(Monina POV)
Pinaikot-ikot nga ako sa bundok. Naglalakad lang ako. At sa totoo lang bukod tanging mayroon lang na sasakyan ang pumupunta dito, kasi nga kailangan akyatin. Bwisit kasi ang pag-ka-architect ng lugar. Malulumpo ka talaga! Kung wala kang service, maglalakad ka talaga.
But sa ganda ng mga puno. Nagsisibulaklakan kaya napa-picture ako. Ang ganda din ng kalangitan ngayon. Kuha ng picture ulit.
Taas ng kamay ko na pinaglalaruan ng sinag nang araw.
Nang biglang lumukso ang puso ko dahil sa busina ng sasakyan. Di ko kasi namalayan nasa gitna na ako ng kalsada.
Tumabi nga ako. At nagsidaanan ang mga sunod-sunod na sasakyan.
Hangang sa may tumigil na motor sa harapan ko. Inalis nito ang helmet.
“Anong ginagawa mo Miss sa lugar na ito?” Tipong boses niya maaring pang-DJ. Sa katawan niyang, mapapalunok ka na lamang ng laway.
Prospect product ko ba ang taong to?! Pwede makuha ang pangalan at address para kung mayroon nga akong customer, edi di na ako mahihrapan na mag-research.
Alam ko nga ang rules at regulations sa lugar na ito. Kung wala ka namang dadalawing pasyente, your not authorized to enter sa premises. At sino naman ang magiging pasyente ko dito na sa bunga ng kailangan bayaran, baka pati kaluluwa ko… kulang pa. Saka siniswerte ang pamilya ko na dito ko sila isusugod in case na magkaroon man ng emergency. Hindi lang ito ang hospital sa amin.
Napangiti ako kay kuya na ang cool tignan sa porma niya. Parang mamatay tao. Ahehehe. Yung tipong naka-face mask na itim, tapos full gear ang katawan.
“Ano po kuya, may idedeliver po ako. Talagang nasira yung motor ko. Kaya naglalakad po ako para makarating sa taas.”
Isa nga sa rules and regulations na maari kang pumasok kung tauhan ka nga ng isang courier company. Fake nga lang ang pinakita kong ID sa guard.
As ultimate paparatzi dapat lang nakahanda ang mga peke mong ID. Kaya pasok na pasok.
Napataas ang kilay ni Kuya. Na-emphasize ko pa sa kanya ang bag kong dala.
“Id?” gusto niyang makita ang fake kong ID. Sa hitsura niya parang marunong ito kumilala ng mga ID. Tipong hindi ma-iiscam agad.
“Excuse me kuya., di ka naman ata guard dito diba? Gusto mo lang ata makuha ang information ko. Naku kuya. Walang epekto yan sa akin.”
“Tss. ID.”
“Okey ganto kuya, since nga nasiraan ako ng sasakyan. Kailangan ko iwan ang ID ko sa guard. Na-intindihan niyo na po ba? Sa di naman nag-fefeeling na magiging manliligaw ko kayo. Biro ko lang yun kanina.” With matching, kindat pa. Ang tanong saan ko natutunan ang kalandian kong to?
Napatitig siya sa camera ko. Saka matalim na napatitig ulit sa aking mga mata. “Why taking pictures?”
“Sa ganda pa naman ng mga punong namumulaklak ngayon dito. Sayang naman kung di ko makunan ng larawan bilang souvenir. At swerte ako dahil dala ko nga ang camera ko.”
Sa palusot lang naman, marami akong baon niyan.
“Better na itago mo yan.” Saka nga napasuot na ng helmet.
“Teka lang kuya! Opo. Itatago ko na ang camera. Pwede paangkas?”
“No!” flat niyang sabi. Kaya, ayun pasnub akong nilayasan.
Di talaga umu-ubra ang pagmamakaawa effect ko. Ipinanganak ata ako sa mundong to na di man lang kinaka-awaan. Kaya naglakad na lang ako. Kahit puso ko, malalaglag na talaga.
Di talaga makakatulong ang hospital na ito in case mayroong emergency. Kung wala kang sasakyan. For sure dead in arrival ang dating mo.
Napalingon ako dahil may parating na ambulansya. Tunog pa lang nito mapapatabi ka talaga. Lalo kang kakabahan.
Nang bigla akong nakakuha ng very good idea. Thank you sa ambulansyang yun! Sana masagip nga ang pasyenteng sakay nito. Natulungan ako kahit paano! I love you Papa God!
