Chapter 1

Kakapasok lang ni Nicka sa kwarto nila ng kapatid niyang si Andrea at naabutan pa niya itong gising at nakaupo sa harap ng study table nila at gumagawa pa rin ng home work nito kahit gabi na.

Galing siya sa sala nila kanina, nanuod ng teleserye sa television. Lumapit siya sa aparador nila at naghanap ng maisusuot na damit pangtulog ng tumunog ang cellphone niya.

Kinuha niya ang cellphone niya sa bulsa ng kanyang suot na short at sinipat niya na muna sa screen ng phone kung sino ang tumatawag sa kanya.

"Sino yan ate Nicka!?" usisang tanong ni Andrea ng hindi pa niya sinagot agad ang tawag.

"Si tiyang Tinay, Andrea. Bakit kaya napatawag eh gabi na!?" aniya sa kapatid na nagtataka sa pagtawag ng tiyahin nila, pero sinagot din naman niya ang tawag.

"Hello tiyang, napatawag po kayo?" tanong niya agad ng maaccept na niya ang call.

( Nicka, narito ako sa ospital ngayon. Wag kang mabibigla! Ang tatay ninyo kase, isinugod namin rito sa ospital. Sa ngayon ay okay naman na siya, kaya wag na kayong masyadong mag alalang magkakapatid.) pahayag ng kanilang tiya Tinay.

"Bakit po tiyang, may nangyari po bang masama kay itay!?" nag aalala pa rin niyang tanong sa tiyahin kahit na sinabi na ng tiya nila na okay naman na ang ama nila.

( Nicka, ang tatay n'yo maysakit! Ang sabi ng doctor sa amin ay Tuberculosis raw, magagamot naman raw pero kailangang magpahinga ng ama ninyo at sa bahay na lang ninyo magpagaling.)

Napapikit si Nicka ng marinig ang sinabi ng tiya Tinay niya na kapatid ng namayapa nilang ina.

Napatingin siya kay Andrea na nasa tabi niya, kita niya sa mga mata ng kapatid ang pag aalala rin nito sa tatay nila.

Napausal siya ng dasal " Diyos na mahabagin, tulungan niyo po kaming malagpasan ang problemang ito at pagalingin n'yo po sana ang itay namin. Mahal na mahal po namin siya, kung kailangan ko pong magsakripisyo para sa pamilya, hindi po ako aangal. Hiling ko lang po na sana ay gumaling agad ang itay ko." piping dalangin niya.

Alam niyang hindi biro ang sakit ng kanilang ama dahil nakakahawa ang sakit na iyon at kailangan ng mahabang gamutan at talagang hindi na nga maaaring makapagtrabaho ng mabigat ang tatay nila.

"Naiintindihan ko po tiyang, Alam ko po na nakakahawa ang sakit na iyan ni itay. Pero tiyang paano naman na po kami ngayon kung hindi na makakapagtrabaho si itay? sa kanya lang kami umaasang magkakapatid. Si ate Mary Grace naman ay hirap din sa buhay nilang mag asawa lalo na dalawa ang pinapagatas nila ni kuya Larry." aniya sa tiyahin na nangangamba para sa magiging kinabukasan nila.

Pangalawa si Nicka Mae sa magkakapatid. Ang panganay nila na si Mary Grace ay maagang nag asawa ng mabuntis ng nobyo nito at ngayon nga ay may sarili ng pamilya. Si Andrea Faith ang ikatlo at nasa kolehiyo na rin tulad niya at ang bunso nila ay si Kristoff na nasa grade 7 naman na.

Maaga silang naulila sa ina. Tatlong taon pa lamang noon ang bunso nila na si Kristoff ng maaksidente ang kanilang inay pauwi sa bahay nila galing bayan. Dahil raw sa pagkakasalpok ng truck na nawalan ng preno ay nasagi nito ang tricycle na kinalululanan ng kanilang ina kaya nahulog sa bangin at iyon ang ikinamatay ng kanilang inay.

