม็ค”

“?”

ฉันส่งเสียงเรียกคนตรงหน้าออกไปเสียงอ่อน เขาก็แค่เลิกคิ้วขึ้นนิดนึง แล้วก็นะ มันดูอ่อนแอมากเลยที่จะต้องพูดว่า...

“หนูอยากกลับบ้านค่ะ"

แล้วแค่นั้นเฮียแม็คก็เป็นฝ่ายส่ายหน้ากลับมาบ้าง

“ไม่มีประโยชน์ เมื่อถึงเวลาต้องโดนทดสอบ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ผู้ทดสอบก็จะตามไปอยู่ดี”

“บอกตรงๆเลย การเป็น Dark Shadow มันไม่สนุกเลยสักนิด”

“งั้นก็เลิกรักมันสิ”

ครั้งนี้เฮียแม็คจ้องลึกเข้ามาในตาฉัน แถมยังส่งเสียงเข้มตอบกลับมาจนฉันชะงักกับคำพูดนั้น

“.......”

“ถ้าเลิกรักไม่ได้ ให้ตายยังไงก็ต้องเป็น Dark Shadow อยู่ดี”

“ที่พูดแบบนี้เพราะเฮียเองก็เคยโดนทดสอบเพราะรักเจ๊เฟรย์เหมือนกันล่ะสิ"

ฉันสวนกลับเฮียแม็คไปด้วยคำถาม คนที่อยู่ในชุดสูทหล่อเหลาเอาการก็ถึงกับเงียบบ้าง

“.......”

“บอกหนูหน่อยได้มั้ยคะ ว่าเฮียผ่านมันไปได้ยังไง”

ฉันไม่ได้มีเจตนาจะตอกย้ำอะไรเฮียเลย สาบานได้ สิ่งที่คิดออกตอนนี้มีแค่...ในฐานะอดีตคนรักของรักษาการน่ะ เฮียแม็คน่าจะถ่ายทอดประสบการณ์ของเขาให้คนที่ใหม่กับ Dark Shadow สุดๆอย่างฉันได้ แล้วเขาก็ถอนหายใจอย่างไม่ปิดบังเลย น่าแปลกที่มัน...แสดงถึงความลำบากใจ

“คู่กัน...ยังไงก็ต้องได้คู่กันลิซ"

น้ำเสียงจริงจังพูดกับฉัน ก่อนจะหยุดไปชั่วครู่ แล้วเฮียแม็คก็ยังคงแสดงท่าทางอึดอัดใจที่จะพูดอยู่

"แต่ถ้าไม่ใช่... ต่อให้ดันทุรังแทบตาย โชคชะตาก็ยิ่งผลักไสให้ไกลกันมากเข้าไปอีก นั่นคือสิ่งที่เราควรต้องรู้"

“...เฮียแม็ค”

พอได้ฟัง ราวกับว่ามันคือสิ่งที่ออกมาจากใจเขาจริงๆ จนฉันหลุดปากเรียกเฮียออกไปอย่างเห็นใจแบบไม่รู้ตัวเลยสักนิด แล้วเฮียก็พูดต่อ

“คู่ของเรา ไม่ว่าเค้าจะอยู่ในสถานะไหน ไม่ว่าเค้าจะเป็นยังไง จะงี่เง่าแทบตาย สร้างเรื่องปวดหัวให้ไม่เว้นวัน หรือทำให้เราต้องตามรับผิดชอบการกระทำของเค้าแค่ไหน..."

ถึงตรงนี้เฮียแม็คหยุดมองหน้าฉัน ซึ่งฉันเข้าใจหมดเลย ประโยคแรกๆมันอาจสื่อถึงเฮียคิน แต่ประโยคหลังๆ สิ่งที่เฮียแม็คกำลังพูดมา เหมือนเขากำลังพูดถึง...พี่ฟาเดียหมดเลย

"ถ้ามันเป็นคู่กันแล้ว อุปสรรคจะเยอะแยะวุ่นวาย มันก็มีเสมอนั่นแหละ หนทางซิกแซกให้วนกลับมาคู่กันได้"

เฮียแม็คพูดต่อด้วยท่าทางที่แปลกไป แปลกกว่าครั้งสุดท้ายที่ฉันเป็นฝ่ายเตือนสติเขาที่เกาะ และใช่...ถ้าฉันกับเฮียคินเป็นคู่กันน่ะ ยังไงเราก็ต้องแก้ปัญหานี้ได้

"อื้ม ขอบคุณนะคะ เฮียในวันนี้...ดูอ่อนโยนขึ้นมากเลยนะ :)"

แล้วขนาดโดนฉันชม เฮียแม็คก็ยังมาทำเป็นนิ่งใส่กันซะอีก

"สนใจเรื่องตัวเองเถอะน่า หนึ่งสตรี"

หึ...นี่ดุกันหรอเนี่ย

"ฮ่ะๆ ชุดนี้หล่อมากเลยหนูลืมชมค่ะ ว่าแต่... เฮียไม่ต้องใส่ชุดดำเหมือนพวกพี่ๆข้างนอกหรอกหรอคะ"

"ก็ใส่แค่วันนี้วันสุดท้ายน่ะ"

"วันสุดท้าย?"

