MYZTERY HORO ::: EP.9

“อะ...อื้อ (- -)(_ _) ลองก็ได้ค่ะ แต่ต้องสัญญาก่อนนะ ว่าตอน...เสียตัว เฮียจะอยู่เป็นเพื่อนหนู” 

ฉันพูดออกไปแบบเก้ๆกังๆ และยื่นนิ้วก้อยออกไปแล้วเฮียคินก็ไม่พูดอะไร นอกจากกดจูบลงมาที่ริมฝีปากฉันเบาๆอีกครั้ง และ....

ป๊อก!

“โอ๊ย!”

“ผู้ชายที่ไหนเค้าจะอยู่เป็นเพื่อนตอนเสียตัววะ เค้าอยู่เป็นอย่างอื่นกันทั้งนั้นแหละน่า -.-”

กำปั้นเฮียคิระถูกเขกเข้ามาที่หน้าผากฉันอย่างแรง พอให้ได้สติหลังจากเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบที่จะนำพาไปรู้จักกับอะไรสักอย่างที่เค้าเรียกกันว่า ‘เสียตัว’ แต่เมื่อกี๊เฮียว่าไงนะ...

“หือ แล้วอยู่เป็นอะไรหรอคะ อย่างอื่นที่ว่าน่ะ”

“ผัว”

“วะ...ว่าไงน้าาาา =[]=”

ได้ยินคำนี้ฉันนี่ถอยหนีจนเกือบเงิบหงายท้องตึงให้เฮียเห็นกุงเกงในแหน่ะ แต่โชคดีๆ ถึงจะเป็นตัวซวยยังไง เฮียคิระก็มือไว คว้าฉันไว้ได้ทุกที

“ผัวไง ผัวอ่ะ -_-”

โอ่ยยยย แล้วเฮียจะย้ำทำไม ที่เหวอไปเพราะหนูตกจ๊ายยย ถึงจะใสซื่อแต่หนูก็เข้าใจความหมายของคำนี้นะ

“ม่ายยย นี่เฮีย... นี่เฮียอยากเลื่อนขั้นจากพี่ชายที่ผูกจิตกันเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของหนูว่างั้น Oh Goshhhh >[]<! ไม่ได้การละ เฮียคิดลึกซึ้งกับหนูไปไกลแล้ว ฟังหนูค่ะ ฟังหนูนะคะ จับมือกันก่อน แล้วมองตาหนูนะ”

หมับ!

ฉันเลื่อนมือสองข้างของตัวเองไปกุมมือเฮียไว้แล้ว แล้วส่งสายตาเห็นอกเห็นใจ เข้าใจเพื่อนด้วยมนุษย์ด้วยกันอย่างถ่องแท้ ก่อนจะพูดออกไป

“เฮียทำใจดีๆไว้นะ ความจริงก็คือ...หนูไม่ได้ตั้งใจจะให้ความหวังเฮียนะ อย่าคิดไม่ซื่อต่อกันขนาดนั้น สิ่งที่เฮียคิดมันอาจทำลายความสัมพันธ์ที่เราสร้างไว้มายาวนาน เฮียเข้าใจใช่มั้ย เข้าใจที่หนูพูดด้วยหัวใจที่ปรารถนาดีดวงนี้ใช่มั้ยยยย >[]<”

“ผีบ้าสมชื่อเลยว่ะ -_-”

แล้วพอฉันลากเสียงยาวออกไป เฮียคินก็ทำหน้าเซ็งแบบเดิมๆตอบกลับมา แต่จะว่าไปถ้าคนที่อยู่ด้วยตอนเสียตัวเค้าอยู่เป็น เอ่อ ผะ..ผัว หมายถึงคุณสามีน่ะ ก็แปลว่า....

“โอ้ยเฮียขา หนูชื่อลิซ่า บอกรอบที่ร้อยละนะ แต่เคลียร์กันก่อน ที่จูบหนูเมื่อกี๊ก็คือคิดเกินเลยจริงๆงั้นหรอห๊าาา =[]=!”

“อืม” เฮียคินไม่พูดเปล่า เขาพยักหน้าออกมาแบบชิลๆด้วย บ้าน่าาา

“เย้ยยย ตอบตรงเกินไปแล้วค่ะ แล้วอะไรคือเมล่อน พูดว่าเมล่อนแล้วทำหน้าฟินเหมือนจะกินปากหนูเข้าไปจำได้”

“กินปาก? ศัพท์อะไรของเธอวะ -_-”

“ก็.....”

Rrrrrrrrrr….

แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะโต้เถียงอะไรกับเฮียต่อ เสียงเรียกเข้าจากมือถือก็ดังขึ้นมาซะได้

- H.VAYO -

“ค่าาา เฮียโยยย” ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ทันทีที่เห็นชื่อบนหน้าจอ

[อยู่ไหน]

“อ๋อ ตอนนี้หนูอยู่ที่ห้อง.....”

หมับ! ตริ๊ด!

“อ้าว นิสัยยยย”

ฉันได้ยินเสียงเฮียโยพูดแค่สองคำ แถมยังพูดกับเฮียโยไปไม่ทันจบประโยคด้วยซ้ำ เฮียคินก็มาดึงมือถือไปกดวางซะงั้น 

“มาหามันทำไม”

“อ๊ะๆ อยากจะรู้ววว แล้วเฮียจะถามทำไม”

พรึ่บ! หวืดดดด!

พูดไปฉันก็ยื่นแขนสั้นๆของตัวเองจะคว้ามือถือที่เฮียคินเอามันไป แต่ไม่ถนัดเลยนะเนี่ย ตักเฮียเค้าก็กว้างนะแต่มันไม่ยุกยิกมากไม่ได้ เดี๋ยวหงายท้องหัวฟาดโต๊ะกลางโซฟาตาย กลายเป็นผีสมองไหล อร๊ายยย แค่คิดก็เจ็บปวดหัวใจจจจ... TT^TT

“โง่ๆแบบนี้เดี๋ยวก็เสียตัวให้มันจนได้”

เอ้า อยู่ๆก็โดนด่า อิหยังล่ะค้าาา?

“เสียตัวอะไรคะ อย่ามาพูดคำที่หนูไม่เข้าใจนะ แล้วไหน? ใครโง่? ไหนคะ คนโง่ ฮัลโหลคนโง่ คนโง่อยู่ไหนจ๊าาา -3-”

“ก็เพิ่งจะบอกไปว่า....”

“อ๋อใช่! อุ๊ยๆ เพิ่งนึกขึ้นได้ เสียตัวคือมีคนมาอยู่ด้วย แต่ไม่ได้อยู่เป็นเพื่อน มาอยู่เป็น.... อุ่ย แต่กับเฮียโยไม่มีทางเป็น เอ่อ ผะ...ผัว ได้หรอกค่ะ เฮียโยเค้าเป็นว่าที่พี่เขยหนูนะ อ้าววว ในฐานะที่เรารู้จักกันหนูลืมเล่าไปอีกอย่างว่าที่จริงหนูมีพี่สาวคนนึงชื่อโรเซ่ แล้วสองคนนี้ก็มีซัมติงกุ๊งกิ๊งกิงก่องแก้วกันอยู่ด้วยค่ะ และถึงสองคนนี้จะงอนกันอยู่แต่พอเค้าสบตาปิ๊งปั๊ง หนูก็เขินจัง”

“ได้ถามสักคำยัง -_-”

อะจึ๋ย -*- ขัดขากันแบบนี้เลยหรอพ่อหนุ่ม คนเค้าอุตส่าห์พรรณนาถึงแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักให้ฟัง

“โอ๊ย ก็ต้องเท้าความก่อนสิค้าาาา หรือว่าเฮียอยากมีปัญหาาาา >[]<!”

ป๊อก!

“เสียงดัง ข้างห้องตกใจโดดตึกลงไปละมั้ง”

นั่น! เสียงกำปั้นเคาะหัวฉันรอบที่สี่สิบล้าน -*-

“โอ๊ะโอว ขี้เกรงใจจังนะคะ ไม่น่าเชื่อเลยว่าตาลุงหน้าบื้อคนนี้จะมีจิตใจที่ดีงาม ว่าแต่ สรุปแล้วเสียตัวคือมี...”

“ผัว! ผัวไง! ผัวววว!”

เฮียคินเติมประโยคให้ฉันแบบเซ็งๆแถมยังเอามือมาผลักหัวซะแรง แต่แขนอีกข้างก็ประคองไว้สงสัยจะกลัวฉันหงายหลัง คิกๆๆ

“สามีได้มั้ยคะ พูดคำว่าผัวแล้วหนูปวดหัว มันดูหยาบคายหนูรับไม่ได้ค่ะ Bro! แสลงหูเกินปายยยย Oh Nooooo =[]=!”

“ตามใจเหอะ”

“แล้วได้กันล่ะคะ เหมือนกันมั้ย?”

“ลองป่ะล่ะ?”