( Alam ko Nicka, Alam rin ng itay ninyo 'yan! kaya nag usap kami ng ama ninyo. Papahintuin ka na sa pag aaral at ikaw na muna ang papalit sa kanya bilang driver at katulong na rin sa mansyon. Papakiusapan namin ang amo namin na ikaw na lang ang kuning kapalit ng tatay mo, para masuportahan ang gamot at pagpapagaling niya. Nandiyan naman sa bahay ninyo ang dalawa mo pang kapatid na si Andrea at Kristoff para mag alaga sa itay ninyo.) turan sa kanya ng tiyahin.

( Marunong ka namang mag drive ng kotse at may drivers license ka na raw ang sabi ng iyong ama. Kung wala lang akong pinag aaral na dalawang anak, babalikatin ko kayo. Ang kaso ay mahirap lang din ako at sa mga kapatid ng ama n'yo naman ay wala din kayong maaasahang magkakapatid. Ikaw lang ang alam kong maaring makatulong sa ama mo at sa mga kapatid mo Nicka. Kaya kahit na alam kong mahirap para sa'yo ay sana maintindihan mo na kailangan ka ng ama mo ngayon at ng dalawa mo pang kapatid.) eksplika pa ng tiyang Tinay niya sa kanya.

"Pero tiyang dalawang semestral na lang po ay gagraduate na po ako ng nursing, sayang naman po kung titigil ako sa pag aaral ko. Baka tiyang pwede na kahit nagtatrabaho ako sa mansyon ay pupwede pa rin po akong mag aral kahit na sa gabi." nalulungkot at naiintindihan niyang saad sa tiyahin.

( Hayaan mo kakausapin ko ang amo namin at ipapakiusap ko na baka pwede kang mag aral sa gabi, kumuha ka na lang ng maluwag na schedule kapag pumayag para hindi maapektuhan ang magiging trabaho mo sa mansyon Nicka.) aning wika ng tiya Tinay n'ya.

( Ang mabuti pa ay lumuwas ka na ng maynila ngayon. Kung wala kang pamasahe, manghiram ka na muna diyan sa kapitbahay at bukas din ng umaga ay ipapadala ko ang pambayad sa kapatid mo at sila na ang bahalang magbayad sa nagpahiram sa iyo.) dagdag pang turan ng tiya nila.

"Opo tiyang luluwas ako, may hawak pa naman po akong pera dito tiyang. Yung ipinadala ni itay nung nakaraang linggo na pang allowance namin magkakapatid at budget namin dito sa bahay at yung pambayad ko rin po para sana sa monthly payment para sa school ko ay hawak ko pa rin po. Gagamitin ko na lang po yung nakalaan para sa akin at iiwanan ko na lang po kay Andrea ang allowance nila at ang panggastos dito sa bahay. Mamaya po tiyang ay luluwas na ako pa manila, aayusin ko lang po ang mga gamit at damit kong dadalhin. Sa ospital na po ako tutuloy tiyang, pakisabi po kay itay na magpagaling po siya." aniya sa tiyahin habang nakatitig siya sa kapatid niyang si Andrea na tahimik lang at nakikinig sa pag uusap nilang mag tiya.

( Salamat kung ganun, Nicka!. Kailangan ko ring bumalik sa mansyon at hindi pwedeng magtagal ako sa pagbabantay sa ama ninyo. Mag usap na lang uli tayo kapag narito ka na. itetext ko na lang sa'yo kung saang ospital nakaconfine ang itay mo at kung anong room niya dito. Mag iingat ka sa byahe mo!.)

Pagkatapos nilang mag usap ng tiya Tinay nila ay ipinatawag niya si Kristoff kay Andrea na nasa silid nito at kinausap niya ang mga kapatid. Ipinaalam niya ang sakit at kalagayan ng itay nila ngayon sa ospital at ang desisyon na rin niya.

"Andrea, Kristoff, kayo ang inaasahan kong mag aalaga kay itay, pagnakauwi na siya dito sa bahay ha!. Hindi pwedeng ako ang mag aasikaso sa kanya, dahil kailangan kong magtrabaho para sa ating lahat." pagpapaunawa niyang saad sa dalawa.