ฉันเลิกคิ้วตั้งคำถามไป เฮียแม็คก็ตอบตรงๆแบบไม่มีอิดออดอะไร

"มันเป็นชุดเจ้าบ่าว คู่กับชุดเจ้าสาวของฟาร์ดา"

"หืม?"

"อยากรู้ก็แอบส่องอย่างที่เคยทำสิ ผ่านไอ้นี่"

พอเห็นฉันสงสัย เฮียแม็คที่มองมาจากเงียบๆขรึมๆก็ส่ายหัวแล้วชี้ไปที่โน้ตบุ๊คตรงหน้าฉันทันที

ใช่แล้ว! ฉันมี User ที่จะชะแว๊บไปแอบมองใครที่ไหนก็ได้ภายใน Castle นี้!

"นั่นสินะ ถ้ารุ่นพี่เลโอโดนทดสอบง่ายกว่าหนู หนูจะตีมือ XVII สักสามที!"

ปากพูดไปขำๆ ส่วนมือฉันก็รีบจัดการดึงภาพวงจรปิดในบริเวณที่มีคนอยู่มากที่สุดตอนนี้ทันที

"ของมันยากกว่ามาก ถ้าจะดูก็เตรียมตัวกรี๊ด"

เฮียแม็คตอบมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่แววตาเฮียนี่ขำกับคำพูดตัวเองแบบเห็นชัดเลยจริงๆ และนั่นมันแปลว่าเขากำลังขำฉันด้วยไม่ใช่หรอ สัมผัสได้ถึงคำพูดสะท้อนความรุนแรงแปลกๆแฮะ

"นี่หนูดูการทดสอบนะคะ ไม่ได้ดูหนังผี -_-^"

แต่ก่อนที่เฮียแม็คจะตอบ เฮียก็กดหน้าจอโน้ตบุ๊คฉันให้เอนไปทางเขาที่มองมันแบบกลับหัว แล้วเอื้อมมือมาจิ้มที่ Touch panel สองสามที จากนั้นก็มีภาพจากทางเดิน เป็นภาพที่รุ่นพี่เลโอกำลังอุ้มร่างไร้สติของเจ๊เฟรย์มาส่งให้เฮียคิน

"ทำไมเจ๊ถึง..."

"การทดสอบของ Dark Shadow เลเวลความรุนแรงระดับสิบ"

พูดจบเฮียแม็คก็ขยับตัวถอยกลับไปนั่งพิงโซฟาตามเดิม แต่รุนแรงระดับสิบนี่มัน...

"อย่าบอกนะว่า..."

"มันต้องมาเอาคืนไป...ชุดนี้"

ว่าไงนะ??? มิน่า ภาพในจอรุ่นพี่เลโอถึงใส่กางเกงเหมือนเฮียแม็ค แต่ท่อนบนเป็นเชิ้ตขาวโล่งๆแปลกๆ

"ใจร้ายมาก ถ้าหนูเป็นรุ่นพี่จะไปซื้อใหม่ซะเลย!"

แต่พอเห็นเฮียแม็คเงียบใส่ก็อุ๊ย... สงสัยฉันจะอินเกินไปแหละ รู้ตัวเลย

"แหะๆ หยอกค่ะ ทดสอบกันด้วยการแย่งเสื้อผ้าเนี่ยหรอคะ น่าสนุกจังเลย =_=^"

ฮืออออ แล้วดูของฉันเซ่! หาตัวตนของ XVII ตาแตกกกก TT^TT

"เจ้าบ่าวของฟาร์ดา ต้องใส่ชุดที่ออกแบบโดยท่านผู้หญิงญาณิกา"

อ่าฮะ เฮียแม็คขยายความออกมาเสียงเรียบ แต่ดีจังเลยอ่ะ มีการออกแบบชุดเจ้าบ่าวให้ว่าที่ลูกเขยด้วย

"ท่านย่านี่ดูท่าทางเป็นคนอบอุ่นนะคะ ดูเอาใจใส่ลูกหลานมากเลยอ่ะ"

"แต่บทจะโหดก็น่ากลัวมากเหมือนกันนะ"

"หืม?"