โอ๊ะโอว... ทำไมเวลาถามว่าลองป้ะล่ะ? เฮียคินถึงชอบยื่นหน้าขาวๆเนียนๆนั่นเข้ามา จะว่าหล่อก็หล่ออยู่หรอกนะ หอมด้วย ไอ้กลิ่นน้ำหอมจางๆของพี่แกน่ะ

“ละ...ลองอีกแล้วหรอ”

“อืม เอาเลยป่ะ (- -)(_ _)”

พูดจบเฮียคินก็ขยับตัวนิดหน่อย แถมยังรั้งตัวฉันเข้าไปใกล้ และยื่นหน้าเข้ามาแบบใกล้ขึ้นอีก จนใจฉันเต้นตึกตักแบบงงๆ ไม่รู้ทำไม แต่ไหนๆก็ไหนๆ

“อือ ก็ได้ค่ะ แล้วได้กันนี่...ต้องจูบก่อนมั้ย มาดิ”

เห็นเฮียขยับตัวเข้ามา ฉันก็เลยขยับเข้าไปใกล้ๆตามอ่ะ และพอฉันยื่นหน้าเข้าไปหาเฮียบ้างก็....

ป๊อก! ป๊อก!

“โอ๊ย เคาะอยู่ได้ หัวหนูจะผุหมดแล้วนะ”

เห๊อะ! โดนอีกตามสเต็ป อีตาลุงนี่เป็นนักเคาะทีมชาติหรอฮะเนี่ย เคาะหัวหนูตั้งหลายครั้งละนะ แถมยังส่งเสียงบ่นมาอีกละ

“โง่จังวะ อย่าไปอยากลองเสียตัวพร่ำเพรื่อกับใคร เข้าใจมะ -_-”

“เดี๋ยวๆ ตอนนี้หนูไม่ได้อยากลองเสียตัวค่ะ อยากลองได้กันต่างหาก เฮียงงไรอ่ะ -*-”

“เวรเอ๊ย ยัยผีบ้า มันก็เหมือนกันมั้ยวะ”

หยึ๋ยยยย ได้กันเหมือนเสียตัวหรอกหรอ o_O?!

“อ้าว แล้วทำไมไม่บอก แต่ถ้าเหมือนกัน อ๋อหมายถึง...แบบที่เคลิ้มตามคนคิดไม่ซื่อคนนี้น่ะหรอคะ อื้อ วางใจได้ หนูไม่ไปทำกับใครหรอกน่า”

พูดไปฉันก็เอานิ้วจิ้มจึ๊กๆที่อกเฮียคินไปอย่างซาบซึ้งในความอันตรายของพวกผู้ชายแล้วล่ะ

“หึ... เชื่อเหอะ นี่ปลอดภัยกว่าผู้ชายทั้งโลกละ” เฮียคินวางมือบนหัวฉันแล้วจับโยกไปโยกมาเหมือนหมั่นไส้กัน

“โอ๊ยๆ นี่เน่ออะไรกันล่ะคะ? เฮียสิ แทนตัวเองว่าเฮียเหมือนเฮียคนอื่นเค้าอ่ะ”

“ไม่... ไม่มีพี่น้อง”

“เอ้า ก็มีแล้วนี่ไง หนึ่ง สอง”

ฉันชี้นิ้วนับตัวเองกับเฮียคินแล้วเลิกคิ้วไปมอง เฮียนี่ท่าจะบ๊อง นี่ไงน้องลิซ ส่วนนี่เฮียคิน...เจ้าคนอ๊อง ฮ่าๆๆๆ

“สนิทกับใครเค้าง่ายๆแบบนี้เลยหรอวะ -_-”

“อ๊ะๆ ใช่ที่ไหนล่ะคะ หนูผูกจิตกับใครต่อใครตามความบังเอิญของโชคชะตาต่างหากค่ะ ถึงแม้ว่าเฮียจะเป็นตัวกาลกิณีที่น่าหวาดหวั่นที่สุดในรอบปีก็เถอะนะ”

ฉันให้เหตุผลที่อ้างอิงตามการโคจรของกาแล็คซี่ไปยาวเหยียด ซึ่งมันเกือบจะดีอยู่แล้วนะ ถ้าไม่ไปจบที่...

“เลิกงมงายได้ละ”

“เฮ่อออ -*- ถ้างั้นมีข้อพิสูจน์มั้ยล่ะคะ ว่าเราไม่ได้เจอกันแบบบังเอิญจริงๆน่ะค่ะ”

แล้วพอฉันพูดจบนะ เฮียคินก็ถอนหายใจออกมา ไม่รู้เหน็ดเหนื่อยอะไรในชีวิตถึงได้ดูท้อแท้แบบนั้นทุกครั้งที่เจอกันอ่ะ

“มี อย่างแรกต้องเข้าใจก่อน ว่าบังเอิญกับซุ่มซ่าม....”