"Pansamantala titigil na muna ako sa pag aaral, pero kayong dalawa gusto kong ipagpatuloy ninyo ang pag aaral ninyo. Hindi naman mahirap alagaan ang itay, sisiguraduhin n'yo lang na makakain si itay sa tamang oras, mapainom ng gamot ng walang palya at ang mga gamit niya ay ihiwalay ninyo sa inyo para hindi kayo mahawa. Lagi rin kayo magsusuot ng face mask at mag aalcohol. Kailangan i isolate si itay ng ilang weeks kaya doon muna siya sa silid mo Kristoff, at ikaw sa sala ka na lang muna matutulog. Siguraduhin niyo lang na palagi kayong nakasuot ng face mask kapag lalapit kayo at makikipag usap kay itay, sa panahon ngayon alam n'yo na mahirap magkasakit." bilin at pagpapaalala niya sa mga kapatid.

"Huwag kang mag alala ate Nicka, hindi namin papabayaan si itay dito. Pareho namang nursing ang course natin kaya alam ko na ang mga gagawin ko. Aalalayan ko na lang itong si Kristoff ate. Sana ay gumaling agad si itay ate Nicka." wika ni Andrea na alam niyang lubos siyang naiintindihan at nauunawaan.

"Ate Nicka, palagi kang tatawag sa amin ha! Sanay akong ikaw ang nag aasikaso sa amin ni ate Andrea dito, tapos ngayon iiwan mo kami bigla. Pangako ate mag aaral akong mabuti at tutulong ako na alagaan si itay at susundin ko ang bilin ninyo ni ate Andrea." sabat naman ng kanilang bunso na naglambing pa sa kanya.

Magmula kase ng mawalan sila ng ina ay siya at ang ate Grace niya na ang nag alaga sa mga kapatid nila, kina Andrea at Kristoff. Dahil ang itay nila ay hindi naman nananatili sa tabi nila dahil stay in ang trabaho nito bilang family driver sa maynila. Nakikita o nakakasama lang nila ang itay nila kapag umuuwi ito sa kanila ng ilang araw lang, madalang pa sa patak ng ulan sa loob ng isang taon kung makasama nila ang ama nila. Pero kahit na ganoon ang naging sitwasyon nila ay masaya pa rin silang magkakapatid dahil hindi sila pinababayaan ng kanilang ama at ramdam nila ang pagmamahal ng ama nila sa kanila.

"Masanay na kayong wala ako sa tabi ninyo, palagi akong tatawag sa inyo syempre para imonitor kayo noh! Kristoff aasahan ko yang sinabi mo ha! Andrea, sayo ko iaatang ang pag aasikaso kay itay, magsalitan kayo ni Kristoff. Huwag na natin pakiusapan na mag alaga si ate Grace kay itay, mahirap na at may anak siyang maliliit pa. Pero sasabihan ko siyang tignan- tignan pa rin kayo dito." aniya sa dalawang nakababatang kapatid.

"Ou 'te Nicka, naiintindihan namin ni Kristoff. Paano 'te Nicka, balitaan mo kami pag nasa manila ka na. Mag iingat ka roon at sana mapakiusapan ni tiya Tinay na pumayag ang amo ninyo na makapag aral ka pa rin kahit na sa gabi."

"Sana nga Andrea! sabi naman ni itay at tiyang ay mabait ang amo nila. Sana payagan talaga akong maipagpatuloy ko ang pag aaral ko, sayang naman kase kung hihinto pa ako." dalangin pa ni Nicka.

"Paano aalis na 'ko, yung mga bilin ko sa inyo ha! wag na wag ninyong kalilimutan, okay!. Palagi kayong mag iingat dito at sa mga gagawin ninyo. Mahal na mahal ko kayo!" habilin niya pang muli at naiiyak na nagpaalam sa mga kapatid.

"Ihatid na kita ate Nicka?" aning wika ni Kristoff.

"Naku wag na Kristoff, kaya ko na 'to!. Sige na bye bye na. Yung mga pinto i lock na ninyo ha! wag na kayong lumabas kapag gabi na!"

"Opo ate, ingat ka!" magkasabay na sagot nila Andrea at Kristoff.

Yumakap na muna siya sa mga kapatid bago siya tuluyang nagpaalam. Bitbit ang bag at tinahak na niya ang daan palabas ng bahay nila.