ได้ฟังเฮียแม็คพูดฉันก็สงสัย และออกอาการสนใจไปแบบชัดเจนเลยล่ะ เฮียก็มองไปรอบๆห้องแล้วตอบกลับมา

"อาวุธทุกอย่างในห้องนี้ เป็นอาวุธที่ชำนาญมากๆของท่านผู้หญิงญาณิกา"

หาาาา...

"ชำนาญหรอคะ O_O?"

ฉันตาโตถามไปเฮียแม็คก็พยักหน้า แล้วชี้ไปที่อาวุธแต่ละอย่างที่เฮียคินใช้มันตกแต่งห้องไว้ตามลำดับ

"ปืนยิงแม่นมาก ดาบคาตานะลีลาการฟันพลิ้วไหว มีดสั้นไม่ต้องพูดถึง รับมือเปล่า หลับตาปาได้ ไหนจะหอก หน้าไม้ ธนู ระเบิด ท่านผู้หญิงเรียนรู้โดยมี Member เป็นคู่ต่อสู้แบบห้ามออมมือและไม่กลัวตาย"

"โห... ที่พูดนี่คนจริงๆใช่มั้ย =[]="

ทะ...ท่านย่าเป็นผู้หญิงไม่ใช่หรอ ทำไมถึงได้...

"เพื่อให้สมกับแหน่งไง อดีต Leader's Wife และรักษาการ เป็นบุคคลที่แตะต้องไม่ได้ของไอ้คิน ถ้าไม่ได้อยู่ในอารมณ์อ่อนไหวมากๆก็ลองพูดถึงดู มันจะยิ้มทั้งวัน"

แต่สำหรับตอนนี้ไม่ต้องไปถึงเฮียคินหรอก แค่ฟังเฮียแม็คพูดถึงท่านย่า เขาก็แสดงท่าทางและแววตาเทิดทูนท่านผู้หญิงของเขาจนเห็นชัดเลยล่ะ

"หนูชักจะเริ่มสนใจในตัวท่านย่าซะแล้วล่ะค่ะ"

แล้วเฮียแม็คก็ไม่รอช้า เขาชี้ไปที่หนังสือเล่มนึงบนโต๊ะกลางโซฟา

"Fundamental... มีประวัติ Member ทุกคนในนั้น"

"ไม่มีคนนึงค่ะ"

ถึงจะจริงอย่างที่เฮียแม็คพูด 99% แต่ดูเหมือนเขาจะพลาดไป 1% นะ แล้วเฮียแม็คก็มองมา

"ไม่มีประวัติรักษาการไงคะ ^_^"

อะไรกันเนี่ย เฮียลืมได้ไง นี่มันเรื่องของเจ๊เชียวนะ แม้จะเป็นอดีตไปแล้วอ่ะ

"ผิดแล้ว ที่จริงมันมีแต่ไม่มีใครรู้ต่างหาก"

เอ๋???

"แต่ในหน้าสุดท้ายมีแค่ชื่อตำแหน่งรักษาการที่ถูกปิดทึบเอาไว้ไม่ใช่หรอคะ?"

พอได้ฟังฉันก็รีบคว้า Fundamental ขึ้นมาแล้วเปิดมันประกอบคำพูด แล้วเฮียแม็คก็กระตุกยิ้มมุมปาก

"Anagram... อย่างเราคงเคยได้ยินมาบ้าง"

Anagram งั้นหรอ? ฉันฟังที่เฮียพูดแล้วมองหน้าเขาอย่างเหลือเชื่อ ก่อนจะก้มดูที่หน้าหนังสือเพื่อหาความจริงจากสิ่งที่เฮียพูด

"ประวัติรักษาการ ถูกสลับตำแหน่งตัวอักษรตาม Anagram แฝงไว้ในหน้าสุดท้ายของ Fundamental"

ชะ...ใช่จริงด้วย! ถึงมันไม่ได้เห็นชัดๆ แต่นี่ไง... ตัวอักษรจางๆถูกวางสลับกันภายในหน้าหนังสือที่หลายคนมองข้าม

"ฟาริดา ภัทรเดชา! นี่เฮียต้องว่างแค่ไหนคะเนี่ย ถึงสังเกตเห็น Anagram พวกเนี้ย?!"