Dahil kung di ako magmamadali, mahuhuli ako sa aking klase. Bakit kasi ngayon ko pa naisipan gawin ang sideline kong to? I need more time para nga makuha ang produkto na hinihingi sa akin ng cliente ko.
Tamang-tama din at may tatlong lalaki na napa bisekleta. Sila ang magiging witness ko. Sila ang maalarma ng dahil sa akin! Palapit na sila sa akin. Kaya kunyari nanghihina ako hangang sa nadismaya. Yeah. Sana gumana.
Very good effect din yung pagkakatumba ko. Iwas galos. Pero parang ang OA ko sa hitsura ko ngayon.
Syempre nagmadaling lumapit sa akin yung tatlo. Napatawag yung isa sa emergency hotline. Habang yung dalawa. Tinatapik-tapik ang pisngi ko.
Napapush ng dibdib ko.
Libre chancing lang?! Oy! Nagkukunyari lang ako mga Kuya! Pero sabagay, mga kapatid ko… sabi flat chested daw ako. Nakulangan pa talaga sila sa size ng bra kong… size D?
“Parating na ang ambulansya Dominick.” Sinabi ng isa.
Habang yung other one naman, naramdaman ko na lang idinampi ang daliri sa leeg ko. Pinapakiramdaman ang pulso ko.
Napamulat-mulat ako ng bahagyang para makita ko mga mukha nila.
“Is she still breathing?”
Yung lalaki na parang di tao at mala-anghel ang mukha niya ang tumampad sa aking paningin. Ang matatangos nitong ilong at noo na pinagpapawisan dahil sa pagba-bike nila. Ang gwapo talaga niya. Ang labi nito na sarap ilagay sa instagram.
“Her breathing is fine.” Deklara niya. Lagot.
“Kailangan parin natin makasigurado.” Sabi ng isa. Sino ba ang lalaking to at parang alam na nagkukunwari lang ako. Di ba niya narinig ang puso ko na kumakabog ng mabilis dahil sobra na akong hingal!
Hayaan niyo nang tulungan ako ng ambulansya. Please lang.
Nakita kong napatango ito. Kaya lang nakita niya atang napapamulat mata ako. Ano ba yan Monina mahuhuli ka talaga niyan.
Halatang may alam ang lalaking to sa pagiging doctor-doktoran.
@Death Wish
Hi sa lahat!
Alam ako na ang makakapagbasa lang naman nito ay yung marunong umintindi ng tagalog. Ahahaha. So Nice to meet you all! Pa-REVIEW NA DIN PO.
Marami akong tagalog books and will update sooner. Love you guys!
Drop kayo ng napakagandang comment!Taming the Dangerous CEO [TAGALOG]
Fated to Mary the Devil [TAGALOG]Doctor Alucard Treasure [TAGALOG]Alpha King Checkmate [TAGALOG]Nine Months [Tagalog]The Devilish Billionaire [Tagalog]Love you all! And thank you sa supporta ng napakarami!
(Cedrick POV's)“Is it your will thar Monica and Bianca, should be baptized in the faith of the Church, which we have all professed with you?” tanong ng pari sa amin ni Monina.Sa likuran namin ang mga ninong at ninang nito. Syempre di na mawawala ang mga kapatid namin ni Monina na nagpapaligsahan kung sino na naman ba ang magiging paboritong Uncle ng anak namin.Haist. Nang dahil sa kanila, nagiging spoiled ang mga anak ko.Monica and Bianca?Yeah, you heard it right, after several months ipinanganak na ni Monina ang dalawa naming princessa. At wag niyo na akong tatanungin kung sino ba ang nagpangalan sa kanila.“It is.” sagot namin ni Monina sa pari.“Monica and Bianca, I baptized both of you in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy spirit.”Nakangiti kami ni Monina sa isat-isa.“You were God's Work of Art.”