“อ๊ะๆ ต่างกันเยอะนะคะ และหนูไม่ได้ซุ่มซ่าม แค่ฟูลเทิร์นผิดท่าอยู่ดีๆ แล้วก็มีคนมารับไว้จากข้างหลังอ่ะ -3-”

“แบบนั้นเค้าเรียกซุ่มซ่าม -_-”

“อ๋อหรอ แล้วเค้านี่ใคร ไปทำยังไงถึงรู้จักกันหรอคะ”

ฉันทำหน้าซื่อๆ แต่ในขณะเดียวกันก็ดูสนใจในตัวตนของเค้าคนนั้นที่เฮียคินว่ามา เอ๊ะ! เค้าไหนนะ? เค้านี่ใครอ่ะ? หรือว่า...เค้าเป็นใครนะคะ? ฮู้ว เค้าเป็นใครนะค้าาา ^[]^! ....แต่ไม่ทันไรเฮียคินก็ทำหน้าดุ

“ยัย...ผี...บ้า -_-!”

“เรียกชื่อผิดไม่คุยด้วยค่ะ หนูชื่อลิซ่า!”

อ่ะต่อ... แล้วเค้าเป็นใครล่ะคะ เค้าไหนๆ เค้าอยู่ไหนนะะะ >[]<! งื้อออ จังหวะดีอ่ะ เต้นเลยดีกว่า

“ถุย -*- ชื่อดีไป เรียกผีบ้านี่แหละเข้าท่าละ”

อ๊ะๆ วอนซะแล้วเฮียคินเนี่ยน้า....

“ไม่! ไม่เข้าท่าสักนิดเลยเถอะค่ะ น่ารักแสนดีอย่างหนูต้องชื่อลิซ่า! ลิซ่าเท่านั้น! เถียงอีกหนูจูบจริงนะคะ สะใจดี จะเอาไงล่ะ ฮ่ะๆๆๆ”

ฉันพูดไปก็เต้นยุกยิกบนตักเฮียตามจังหวะในหัวไป แล้วพอสักพักนึกคึกแกล้งยื่นหน้าเข้าไป ฝ่ามือใหญ่ของเฮียก็ถูกเลื่อนมาดันหน้าฉันไว้เต็มแรง พร้อมกับเสียงเฮียคินที่ฟังแล้วมันสุดแสนจะสะจายยย ฮ่ะๆๆๆ

“ยัยบ้าเอ๊ย โตมายังไงวะ ออกไป! - -*”

“โฮ่ะๆ เฮียน่าจะไล่ดอกไม้แจกันนั่นแหละนะ”

“ไล่เธออ่ะ!”

“ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ ปากร้ายจริงๆเลยนะตาลุงคนนี้น่ะ”

ฉันขำจนท้องแข็งแล้วเลื่อนมือไปบีบแก้มเฮียคินที่ทำหน้าซังกะตายอยู่ได้ 

ก็เนี่ยน้า... ชอบเก๊กหน้าทุกครั้งที่เจอ หน้าก็เลยบูดบึ้ง แบบนี้ต้องฉีกยิ้มหน่อยค่า ยิ้มเยอะๆจะได้น่ารักสดใสเหมือนหนูไงล่าาา >_<

“จิ๊! ปล่อย!”

“ไม่ค่ะ ช่วยรับน้องสาวที่น่ารักคนนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ เฮียคินขาาา คิกๆๆๆ รู้มั้ย เฮียเป็นตัวกาลกิณีที่ใจดีที่สุดเท่าที่หนูเคยพบมาเลยนะ จุ๊บๆๆๆ”

พูดจบฉันก็พรมจูบไปทั่วหน้าเฮียคินเลย ฮ่ะๆๆๆ เฮียเองก็ดูดี๊ด๊า หันหน้าหนีไปมา แต่หันไปทางซ้ายก็จุ๊บแก้มซ้าย หันไปทางขวาก็จุ๊บแก้มขวาไปเล้ยยย

สะใจอ่ะ! สะใจๆ ฮ่ะๆๆๆ 

“โว้ยยย ไปไกลๆเลยป่ะยัยผีบ้า!”

“ไม่! เรียกลิซ่าก่อน ไม่งั้นหนูจะจุ๊บจนเฮียเป็นบ้าเลยนะ!!!”

จุ๊บๆๆๆๆๆ