ก๊อกๆๆ

แล้วยังไม่ทันที่เฮียแม็คจะตอบอะไร พี่ไคยะก็เคาะประตูและเดินเข้ามา

"ได้เวลาแล้วครับคุณมาโคร"

"(- -) (_ _)"

พอพี่ไคยะพูดจบเฮียแม็คก็พยักหน้าและลุกขึ้น แต่เขาก็ยังใจดีหันมาตอบคำถามฉันนิดนึงด้วยท่าทางกวนๆ

"ไม่ได้ว่าง แค่อดีตท่านผู้นำเฉลยให้...สมัยเป็นว่าที่ลูกเขย"

"โหเฮีย เล่นตัวเองมันเจ็บนะคะ"

แล้วเขาก็ขำออกมา แต่แววตาเฮียแม็คตอนนี้ ทั้งดูเศร้าและดูดุดัน แถมยังมีหลากหลายความรู้สึกแสดงออกมาพร้อมกันเลย

"หึ... ไปแก้ปัญหาตัวเองให้จบซะ หนึ่งสตรี"

พูดจบเฮียแม็คก็เดินก้าวขาออกจากโซฟาที่นั่งอยู่ทันที ฉันเลยตะโกนตามหลังเฮียแม็คที่เดินผ่านหน้าพี่ไคยะพ้นประตูออกจากห้องนี้

"หนูจะรอดูการทดสอบนะเฮียแม็ค!"

แต่ขนาดเดินพ้นขอบประตูเลี้ยวขวาออกไปแล้ว เฮียแม็คก็ไม่วายก้าวถอยหลังโผล่หน้ามายักคิ้วนิดนึง แถมยังพูดจากวนๆทิ้งท้ายไว้อีก

"หาที่อุดหูให้ไคยะมันด้วย นายหญิง"

หึ...บทจะกวนก็แสบอยู่นะ คนที่เงียบๆอย่างเขา อย่างเฮียคินเนี่ย

ฉันส่ายหัวยิ้มๆเช่นเดียวกับพี่ไคยะที่มองมาจนอยู่ๆก็ไปหยุดที่ความคิดบางอย่างที่ผุดเข้ามาในหัวจากคำพูดเฮียแม็คก่อนหน้านี้

ใช่แล้ว! Anagram ไงล่ะ!

เมื่อสองวันก่อนเฮียแม็คบอกว่าคำใบ้มันอาจเป็นตัวอักษรก็ได้ ถึงจะหาความหมายของ XVII ไม่เจอ แต่ก็น่าจะลองสลับตัวอักษรตามหลัก Anagram ดูก่อน!

ทันทีที่คิดได้ ฉันก็คว้าปากกากับสมุดมาวิเคราะห์ยิกๆจนพี่ไคยะเดินเข้ามาดูด้วยความสงสัย

"ให้ผมช่วยอะไรมั้ยครับนายหญิง"

"พี่ไคยะคะ"

"ครับ?"

"ถ้าเจ๊มีศูนย์ควบคุมในห้องทำงาน แล้วเฮียคิน..."

"ต้องมีอยู่แล้วครับ ผมว่านายหญิงน่าจะชอบมากด้วย"

"อ้าว หนูไม่เห็นในห้องนี้จะมีประตูสักบาน"

ฉันคิดมาตลอดเลยจริงๆ ว่าที่ฉันต้องตามหา XVII ในโน้ตบุ๊คเครื่องนี้เพราะเฮียคินขี้เกียจไปเฝ้าที่ศูนย์ควบคุมใหญ่ แล้วพี่ไคยะก็ยิ้มๆ แถมยังชี้ไปที่ผนังเปลือยเปล่า

"ศูนย์ควบคุมอยู่นี่ครับ"

แล้วพอฉันทำหน้างงใส่ พี่ไคยะก็ชี้ไปที่มุมล่างซ้ายของโต๊ะทำงานเฮียคิน ซึ่งพอลุกขึ้นมองชัดๆ มันก็ดูคล้ายระบบบนแท่นวางรอบๆ Castle ไม่มีผิด

เห็นแบบนั้นฉันก็ตรงเข้าไปวางมือบนโต๊ะทันที แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นก็อลังการงานสร้างยิ่งกว่าห้องควบคุมของเจ๊เฟรย์ซะอีก

'ยินดีต้อนรับค่ะ Sub Leader's Wife'

ผนังที่ฉันมองมาว่าเรียบเนียนมาตลอดถูกเปิดออกกลายเป็นประตูทางเข้าไปยังห้องควบคุมของเฮียคิน และสิ่งที่เห็นตรงหน้าทำฉันอึ้งมาก เพราะห้องทั้งห้องจำลองเป็นกาแล็คซี่ขนาดย่อม สวยงามยิ่งกว่าห้องนอนของเขาที่คอนโดประเทศไทยซะอีก ที่นี่...มีดาวตกเคลื่อนไหวบนผนังห้องจริงๆ ดวงดาวระยิบระยับ ระบบสุริยะเหมือนเป๊ะ สีกาแล็คซี่ไล่เฉด แถมมีฮาร์ดแวร์ ซอฟต์แวร์หลายตัวที่ล้ำสมัยยิ่งกว่าศูนย์ควบคุมใหญ่ซะอีก

"นายสั่งอัพเกรดฮาร์ดแวร์ ซอฟต์แวร์ทั้งหมดให้นายหญิงโดยเฉพาะเลยครับ เพิ่งเปลี่ยนใหม่เมื่อวาน ก็เลยคงยังไม่ได้บอกว่ามีศูนย์ควบคุมที่นี่"

งื้อออ >_< ได้ฟังแบบนี้ถ้าเจอจะกอดเฮียคินให้ชื่นใจแน่นๆไปเลย! เอาล่ะ ได้เวลาตามหา XVII จริงจังสักที

พรึ่บ!