(Vanessa POV)Nabitiwan ko ang isang pingan, ng marinig ko nga sa aking kasamahan na buntis na naman si Monina.Limang taon na ang nakalipas. Sinusubukan ko hanapin ang kaligayahan ko, ngunit talagang nakatali ako sa kanila. Gusto ko man kalimutan na silang lahat ngunit ginugulo parin ako ng isipan ko na ako dapat ang nasa katayuan ni Monina.“Anong nangyari Vivian?” pati pangalan ko binago ko.Tinalikuran ko lamang sa akin ang nagtatanong. Hinubad ang apron, saka pinalipad ito sa manager na puputak sana ang bibig.“Vivian!” sigaw nito sa akin. At sa inis ko kinuha ko ang kutsilyo.Nagsi-abante sila. Ngumiti ako. Sa loob ng limang taon nakakamiss din pala ang manakot. Ang pagkatao ko na kaya ko din itago sa mahabang panahon.“Bruha ka talaga!” saka ko itinusok sa mesa ang kutsilyo. Ngumisi sa kanila at dumiretso sa locker room at hinablot ko lah
(Monina POV)“Can we take Daddy's share?”“At yun kung ayaw mong ma-diabetes nito ang mga anak natin.” Lapag ko ng cake niya sa harapan.“Ever since babies di pa nakatikim ng cake si Daddy.”“It's delicious Dad.”“Whatever. Wag niyo laging kinakampihan ang Mommy niyo. Traydor din yan.” Ngumiti nga ako dito na medyo nasusupend ako dahil ang tagal tikman ni Cedrick. O kahit man lang itusok yung tinidor niya.“Ang laki ng hating yan Monina.”“Di mo naman uubusin.”“Di mo na ako kilala?” ang taong ayaw magsayang ng pagkain.“Just dig it Daddy! Mom, have a treasure with it.”Yun lang napatitig ako sa pinakamakulit na si Aaron. Batang to… kakampi ng Daddy niya.“Opsss. Sorry Mommy.”“Treasure? A ring
(Monina POV)Nagdalawang isip pa si Papa. Tumango ako sa kanya sabay ngiti dito. Atleast kung kapatid ko nga si Haiden, meron akong kapatid na sasapak kay Cedrick. Pero alam ko na di naman yun mangyayari.Saka minsan okey lang bigyan ng pagkakataon na magbago ang isang tao. Nasa processo sila ng buhay nila na kailangan natin gabayan para maging isang mabuti. Dahil habang meron pa tayong hininga, sinasabi ko nga meron pa tayong pag-asa.Hinayaan ni Papa na alalayan siya ni Haiden. Lahat kami nakatitig sa kanya pwera lang sa mga babies namin ni Cedrick na ang gagaslaw. Hahaha.“Relaxs di ko papatayin ang tatay ni Monina.” napansin ata ni Haiden.”But I want to know anong ginagawa ng Daddy ko sa picture?”Naka pause ang larawan ng apat na magkakaibigan. Ibig sabihin yung isang lalaking nakaupo sa likuran ni Mama na ang aura nito parang si Haiden. Sabi nga niya, tatay niya ito.&nbs
(Haiden POV)Aither bring me a bouquet of Tulips. Such a gay, but kung galing sa kapatid ko, sure I accept it.“Uncle Haiden, Mom and Dad once said to me that you are a bad guy.”Napabuntong hininga na lamang ako. It hurt me somehow, pero totoo naman talaga yun. I hope di ko yun ginawa.“But we don't believe them. You're the best uncle than Uncle Dominic because you gave us a lot of toys.”Napangiti ako.“This bouquet of Tulips, according to our Mom. It represents rebirth and charity. Rebirth because according to our parents, you change a lot for good. Charity because you learn how to give love. And we receive a plenty of toys.”Kid, toys are nothing for me, but if it can uplift a child heart, walang halaga ng salapi ang makakatapat ng kaligayahan na nakikita sa mga mata nila.“Thank you, Uncle Haiden.”'Cause w
(Secretary Lee POV)I never thought na, nang dahil sa kanila makikilala ko din si Cedrick. Sila ang nag-recommenda sa akin bilang secretarya sa buhay nito.Tiwalang-tiwala sa mga kakayanan ko. Kahit wala ngang ibubuga ang katawan ko. Magaling lang sa putukan ng baril, pero kung sparing na, wala ako riyan.Ngumiti si Rhoa sa akin. Si Rhio na natiling nakasandal sa dingding. Wala na siyang paki-alam sa pag-sasama naming dalawa at sa huli napatunayan ko din kahit paano na kaya kong ipaglaban si Rhoa.At sa ningning ng mga mata ngayon ng boss namin at asawa nitong si Monina, nagagalak ako na meron nga akong nai-ambag para maging ganito kasaya ang pagsasama nila.Miss Monina and Master Cedrick, alam kong naging inspirasyon kayo ng mga taong nakakakilala sa inyo. Ipagpatuloy lang ninyo ang walang katapusan na pagmamahalan.Sometimes the world was on our side, Sometimes it wasn't fair