ฉันกางสมุดโน้ตที่วิเคราะห์ทุกอย่างลงแล้วเริ่มจากการเปิดภาพวงจรปิดของพื้นที่ทดสอบรุ่นพี่เลโอก่อน แล้วก็เห็นรุ่นพี่กำลังลั่นไกและฟาดฟันกับ Member หลายสิบคนตลอดทางเดินตอนนี้ น่ากลัวจริงๆ

ภาพตรงหน้าถูกย่อให้เล็กลงเพราะต้องการใช้สมาธิ ทันที แต่ฉันก็ยังเหลือบมองการทดสอบอยู่บ้าง

อืม... XVII ถ้าใช้ Anagram ก็จะได้...

XVII - XIVI - XIIV

IXVI - IXIV - IIXV

IVIX - IVXI - IIVX

VXII - VIIX - VIXI

อ่าฮะ 12 ชุด! ไหนมาดูซิว่าชุดไหนมีความหมายอะไรแอบแฝงบ้าง ฉันจะไม่ยอมจริงๆแล้วนะบอกไว้ตรงนี้! และนั่น! 

XVII is watching together with you.

(XVII กำลังรับชมร่วมกับคุณ)

ยิ่งเห็นว่าสถานะ User ของ XVII ออนไลน์ ฉันก็ยิ่งกระตือรือร้นมากขี้นไปอีก

แกร๊กๆๆๆ

XVII = 17

ไม่ใช่!

XIVI - Null 

XIIV - Null

จากที่ลองค้นหาข้อมูลดู ความหมายของ Anagram ชุดที่ 1, 2 และ 3 ดู มีแค่ XVII เท่านั้นที่เท่ากับ 17 ส่วนอีกสองคำไม่มีความหมายเลย

ฉันตั้งหน้าตั้งตาหาข้อมูลจากหลายประเทศในอินเทอร์เน็ต ตาก็มองดูรุ่นพี่ที่ตอนนี้ผลักประตูเข้าไปสู่พื้นที่ทดสอบที่มีท่านปู่ รุ่นพี่เตโช Nightshade และ Nightshade's Lady แล้วไหนล่ะ เฮียแม็ค เจ๊เฟรย์ และเฮียคิน?

แต่แค่ไม่กี่วินาที มุมกล้องอีกด้านหนี่งก็ฉายให้เห็นว่าทั้งสามคนอยู่บนห้องกระจกที่ดูคล้ายห้องรับรอง พอตัดภาพมาที่รุ่นพี่เลโอตอนนี้ เนื้อตัวเขาชุ่มไปด้วยเลือด แล้วเฮียแม็คก็เดินลงไปยังพื้นที่ทดสอบทันที

'โห่...'

เสียงโห่จาก Member ดังขึ้นจนฉันต้องดึงภาพหลายมุมมาดูว่าข้างในมีเรื่องอะไรกัน แล้วก็ดูเหมือนคนพวกนั้นจะกำลังโห่ไล่เฮียแม็ค การปรากฏของเขาทำให้หลายคนมีท่าทางไม่พอใจเป็นอย่างมาก ก่อนที่รุ่นพี่เตโชจะโพล่งออกมาเสียงดัง

'เงียบ!'

เสียงห้วนและทรงพลังทำให้ทุกคนเงียบลง ก่อนรุ่นพี่จะประกาศกร้าวขึ้นมาอีกครั้ง

'Dark Shadow Member ทุกคนจงฟัง!

ประกาศเสร็จสิ้นภารกิจ Member ระดับสูง พร้อมเรียกตัวคืนสู่สังกัด 'มควินทร์ ภัทรเดชา' ในฐานะมือขวาคนปัจจุบันของอดีตท่านผู้นำ!'

พอได้ฟังแบบนั้น ฉันก็เข้าใจได้ในทันที เจ๊เฟรย์กับเฮียคินเคยเล่าเรื่องการกระทำความผิดของสภากฎ เฮียเคยบอกว่าเขากับเฮียแม็คเติบโตมากับสภากฎ หรือการโห่ไล่จะหมายถึง Member ทั้งหมดเข้าใจว่าเขาคือคนของสภาที่หลงเหลืออยู่

แต่เป็นมือขวาท่านปู่เชียวหรอเนี่ย มิน่าล่ะ ตอนมีกระสุนยิงกราดเข้าไปในห้องประชุม เฮียแม็คไม่ห่วงตัวเองสักนิด เขาเอาตัวเองพุ่งเข้าไปบังร่างท่านปู่ไว้ทันที นี่สินะ สัญชาตญาณของผู้ปกป้องอย่างแท้จริง

แล้วจังหวะที่ฉันจับจ้องภาพเหตุการณ์ที่เฮียแม็คเดินเข้าไป และเริ่มประลองกับรุ่นพี่เลโอโดยมีอาวุธเป็นดาบคาตานะเพื่อแย่งชิงชุดเจ้าบ่าวกัน อยู่ๆ XVII ก็ส่งสาส์นเตือนผ่านข้อความสีขาวพื้นแดงบนจอมาทันที

- You have 30 minutes left! -

(คุณเหลือเวลา 30 นาที!)

สะ...สามสิบนาที O_O!

เพราะมัวแต่สนใจเรื่องการทดสอบจนชั่ววูบหนึ่งฉันลืมเรื่องของตัวเองไปซะสนิท และนี่ไม่ใช่แค่การเตือนธรรมดา! XVII ตั้งเวลานับถอยหลังสีแดงเด่นหรา ทำลายบรรกาศกาแล็คซี่ในห้องควบคุมฉันนั่งอยู่ ทำให้ฉันพุ่งเป้ากลับมาที่จออีกครั้ง พยายามหาความหมายของ Anagram ที่สลับตัวอักษรออกมา...

ชุดที่ 4... IXVI - Null

ชุดที่ 5... IXIV - Null

ชุดที่ 6... IIXV - Null 

ฉันรัวมือบนแป้นพิมพ์อย่างเร่งรีบ และผลที่ออกมาคือตัวอักษรในชุดถัดๆมายังคงว่างเปล่า ไม่มีความหมายใดๆทั้งนั้น ทำเอาฉันเริ่มลังเล กลัวว่าจะคาดคะเนผิดพลาด ในขณะที่เสียงดาบฟาดฟันของเฮียแม็คกับรุ่นพี่เลโอยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นอยู่อย่างนั้น

เคร้ง~ เคร้ง~ ฟรึ่บ! ฟรึ่บ!

'แม็ค!'

เสียงเจ๊เฟรย์ทำฉันหันขวับไปมองภาพเหตุการณ์อีกครั้ง ก่อนจะเห็นเจ๊เฟรย์ทำท่าจะวิ่งลงมา แต่ถูกเฮียคินคว้าไว้

แต่ไม่ได้... ฉันหาต้องความหมายของตัวอักษรที่เหลือก่อน มีสมาธิหน่อยสิลิซ ฉันมีเวลาเหลือแค่ไม่ถึง 25 นาทีเองนะตอนนี้

แกร๊กๆๆๆ

แต่พอกลับมาโฟกัสที่จอตัวเองได้ไม่นาน ก็มีเสียงรุ่นพี่ Nightshade และบรรดา Nightshade's Lady ดังขึ้นมาอีก คงเพราะสภาพรุ่นพี่เลโอตอนนี้ยับเยินจนฉันเองยังไม่กล้ามองจริงๆ เข้าใจเลยที่เฮียแม็คบอกให้ฉันเตรียมกรี๊ด ก็อยากจะกรี๊ดอยู่หรอกถ้าไม่ติดว่า...

ชุดที่ 7... IVIX - Null

ชุดที่ 8... IVXI - Null

ชุดที่ 9... IIVX - Null 

จิ๊!

ผลการค้นหาความหมายของตัวอักษรชุดที่ 7,8,9 ทำเอาฉันถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับทันที เพราะมันยังคงว่างเปล่าอยู่ดี เพราะงั้นจะเหลือแค่ตัวอักษรสามชุดสุดท้ายเท่านั้น ซึ่งเวลาก็กระชั้นชิดมากๆ นาฬิกาบนจอนับถอยหลังอย่างไม่หยุดพัก ในขณะที่ภาพจอจากจอข้างๆนาฬิกา เฮียแม็คก็เดินถือดาบคาตานะตรงเข้าไปที่รุ่นพี่เลโอซึ่งทิ้งตัวไร้เรี่ยวแรงอยู่ที่พื้น และไม่มีทีท่าจะลุกขึ้นเลยตอนนี้

"อย่านะเฮียแม็ค"

ปากพูดเพราะหวั่นใจ แต่มือฉันยังคงเร่งรีบจะหาความหมายของตัวอักษรชุดต่อไปอีก 

แกร๊กๆๆๆ

และมันก็...

ชุดที่ 10... VXII - Null

จิ๊!

ชุดที่ 11... VIIX - Null 

ตึง!

"เป็นไรรึเปล่าครับนายหญิง?!"

เพราะเริ่มหัวเสีย ทำให้ฉันกระแทกนิ้วลงคีย์บอร์ดอย่างแรงจนพี่ไคยะเดินเข้ามาดูทันที แต่ฉันไม่ตอบอะไร พี่ไคยะเห็นท่าไม่ดีเลยเดินเข้ามาใกล้ๆ

"เหลืออีกชุดไม่ใช่หรอครับ"

คำพูดเตือนสติถูกส่งมา และใช่...เหลือแค่ชุดที่ 12 เท่านั้น และเพราะมันเหลือแค่ชุดนี้ มือที่เคยพลิ้วไหวของฉันอยู่ๆก็สั่นระริก ฉันจะทำยังไงดี... ถ้าสุดท้ายทุกตัวอักษรไม่มีความหมายเลย แปลว่าฉันมาผิดทาง และไม่สามารถปกป้องชีวิตที่สำคัญของ Dark Shadow ทั้ง 5 ชีวิต นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้?!

'เพราะรักไงล่ะ!......'

แล้วจังหวะที่ความรู้สึกท้อเริ่มครอบงำในเสี้ยวนาที อยู่ๆคำพูดหนึ่งของเจ๊เฟรย์ที่ไม่ได้พูดกับฉันเลย แต่ฉันกลับเงยหน้าไปมองและรับมันมาเป็นคำตอบของคำถามโดนอัตโนมัติทันที

'รักมากกว่าคน...ที่ยืนตรงหน้านายไงล่ะ เลย์ระวัง!!!'

เสียงความวุ่นวายจากพื้นที่ทดสอบ กับจังหวะที่เฮียแม็คพุ่งเข้าไปหารุ่นพี่เลโอทำฉันได้สติขึ้นมาทันที ใช่... รัก! เหมือนกันกับที่เฮียแม็คบอกเลย ทุกคนต่างทำเพราะรัก!

'งั้นก็เลิกรักมันสิ ...ถ้าเลิกรักไม่ได้ ให้ตายยังไงก็ต้องเป็น Dark Shadow อยู่ดี'

ใช่แล้ว! ฉันทำเพราะฉันรัก ฉันปกป้องเฮียเพราะฉันรัก ถึงจะเป็นชุดสุดท้ายก็ช่างสิ ยังไงก็ฉันก็พยายามจนถึงที่สุดแล้วนี่

แกร๊ก!

และทันทีที่กด Enter ความหมายของตัวอักษรชุดสุดท้ายก็ปรากฏขึ้นมาบนจออย่างเหลือเชื่อทันที!

"O_O!"

พรึ่บ!

"นายหญิง!"

ทันทีที่อ่านจบฉันก็ลุกพรวดจากเก้าอี้และคว้าโน้ตบุ๊คที่วางอยู่ขึ้นมาหาพิกัด XVII ทั้งที่กำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาแบบนี้ พี่ไคยะเองก็รีบเดินตาม ก่อนที่ฉันจะเจอพิกัด XVII ที่ครั้งนี้ไม่มีการปั่นประสาทหรือตั้งใจปิดบังตัวตนอะไรอีก

....พื้นที่ทดสอบ!

 XVII อยู่ที่นั่น! และพิกัดนั้นอยู่ใกล้ฉันแค่นี้!

ฉันยัดโน้ตบุ๊คใส่มือพี่ไคยะและมุ่งหน้าสู่พื้นที่ทดสอบทันที ในจังหวะเดียวกันก็มีเสียงคลอของสถานการณ์ข้างในที่ฉันเปิดภาพวงจรปิดค้างในโน้ตบุ๊คไว้ ซึ่งมาจนถึงตอนนี้ การทดสอบก็ยุติลงพอดี

'ประกาศแต่งตั้งตำแหน่งใหม่ นับจากนี้เป็นต้นไป...'

'รฐนนท์ ภัทรเดชา เป็นหัวใจของรักษาการ!'

ตึงงงงง!

"ท่านผู้หญิงญาณิกา!!!"

สิ้นสุดเสียงรุ่นพี่เตโชและเฮียคิน ฉันก็ผลักประตูพื้นที่ทดสอบที่ใกล้ที่สุดเข้าไปเต็มแรงในเสี้ยวนาทีสุดท้ายที่ XVII นับถอยหลังเอาไว้ ทำให้ทุกคนถึงกับตกใจและหันมาจ้องฉันเป็นตาเดียวทันที

"ว่าไงนะลิซ"

เฮียคินจ้องหน้าฉันอย่างไม่เข้าใจ ก็แหงล่ะ ต้องไม่เข้าใจอยู่แล้ว แว๊บแรกที่เห็นฉันก็ไม่เข้าใจ แต่...

"XVII คือท่านผู้หญิงญาณิกาค่ะ! และท่านย่าอยู่ที่นี่!"

ฉันกวาดสายตามองหาขณะเดินเข้าไปตรงกลางของพื้นที่ทดสอบที่มีเจ๊เฟรย์ เฮียคิน และรุ่นพี่ Nightshade ช่วยประคองรุ่นพี่เลโอและเฮียแม็คกันอยู่ แล้วคำพูดนี้ก็ทำเอาทุกคนเงียบกริบทันที

"พอเถอะลิซ..."

แล้วท่ามกลางความเงียบที่ทุกคนจับจ้องมาที่ฉัน เฮียคินที่กำลังประคองเฮียแม็คก็พูดออกมาเสียงเรียบ น้ำเสียงของเขา...ดูเยือกเย็นราวกับกำลังตำหนิที่ฉันอ้างชื่อท่านย่าเอามาเป็นเรื่องล้อเล่นแบบนี้

"หนูพูดจริงๆค่ะเฮียคิน ท่านผู้หญิงญาณิกาอยู่ที่นี่! XVII คือเลข 17 จริงๆ แต่มันไม่ใช่ 17 ของท่านผู้นำ มันคือ 17 ที่ถือเป็นเลขโชคร้ายในวัฒนธรรมอิตาเลียน มีที่มาจากเลขโรมันคือ XVII ที่สามารถเขียนกลับโดยใช้หลัก Anagram เป็น 'VIXI' ซึ่งในภาษาละตินแปลว่า I lived"

ฉันอธิบายออกไปยาวเหยียด แล้วเฮียคินก็ยังคงนิ่ง ฉันรู้ว่าท่านย่ามีผลกับความรู้สึกของเฮียนะ ฉันเข้าใจเรื่องนั้นดี แต่...

"คิดดีๆสิคะเฮียคิน 'ฉันเคยมีชีวิตอยู่' หรือก็คือ 'ฉันตายไปแล้ว' และคนเดียวที่เกี่ยวข้องกับเฮีย... ไม่สิ พวกเฮีย! ทั้งอดีตผู้นำ ท่านผู้นำ Sub Leader รักษาการ และเกาะฟีนิกซ์ คนที่เกี่ยวข้องที่เคยมีชีวิตก็มีแต่...."

พรึ่บ!

ฉันยังพูดไม่ทันจบ ไฟทั่วทั้งพื้นที่ทดสอบก็ดับลงตามแบบฉบับที่ XVII ทำเป็นประจำ ทำให้ฉันยิ่งโพล่งออกไปเสียงดังท่ามกลางความมืดอย่างมั่นใจ

"ไม่ว่ายังไง! ไม่ว่าเฮียจะเชื่อหรือไม่! หนูก็มั่นใจและขอให้คำตอบของการทดสอบนี้ว่า... XVII คือท่านผู้หญิงญาณิกา! ต้องเป็นท่านย่าอย่างแน่นอน! และไม่มีทางจะเป็นคนอื่นได้!"

แปะ...แปะ...แปะ...

แล้วทันทีที่สิ้นสุดคำพูดของฉัน เสียงปรบมือช้าๆ และดังก้องไปทั่วทั้งพื้นที่ทดสอบทำให้เกิดเสียงฮือฮาซุบซิบท่ามกลางความมืดจนฟังไม่รู้ความ แต่เพราะตั้งใจฟังมากพอจนรู้ตำแหน่งต้นเสียงนั้น ทำให้ฉันเลือกจะคว้ามีดสั้นจากกระเป๋ากางเกงเฮียแม็คที่อาการสาหัสและถูกเฮียคินประคองเอาไว้ ก่อนจะปามันออกไปอย่างตั้งใจตรงประตูทางเข้าที่ฉันเพิ่งเดินพ้นมา และ...

พรึ่บ! หมับ!

ไฟทุกดวงในพื้นที่ทดสอบถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกันกับร่างที่เป็นตามความคาดหมายของฉันซึ่งรับมีดสั้นนั้นด้วยมือเปล่าได้จริงๆ

ท่านย่าปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนแบบอมยิ้มจนท่านปู่หัวเราะร่า ท่ามกลางสีหน้าตกตะลึงของทุกคนตอนนี้ และที่ช็อคที่สุดก็เห็นจะเป็นเฮียคิน...

"แย่จริงๆ คุณเปิดตัวอลังการขนาดนี้ ลูกหลานได้หัวใจวายกันพอดี :)"